"Κόκκινη" γραμμή έχουν στήσει  μεταξύ τους  οι τράπεζες , προκειμένου να αντλησουν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για όποιον ζητεί δανεικά, ως προς τη δυνατότητά του να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του, τόσο προς τα πιστωτικά ιδρύματα όσο και προς τους προμηθευτές τους. Οπως επισημαίνουν τραπεζικοί κύκλοι, οι ρυθμοί επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης είναι ραγδαίοι, καθιστώντας ακόμη και τα στοιχεία του «Τειρεσία» για τις ακάλυπτες επιταγές και τις καθυστερήσεις στα δάνεια ανεπίκαιρα, λόγω της δίμηνης καθυστέρησης που υπάρχει πάντα για την εισαγωγή των στοιχείων αθέτησης πληρωμών στο σύστημα.

Ετσι, αναγκαστικά οι τράπεζες ανταλλάσσουν πληροφορίες προκειμένου να έχουν όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα για την επιχείρηση που ζητεί χρηματοδότηση. Η δεύτερη εργασία που καταναλώνει τον περισσότερο χρόνο των τραπεζικών στελεχών είναι η ρύθμιση δανείων του παρελθόντος. Η αλλαγή των όρων εξόφλησης αυτών των χορηγήσεων βρίσκεται στην ημερήσια ατζέντα των επιχειρηματικών κέντρων και των υποκαταστημάτων των τραπεζών, για τη διατήρηση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού δανείων ενήμερων. Οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται για τη μείωση των δόσεων που πληρώνουν οι δανειολήπτες ποικίλλουν και εξαρτώνται από το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κάθε επιχείρηση.

Πώς μειώνονται οι δόσεις

Οι βασικές τεχνικές που χρησιμοποιούν οι τράπεζες για την ανακούφιση των πελατών τους είναι οι εξής:

1. Αλλαγή των όρων εξόφλησης Η μείωση των δόσεων μπορεί να επιτευχθεί με την αλλαγή των όρων εξόφλησης, που επιτρέπει τη μετάθεση πληρωμών στο μέλλον. Στο πλαίσιο αυτό, η διάρκεια ενός επιχειρηματικού δανείου τακτής λήξης μπορεί να επιμηκυνθεί ή να παρασχεθεί περίοδος χάριτος κατά τη διάρκεια της οποίας ο πελάτης θα πληρώνει μόνο τους τόκους ή τους τόκους και ένα μέρος του κεφαλαίου.

2. Παροχή εγγυήσεων Μείωση του κόστους δανεισμού μπορεί να επιτευχθεί με την παροχή εγγυήσεων από την πλευρά του δανειολήπτη. Εφόσον ο πελάτης αυξήσει την αξία των ενεχύρων που παρέχει, προσημειώνοντας ακίνητη περιουσία ή δεσμεύοντας αποταμιεύσεις, μπορεί να πετύχει τόσο τη μείωση των επιτοκίων δανεισμού όσο και την αύξηση των πιστωτικών του ορίων.

3. «Κούρεμα» οφειλής Σε περιπτώσεις όπου το πρόβλημα είναι σοβαρό και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος πτώχευσης της εταιρείας, μπορεί να υπάρξει «κούρεμα» της οφειλής. Μέσα από την ελάφρυνση του υποχρεώσεων μιας προβληματικής επιχείρησης, η τράπεζα της δίνει μια δεύτερη ευκαιρία ανάκαμψης προκειμένου να πάρει κάποια στιγμή τα κεφάλαιά της πίσω.

Η κυβέρνηση εξετάζει τον συμψηφισμό του εφάπαξ βοηθήματος με τις οφειλές από δάνεια στις τράπεζες, δήλωσε την Τρίτη ο υπουργός Εργασίας Γ. Κουτρουμάνης. Τις τελευταίες ημέρες ο υπουργός Εργασίας είχε επαφές γι΄αυτό το θέμα με το Ταμείο Παρακαταθηκών και τις τράπεζες. Σήμερα, συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών Βασίλη Ράπανο. Το μέτρο αυτό θα είναι προαιρετικό και, όπως εκτιμά ο κ. Κουτρουμάνης, θα βοηθήσει σημαντικά στην εξασφάλιση μεγαλύτερης ρευστότητας για τα ασφαλιστικά ταμεία και επομένως ταχύτερης εξυπηρέτησης για τη λήψη εφάπαξ βοηθημάτων από τους δικαιούχους.

Με τρυκ , οι τράπεζες «επνιξαν» την οικονομία. Στη διετία 2010-2011, οι απαιτήσεις των τραπεζών από τους δανειολήπτες για παροχή εξασφαλίσεων αυξήθηκαν, ενώ οι τράπεζες επίσης περιόρισαν τη διάρκεια και το ύψος των χορηγούμενων δανείων και, στην περίπτωση των στεγαστικών δανείων, το ποσοστό της αξίας των υποθηκευόμενων ακινήτων το οποίο μπορεί να καλύψει τα χορηγούμενα δάνεια. Από την άλλη πλευρά, , έρευνες, όπως αυτή της ΕΚΤ (Δεκέμβριος 2011) που αναφέρονται στην πρόσβαση των επιχειρήσεων μικρού και μεσαίου μεγέθους σε πηγές εξωτερικής χρηματοδότησης, διαπιστώνουν ότι στην Ελλάδα, σε σύγκριση με άλλα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ, πολύ υψηλότερο ποσοστό των αιτήσεων των επιχειρήσεων για τραπεζικά δάνεια απορρίπτονται ή ικανοποιούνται μόνο μερικώς από τα πιστωτικά ιδρύματα. Αποτέλεσμα είναι ότι στο τέλος του γ΄τριμήνου 2011 τα στεγαστικά δάνεια που ήταν σε καθυστέρηση να φθάσουν το 14% έναντι 10% περίπου που ήταν στο τέλος του 2010. Εκτιμήσεις μάλιστα ανέφεραν ότι στο τέλος του 2011 , οι καθυστερήσεις θα ξεπεράσουν το 16% στο σύνολο των στεγαστικών δανείων.

