Σίγουρα, κάθε απόφαση που αφορά στην αγορά ακινήτων επιφέρει αποτελέσματα –θετική ή αρνητικά. Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν αλλά και κρίνουν τους πολιτικούς αλλά και τους στόχους της πολιτικής που ακολουθούν. Τόσο η Κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές του 2009 όσο και αυτή του κ. Παπαδήμου έθεσε τις βάσεις για την μεγαλύτερη αναδιανομή της ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα ΟΛΕΣ οι επιλογές που έγιναν στόχευαν στην αλλαγή του ρόλου της μεσαίας τάξης στην αγορά ακινήτων.

Εκ του αποτελέσματος , οδηγούμεθα στο συμπέρασμα ότι ο πραγματικός στόχος δεν ήταν τα φορολογικά έσοδα αλλά η μετατροπή της μεσαίας τάξης από πρωταγωνιστή σε κομπάρσο. Ας εξηγούμεθα όμως: Σε αντίθεση με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης , η αγορά ακινήτων στην Ελλάδα είχε δύο χαρακτηριστικά:

-τον χαμηλό ποσοστό κατοικιών με βάρη λόγω δανεισμού

-την υψηλή συμμετοχή της μεσαίας τάξης στο σύνολο του αποθέματος ακινήτων αλλά των επενδύσεων .

Ουσιαστικά ήταν αυτή , η οποία στήριζε την αγορά κύριας και εξοχικής κατοικίας και αυτό μπορεί να το κατανοήσει κανείς αναλύοντας τα στοιχεία για τη μέση αξία των σπιτιών που αγοράζονταν. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’00, το ποσοστό των σπιτιών που έφεραν βάρη λόγω δανείων αυξήθηκε με θεαματικούς ρυθμούς. Από το 2-5% που εκτιμώνταν στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 , σήμερα υπολογίζεται ότι ξεπερνά το 18% του συνολικού αποθέματος . Εξακολουθεί να είναι μικρό ποσοστό σε σχέση με τις ΗΠΑ (εκτιμάται ότι υπερβαίνει το 85% του αποθέματος) , αλλά αρκεί για να προκαλέσει κρίσεις στην αγορά. Πως οδηγηθήκαμε εδώ;

- Με την αθρόα και πολλές φορές ανεξέλεγκτη χορήγηση στεγαστικών δανείων ή προσωπικών δανείων με προσημείωση ακινήτων.

-Με τη συρρίκνωση του διαθεσίμου εισοδήματος, από το 2009 που προκλήθηκε από: την αύξηση της φορολογίας , την μείωση των επιχειρηματικών κερδών , τους υψηλούς ρυθμούς ανεργίας και τον πολλαπλασιασμό του αριθμού των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που αναγκάστηκαν να κλείσουν .

Στην πραγματικότητα η μεσαία τάξη βρέθηκε εγκλωβισμένη μεταξύ , της εισοδηματικής συρρίκνωσης και της άρνησης του πιστωτικού συστήματος να την χρηματοδοτήσει . Σύμφωνα με εκτιμήσεις , μόνο τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που καλύπτονται με εγγυήσεις ακινήτων αφορούν σε πάνω από 100.000 κατοικίες η πλειοψηφία των οποίων ανήκει σε ανθρώπους της μεσαίας τάξης. Η πολιτική της υπερφορολόγησης , καθημερινά μεγαλώνει την λίστα με νέα ακίνητα και οξύνει ακόμα περισσότερο το ήδη εκρηκτικό πρόβλημα.

Φυσικά, ο κ. Βενιζέλος χρησιμοποίησε το επιχείρημα ότι «με τους φόρους προστατεύει τις αξίες των ακινήτων». Ξέχασε όμως να πει ότι αν συγκρίνει κάποιος τα έσοδα από το φόρο μεταβίβασης του 2009 και του 2011 θα διαπίστωνε ότι έχουν μειωθεί κατά 600 εκατ. Δηλαδή αν συνυπολογίσουμε τον πληθωρισμό και την πτώση των τιμών οι απώλειες εσόδων μόνο από το φόρο μεταβίβασης από το 2009 μέχρι σήμερα , αναλογούν στα ετήσια έσοδα από το χαράτσι της ΔΕΗ. Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν οι απώλειες εσόδων :

-από το φόρο εισοδήματος των ανέργων στις κατασκευές,

-από τον ΦΠΑ, στο μπετόν , στα οικοδομικά υλικά και στον εξοπλισμό

-από τον φόρο εισοδήματος των οικοδομικών , κατασκευαστικών επιχειρήσεων αλλά και εκείνων που ασχολούνται με οικοδομικά υλικά, μεταφορές , εξοπλισμό κ.α .

