Ενώ η χώρα βρίσκεται στη δίνη της προεκλογικής περιόδου και τα κόμματα προσπαθούν να πείσουν τους έλληνες πολίτες για την ορθότητα των προγραμμάτων τους, απουσία της αγοράς ακινήτων από τα προγράμματα τους είναι εντυπωσιακή. Το σύνολο των κομμάτων φαίνεται ότι αγνοεί μία αγορά η οποία σε περιόδους άνθησης συνέβαλλε πάνων από το 10% του ΑΕΠ και πρόσφερε περίπου 200.000 θέσεις εργασίας. Τόσο στις εκλογές της 6ης Μαΐου όσο και σε αυτές της 17ης Ιουνίου, τα κόμματα περιορίζονται σε μερικές γενικόλογες εξαγγελίες για την φορολογική πολιτικής , οι οποίες απευθύνονται κυρίως στους μικροϊδιοκτήτες και δεν έχουν πει ούτε μία κουβέντα για τον τρόπο με τον οποίο σκοπεύουν να ανατάξουν μία ημιθανή αγορά. Για πολλές περιοχές , η αγορά ακινήτων ήταν ο μοναδικός αναπτυξιακός βραχίονας ο οποίος πρόσφερε θέσεις εργασίας αλλά και οικονομική δραστηριότητα σε όλο το εύρος των δραστηριοτήτων. Δεν έχει παρά να μελετήσει κανείς τις τοπικές οικονομίες των νησιών των Κυκλάδων για να διαπιστώσει την αλήθεια. Αλλά και σε μεγαλύτερες αγορές , η αγορά ακινήτων ήταν ο κινητήριος άξονας . Για παράδειγμα, η οικονομική άνθιση περιοχών της Δυτικής Αττικής και της Θεσσαλονίκης οφείλει πολλά στην ανάπτυξη της κτηματαγοράς και των δημογραφικών επιπτώσεων της. Και δεν είναι μόνο τα τούβλα και το μπετόν αλλά τα χιλιάδες μικρά μαγαζιά που άνοιγαν για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των νέων κατοίκων αλλά και οι σημαντικοί πόροι που εισέπρατταν οι τοπικοί δήμοι από την οικοδομική άνθηση. Παρόλα αυτά όμως όλα τα κόμματα έχουν γυρίσει την πλάτη στην αγορά ακινήτων θεωρώντας προφανώς ότι πρόκειται για μία υποβαθμισμένη οικονομική δραστηριότητα άνευ ιδιαίτερης σημασίας. Για να καταλάβει κανείς τη σημασία της δεν έχει παρά να συγκρίνει τις θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν από το 2009 μέχρι σήμερα , η περίφημη «πράσινη ανάπτυξη» του διδύμου Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου με τις 120.000 θέσεις εργασίας που χάθηκαν από τις κατασκευές. Τότε θα κατανοήσει, ότι τα κόμματα δεν έχουν κατανοήσει τις πραγματικές προτεραιότητες που θα πρέπει να έχουν.