Η λήψη ενός στεγαστικού δανείου δεν είναι απλή υπόθεση: Είναι μια σύνθετη και χρονοβόρα διαδικασία, και ίσως ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής μας, τουλάχιστον από οικονομικής πλευράς. Εδώ είναι δέκα πιθανές παγίδες που πρέπει να αποφεύγονται:

1. Δεν έχετε τον έλεγχο της πιστωτικής σας κατάστασης: Πολύ πριν ξεκινήσετε την αναζήτηση θα πρέπει να γνωρίζετε την πιστωτική σας εικόνα δηλαδή αν για τυπικούς λόγους η τράπεζα θα σας αρνηθεί το δάνειο.

2. Μη υποβάλλετε ταυτόχρονα αιτήσεις για στεγαστικό και για καταναλωτικό: Το σύστημα θα σας βγάλει off και στα δύο .

3. Μη παραλείψετε να εξετάσετε τη συνολική πληρωμή : Μια πληρωμή δανείου αποτελείται από κεφάλαιο, τους τόκους, φόρους και ασφαλιστικό συμβόλαιο και διάφορες άλλες επιβαρύνσεις. έχετε πλήρη εικόνα του λογαρισμού.

4. Μη πείτε ψέμματα για εισοδήματα και περιουσιακά στοιχεία: Η τάπεζα θα το ανακαλύψει και αυτό σημαίνει ΑΠΟΡΡΙΨΗ.

5. Μη πείτε ψέμματα για την απασχόληση:Ένα άλλο κλειδί για την έγκριση είναι η σταθερή απασχόληση και το εισόδημα.

6. Δεν έχετε πάρει προ-έγκριση: Η καλή προετοιμασία είναι το κλειδί για ένα δάνειο. Πριν αγοράσετε ένα σπίτι, βεβαιωθείτε ότι μπορείτε πραγματικά να έχετε χρηματοδότηση για αυτ΄π εξασφαλίστε την προέγκριση.

7. Παρά την προέγκριση θα πρέπει να είστε επιφυλακτικός. Η προέγκριση απο μια τράπεζα, δεν σημαίνει υποχρεωτική χρηματοδότηση. Επίσης δεν επηρεάζει το χρόνο χορήγησης και εκταμίευσης.

8.Αποφύγετε τα "παράξενα" και δύσκολα δάνεια: Φύγετε μακρυά απο οτιδήποτε δεν καταλαβαίνετε πλήρως...

9 .Μη υποτιμάτε την ασφάλεια σε αλλαγές επιτοκίων.

10.Μη "ξεχάσετε" να ξεσκονίσετε τους όρους τους δανείου: Έχετε ακούσει κάτι για "ψιλά γράμματα";

Στα 33 δισ. ευρώ έφτασαν τα «κόκκινα» δάνεια, καθώς από την αρχή του χρόνου παρατηρείται κατακόρυφη αύξηση στις καθυστερούμενες οφειλές. Ας σημειωθεί ότι πέρυσι οι «κόκκινες» οφειλές παρουσίασαν άνοδο κατά 10 δισ. ευρώ και έκλεισαν στα 30 δισ. ευρώ, από 19,5 δισ. ευρώ που ήταν στο τέλος του 2009. Οι τραπεζίτες ανησυχούν περισσότερο από τη συνεχιζόμενη αύξηση στα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια, καθώς σχεδόν διπλασιάστηκαν από το 5,3% που ήταν το 2008 στο 10%. Με 15% «τρέχουν» οι επισφάλειες στα επιχειρηματικά δάνεια, ενώ στα καταναλωτικά έπιασαν το 20%. Αυτό σημαίνει ότι επιχειρηματικά δάνεια ύψους 18,5 δισ. ευρώ έχουν «χτυπήσει», στα 8 δισ. ευρώ ανέρχονται οι «κόκκινες» οφειλές από στεγαστικά δάνεια και άλλα 7 δισ. ευρώ είναι τα «κόκκινα» καταναλωτικά δάνεια. Συνολικά, δηλαδή, οι καθυστερήσεις ξεπερνούν τα 33 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των τραπεζών, τα καθυστερούμενα δάνεια θα συνεχίσουν την ανοδική πορεία τους και αναμένεται να διαμορφωθούν στα επίπεδα του 15% με 18% μέχρι το 2012, χωρίς να αποκλείεται και το 20%. Δηλαδή το επόμενο 12μηνο τα καθυστερούμενα δάνεια θα διαμορφωθούν από 38,5 δισ. ευρώ (+15% τα «κόκκινα») με 46 δισ. ευρώ (στο 18%), ενώ στη χειρότερη περίπτωση μπορεί να ξεπεράσουν και τα 50 δισ. ευρώ. Οι τράπεζες ανησυχούν περισσότερο για την άνοδο των καθυστερήσεων στα στεγαστικά, που θεωρούνται η πλέον ασφαλής κατηγορία χορηγήσεων, και φοβούνται περαιτέρω αύξηση, καθώς η «πίεση» στα οικονομικά των νοικοκυριών θα συνεχιστεί με την ίδια ένταση και το 2011.

