Σε υψηλό διετίας «πέταξε» και πάλι το euribor τριμήνου στο 1,43%, ενώ και η ισοτιμία ευρώ/ ελβετικού φράγκου απογειώθηκε στο 1,255 -υψηλό 7ετίας-. Η εξέλιξη αυτή  και προκαλεί  πρόσθετη πίεση σε χιλιάδες νοικοκυριά που αποπληρώνουν στεγαστικά δάνεια, είτε σε ευρώ, είτε σε ελβετικό φράγκο. Η ενίσχυση του ελβετικού φράγκου, και η αύξηση του προκαλεί νέους πονοκεφάλους σε χιλιάδες δανειολήπτες.Το ελβετικό φράγκο το τελευταίο διάστημα ενισχύεται έναντι του ευρώ και οι δανειολήπτες νοιώθουν να απειλούνται διπλά. Από την αύξηση της δόσης και κυρίως από την μεγάλη αύξηση στο κεφάλαιο τους. Σε τροχιά ανόδου όμως βρίσκεται το τελευταίο διάστημα και το επιτόκιο euribor τριμήνου το οποίο ήδη βρίσκεται στο 1,43% και συμπαρασύρει τις δόσεις χιλιάδων στεγαστικών που είναι συνδεδεμένα μαζί του.Για παράδειγμα το euribor τριμήνου από το 0,64% που ήταν στις αρχές Απριλίου 2010 χθες είχε φτάσει στο 1,428%. . Κάθε αύξηση του επιτοκίου κατά 0,25της μονάδας τα επιβαρύνει με 293 εκ. ευρώ πρόσθετους τόκους, ενώ αν το επιτόκιο αυξηθεί κατά 0,75 τότε θα κληθούν να πληρώσουν επιπλέον 879εκ ευρώ. Σήμερα δεκάδες χιλιάδες είναι οι δανειολήπτες που έχουν στεγαστικά με ισοτιμία ελβετικού φράγκου, και δάνεια που το επιτόκιο τους βασίζεται στο euribor . Στα δάνεια που αντί να μειώνεται το αρχικό κεφάλαιο αυξάνεται, λόγω της ενίσχυσης του έναντι του ευρώ

Σε χαμηλό 10 ετών διαμορφώθηκε ο αριθμός των εγκρίσεων για την παροχή στεγαστικών δανείων στην Αυστραλία το Μάρτιο, καθώς τα υψηλά επιτόκια αποτρέπουν τους αγοραστές, την ίδια στιγμή που η κεντρική τράπεζα τονίζει πως η οικονομία ίσως έχει συρρικνωθεί. Ο αριθμός των δανείων που χορηγήθηκαν για την κατασκευή ή την αγορά κατοικιών και διαμερισμάτων, υποχώρησε 1,5% στις 44.968 το Μάρτιο από την αναθεωρημένη πτώση 4,7% τον προηγούμενο μήνα. Οι εκτιμήσεις έκαναν λόγο για αύξηση των εγκρίσεων κατά 2%, και ήταν το χαμηλότερο επίπεδο από το Φεβρουάριο του 2001. «Τα υψηλότερα επιτόκια στους επόμενους μήνες, θα διατηρήσουν τη ζήτηση και την ανάπτυξη των τιμών υπό έλεγχο», σχολιάζει αναλυτής της Moodys Analytics.

Πηγή:www.capital.gr

Τον δρόµο της αναχρηµατοδότησης παίρνουν µαζικά οι δανειολήπτες. Στόχος τους να µειώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τη µηνιαία δόση σε στεγαστικά, καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες, καθώς ειδικά µετά την πρόσφατη αύξηση των επιτοκίων το κόστος εξυπηρέτησης των οφειλών τους είναι δυσβάσταχτο. Χαµηλά επιτόκια, επιµήκυνσητης διάρκειας του δανείου,ακόµα και κούρεµα στο αρχικό κεφάλαιο είναι οι λύσεις που αναζητούν, προκειµένου να ελαφρύνουν το βάρος και να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Οσοι το επιτύχουν µπορούν να δουν τη δόση τους να µειώνεται ακόµη και κάτωαπό το µισό, καθώς τα προγράµµατα µεταφοράς συνδυάζουν χαµηλά επιτόκια µε µεγαλύτερη διάρκεια και µια σειρά από επιπλέον διευκολύνσεις. Ωστόσο, ο δρόµος προς χαµηλότερη δόση δεν είναι στρωµένος µε ροδοπέταλα.

