Ακόμα και στις πιό εμπορικές πιάτσες της Αθήνας, στο Κολωνάκι και στην Ερμού, η αγορά βρίσκεται στην "κατάψυξη". Στην Ερμού αν και οι κενοί χώροι είναι λιγοστοί εντούτοις υπάρχουν δυσκολίες εξέυρεσης νέων μισθωτών αφού κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πάρει το ρίσκο των υψηλών ενοικίων και του "αέρα". Στην περίπτωση μάλιστα που ευσταθούν οι φήμες σύμφωνα με τις οποίες δύο μεγάλες αλλυσίδες ειδων ένδυσης αντιμετωπίζουν προβλήματα διατήρησης των εμπορικών των σημείων στην συγκεκριμένη αγορά τότε το κλίμα στασιμότητας θα μεταμορφωθει σε εικόνα κρίσης.Ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στην αγορά είναι το γεγονός ότι μεγάλο εμπορικό ακίνητο στην γωνία Ερμού και Ευαγγελιστρίας εξακολουθεί να παραμένει κενό για περισσότερους απο οκτώ μήνες.

Σε συνθήκες υπερβάλλουσας προσφοράς κινείται η αγορά καταστημάτων στο Κολωνάκι . Σύμφωνα μάλιστα με μετρήσεις που ολοκληρώθηκαν χθες στην συγκεκριμένη αγορά έχουν αρχίσει να καταγράφονται φαινόμενα έντονης χωροταξικής συγκέντρωσης καθώς περιφερειακοί δρόμοι-αγορές αρχίζουν να περιορίζουν την εμπορική τους δραστηριότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα θα πρέπει να θεωρηθεί η αγορά της οδού Σόλωνος-από την Σίνα μέχρι την Κανάρη - όπου ο αριθμός των κενών καταστημάτων έχει φθάσει σε επίπεδα ρεκόρ. Η έρευνα κατέγραψε 16 καταστήματα κενά δηλαδή ο δείκτης διαθεσιμότητας κινείται στα επίπεδα του 16% περίπου. Ενθαρρυντικό όμως είναι το γεγονός ότι σε σχέση με το προηγούμενο εξάμηνο η επιδείνωση είναι πολύ μικρή . Ανάλογης εικόνα επικρατεί και στην Σκουφά . Αν και ο αριθμός των κενών καταστημάτων παρουσιάζει οριακή επιδείνωση σε σύγκριση με τον Ιανουάριο εντούτοις η συγκεκριμένη αγορά χάνει τον εμπορικό της χαρακτήρα και μετατρέπεται σε αγορά επιχειρήσεων υγιεινομικού ενδιαφέροντος. Σύμφωνα με την ίδια μέτρηση οι μισθωμένοι χώροι που στεγάζουν επιχειρήσεις αυτής της μορφής καλύπτουν το 40% του συνολικού απθέματος. Φαινόμενα συρρίκνωσης της εμπορικής δραστηριότητας καταγράφονται και στην αγορά της Πατριάρχου Ιωακειμ και των κάθετων και των παράλληλων δρόμων της (προς την πλευρά της Β. Σοφίας). Ανάλογη εικόνα καταγράφεται και στις παράπλευρες αγορές που ξεκινούν απο την Ηροδότου και καταλήγουν στον Ευαγγελισμό όπου πολλά μικρά καταστήματα ένδυσης και υπόδησης έχουν αναστείλει την λειτουργία τους.

Την ανταλλαγή παραθαλάσσιων οικοπέδων στις Αλυκές με το Αρχοντικό «Τζοάννου» στην Ανακασιά επιχειρεί η δημοτική αρχή Ιωλκού. Στην αυριανή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ο δήμαρχος , θα ζητήσει από το σώμα να εγκρίνει την ανταλλαγή, προκαλώντας ήδη τις αντιδράσεις εκείνων που γνωρίζουν το εγχείρημά του. Όπως ανέφερε , έχουν γίνει ήδη συζητήσεις μεταξύ του ιδίου και των κληρονόμων του αρχοντικού. Το Αρχοντικό «Τζοάννου» βρίσκεται στην Ανακασιά, απέναντι από την πρώην Σχολή Κωφαλάλων, σημερινό μοναστήρι. Πρόκειται για ένα παλιό πέτρινο κτίριο, διώροφο, 500τ.μ. περίπου, όπως υπολογίζεται. Από την άλλη πλευρά, τα οικόπεδα που επιχειρεί να δώσει ο Δήμος, βρίσκονται στις Αλυκές, στη θέση «Παλιές Αχλαδιές», τα οποία απέκτησε η πρώην κοινότητα του Άνω Βόλου με ανταλλαγή άλλων οικοπέδων πριν από πολλά χρόνια.

