Δάνεια που "ρυθμίστηκαν" βρίσκονται και πάλι στο κόκκινο καθώς οι δανειολήπτες αδυνατούν να ανταποκριθούν στην πληρωμή των δόσεων.Συνολικά έως το τέλος του χρόνου υπολογίζεται ότι το ποσό των ρυθμίσεων θα υπερβεί τα 50 δισ. ευρώ. Ενα απο τα προβλήματα είναι και το «καπέλο» που πληρώνουν όσοι πάνε σε αναχρηματοδότηση. Μάλιστα με τα υψηλότερα επιτόκια τιμολογούνται οι μεγάλες επιχειρήσεις, απ΄ ό,τι οι μικρομεσαίες. Και αυτό επειδή οι μεγάλες εταιρείες δανείζονταν με ιδιαίτερα χαμηλό spread στα επίπεδα του 2%, που σήμερα έχει υπερδιπλασιαστεί. Αντίθετα οι αυξήσεις στα επιτόκια των στεγαστικών δανείων είναι πολύ μικρότερες, ενώ στις ρυθμίσεις των καταναλωτικών και ειδικά όταν υπάρχουν εμπράγματες εξασφαλίσεις τα επιτόκια είναι χαμηλότερα. Σύμφωνα με τα τραπεζικά στελέχη, οι ανατιμολογήσεις δανείων είναι αναπόφευκτες, λόγω του αυξανόμενου κόστους που προκαλείται από την άνοδο επιτοκίων των καταθέσεων και δεν έχει ακόμη καλυφθεί από την αντίστοιχη άνοδο από τις χορηγήσεις.

Οι υποβαθμίσεις των ελληνικών τραπεζών θα επιτείνουν το περιβάλλον πιστωτικής ασφυξίας που επικρατούν σήμερα στην αγορά , ενώ ανοίγει το δρόμο για αυξήσεις επιτοκίων υψηλότερες από εκείνες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αυτό επισήμαιναν τραπεζικοί αναλυτές, οι οποίοι χαρακτηριστικά ανέφεραν ότι «εξίσου δύσκολα με τους καταναλωτές και οι τράπεζες μπορούν να αντλούν ρευστότητα από τις αγορές και για αυτό μεταφέρουν το πρόβλημα τους στην οικονομία». Ανεξάρτητα από το κατά πόσο οι επισημάνσεις αυτές ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα το σίγουρο είναι ότι οι σημερινές συνθήκες πιστωτικής άπνοιας θα συνεχιστούν στην αγορά τουλάχιστον για το επόμενο δωδεκάμηνο . Αυτό θα έχει άμεση επίπτωση τόσο στο επίπεδο της ζήτησης όσο και στη προσφορά . Η έλλειψη χρηματοδότησης σε συνδυασμό με την αυστηροποίηση του «πόθεν έσχες» ουσιαστικά απομακρύνουν από την αγορά κατοικίας κάθε υποψήφιο αγοραστή , ο οποίος είτε αδυνατεί να χρηματοδοτήσει την αγορά είτε δεν θέλει να μπει σε φορολογικές περιπέτειες. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι απέχει από την αγορά ακινήτων μέχρι να υπάρξει σαφής εικόνα για τις προοπτικές της. Από την άλλη πλευρά, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας σε συνδυασμό με την μείωση του διαθεσίμου εισοδήματος, θα οδηγούν όλο και περισσότερους ιδιοκτήτες αλλά και κατασκευαστές στην απόφαση να ρευστοποιήσουν το ακίνητο τους για να αποκτήσουν ρευστότητα ή και για να αποφύγουν μία πιθανή κατάσχεση. Πρακτικά, η κατάσταση αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η οι συνθήκες της αγοράς τείνουν σε περαιτέρω επιδείνωση καθώς η χρηματοδότηση έχει «παγώσει».