ΠΑΝΩ ΑΠΟ το 15% των δανείων που θα έχουν διατεθεί από τις τράπεζες δεν θα εξυπηρετείται το 2012. Ισως είναι το καλό σενάριο, καθώς προϋποθέτει ότι η ελληνική οικονομία θα έχει αρχίσει να ανακάμπτει μέχρι τότε. Αναλυτές και τραπεζίτες προχωρούν σε συνεχή μετάθεση προς τα πίσω της χρονικής στιγμής που τα δάνεια σε καθυστέρηση θα φτάσουν στο απόγειό τους, γεγονός που με βάση τις εκτιμήσεις της αγοράς αντανακλά την αναθεώρηση προς το χειρότερο των προσδοκιών για ανάκαμψη της οικονομίας. Υπενθυμίζεται ότι οι συγκλίνουσες εκτιμήσεις του 2009 ήθελαν η χρονιά της κορύφωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων να είναι το 2010 για να μετατεθεί κατόπιν πιο πίσω κατά ένα χρόνο, δηλαδή το 2011, και να φθάσει μέχρι και το 2012. Εκτιμάται ότι 10% και πλέον από τα 257 δισ. δανείων που έχουν δοθεί σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις δεν εξυπηρετούνταν στα τέλη του 2010, από 7,7% στα τέλη του 2009. Ομως όλοι παραδέχονται ότι το πραγματικό ποσοστό είναι ακόμη μεγαλύτερο και απλώς καλύπτεται από τις μαζικές ρυθμίσεις δανείων, ιδίως επιχειρηματικών, στις οποίες προχώρησαν οι τράπεζες την προηγούμενη χρονιά και σε μικρότερο βαθμό το 2009. Το ποσοστό των δανείων που δεν ξεπληρώνονται είναι μικρότερο στις τέσσερις μεγάλες τράπεζες σε σχέση με τον μέσο όρο του εγχώριου τραπεζικού συστήματος, που περιλαμβάνει όλες. Αναλυτές εκτιμούν ότι το ποσοστό θα κυμανθεί μεταξύ 15% και 18% όταν φθάσει στο υψηλότερο σημείο, που τοποθετείται πλέον χρονικά σε κάποιο σημείο μέσα στο α' εξάμηνο του 2012 και υπό την προϋπόθεση ότι οι εκτιμήσεις για ρυθμό ανάπτυξης μεγαλύτερου του 1% την επόμενη χρονιά δεν θα διαψευσθούν. Αν επιβεβαιωθούν δάνεια ύψους 38,5 δισ. με 46,2 δισ. ευρώ, σε κάποιο σημείο την επόμενη χρονιά δεν θα αποπληρώνονται κανονικά. Ομως αυτές δεν είναι οι πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις. Υπάρχει μια μικρή μειοψηφία που ισχυρίζεται ότι το ποσοστό των καθυστερήσεων για πάνω από 90 μέρες στο σύνολο των δανείων θα φτάσει το 20% στο απόγειό του. Οι τελευταίοι παραπέμπουν στην εμπειρία χωρών, κυρίως αναδυόμενων, που είδαν το ανωτέρω ποσοστό να φθάνει σε δυσθεώρατα ύψη έπειτα από κρίση του δημοσίου χρέους ή του τραπεζικού τους συστήματος. Σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ που επικαλείται η Citi σε πρόσφατη έκθεσή της, το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων ως προς το σύνολο των δανείων ανήλθε στο 34% κατά μέσον όρο από τη δεκαετία του 1980 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ποσοστό έπιασε κορυφή στο 20% στην περίπτωση της Αργεντινής το 2001 και στο 28% περίπου στην Τουρκία το 2000. Από την άλλη πλευρά, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 13% περίπου στην περίπτωση της Φιλανδίας και της Σουηδίας το 1991, περιπτώσεις που ίσως είναι καλύτερο μέτρο σύγκρισης για την Ελλάδα. Εξυπακούεται ότι τα υψηλά ποσοστά δεν θεωρούνται καλός οιωνός για την κερδοφορία των ελληνικών τραπεζών αφού πρέπει να λάβουν επιπρόσθετες προβλέψεις, πληγώνοντας τα κέρδη και τα ίδια κεφάλαιά τους. Σύμφωνα με αναλυτές, οι συσσωρευμένες προβλέψεις των τραπεζών αντιστοιχούσαν στο 43% περίπου των δανείων σε καθυστέρηση στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2010 και ήταν κοντά στο 49% για τις μεγάλες τράπεζες.