Αυξάνεται η αβεβαιότητα στην αγορά ακινήτων αφού στις ελληνικές τράπεζες πληθαίνουν οι περιπτώσεις επιχειρήσεων και επαγγελματιών που αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις του ληζινγκ αλλά και τα ενοίκια των επαγγελματικών χώρων που έχουν δοθεί ως εγγύηση σε δάνεια. Οι αγορές μισθώσεων και οι αγορές ληζινγκ οδηγούνται σε αδιέξοδο απο τα προβλήματα ρευστότητας. Η διέξοδος που πρόσφερε τα προηγούμενα χρόνια το ληζινγκ ακινήτων ως εργαλείο άντλησης ρευστότητας αξιοποιήθηκε από πολλές εταιρίες οι οποίες με αυτό τον τρόπο χρησιμοποίησαν τα ακίνητα τους για άντληση ρευστότητας. Σε ένα περιβάλλον όμως συρρίκνωσης της δαπάνης και έλλειψης ρευστού τα προβλήματα που έχουν ανακύψει στην εξυπηρέτηση του δανεισμού είναι σημαντικά και σίγουρα αν το φαινόμενο αυτό πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις τότε μπορεί να επηρεάσει συνολικά την αγορά ακινήτων. Το ίδιο ισχύει και με τα μισθώματα τόσο γραφείων όσο και εμπορικών χώρων που χρησιμοποιούν τα εισπρατόμενα ενοίκια ως εγγύηση του δανείου αγοράς. Ηδη αρκετοί μισθωτές βρίσκονται σε δυσκολία ή και σε αδυναμία να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τα μισθωτήρια συμβόλαια τους. Και σε αυτή την περίπτωση οι επιπτώσεις στην αγορά ακινήτων είναι άμεσες και ορατές. Όπως επισήμανε χαρακτηριστικά τραπεζίτης ο οποίος ασχολείται με θέματα ανάλυσης κινδύνου « όταν η αγορά βρίσκεται σε κρίση κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει ούτε το μέγεθος αλλά ούτε και την πηγή του κινδύνου. Και για τον λόγο αυτό δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η ελληνική αγορά ακινήτων θα κληθεί να αντιμετωπίσει ίσως την μεγαλύτερη κρίση του αιώνα. Απο την πλευρά του το κράτος δεν κάνει τίποτε για να αποτρέψει αυτή την προοτπική και η πρόσφατη κίνηση του υπουργού Οικονομικών να επιβάλλει την μείωση των μισθωμάτων έως 20% είναι ενδεικτική των τάσεων που επικρατούν στο οικονομικό επιτελείο.

Τρεις Δήμαρχοι της Νότιας Ευβοίας καθώς και η πρωτοβουλία κατοίκων της Νότιας Καρυστίας, διαμαρτύρονται για την αντισυνταγματική ρύθμιση του ν/σ για τις ΑΠΕ σύμφωνα με την οποία «θα χαρακτηρίζονται κατά προτεραιότητα ως δημόσιες δασικές, οι εκτάσεις που σχεδιάζονται να εγκατασταθούν αιολικά πάρκα και θα υποχρεούνται όλες οι Υπηρεσίες να αδειοδοτούν τα αιολικά πάρκα, ασχέτως αν υπάρχουν νόμιμες ενστάσεις και δικαστικές προσφυγές από τους ιδιοκτήτες γης». Δηλαδή, θα «κατάσχονται» ιδιωτικές περιουσίες χωρίς αντάλλαγμα για τους ιδιοκτήτες και θα παραδίδονται πλέον από το κράτος στις εταιρείες ΑΠΕ. Με αυτή τη φωτογραφική διάταξη, οι εταιρείες θα αποφεύγουν να αποζημιώνουν τους νόμιμους ντόπιους ιδιοκτήτες, οι οποίοι τους έχουν ζητήσει ενοίκιο 500-1000 ευρώ ανά στρέμμα. Η υπόθεση εμπνέει έντονες ανησυχίες καθώς θυμίζει την πρόσφατη ιστορία των αποζημιώσεων του Βατοπεδίου. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το Ελληνικό Δημόσιο ουσιαστικά χαρίζει, έναντι ασήμαντου μισθώματος των 50ευρώ/στρεμμα ετησίως (ή 1000 ευρώ/στρέμμα την 20ετία εφάπαξ) οικόπεδα στις ιδιωτικές εταιρείες αιολικών πάρκων. Πρόκειται δηλαδή για απώλεια εκατοντάδων εκατομμυρίων €, αφού το 99% των αιολικών πάρκων που λειτουργούν ανά τη χώρα έχει εγκατασταθεί με τον εξής τρόπο: Με το Νόμο 2941/2001 επί Υπουργίας Ανωμερίτη, τα αιολικά πάρκα χαρακτηρίστηκαν ως «δημόσιας ωφέλειας» και συμπεριελήφθησαν στη δασική νομοθεσία ως ισότιμα με τα στρατιωτικά έργα. Έτσι επιτράπηκε να εγκαθίστανται νόμιμα σε δημόσιες δασικές εκτάσεις και ορίστηκε αποζημίωση-έσοδο του κράτους από τις εταιρείες ΑΠΕ, που ανερχόταν σε 1% του προϋπολογισμού του έργου. Ο νόμος αυτός έγινε για να ξεπεραστούν Αποφάσεις του ΣτΕ κατά πολλών αιολικών πάρκων που είχαν ήδη εγκατασταθεί σε δημόσιες εκτάσεις, με Υπ. Απόφαση του 1998 της Βάσως Παπανδρέου και μάλιστα δωρεάν, ενώ απαιτούνταν Νόμος και αποζημίωση του Δημοσίου. Για τις λεπτομέρειες της καταβολής του εσόδου από το Δημόσιο εξουσιοδοτήθηκαν οι Υπουργοί Γεωργίας & Οικονομίας για έκδοση Υπουργικής Απόφασης η οποία δεν εκδόθηκε ποτέ. Δηλαδή ποτέ δεν πληρώθηκε το κράτος για την παραχώρηση των εκτάσεων, ενώ τα αιολικά πάρκα συνέχιζαν κανονικότατα να κατασκευάζονται χωρίς να πληρώνουν ούτε 1 ευρώ. Με το Νόμο 3208/2003 επί Υπουργίας Δρυ, καθορίστηκε (άσχετα από τις ΑΠΕ) ότι για επεμβάσεις σε εκτάσεις που διαχειρίζεται η Δασική Υπηρεσία , θα καταβάλλεται «αντάλλαγμα χρήσης». Το αντάλλαγμα χρήσης είναι ένα τυπικό αντίτιμο: κόστος αναδάσωσης επί 2 (50ευρω ανά στρέμμα/έτος) και αφορά μελισσοκόμους και κτηνοτρόφους, όπως αποδεικνύει και επίσημο έγγραφο του Υπουργείου Γεωργίας (87557/466 στις 6-2-2006). Οι εταιρείες με τα αιολικά πάρκα συνέχιζαν να μην πληρώνουν ούτε ευρώ, ενώ εισέπρατταν κανονικότατα και τις επιδοτήσεις και τα τιμολόγια τους από τη ΔΕΗ, μέχρι το 2006. Στη συνέχεια με το άρθρο 19 του Ν. 3377/2005 επί Υπουργίας Μπασιάκου, τα αιολικά πάρκα συμπεριλήφθηκαν στη σχετική ρύθμιση του Ν. 3208/2003 ώστε να πληρώνουν το τυπικό «αντάλλαγμα χρήσης του μελισσοκόμου» των 50ευρώ/στρεμμα ετησίως (ή 1000ευρώ εφάπαξ στην 20ετια), το οποίο είναι αστείο μπροστά στο 1% του προϋπολογισμού, που κι αυτό είναι μηδαμινό τίμημα. Αυτό το καθεστώς σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου ισχύει από το 2006 (από το 1998 ως το 2006 δεν πλήρωσαν ούτε ευρώ) και παρόλ’αυτά τον Ιανουάριο του 2006 οι εταιρείες των αιολικών πάρκων, διαμαρτυρήθηκαν ότι το «αντάλλαγμα χρήσης του μελισσοκόμου» είναι υψηλό και ζήτησαν τόσο τη μείωση του τιμήματος, όσο και τον υπολογισμό λιγότερων στρεμμάτων για τα έργα, ζητώντας να χαρακτηριστούν τα αιολικά πάρκα «ιδιαίτερου κοινωνικού χαρακτήρα» προκειμένου να μειωθεί το αντάλλαγμα χρήσης. Τα αιτήματα αυτά έγιναν δεκτά στον καινούριο νόμο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής, παρόλο που η διεύθυνση Προστασίας Δασών και το τμήμα αλλαγής χρήσης Δασικών Γαιών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης είχε απαντήσει με το έγγραφό της 87557/466 στις 6-2-2006 ότι δεν μπορούν να γίνουν δεκτά.