Ακίνητα: Και όμως λύσεις υπάρχουν

Μπορεί σήμερα η αγορά κατοικίας να βγει από το φαύλο κύκλο της ύφεσης; Οι περισσότεροι θα απαντούσαν αρνητικά καθώς θεωρούν ότι ο συνδυασμός της υψηλής φορολογίας με την έλλειψη χρηματοδότησης αποτελούν ανυπέρβλητα εμπόδια. Και όμως λύσεις υπάρχουν! Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι κανείς από αυτούς που χαράζουν την πολιτική δεν επιθυμεί να ασχοληθεί σοβαρά με την οικοδομή και την αγορά ακινήτων.

Θέλετε ένα παράδειγμα; Από το 2009 μέχρι σήμερα οι εκροές καταθέσεων ξεπερνούν τα 65 δις. το 2009. Στο τέλος του 2009 , οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες, ήταν € 237,3 και , στο τέλος Νοεμβρίου του ’11 περιορίστηκαν σε € 172,8 δις. Ένα σημαντικό ποσοστό από αυτά τα 65 δις. έφυγαν εκτός συνόρων αναζητώντας ασφάλεια. Κανείς μα κανείς δεν αναρωτήθηκε τι θα γίνονταν αν ένα μέρος αυτών των χρημάτων επέστρεφαν και κατευθύνονταν σε επενδύσεις στην αγορά ακινήτων. Και ενώ οι κυβερνώντες βγαίνουν δημόσια και λένε ότι στην περίπτωση που η ελληνική οικονομία επιστρέψει στην δραχμή τότε , όλοι όσοι έχουν συνάλλαγμα θα αγοράσουν για μία πεντάρα τα ακίνητα , κανείς δεν αποπειράθηκε να συντάξει ένα σχέδιο επιστροφής αυτών των χρημάτων Εδώ και Τώρα. Ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει κίνητρα όπως για παράδειγμα: μειωμένο φόρο μεταβίβασης, μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές στην περίπτωση ανέγερσης ακινήτου εντός ενός ευλόγου χρονικού διαστήματος από το χρόνο εισαγωγής των κεφαλαίων, ακόμα και διευκολύνσεις στο τρόπο διάθεσης τους όπως για παράδειγμα δυνατότητα χρονομίσθωση ή φορολογικές απαλλαγές ακόμα και για τους αγοραστές. Ένα σχέδιο που θα εξασφαλίζει ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο ακόμα και φορολογική αμνηστία. Θα πουν κάποιοι ότι με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά επιβραβεύεται η επιλογή τους να «μεταναστεύσουν». Δεν έχουν άδικο αλλά σε κάθε περίπτωση τα κεφάλαια αυτά , αν πέσουν στην οικονομία μπορούν να μειώσουν την ανεργία, να αυξήσουν τους πόρους των ταμείων και να αποδώσουν φόρους στα δημόσια ταμεία. Σήμερα , παρκαρισμένα στην Ελβετία δεν αποδίδουν τίποτε!

Θέλετε ένα ακόμα παράδειγμα; Το δημόσιο αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία είναι ιδιοκτήτες ενός σημαντικού πακέτου αντιπαραγωγικών ακινήτων πχ γκαρσονιέρες και δυάρια στο κέντρο των μεγάλων πόλεων ή ακόμα εγκαταλελειμμένα κτίρια χωρίς μεγάλη αξία. Πρόκειται για περιουσία που δεν πρόκειται να βρει αγοραστή . Και όμως αυτά τα ακίνητα θα μπορούσαν να προσφέρουν διέξοδο στις ανάγκες ομάδων πληθυσμού που αντιμετωπίζουν στεγαστικό πρόβλημα. Νέοι, μονογονεϊκές οικογένειες ακόμα και άστεγοι θα μπορούσαν να είναι είτε μισθωτές είτε ιδιοκτήτες καταβάλλοντας ένα τίμημα ή συμψηφίζοντας το κόστος κτήσης και κατοχής είτε με τα προνοιακά επιδόματα που εισπράττουν είτε ακόμα και με ένα μέρος του μισθού τους. Τα οφέλη τεράστια και οι πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις εξίσου μεγάλες. Οφέλη όχι μόνο από την πλευρά των εσόδων αλλά και από τις ασφαλιστικές εισφορές εκείνων που θα εργάζονταν στην αποκατάσταση των κτιρίων , από το φόρο εισοδήματος επιχειρήσεων και απασχολούμενων , από την μείωση του κόστους των επιδομάτων ανεργίας κ.α. Και το πιο σημαντικό; Μία τέτοια παρέμβαση θα έδειχνε ότι οι κυβερνώντες δεν είναι ανάλγητοι αλλά έχουν την βούληση και τη θέληση να βοηθήσουν τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Μα τα «φέσια» στον ΟΕΚ έχουν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, θα ισχυριστούν κάποιοι. Υπάρχουν τρόποι να εισπραχθούν και να μη χάσει το δημόσιο ούτε μία δεκάρα, τους απαντάμε . Αυτό απέδειξε ο κ. Βενιζέλος με τις πατέντες που εφάρμοσε προκειμένου να εισπράξει το χαράτσι ή την εισφορά από τους μισθωτούς.

Και κάτι ακόμα. Αυτή τη στιγμή , λειτουργεί μία δημόσια υπηρεσία η οποία έχει αντικείμενο τη προσέλκυση επενδύσεων από το εξωτερικό. Και όμως αυτή η υπηρεσία ουσιαστικά αγνοεί την αγορά ακινήτων καθώς δεν έχει κάνει ούτε μία παρέμβαση προκειμένου να προσελκύσει αγοραστές από το εξωτερικό. Θα μπορούσε να κάνει πολλά. Για παράδειγμα να ενισχύσει τα δίκτυα προώθησης , να προβάλλει το ελληνικό προϊόν στη διεθνή αγορά. Επίσης σε συνεργασία με το υπουργείο Οικονομικών να δεσμευτεί για ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο για όσους επενδύσουν σε ελληνικά ακίνητα. Ακόμα και στην περίπτωση που έχουν στερέψει από ιδέες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την σύγχρονη ισπανική εμπειρία προκειμένου να μάθουν τι ακριβώς κάνουν οι ισπανοί προκειμένου να προσελκύσουν τους ξένους αγοραστές οι οποίοι από τις αρχές του 2009 εγκατέλειψαν την ισπανική αγορά. Ήδη , σχεδιάζουν παρουσιάσεις σε αγορές στόχους και μελετούν τη θέσπιση φορολογικών κινήτρων . Υπάρχει ακόμα και ένα στοιχείο το οποίο οι περισσότεροι από τους κυβερνώντες το παραγνωρίζουν: Την ψυχολογία. Ακόμα και σ το άκουσμα της πρόθεσης να συνταχθεί ένα σχέδιο εξόδου της οικοδομής και της αγοράς κατοικίας από την ύφεση θα κινητοποιούσε την αγορά , η οποία το μόνο που ακούει είναι για νέους φόρους .