Δε θα κατάσχονται από το δημόσιο και τις τράπεζες ποσά μέχρι 2.000 ευρώ που είναι κατατεθειμένα σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Αυτό προβλέπει τροπολογία της γενικής γραμματείας Καταναλωτή που θα περάσει στο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας.

Οι ρυθμίσεις που φέρνει η τροπολογία,  είναι :

1) Καθιερώνεται το δικαίωμα κάθε πολίτη να διατηρεί έναν τραπεζικό λογαριασμό, του οποίου ποσόν κατάθεσης μέχρι το ύψος των 2.000 ευρώ θα είναι ακατάσχετο και θα προστατεύεται και από κάθε πράξη μονομερούς συμψηφισμού απαιτήσεων της τράπεζας. Κατ' αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η ομαλή πρόσβαση των καταναλωτών σε τραπεζικές συναλλαγές που είναι εξαιρετικής σημασίας για τη σύγχρονη καθημερινότητά τους, καθώς διευκολύνει καθοριστικά τη συμμετοχή τους στην οικονομική και κοινωνική ζωή (διενέργεια συναλλαγών, πληρωμή λογαριασμών, εξοικονόμηση χρόνου, διαφύλαξη ενός ελάχιστου ποσού για την κάλυψη βασικών βιοτικών αναγκών).

2) Δεν είναι πλέον υποχρεωτική για τον οφειλέτη η απόπειρα εξώδικης ρύθμισης των χρεών πριν την κατάθεση της αίτησης για δικαστική ρύθμισης των χρεών. Τα αποτελέσματα από τη μέχρι σήμερα εφαρμογή της συγκεκριμένης διάταξης δεν είναι ικανοποιητικά, εξαιτίας κυρίως της απροθυμίας των πιστωτικών ιδρυμάτων να επεξεργαστούν κατά ουσιαστικό τρόπο τα σχετικά αιτήματα των οφειλετών. Η επιδίωξη της εξώδικης ρύθμισης καθίσταται έτσι τυπική, προκαλώντας αδικαιολόγητα επιβάρυνση και επιβράδυνση της διαδικασίας.

3) Η περίοδος ρύθμισης των χρεών που θα ανέρχεται σε πέντε έτη θα αρχίζει με την κατάθεση της αίτησης και όχι από την έκδοση της απόφασης. Αν οι καταβολές που πραγματοποιούνται από τον οφειλέτη κατά την περίοδο που μεσολαβεί μέχρι την έκδοση της απόφασης υπολείπονται αυτών που ορίζονται με την απόφαση, ο οφειλέτης έχει τη δυνατότητα να καταβάλει το ποσόν αυτό και μέχρι ένα έτος από τη λήξη της περιόδου ρύθμισης. Κατ' αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζονται και οι δυσμενείς συνέπειες για τον οφειλέτη από τυχόν καθυστέρηση στην εκδίκαση της αίτησής του.

4) Στις περιπτώσεις οφειλετών με πλήρη αδυναμία καταβολής η απαλλαγή από τα χρέη θα επέρχεται στα τρία έτη.

5) Το ποσόν μέχρι το 85% της εμπορικής αξίας της κύριας κατοικίας του οφειλέτη, την εξόφληση του οποίου πρέπει να ρυθμίσει ο οφειλέτης για να την εξαιρέσει από τη ρευστοποίηση, θα μπορεί πλέον να ρυθμίζεται και σε μεγαλύτερο των είκοσι ετών χρονικό διάστημα. 6) Στις περιπτώσεις που οι απαιτήσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων έχουν εκχωρηθεί σε εταιρείες που έχουν την έδρα τους στο εξωτερικό, πρέπει να ορίζουν αντίκλητο στην Ελλάδα ώστε να διευκολύνεται η συμπερίληψή τους στην αίτηση του οφειλέτη.

7) Ενισχύεται ο συλλογικός χαρακτήρας της ρύθμισης των χρεών, που άλλωστε εξυπηρετεί και το συμφέρον του οφειλέτη. Δηλαδή, πρέπει καταρχήν η ρύθμιση να περιλαμβάνει τα χρέη όλων των πιστωτών (δεν θιγονται οι προβλεπόμενες στο νόμο εξαιρέσεις).

8) Καθορίζεται χαμηλότερο κόστος για τις επιδόσεις δικογράφων της διαδικασίας.

9) Προβλέπεται η δυνατότητα ρύθμισης του ποσού που θα κληθεί αναδρομικά να καταλάβει ο οφειλέτης σε περίπτωση αύξησης των μηνιαίων καταβολών με την εφετειακή απόφαση.

10) Επιτρέπεται η αίτηση αναστολής της αναγκαστικής εκτέλεσης, σε περίπτωση που η πρωτόδικη απόφαση είναι απορριπτική, μέχρι την έκδοση εφετειακής απόφασης.