Ουσιαστικά, οι δανειολήπτες που αγόρασαν σπίτι στη «χρυσή περίοδο της κτηματαγοράς» (2003-2008) συγκροτούν τώρα μια νέα γενιά εγκλωβισμένων. Μέσα σε μια πενταετία τουλάχιστον μισό εκατομμύριο Ελληνες δανείστηκαν περισσότερα από 50 δισ. ευρώ. Ετσι, συνολικά, ο αριθμός όσων εξυπηρετούν στεγαστικό δάνειο υπερβαίνει πλέον τους 800.000, ενώ οι συνολικές οφειλές ανέρχονται στα 81 δισ. ευρώ. Ο κύριος όγκος των δανείων (32 δισ. ευρώ) χορηγήθηκε μέσα στην τριετία 2006-2008. Αυτό σημαίνει ότι τα περισσότερα ακίνητα αγοράστηκαν με τις τιμές των ακινήτων να έχουν ανέβει στα ύψη, λόγω ακριβώς αυτών των δανείων. Αυτό αποδεικνύεται και από το δείκτη τιμών της Τράπεζας Ακινήτων. Στο διάστημα 2006-2008 οι ανατιμήσεις άγγιξαν το 22%. Σήμερα, αυτή η «υπεραξία» έχει χαθεί και οι τιμές έχουν επιστρέψει στα επίπεδα του 2006. Ποιες είναι οι επιλογές των «εγκλωβισμένων»; *Αν πουλήσουν, θα χάσουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ, ακριβώς λόγω της επιστροφής των τιμών στα προ πενταετίας επίπεδα. Στην πράξη η ζημιά μπορεί να είναι πολύ μεγάλη, καθώς οι υποψήφιοι πωλητές δέχονται ισχυρές πιέσεις για να περιορίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις απαιτήσεις τους. *Από την άλλη, η διατήρηση της κατοχής του ακινήτου συνεπάγεται μια σειρά από υποχρεώσεις, οι οποίες γίνονται ολοένα και περισσότερες: 1 Η αποπληρωμή του δανείου πρέπει να συνεχιστεί κανονικά, ενώ η μηνιαία δόση αντιστοιχεί σε ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος. 2 Η κυβέρνηση επιβάλλει ολοένα και περισσότερους φόρους και πρόστιμα, για να περιορίσει τα ελλείμματα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, το τέλος για την «τακτοποίηση» ημιυπαίθριων χώρων. Ο ιδιοκτήτης καλείται να καταβάλει πρόστιμο που μπορεί να φτάσει ακόμη και στο 10% της αντικειμενικής αξίας του ημιυπαίθριου χώρου. Ο κατασκευαστής ο οποίος πούλησε τον ημιυπαίθριο χώρο σε τιμές κανονικών δωματίων, βγάζοντας κέρδη δεκάδων χιλιάδων ευρώ, έχει απαλλαγεί των ευθυνών του. Στο κοκτέιλ των φόρων έχει προστεθεί και το τέλος μεγάλης ακίνητης περιουσίας, τα τεκμήρια, ενώ επίκειται η επιβολή και νέων βαρών, λόγω της αύξησης των αντικειμενικών αξιών.

ΠΗΓΗ : enet.gr

Το υπουργείο Υποδομών επεξεργάζεται ήδη κι ενδεχομένως να είναι σε θέση να παρουσιάσει μέσα στον Αύγουστο μία νομοθετική ρύθμιση στα πρότυπα του «ολυμπιακού νόμου», αλλά ακόμα πιο αυστηρή, προκειμένου να επισπευτούν οι απαραίτητες απαλλοτριώσεις και να απεμπλακούν τα έργα από διάφορα νομικά κωλύματα με την επίκληση του κατ' επείγοντος. Στον «ολυμπιακό νόμο» προβλέπονταν, μεταξύ άλλων, αποφάσεις για αναγκαστικές απαλλοτριώσεις ακινήτων με τη δυνατότητα απευθείας εξαγοράς οικοπέδου ή ανταλλαγής με άλλο δημόσιο ακίνητο. Προβλήματα αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειονότητα των μεγάλων οδικών έργων που υλοποιούνται στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Πρόκειται για τον Ε-65 (Λαμία - Καρδίτσα - Τρίκαλα - Εγνατία), Ιόνια Οδός (Αντίρριο - Ιωάννινα) και Αθήνα - Σκάρφεια (τα δύο τελευταία σε ενιαίο πακέτο παραχώρησης), ο Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου (ΠΑΘΕ: Μαλιακός - Κλειδί), η Ολυμπία Οδός (Ελευσίνα - Κόρινθος - Πάτρα - Πύργος - Τσακώνα) και ο Άξονας Μορέας (Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα και Λεύκτρο Σπάρτη). Η μεγάλη καθυστέρηση που έχει προκληθεί κατά πρώτο λόγο από τις απαλλοτριώσεις που δεν έγιναν ποτέ από το Δημόσιο, από τις προσφυγές των κατοίκων για διάφορα θέματα (χαράξεις κ.λπ.) καθώς και η εμπλοκή στο ΣτΕ και την Ε.Ε. για τη λίμνη Καϊάφα σε δεύτερο πλάνο, έχει ως αποτέλεσμα να αυξήσει επικίνδυνα τον κίνδυνο αποχώρησης των τραπεζών που με τα δάνειά τους χρηματοδοτούν τα έργα. Δάνεια που συνήφθησαν προ ΔΝΤ και με σημαντικά πιο ευνοϊκούς όρους από ότι θα μπορούσε να γίνει σήμερα. Μία τέτοια εξέλιξη θα καθιστούσε πρακτικά αδύνατη την υλοποίηση αυτών των μεγάλων έργων, προκαλώντας μεγάλα προβλήματα τόσο στον κατασκευαστικό κλάδο όσο και γενικότερα στην οικονομία και την κοινωνία.