Στην αγορά για την πώληση ιδιωτικού χρέους έχουν βγει τράπεζες προκειμένου να εξασφαλίσουν ρευστότητα. Αν και οι διεθνείς αγορές είναι στην πραγματικότητα κλειστές ακόμα και για το ιδιωτικό χρέος των ελλήνων, ενδιαφέρον εξακολουθεί να εκδηλώνεται για δάνεια που έχουν χαρακτηριστεί ως ανεπίδεκτα είσπραξης και τα οποία οι τράπεζες το προσφέρουν ακόμα και κάτω από το 10% της αξίας τους. Οι πιθανοί αγοραστές είναι ξένοι , οι οποίοι έχουν τους μηχανισμούς να εκβιάσουν τους δανειολήπτες προκειμένου να εισπράξουν ένα ποσοστό της οφειλής ώστε να εξασφαλίσουν ένα σημαντικό ποσοστό κέρδους. Ιδιαίτερη κινητικότητα , καταγράφεται σε στεγαστικά δάνεια που ο αριθμός εκείνων που οι δανειολήπτες αδυνατούν να εξυπηρετήσουν αυξάνεται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Αν και τα επιτελεία των τραπεζών χαρακτηρίζουν την πρακτική αυτή απόλυτα νόμιμη , αφού η σχετική δυνατότητα παρέχεται από τα δανειστικά συμβόλαια που έχουν υπογράψει οι οφειλέτες εντούτοις υπάρχουν μία σειρά ερωτημάτων όπως: -ποιοι είναι αυτοί που αγοράζουν τα δάνεια των ελλήνων οφειλετών; -τι μεθόδους θα χρησιμοποιήσουν προκειμένου να εισπράξουν μέρος ή το σύνολο της οφειλής; -οι ελληνικές αρχές ελέγχουν , τις ενδεχόμενες διασυνδέσεις των «εμπόρων του χρέους» με εξωτραπεζικούς φορείς; -τι είδους μηχανισμούς είναι διατεθειμένοι να κινητοποιήσουν στην Ελλάδα προκειμένου να εισπράξουν δάνεια για τα οποία απέτυχαν οι τράπεζες; Σύμφωνα με τις απόψεις τραπεζικών στελεχών το εμπόριο του χρέους είναι μία τρέχουσα τραπεζική πρακτική σε όλο τον κόσμο . Στην ερώτηση όμως αν ελέγχουν αυτούς που εμφανίζονται ως υποψήφιοι αγοραστές χρέους η απάντηση ήταν «ουδέν σχόλιο». Πρέπει να σημειωθεί, ότι με την τιτλοποίηση στεγαστικών –κυρίως –δανείων που έχουν πραγματοποιήσει στο παρελθόν πολλές τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην ελληνική αγορά απέκτησαν ρευστότητα αρκετών δις. Ευρω . Όμως η πώληση δανείων τα οποία , είναι χαρακτηρισμένα ως ανεπίδεκτα , είναι ένα «άγνωστος δρόμος» αφού στην πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τις περιπέτειες «εκατοντάδων χιλιάδων ελλήνων» από τους ιδιοκτήτες τους χρέους τους.

Νέα δεδομένα στην αγορά χρήματος προκαλεί η απόφαση να υποβαθμίσει εκ νέου την ελληνική οικονομία. Οι πιέσεις που θα δεχτούν οι τράπεζες το πιθανότερο είναι να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη μείωση των επιτοκίων σε καταθέσεις και δάνεια. Συγκεκριμένα σε Caa1, με αρνητικές προοπτικές, υποβάθμισε η Moody's την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας ενώ εκτιμά πως οι πιθανότητες χρεοκοπίας βρίσκονται πλέον στο 50%. Η αξιολόγηση του οίκου βρισκόταν στο Β1. Όπως , σημειώνει ο οίκος, η πιθανότητα χρεοκοπίας είνα στο 50%: Σε ορίζοντα πενταετίας, αναφέρει η Moody's, οι μισοί φορείς που αξιολογούνται με Caa1 εκπληρώνουν εγκαίρως την αποπληρωμή των χρεών τους και οι υπόλοιποι κηρύσσουν στάση πληρωμών. Ο οίκος αναφέρει πως στην απόφασή του συνυπολογίζει το ενδεχόμενο να δοθεί νέα οικονομική στήριξη στην Ελλάδα από την τρόικα, παράλληλα με νέα μέτρα λιτότητας και δομικές μεταρρυθμίσεις. Οι δε αρνητικές προοπτικές αντικατοπτρίζουν την εκτίμηση της Moody's πως το σημαντικό βάρος του ελληνικού χρέους, το ρίσκο που ενέχει η εφαρμογή του πακέτου δομικών μεταρρυθμίσεων και η συνεχιζόμενη ανάγκη για εξωτερική βοήθεια αυξάνει τις πιθανότητες περαιτέρω υποβάθμισης. Έτσι, ο οίκος πιστεύει πως δεν είναι πιθανό η Ελλάδα να επιστρέψει στις αγορές το 2012, εκτιμώντας όμως πως η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν είναι αναπόφευκτη καθώς οι επιπτώσεις της στην Ευρωζώνη θα ήταν ανεξέλεγκτες και, ως εκ τούτου, η τρόικα θα συνεχίζει να στηρίζει τη χώρα «τουλάχιστον για μερικά χρόνια». Αναλυτές αποδίδουν το «μπαράζ» υποβαθμίσεων στην πίεση που ασκούν οι οίκοι αξιολόγησης να αποφευχθεί μία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους -δύο από αυτούς έχουν σημειώσει πως θα κάτι τέτοιο, ακόμη και με τη μορφή επιμήκυνσης θα θεωρηθεί «πιστωτικό γεγονός», δηλαδή χρεοκοπία.