Τεράστια θέματα που αφορούν την αγορά ακίνητης περιουσίας έχει να αντιμετωπίσει το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης. Πρόκειται για θέματα θεσμικής μορφής αλλά και τρέχουσας φορολογικής διαχείρισης . Ένα απο αυτά είναι η Περιουσία του Δημοσίου. Το ελληνικό δημόσιο δε γνωρίζει επακριβώς ποια είναι η ακίνητη περιουσία του. Είναι 75.000 ακίνητα, είναι 100.000 ακίνητα , ποια από αυτά μπορούν να αξιοποιηθούν και πόσα μπορούν να εισφέρουν στον κρατικό κορβανά; Είναι ερωτήματα που μένουν αναπάντητα επί χρόνια και θα πρέπει η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών να παρουσιάσει κάποτε μια αξιόπιστη μέτρηση της περιουσίας του κράτους. Μεγάλο ερωτηματικό είναι, όμως, τι θα γίνει με τα λεγόμενα «ώριμα» ακίνητα του Δημοσίου, αυτά δηλαδή που μπορούν να αξιοποιηθούν άμεσα.Σημαντικές αποφάσεις καλείται να λάβει ο κ. Στουρνάρας και το ΤΑΙΠΕΔ τόσο για τα περίπου 30 ακίνητα (κτίρια εφοριών, υπουργεία, αστυνομικά τμήματα) που θα δοθούν με τη μορφή της πώλησης και επαναμίσθωσης όσο και με τις μεγάλες εκτάσεις που είναι «καθαρές» και μπορούν να δοθούν σε ιδιώτες με βάση το θεσμό της επιφανείας για 99 χρόνια. Για παράδειγμα η πρώην αμερικανική βάση στις Γούρνες, τα πλέον των 200 στρεμμάτων που βρίσκονται στη γέφυρα του Αντιρρίου, το χιονοδρομικό κέντρο Βόρας ? Καϊμακτσαλάν, η Αφάντου Ρόδου, οι Αλυκές στη Ζάκυνθο, το Πρασονήσι στη Ρόδο κ.λπ. Επίσης ανοικτό είναι το θέμα μετις αντικειμενικές αξίες. Σύμφωνα με το Μνημόνιο έπρεπε να γίνει αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών που παραμένουν παγωμένες από το 2007, ώστε να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους από τα ακίνητα. Ωστόσο, η κατάρρευση της κτηματαγοράς δεν ευνοεί σε καμιά περίπτωση αναπροσαρμογή των αντικειμενικών. Αλλωστε, υπάρχουν περιοχές και ακίνητα που πωλούνται πολύ κάτω από την αντικειμενικής τους αξία.