Πηγη : enet.gr

Σίγουρα βρισκόμαστε σε μία μοναδική περίοδο. Τα επιτόκια του ευρώ βρίσκονται για σχεδόν δύο χρόνια σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, τα ελληνικά επιτόκια στα στεγαστικά δάνεια είναι και αυτά σε πρωτοφανή χαμηλά επίπεδα -αν και η Τράπεζα της Ελλάδος καταγράφει οριακές αυξήσεις- ενώ την ίδια στιγμή οι τιμές την αγορά ακινήτων υποχωρούν τουλάχιστον τους 24 τελευταίους μήνες. Και το αγωνιώδες ερώτημα πολλών αναλυτών είναι τι θα γίνει όταν η ΕΚΤ ξεκινήσει να αυξάνει τα επιτόκια της; Θα καταρρεύσει η αγορά ; ή μήπως υπαρχει περίπτωση να σημειωθεί ανάκαμψη με υψηλά επιτόκια;

Η απάντηση είναι απλή : η άνοδος των επιτοκίων δεν θα σημάνει κατάρρευση της αγοράς με την προϋποθεση φυσικά ότι τα κρίσιμα μεγέθη της οικονομίας θα έχουν βελτιωθεί. Δηλαδή αν η ανεργία μειωθεί και η ανάπτυξη επανέλθει σε θετικούς ρυθμούς τότε το πιθανότερο είναι ότι η αγορά κατοικίας θα "αδιαφορήσει" για το κόστος του χρήματος. Αν και αυτό ακούγεται κάπως παράδοξο η διεθνής εμπειρία έχει να προσφέρει αρκετά παραδείγματα. Για παράδειγμα την περίοδο 1979-1981 στις ΗΠΑ η Fed αύξησε το κόστος του χρήματος και τα επιτόκια εκτινάχθηκαν από 11% τον Ιούνιο του 1979 σε πάνω από 16% μέχρι τον Απρίλιο του 1980.

Η επίπτωση στις τιμές των κατοικιών; Ο όγκος των πωλήσεων αυξήθηκε περισσότερο από 15% από το 1979 έως το 1981. Το 1987, στα τέλη Απριλίου και στις αρχές Μαΐου πάλι στις ΗΠΑ το κόστος των στεγαστικών δανείων αυξήθηκε σχεδόν μιάμιση εκατοστιαία μονάδα σε 10,47% αλλά οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν κατά 9% το έτος αυτό. Πιο πρόσφατο παράδειγμα; το 2003 , όταν η αύξηση των επιτοκίων όχι μόνο δεν κάθησε την αγορά αλλά σημειώθηκε έκραηξη των τιμών καθώς το ΑΕΠ το ΗΠΑ επιταχυνθηκε από 1,8% το 2002 σε 3,6% το 2004. Αμέσως μετά την άνοδο των επιτοκίων καταγράφηκε έκρηξη των τιμών κατά 42% . Τι σημαίνουν όλα αυτά, η αύξηση των επιτοκίων δεν πάντα συνώνυμο της καταστροφής ούτε η πτώση τους συνώνυμο της ανάκαμψης. Αυτό που επηρεάζει περισσότερο την αγορά κατοικίας είναι η συνολικότερη πορεία η οποία σίγουρα εξαρτάται και απο τα επιτόκια. Η απασχόληση, τα εισοδήματα και η οικονομική ανάπτυξη "αποφασίζουν" για το μέλλον της αγοράς.