Οι τράπεζες έχουν θέσει πλέον ιδιαίτερα αυστηρές προϋποθέσεις είτε για αναχρηµατοδότηση υφιστάµενων οφειλών είτε γιαµεταφορά χρεών από άλλα χρηµατοπιστωτικά ιδρύµατα. Προϋπόθεση για να ευοδωθεί η διαδικασία αποτελεί οι δανειολήπτες να ήταν τυπικοί στις µέχρι πρότινος υποχρεώσεις τους προς την τράπεζα (δηλαδή τα χρέη τους να µην έχουν γίνει ληξιπρόθεσµα λόγω καθυστέρησης) αλλά και να είναιδιατεθειµένοι να συνεργαστούν µε τα χρηµατοπιστωτικά ιδρύµατα. Επίσης οι τράπεζες εξετάζουν το ύψος των οφειλών σε συνδυασµό µε το εισόδηµα του δανειολήπτη. ∆ηλαδή, το πράσινο φως για τη µεταφορά προϋποθέτει ότι οι υποχρεώσεις του σε δόσεις δανείων και καρτών δεν υπερβαίνουν το 40% των µηνιαίων αποδοχών του. Με άλλα λόγια, ακόµα και αν δεν βρίσκεται στη µαύρη λίστα, για να αξιοποιήσει τα προγράµµατα αυτά ο ενδιαφερόµενος θα πρέπει να συγκεντρώνει υψηλή βαθµολογία και στη λεγόµενη λευκή λίστα του Τειρεσία. Υπό τις προϋποθέσεις αυτές υπάρχουν πέντε βασικοί τρόποι µέσω των οποίων µπορεί κανείς να πληρώνει λιγότερα χρήµατα σε καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια. Το πρώτο βήµα είναι η µείωση του επιτοκίου. Αποτελεί τη βάση των περισσότερων προγραµµάτων αναχρηµατοδότησης και δενκρύβει καµία παγίδα για τον δανειολήπτη. Αυτή τη στιγµή στην τραπεζική αγορά διατίθενται προγράµµατα µεταφοράς οφειλών µε επιτόκιο 7%-8%, µειωµένο σχεδόν στο µισό σε σύγκριση µε των απλών καταναλωτικών δανείων. Στις περισσότερεςπεριπτώσεις, όµως, οι τράπεζες ωθούν πλέον τους πελάτες τους στη λύση της αναχρηµατοδότησης µε προσηµείωση περιουσιακού στοιχείου (συνήθως ακινήτου), ώστε να εξασφαλιστούν έναντι των υψηλών επισφαλειών.

Στην περίπτωση αυτή το επιτόκιο µειώνεται ακόµα καιστο 5%, γεγονός που µεταφράζεται σε σαφώς µικρότερη δόση. Ακόµη πιο δραστική µείωση προσφέρει η αυξηµένη διάρκεια στην αποπληρωµή. Εντούτοις, στην περίπτωση αυτή ο πελάτης επιβαρύνεται µε υψηλότερους τόκους. Ανάσα για τους υπερχρεωµένους µπορεί να δώσει µιαπερίοδος χάριτος (συνήθωςέντοκη), η οποία µπορεί να φτάσει και τα δύο χρόνια. Τέλος, σωσίβιο για υπερχρεωµένους, σε στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια είναι οι ευκολίες πληρωµής από τις τράπεζες στουςπελάτες τους. Μεταξύ αυτών περιλαµβάνονται η παράλειψη έως και δύο δόσεων κάθε χρόνο, η δυνατότητα µετάθεσης εξόφλησης του χρέους στο τέλος του δανείου, ακόµα καιοι πληρωµές ανά τρίµηνο αντί για κάθε µήνα.