Ας σημειωθεί, ότι οι πωλήσεις μπετόν κορυφαίας τσιμεντοβιομηχανίας ήταν το 2011 , 70% λιγότερες σε σύγκριση με το 2006. Αυτό πρακτικά σημαίνει 70% λιγότερα έσοδα από ΦΠΑ. Το συμπέρασμα; Το ουσιαστικό οικονομικό όφελος της πολιτικής που ακολουθήθηκε δεν θα πρέπει αθροιστικά να ξεπερνά τα μερικά δις. ευρώ.

Τότε προς τι ο διωγμός; Μα για να εκδιωχθεί η μεσαία τάξη από την αγορά ακίνητης περιουσίας και να παραδοθεί σχεδόν αδιαμαρτύρητα σε αυτούς που έχουν επιλεγεί…

Όλα δείχνουν ότι σύντομα θα βρεθούμε απέναντι στην κάλπη. Η επιλογή θα πρέπει να βασίζεται στην γνώση για τις προθέσεις των υποψηφίων για την αγορά ακινήτων. Ίσως είναι η πρώτη φορά από την μεταπολίτευση που υπάρχουν τόσα ανοικτά θέματα. Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς:

-Αντικειμενικές αξίες

-Φορολόγηση των εισοδημάτων από ενοίκια

-Φορολόγηση των εκτός σχεδίου αγροτεμαχίων

-Τεκμήρια, πόθεν έσχες και ενοποίηση υφιστάμενων φόρων

-Μείωση των αφορολόγητων σε μεταβιβάσεις , γονικές παροχές και κληρονομιές

-Περιορισμός της εκτός σχεδίου δόμησης

Αυτά , είναι μερικά από τα ανοικτά θέματα , για τα οποία θα κληθεί να νομοθετήσει η επόμενη Κυβέρνηση. Η αλήθεια είναι ότι κανείς από τους πολιτικούς που έχουν σήμερα κυβερνητικές ευθύνες δεν μιλά καθαρά και ανοικτά για τις προθέσεις τους. Μάλιστα , πληροφορίες αναφέρουν ότι τουλάχιστον για την φορολογία κανείς από τους υπεύθυνους δεν απαντά μεταθέτοντας το θέμα για το Ιούνιο. Τότε δηλαδή , που όλα θα έχουν τελειώσει και κανείς δεν θα μπορεί να αντιδράσει , αφού ως γνωστόν οι πολιτικοί ακολουθούν πιστά τον κανόνα σύμφωνα με τον οποίο: «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.» Τα αποτελέσματα αυτής της λογικής , τα είδαμε από την μέχρι τώρα πορεία των κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλου , οι οποίοι το 2009 , δεν ανέφεραν ούτε λέξη για τα χαράτσια που επέβαλλαν στην συνέχεια με άλλοθι στην «σωτηρία από την χρεωκοπία». Με το σύστημα λοιπόν της παραπλάνησης κατέστρεψαν την αγορά ακινήτων και έφτασαν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι «καταστρέφουν τα ακίνητα για να τα σώσουν». Μέχρι πρότινος άλλωστε ισχυρίζονταν ότι για όλες αυτές τις φορολογίες έχουν την λαϊκή εντολή.

Όλα δείχνουν ότι και σε αυτές τις εκλογές θα επαναληφθεί το ίδιο έργο. Τα κόμματα αποφεύγουν συστηματικά να αποκαλύψουν τις προθέσεις τους για την επόμενη μέρα μετά τις εκλογές. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους δύο κυβερνητικούς εταίρους. Αφορά το σύνολο των κομμάτων που δηλώνουν ότι θα διεκδικήσουν την ψήφο του έλληνα. Η σιωπή αυτή φυσικά τους επιτρέπει να «αποκεφαλίσουν» την αγορά προβάλλοντας αυτή τη φορά ως άλλοθι είτε το Μνημόνιο ΙΙ είτε την ανατροπή του . Φανταστείτε λοιπόν να τον Μάιο να ψηφίσετε ένα κόμμα το οποίο τον Ιούνιο να εκρίνει :αυξήσεις τις αντικειμενικές , να περιορίσει την εκτός σχεδίου δόμηση και να φορολογήσει με 20% τα εισοδήματα από νοίκια. Και το χειρότερο από όλα; Να μη έχει μπει ούτε λέξη για όλα αυτά.

Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη , όλα τα κόμματα να παρουσιάσουν συγκεκριμένες θέσεις για την πολιτική που ακολουθήσου απέναντι στην ακίνητη περιουσία. Να δεσμευτούν για τις προθέσεις και την πολιτική τους . Και όχι με γενικολογίες αλλά με συγκεκριμένες απαντήσεις σε όλα όσα προαναφέραμε. Αυτό θα είναι το πρώτο δείγμα των προθέσεων τους αλλά το κυριότερο τυχόν υπαναχωρήσεις θα νομιμοποιήσουν όλους εμάς τους απλούς πολίτες να μιλάμε για «αρπαγή» και εξαπάτηση. Φυσικά, ο καθένας ξεχωριστά από εμάς δεν μπορεί να παρέμβει μεμονωμένα .Αλλά αν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που σχετίζονται με την αγορά ακινήτων (ΤΕΕ, Συμβολαιογράφοι, Δικηγόροι,Μεσίτες, Κατασκευαστές, Ιδιοκτήτες, Μηχανικοί κα) πιέσουν προς την κατεύθυνση και απαιτήσουν να από τα κόμματα ένα καθαρό λόγο , τότε για πρώτη φορά θα ξέρουμε τις προθέσεις αυτών που ζητούν την ψήφο μας.

