Την στιγμή που το κέντρο της Αθήνας βουλιάζει στην κρίση και στην εγκληματικότητας , κάποιοι αγοράζουν με αποτέλεσμα να έχουν «κτίσει» από το 2009 μέχρι σήμερα σημαντικές ακίνητες περιουσίας. Σε κεντρικούς δρόμους της πόλης αλλά και σε γειτονιές κέντρα της εγκληματικότητας έχουν πραγματοιηθεί σημαντικές αγορές τα τελευταία χρόνια. Η λίστα των δρόμων που έχουν γίνει οι επενδύσεις μεγάλη. Από τις «λαμπερές» Σταδίου και Πανεπιστημίου στις προβληματικές Αθηνας, Ευρυπίδου, Κουμουνδούρου και Ομόνοια. Μάλιστα πληροφορίες φέρουν και πολλούς αλλοδαπούς να έχουν αγοράσει τα τελευταία χρόνια ολόκληρες πολυκατοικίες.Σαφείς τάσεις συγκέντρωσης ακινήτων στο κέντρο της Αθήνας από λίγους κατά την τελευταία δεκαετία καταγράφουν μελέτες και έρευνες. Πρόκειται για επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον εφοπλιστικό τοµέα, στον τοµέα του εµπορίου, αλλά και στα ΜΜΕ, χρηµατοπιστωτικά ιδρύµατα και κατασκευαστικοί όµιλοι. Ναυτιλιακή εταιρεία στην περιοχή της Οµόνοιας έχει αγοράσει ένα ολόκληρο οικοδοµικό τετράγωνο µε πολλά διατηρητέα κτίρια.

Επίσης, σύµφωνα µε πληροφορίες, εφοπλιστής έχει εδώ και µια δεκαετία στη «συλλογή» του τέσσερα εµβληµατικά πολυώροφα κτίρια στις οδούς Σταδίου και Πανεπιστηµίου. Ο ίδιος συλλέγει σηµαντικά ακίνητα και στην παραλία της Γλυφάδας – «αρχιτεκτονικά στολίδια», όπως λένε όσοι γνωρίζουν – αναµένοντας την ανάπλαση του θαλάσσιου µετώπου της Αττικής την οποία έχει προαναγγείλει το ΥΠΕΚΑ. Τη ίδια ώρα που ορισµένοι συγκεντρώνουν σηµαντικές ιδιοκτησίες περιµένοντας την κατάλληλη στιγµή για να κινηθούν στις αγορές, στην ιδιαίτερα υποβαθµισµένη περιοχή του Γερανίου – περικλείεται από τις οδούς Αθηνάς, Ευριπίδου, Επικούρου και Πειραιώς – καταγράφεται ακριβώς το αντίθετο. Ο αριθµός των ιδιοκτητών σε ένα µόνο οικοδοµικό τετράγωνο φτάνει τους 596. Την ίδια στιγµή που κάποιοι συγκεντρώνουν διακριτικά σηµαντικά ακίνητα, ένα επενδυτικό σχήµας έχει αγοράσει 50 ακίνητα στην περιοχή του Κεραµεικού και του Μεταξουργείου.

Όταν στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα έφτασε η πληροφορία ότι ,σε υπόμνημα που διακινείται σε κορυφαίο κυβερνητικό επίπεδο ,περιλαμβάνεται εκτός των άλλων η πρόταση της αναδρομικής αύξησης από 1.1.2012 των αντικειμενικών αξιών κατά 25% , την εκλάβαμε ως κακόγουστη φάρσα. Κανείς από το δημοσιογραφικό επιτελείο του realestatenews.gr δεν μπορούσε να πιστέψει ότι υπάρχει ανθρώπινος νους που κόντρα σε κάθε ηθική θα μπορούσε να προτείνει κάτι τέτοιο το οποίο ισοδυναμεί με δήμευση της ακίνητης περιουσίας χιλιάδων ελλήνων.

Και όταν μιλάμε για δήμευση κυριολεκτούμε. Δηλαδή , ο εμπνευστής αυτής της πρότασης αντί να φορολογήσει τον «αέρα που αναπνέουμε» σκέφτηκε ότι τα 8.000.000 έλληνες ιδιοκτήτες θα μπορούσαν να δεχτούν να πληρώσουν επιπλέον φόρους με το επιχείρημα ότι η αξία της ακίνητης περιουσίας τους έχει αυξηθεί την περίοδο της κρίσης κατά 25%! Προφανώς σκέφτηκε , ότι μετά από τόσους πετυχημένους εκβιασμούς του στυλ : «η ψηφίζετε ή χρεοκοπούμε» ο ελληνας μπορεί να ανεχτεί τα πάντα. Πως αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνεύσει κανείς ένα μέτρο το οποίο σε συνδυασμό με τα τεκμήρια, τον ΦΑΠ, το ειδικό τέλος ακόμα και την επιβολή φόρου κατοχής στα εκτός σχεδίου θα οδηγήσει άμεσα χιλιάδες έλληνες σε αδυναμία πληρωμής των φορολογικών τους υποχρεώσεων;