Η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα και στη χρηματοδότηση της αγοράς ακινήτων. Οι αιτήσεις για δάνεια έχουν περιορισθεί, οι τράπεζες εφαρμόζουν σχολαστικά τις προδιαγραφές που έχουν τεθεί για τον δανεισμό ενώ δεν χρηματοδοτούν το 100% της αξίας . Επίσης στις εκτιμήσεις για την αξία του ακινήτου προεξοφλούν και την μελλοντική πτώση , ενώ υποβαθμίζουν τα εισοδηματικά δεδομένα του δανειολήπτη. Παράλληλα προσφέρουν στους δανειολήπτες με προσωρινά οικονομικά προβλήματα την δυνατότητα ρυθμίσεων. Ηδη, απο την αγορά των δανείων έχουν αποκλειστεί άμεσα ή έμμεσα μικρομεσαίοι και επαγγελματίες είτε με άρνηση είτε με έγκριση δανείου που αντιπροσωπεύει το 50-60% του αιτούμενου ποσού.Πρόκειται για μία αλλαγή πολιτικής η οποία μπορεί να αποτρέψει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις τραπεζικών στελεχών, το πρόβλημα δεν προέρχεται μόνο από την «σφικτή» πολιτική των χορηγήσεων που ακολουθούν τα πιστωτικά ιδρύματα αλλά και από το περιορισμένο ενδιαφέρον των υποψήφιων δανειοληπτών. Συγκεκριμένα υποστήριζαν ότι , η ζήτηση για στεγαστικά δάνεια έχει μειωθεί σε ποσοστό που κυμαίνεται σε επίπεδα του 60% σύγκριση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του προηγούμενου έτους. Έχει αναφερθεί μάλιστα χαρακτηριστικά το παράδειγμα μεγάλης εμπορικής τράπεζα η οποία δέχονταν περί τις 200 αιτήσεις για στεγαστικά δάνεια την εβδομάδα πριν από μερικούς μήνες –και πάντως πριν εκδηλωθεί η κρίση- που σήμερα ο αντίστοιχος αριθμός έχει περιορισθεί στις 50 περίπου . Από αυτές μάλιστα εγκρίνεται περί το 50%.

Από την άλλη πλευρά , τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν πάψει να χρηματοδοτούν το 100% της εμπορικής αξίας του προς αγορά ακινήτου  προσφέροντας το 60-70% ενώ εφαρμόζουν σχολαστικά την οδηγία της Τράπεζας της Ελλάδος , σύμφωνα με την οποία δάνεια θα πρέπει να χορηγούνται μόνο στην περίπτωση που ο δανειολήπτης έχει την δυνατότητα εξυπηρέτησης του. Για τον λόγο αυτό έχει τεθεί ως πλαφόν οι δαπάνες για τοκοχρεωλυτικές δόσεις να μη υπερβαίνουν αθροιστικά το 40% του διαθέσιμου οικογενειακού εισοδήματος. Η χρηματοδότηση , της αγοράς κατοικίας έχει να αντιμετωπίσει ένα ακόμα πρόβλημα , στο οποίο οι τράπεζες φαίνεται ότι ακολουθούν συντηρητική πολιτική. Κορυφαία στεγαστικά στελέχη επισημαίνουν ότι τα δάνεια που εμφανίζουν προσωρινή καθυστέρηση έχουν αυξηθεί κατακόρυφα σε σύγκριση με το παρελθόν .

«Το πρόβλημα δεν λύνεται με το να βγει κάποιο σπίτι στο σφυρί . Μία τέτοια προοπτική προκαλεί προβλήματα στο δανειολήπτη , στην τράπεζα αλλά και στην ίδια την κοινωνία και μελλοντικά στην αγορά ακινήτων. Στην τράπεζα επειδή , σε μία ενδεχόμενη απρόβλεπτη αύξηση των επισφαλών δανείων δημιουργείται πρόβλημα κεφαλαίων. Στον δανειολήπτη επειδή για λόγους ανεξαρτήτως της βούλησης τους βρίσκεται αντιμέτωπος με την προοπτική να χάσει το σπίτι του. Στην αγορά , επειδή μία ενδεχόμενη αύξηση της προσφοράς που προκαλείται από την προοπτική εκπλειστηριασμού ενός ακινήτου αποτελεί μοχλό πίεσης για τις τιμές με αποτέλεσμα τελικά το πρόβλημα να γυρίζει πάλι στο πιστωτικό σύστημα . Άλλωστε , το ζητούμενο για το πιστωτικό σύστημα δεν είναι να συγκεντρώνει γκαρσονιέρες και δυάρια αλλά να εισπράττει το ποσό του δανείου που έχει χορηγηθεί. Στα πλαίσια αυτά προσπαθούμε να δώσουμε την δυνατότητα στον δανειολήπτη που βρίσκεται σε προσωρινή δυσκολία να το εξυπηρετήσει να ξεπληρώσει την οφειλή του. Δεν θα πρέπει να υποβαθμίζεται μάλιστα το γεγονός ότι και στις ΗΠΑ η πολιτική αυτή έχει βρει πολλούς υποστηρικτές ήδη από τον προηγούμενο χρόνο. Φυσικά να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια τότε ο δρόμος είναι ένας . Η διαφύλαξη των συμφερόντων των μετόχων του πιστωτικού ιδρύματος .» επισήμανε χαρακτηριστικά υψηλόβαθμο τραπεζικό στέλεχος που ρωτήθηκε για την αλλαγή πολιτικής στο θέμα των προσωρινών καθυστερήσεων .