Ενα εφιαλτικό σενάριο

Το μόνιμο επιχείρημα της Κυβέρνησης της 4ης Οκτωβρίου 2009 αλλά και της σημερινής για την αύξηση της φορολογίας είναι ότι οι αποφάσεις αυτές είναι απαραίτητες προκειμένου η χώρα να αποφύγει την πτώχευση. «Σας φορολογούμε για να προφυλάξουμε την αξία της περιουσίας σας» ισχυρίστηκε ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης τον Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη όταν ανακοίνωσε το χαράτσι της ΔΕΗ. Και όμως , η «μαύρη τρύπα» στα έσοδα μεγαλώνει, χιλιάδες άνθρωποι υποβαθμίζουν το επίπεδο της ζωής τους, οι τιμές κατρακυλούν και η αγορά ακινήτων συρρικνώνεται ακόμα περισσότερο. Όλα δείχνουν , ότι η πολιτική αυτή όχι μόνο είναι αδιέξοδη αλλά οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πιο βίαιη αναδιανομή πλούτου από την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Πρόσφατα , ένας , γάλλος οικονομολόγος, επικεφαλής ιδρύματος οικονομικών ερευνών, έλεγε ότι , η πολιτική που ακολουθείται θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε φαινόμενα Αργεντινής όπου η υπερφορολόγηση οδήγησε σε αδιέξοδο τους μικροϊδιοκτήτες αγροτικής γης και έτσι , ξένοι όμιλοι κατέληξαν να κατέχουν τεράστιες εκτάσεις γης

.Μάλιστα το πρόβλημα εκεί πήρε τέτοιες διαστάσεις ώστε η σημερινή Κυβέρνηση αναγκάστηκε να θέσει φραγμούς στην απόκτηση ακίνητης περιουσίας από ξένους. Ο κίνδυνος στην Ελλάδα , δεν αφορά την αγροτική γή αλλά την τουριστική. Με δεδομένο ότι πάνω από το 60% της χώρας «βρέχεται» από θάλασσα , η προοπτική του ξεπουλήματος της γης είναι κάτι παραπάνω από ορατή. Μάλιστα, σε αυτό βοηθούν και οι πρόσφατες ρυθμίσεις για την δυνατότητα «συγκατοίκησης» ξενοδοχείων με παραθεριστικές κατοικίες αλλά και για περιορισμούς στην δόμηση σε νησιά και σε τουριστικές περιοχές εκτός σχεδίου. Το δικό μου , απλό μυαλό, καταλαβαίνει είναι ότι στην πραγματικότητα οι φορολογίες και οι πολεοδομικοί περιορισμοί που επιβάλλονται ουσιαστικά απαξιώνουν την μικροϊδιοκτησία .

Το γεγονός αυτό , σε συνδυασμό με την συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας θα οδηγήσει αργά ή γρηγορα πολλούς ιδιοκτήτες να ξεπουλήσουν τη γή τους για ένα κομμάτι ψωμί σε κάποιους τουριστικούς και κατασκευαστικούς ομίλους. Μάλιστα , τα κίνητρα για συγχωνεύσεις γης θα κάνουν την «αγορά» αυτή ακόμα πιο ελκυστική, ενώ οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις θα τους προσφέρουν φτηνό εργατικό δυναμικό. Αν αυτό το εφιαλτικό σενάριο επιβεβαιωθεί τότε ο ελληνικός λαός θα βρεθεί απέναντι σε τετελεσμένα τα οποία θα είναι πολύ δύσκολο να ανατρέψει. Η προοπτική αυτή δεν θα αφορά μόνο την τουριστική γη αλλά και τον τρόπο ζωής και οργάνωσης των τοπικών κοινωνιών που ουσιαστικά θα προσφέρουν «βοηθητικές» υπηρεσίες στους γερμανούς οικοδόμους που θα έρχονται να «εκτονωθούν» στην Ελλάδα. Εύχομαι από ψυχής , όλα αυτά να μη είναι τίποτε άλλο παρά σκέψεις ενός καχύποπτου. Αν όμως οι κυβερνώντες έχουν αυτά κατά νου τότε , τότε ακόμα και η λέξη «έγκλημα» είναι πολύ επιεικής για να περιγράψει αυτό που συντελείται σήμερα στην Ελλάδα.