Στην συγκεκριμένη περίπτωση -και με την προϋπόθεση ότι η πληροφορία αληθεύει και γίνει πράξη- δεν μιλάμε πλέον για μία πολιτική ανάγκης. Μιλάμε για πολιτική αφανισμού. Μιλάμε για πολιτικές που ο έλληνας δεν τις έχει βιώσει ποτέ στην σύγχρονη ιστορία του. Αν δεν πρόκειται για προϊόν της σκέψης ενός νοσηρού μυαλού το μέτρο αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά η «λεωφόρος» που οδηγεί αργά η γρήγορα σε πτώχευση εκατομμύρια έλληνες οι οποίοι από το υστέρημα τους απέκτησαν κάποια ακίνητα περιουσιακά στοιχεία. Και εύλογα αναρωτιέται κανείς: Θα υπάρξει έλληνας πολιτικός που θα μπορεί να υποστηρίξει μία πολιτική που δεν έχει κανένα στοιχείο ηθικής; Θα υπάρξει έλληνας πολιτικός που θα μπορέσει ακόμα και με πρόσχημα της χρεωκοπία της χώρας να αιτιολογήσει στους συμπατριώτες του την αρπαγή της περιουσίας τους; Θα υπάρξει έλληνας ο οποίος θα σταθεί αδιάφορος σε μία τέτοια προοπτική;

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η πρόταση αυτή τελικά , θα απορριφθεί από του υπουργικό συμβούλιο και τον πρωθυπουργό ως ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ. Θα είμαστε ευτυχείς αν η πρόταση αυτή δεν ανταποκρίνεται στις προθέσεις της Κυβέρνησης και απλώς είναι μία από τις εκατοντάδες διαρροές που γίνονται καθημερινά στα πλαίσια της πολιτικής χειραγώγησης. Θα αισθανθούμε , μάλιστα ανακούφιση αν ακούσουμε τον υπουργό των Οικονομικών να δηλώνει ότι πρόκειται «για ασύστολά ψεύδη». Αν όμως δεν γίνει τίποτε από αυτά ,πιστεύουμε ότι από τον Οκτώβριο 2009 , μέχρι ακολουθείται ένα καλά μελετημένο σχέδιο αναδιανομής της περιουσίας των ελλήνων , το οποίο μεθοδεύεται με γρήγορους ρυθμούς .

ΥΓ: Η είδηση δεν επιβεβαιώθηκε από κυβερνητικές πηγές αλλά αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στην δημοσίευση της όταν δεν υπήρξε διάψευση δημοσιεύματος της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας : www.tovima.gr στο οποίο αναφέρονταν μεταξύ των άλλων ότι στις προτάσεις για τα μέτρα αναφέρεται : «Φορολογία: αύξηση αντικειμενικών αξιών κατά 25% αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου 2012, ανάκληση ευνοϊκών ρυθμίσεων ληξιπρόθεσμων και ασφαλιστικών εισφορών, αλλαγή των προϊσταμένων του φοροεισπρακτικού μηχανισμού που δεν πιάνουν τους στόχους, τοποθέτηση γενικού γραμματέα Φορολογικών Θεμάτων με εξειδίκευση στο αντικείμενο, επανεξέταση όλων των φοροαπαλλαγών, εκδίκαση του 50% των φορολογικών υποθέσεων που εκκρεμούν στα δικαστήρια έως το τέλος Ιουλίου 2012 και του υπολοίπου 50% έως τον Μάρτιο του 2013, προστασία πολιτών που καταγγέλλουν περιστατικά διαφθοράς.»

Η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος θα πρέπει να αισθάνεται πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό της . Κατάφεραν ,παρά το γεγονός ότι είναι άνθρωποι της οικοδομής οι περισσότεροι , να την εξαφανίσουν για τα επόμενα χρόνια από το 70% της έκτασης της Ελλάδας.

Σίγουρα δεν είναι λίγο πράγμα να καταδικάζεις περιοχές ολόκληρες της χώρας στην οικονομική συρρίκνωση και να είσαι αμετακίνητος στην καρέκλα σου.

Σίγουρα , δεν είναι μικρό πράγμα , να προέρχεσαι από ένα τόπο στον οποίο η οικοδομή έδωσε ψωμί σε εκατοντάδες ανθρώπους και εσύ με τις αποφάσεις σου να τους καταδικάζεις σε οικονομική περιθωριοποίηση καθώς σίγουρα αύριο δεν οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα έχουν μεροκάματο.