Τα στοιχεία της εταιρείας Propindex (μέτοχοί της είναι μεγάλες ελληνικές τράπεζες), που επεξεργάστηκε το ΙΟΒΕ, δείχνουν ότι σε δεκάδες περιοχές οι τιμές έχουν ήδη υποχωρήσει στα προ του 2006 επίπεδα. Το «ξεφούσκωμα» φαίνεται να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, καθώς μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του 2010 παρατηρούνται ισχυρότατες πιέσεις στις τιμές των ακινήτων. Οι περιοχές της Ανατολικής Αττικής είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα «φούσκας», η οποία τώρα χάνει αέρα ταχύτατα. Αντίστοιχη είναι η εικόνα και σε άλλες περιοχές της Αττικής και της περιφέρειας. Ο κατάλογος με τις περιοχές όπου οι τιμές έχουν επιστρέψει στα επίπεδα του 2006 ή και ακόμη χαμηλότερα, περιλαμβάνει:

*Τα Ανω Λιόσια, τις Αχαρνές, το Ζεφύρι, το Καματερό και τη Νέα Πέραμο.

*Τους Αγίους Αναργύρους, το Ιλιον, τη Μεταμόρφωση, τη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα.

*Τη Δράμα, τον Εβρο, την Καβάλα, την Ξάνθη και τη Ροδόπη.

*Την Κρήτη, όπου οι τιμές εμφανίζονται να έχουν καταγράψει πολύ μεγάλη πτώση από το 2009 και μετά.

Οσον αφορά το πρώτο τετράμηνο του 2010, η πτώση τιμών φαίνεται να επιταχύνεται. Μεγάλο μοιάζει να είναι το πρόβλημα στην Ανατολική και στη Δυτική Αττική, στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε επαρχιακές πόλεις όπως η Λάρισα. Φυσικά, υπάρχουν και περιοχές στις οποίες η κρίση δεν έχει αφήσει τόσο έντονα τα σημάδια της. Είναι οι λεγόμενες «ακριβές» περιοχές, καθώς εκεί η προσφορά ακινήτων είναι εξαιρετικά περιορισμένη και τα διαθέσιμα εισοδήματα αρκετά υψηλά, με αποτέλεσμα να μην ασκούνται έντονες πιέσεις.

Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος δείχνουν ότι τα «κόκκινα δάνεια» αυξάνουν με μεγάλη ταχύτητα, ενώ ήδη πάνω από το 8% των στεγαστικών έχει σταματήσει να εξυπηρετείται κανονικά. Ουσιαστικά, οι δανειολήπτες που αγόρασαν σπίτι στη «χρυσή περίοδο της κτηματαγοράς» (2003-2008) συγκροτούν τώρα μια νέα γενιά εγκλωβισμένων. Μέσα σε μια πενταετία τουλάχιστον μισό εκατομμύριο Ελληνες δανείστηκαν περισσότερα από 50 δισ. ευρώ. Ετσι, συνολικά, ο αριθμός όσων εξυπηρετούν στεγαστικό δάνειο υπερβαίνει πλέον τους 800.000, ενώ οι συνολικές οφειλές ανέρχονται στα 81 δισ. ευρώ. Ο κύριος όγκος των δανείων (32 δισ. ευρώ) χορηγήθηκε μέσα στην τριετία 2006-2008. Αυτό σημαίνει ότι τα περισσότερα ακίνητα αγοράστηκαν με τις τιμές των ακινήτων να έχουν ανέβει στα ύψη, λόγω ακριβώς αυτών των δανείων. Στο διάστημα 2006-2008 οι ανατιμήσεις άγγιξαν το 22%. Σήμερα, αυτή η «υπεραξία» έχει χαθεί και οι τιμές έχουν επιστρέψει στα επίπεδα του 2006.