Τέσσερα μεγάλα ξενοδοχεία στο κέντρο της Αθήνας και ο μεγαλύτερος ενιαίος δομημένος χώρος γραφείων παραμένουν αναξιοποίητα την ώρα που το Δημόσιο καταβάλλει εκατομύρια για να στεγάσει τις υπηρεσίες του και τα ασφαλιστικά ταμεία βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Τα αραχνιασμένα ακίνητα είναι:

1) La Mirage: Σύμφωνα με ανακοίνωση (24/10/11) του υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής θα γίνει μετατροπή του εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου «La Mirage», στην Ομόνοια, ιδιοκτησίας του Μετοχικού Ταμείου της Αεροπορίας, σε φοιτητική εστία.

2) Εσπέρια: To κλειστό ξενοδοχείο βρίσκεται στην οδό Σταδίου και είναι ιδιοκτησίας του Ταμείου των Νομικών.

3) Κάνιγγος 21: Κλειστό επίσης ξενοδοχείο που βρίσκεται στη Χαλκοκονδύλη και είναι ιδιοκτησίας του Ταμείου Υπαλλήλων των Ασφαλιστικών Ταμείων.

4) Αμπάσαντορ: Βρίσκεται στην οδό Σωκράτους, λειτουργούσε για 30 χρόνια περίπου ('50-'80) ως ξενοδοχείο και για περίπου 20 χρόνια φιλοξένησε το Παλιό Εφετείο (ως το 2000). Εγινε για ένα διάστημα γκέτο αλλοδαπών. Τώρα χρησιμοποιείται ενίοτε το προαύλιό του ως πάρκινγκ. Ιδιοκτησίας Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα.

5)Το κτίριο του ΙΚΑ στην Πειραιώς (απέναντι από την πλατεία Κουμουνδούρου) είναι ένα μεγαθήριο των οκτώ ορόφων και των δύο υπογείων, στα 15.000 τ.μ. του οποίου στεγάζονταν τα περιφερειακά ιατρεία του Ταμείου. Κτυπήθηκε από τον σεισμό του 1999. Οι υπηρεσίες υγείας του Ταμείου κατέφυγαν σε ακατάλληλο κτίριο στην πλατεία Θεάτρου, προκαλώντας οικονομική αιμορραγία στο Ταμείο (υπολογίζεται ότι τα ενοίκια που καταβάλλονται ξεπερνούν τις 600.000 ευρώ τον χρόνο, για πολύ μικρότερους χώρους). Το κονδύλι για την ανακαίνιση (ύψους 25 εκατ. ευρώ) έχει εξασφαλισθεί και αναμένεται ο διαγωνισμός για τον ανάδοχο εργολάβο.

Τουλάχιστον 800 είναι συνολικά τα ακίνητα της Εκκλησίας. Μόνο η Κεντρική Οικονομική Υπηρεσία διαθέτει 490 ακίνητα, πολλά από τα οποία βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Πολλά όμως είναι ξενοίκιαστα λόγω της οικονομικής κρίσης, όπως για παράδειγμα το κτίριο των 7.000 τ.μ. που στεγαζόταν ως το 2006 το υπουργείο Παιδείας στην οδό Μητροπόλεως στο Σύνταγμα.. Το οκταώροφο κτίριο, έργο του Πατρόκλου Καραντινού, εμβληματικής μορφής του ελληνικού μοντερνισμού, είναι πια μια κακογερασμένη οικοδομή, αλλοιωμένη από την κακή συντήρηση και την ενοχλητική παρουσία δεκάδων κλιματιστικών στην πρόσοψη. Δυστυχώς, ο διαγωνισμός της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών με στόχο τη μακροχρόνια εκμίσθωση του ακινήτου ήταν άκαρπος, καθώς δεν εμφανίστηκε κανείς υποψήφιος. Το μίσθωμα που είχε ορίσει η ΕΚΥΟ ανερχόταν στα 1.700.000 ευρώ ετησίως, ενώ είχαν προηγηθεί ανάλογες, εξίσου αποτυχημένες, προσπάθειες στα 2 εκατομμύρια και στα 1.800.000 ευρώ. Οι επιθυμητές (και επιτρεπόμενες) χρήσεις είναι αυτές του ξενοδοχείου, του κτιρίου γραφείων και του μικρού εμπορικού κέντρου. Τα ακίνητα της Εκκλησίας που ζητεί την αποδέσμευσή τους για να τα αξιοποιήσει και να χρησιμοποιήσει τα έσοδα για έργα φιλανθρωπίας, ανέρχονται σε 123.