Σίγουρα, δεν είναι λίγο πράγμα , να οδηγείς χιλιάδες νησιώτες σε απόγνωση καθώς θα βλέπουν τη γη τους , σαν βάρος και να σκέπτονται όλο και πιο σοβαρά να την ξεφορτωθούν (σ.σ αυτό θα γίνει γρηγορότερα αν υιοθετηθεί η πρόταση για επιβολή φόρου κατοχής στα εκτός σχεδίου).

Σίγουρα δεν είναι μικρό πράγμα , να πηγαίνεις σε μερικά χρόνια στο υποθηκοφυλακείο ή να ξεφυλλίζεις τις λίστες του Κτηματολογίου και να διαπιστώνεις ότι το κτήμα του γείτονα σου έχει περάσει στα χέρια ενός Ελβετού ή ενός μεγαλοσχήμονα της Αθήνας.

Το πιο σημαντικό απ΄όλα είναι ότι όλα αυτά , δεν είναι τίποτε άλλο παρά το όραμα ενός ανθρώπου, ο οποίος κατάφερε να το κάνει πραγματικότητα. Και μάλιστα ενός ανθρώπου που εκπροσωπεί ένα κόμμα το οποίο σύμφωνα με τα πρόσφατα δημοσκοπικά ευρήματα εκπροσωπεί το 15% του ελληνικού εκλογικού σώματος.

Σε όλα αυτά , υπάρχει ο αντίλογος. Αν κάποιος δεν έπαιρνε το πολιτικό κόστος τότε το ελληνικό τοπίο θα κινδύνευε να μετατραπεί σε μία απέραντη οικοδομή. Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει αυτόν τον κίνδυνο. Εκεί όμως που διαφωνεί κάποιος , είναι με τις διαδικασίες που ακολουθούνται προκειμένου να ληφθούν οι αποφάσεις που θα αποτρέπουν αυτή την προοπτική. Για να το πούμε πιο απλά είναι εντελώς διαφορετικό να αποφασίζεις μόνος σου (σ.σ μετά την δήλωση του κ. Χρυσοχοϊδη ότι δεν διάβασε το μνημόνιο όλα είναι πιθανά) και άλλο να έχεις την έγκριση των κοινωνιών που επηρεάζονται από τις αποφάσεις σου. Είναι εντελώς διαφορετικό να έχεις την έγκριση του εκλογικού σώματος για την υιοθέτηση μίας πολιτικής και άλλο να αιφνιδιάζεις. Είναι εντελώς διαφορετικό να νομοθετείς αυτό που εσύ θεωρείς ως σωστό και άλλο να καταλήγεις σε νομοθετικές ρυθμίσεις οι οποίες θα προκύπτουν από τις προτάσεις των κοινωνιών που αφορούν. Για να το πούμε πιο απλά είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να στείλεις τους συμβούλους σου στις Κυκλάδες , στη Κρήτη, στο Βόρειο Αιγαίο , σε όλη την Ελλάδα να παρουσιάζουν την πρόταση σου και να ζητούν από τους τοπικούς φορείς τις δικές τους και άλλο να τους παρουσιάζεις ένα νομοθέτημα ως τετελεσμένο. Η ιστορία δείχνει ότι όταν  κάτι επιβάλλεται αργά ή γρήγορα η ίδια η κοινωνία το ανατρέπει,  ενώ οτιδήποτε έχει την συναίνεση ριζώνει. Και το χειρότερο ; μετά την ανατροπή το πρόβλημα οξύνεται ακόμα περισσότερο.

Η αλήθεια είναι ότι σήμερα, όσο και αν αναζητήσει κανείς μία ακτίνα φωτός είναι αδύνατο να την ανακαλύψει. Η χώρα κινείται πλέον με διλλήματα. Οι πολιτικές που ανακοινώνονται δεν έχουν ούτε ένα αναπτυξιακό στοιχείο.

Οι άνθρωποι αγωνιούν πλέον για την επιβίωση τους καθώς ακόμα και αυτοί που σήμερα έχουν ρευστότητα δεν είναι σίγουροι ότι αύριο θα την έχουν. Οι εικόνες εξαθλίωσης , έχουν γίνει πλέον κομμάτι της ζωής μας , αφού οι περισσότεροι από εμάς αποδεχθήκαμε τα φαινόμενα εγκληματικότητας ως συστατικό κομμάτι της καθημερινότητας μας, συνηθίσαμε την εικόνα των αστέγων που κάθε βράδυ απλώνουν τα χαρτόκουτά τους στα πιο κεντρικά σημεία των μεγάλων πόλεων και συμφιλιωθήκαμε με την πραγματικότητα των συσσιτίων. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον καμία οικονομική δραστηριότητα δεν μπορεί να πάει μπροστά .

Και ξέρετε γιατί; Διότι κανένας άνθρωπος δεν ρισκάρει να βελτιώσει τις συνθήκες στέγασης του , κανένας έμπορος δεν παίρνει το επιχειρηματικό κίνδυνο να ανοίξει ένα μαγαζί και κανένας μεσαίος επιχειρηματίας δεν διανοείται να ξανοιχθεί. Οι μοναδικοί που κινούνται πλέον είναι εκείνοι που βλέπουν την αγορά ,με την ιδιότητα του «κορακιού» . Φυσικά, δεν αναφερόμαστε μόνο σε εκείνους που είναι «κοράκια» από επάγγελμα ή ακόμα και από ιδεολογία. Μιλάμε και για όσους , που θεωρούν την κρίση ,ως ευκαιρία να καρπωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη , σε βάρος των αδύνατων κρίκων της παραγωγικής αλυσίδας.

Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική αγορά ακινήτων με τις ιδιομορφίες και τις ιδιαιτερότητες της ήταν ένας «φάρος» στην παγκόσμια αγορά εξαιτίας τόσο της συμμετοχής των μικρομεσαίων όσο και του τρόπου χρηματοδότησης της. Η αγορά ακινήτων μέχρι και πριν δέκα πέντε χρόνια κινιόνταν με τις αποταμιεύσεις, τα γραμμάτια , την ρευστοποίηση άλλων περιουσιακών στοιχείων αλλά και με τα δανεικά της οικογένειας. Κινητήρια δύναμη ήταν επίσης η σιγουριά και η προσδοκία. Όλοι αντιμετώπιζαν το : «κανείς δεν έχασε αγοράζοντας ακίνητα» , ως αξίωμα που δεν χρήζει αποδείξεων. Όλοι πίστευαν ότι «τα τούβλα» θα μπορούσαν να είναι το «σωσίβιο» σε περιόδους προσωπικής οικονομικής κρίσης. Και έτσι αγόραζαν φέρνοντας εισόδημα σε ,εργολάβους , μεσίτες , συμβολαιογράφους, δικηγόρους, εμπόρους και θέτοντας σε κίνηση της «ατμομηχανή» της οικονομίας. Σήμερα , αυτό το αξίωμα έχει καταρριφθεί και εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκλωβίσει τα όνειρα τους στα τούβλα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Χιλιάδες έμποροι και επιχειρηματίες φαντάζονταν τους εαυτούς τους ως.. ιδιοκτήτες «εμπορικών αλυσίδων» με παρουσία σε όσο το δυνατόν περισσότερα σημεία αγοράς. Έτσι, το ένα μαγαζί γίνονταν δύο , τα δύο τρία... Το μισθωμένο μαγαζί ή γραφείο γίνονταν ιδιόκτητο και αυτό το όραμα κινούσε την αγορά εμπορικών και γραφειακών χώρων. Πριν λίγες μέρες , ένας έμπορος, σύμβολο στην αγορά του κλασσικού ανδρικού ρούχου με πέντε καταστήματα στις πιο προβεβλημένες πιάτσες της Αθήνας , έλεγε ότι το μικρό δίκτυο των πέντε καταστημάτων περιορίστηκε στα τρία καταστήματα τα οποία πολύ σύντομα θα γίνουν δύο. Όταν ο συνομιλητής του τον ρώτησε αν θα επαναλάμβανε το εγχείρημα στο μέλλον που η οικονομία θα έχει σταθεροποιηθεί , του απάντησε περιγράφοντας του το κτήμα του στο …χωριό.

Το μεγάλο έγκλημα που έχει τελεστεί σε βάρος της αγοράς ακινήτων είναι ότι οι ηγεσίες (πολιτικές και συνδικαλιστικές ) δεν κατάφεραν να διατυπώσουν μία ολοκληρωμένη πρόταση-απάντηση στην κρίση. Ουσιαστικά, για 27 μήνες η αγορά ακινήτων προχωρά στα «τυφλά», έρμαιο εκείνων που στην καταδίκασαν στην αβεβαιότητα, στην συρρίκνωση και στην απαξίωση αλλά και των άλλων που «επένδυσαν» στην απόγνωση . Παραδομένη σε αλλεπάλληλα διλλήματα και εγκλωβισμένη στις αποφάσεις εκείνων που δεν διάβαζαν αυτά που υπέγραφαν δεν μπορεί να διατυπώσει και να διεκδικήσει το δικό της δίκιο .