Το κόστος κατασκευής στην Ελβετία είναι 25% υψηλότερο από ό, τι οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, σύμφωνα με την ετήσια Διεθνή Έκθεση Κόστους Κατασκευής Η  έκθεση, η οποία συγκρίνει το κόστος κατασκευής σε 55 χώρες σε όλο τον κόσμο ,χρησιμοποιώντας ως σημείο σύγκρισης  τις τιμές που ισχύουν στη Μ. Βρετανία , αναφέρει ότι η Ευρώπη συνεχίζει να είναι η πιο ακριβής ήπειρος για την οικοδομή.

Σύμφωνα με την έκθεση, η τιμή της κατασκευής στην Ελβετία είναι 71% υψηλότερη από ό, τι στο Ηνωμένο Βασίλειο . Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι η 12η ακριβότερη χώρα στον κόσμο . Η Δανία διατηρεί τη θέση της ως το δεύτερο πιο ακριβό μέρος για να χτίσει κανείς . Τρίτη στην κατάταξη είναι , η Σουηδία και ακολουθούν η Αυστραλία και ο Καναδάς. Ινδία και Σρι Λάνκα ήταν οι φθηνότερες χώρες καθώς το κόστος κατασκευής εκτιμάται ότι είναι 72% χαμηλότερο από εκείνο του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η Επιτροπή διαπίστωσε ότι το κόστος κατασκευής είναι περίπου ενιαίο σε όλη την Δυτική Ευρώπη καθώς οι αποκλίσεις δεν ξεπερνούν το 20% σε σύγκριση με την Αγγλία. Αντίθετα στις αγορές της Ανατολικής Ευρώπης το κόστος είναι από 30% -Πολωνία- έως 50% - Βοσνία, Βουλγαρία- χαμηλότερο σε σύγκριση με την Μ. Βρετανία.

Στη Μέση Ανατολή το συνολικό κόστος είναι σχεδόν παρόμοιο με τη Μεγάλη Βρετανία σε Μπαχρέιν, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Ομάν Η Σαουδική Αραβία όμως 40% φθηνότερη σε σύγκριση με την αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου Στην Ασία και τον Ειρηνικό οι τιμές των κατασκευών παρουσιάζουν τεράστιες διακυμάνσεις. Αν και η Αυστραλία είναι ένα ακριβό μέρος για να χτίσει κανείς, το κόστος κατασκευής στις περισσότερες χώρες της περιοχής είναι σημαντικά χαμηλότερο από το Ηνωμένο Βασίλειο. Αντίθετα Σιγκαπούρη και Χονγκ Κονγκ είναι 10% φθηνότερες αγορές σε σύγκριση με το Ηνωμένο Βασίλειο. Τέλος ο μέσος όρος του κόστους κατασκευής στις ΗΠΑ είναι περίπου 10% χαμηλότερο από ό, τι στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο Σεπτέβριος είναι παραδοσιακά ο μήνας των ενοικιάσεων. Σύμφωνα με μεσίτες, το μήνα αυτό, ο αριθμός των μισθωτηρίων συμβολαίων αυξάνεται κατακόρυφα. Για το λόγο αυτό προσπαθήσαμε να συντάξουμε ένα απλό οδηγό για ότι πρέπει να γνωρίζει ο ενοικιαστής αλλά και ο ιδιοκτήτης. Ετσι λοιπόν ψάχνοντας, για σπίτι, πρέπει να γνωρίζουμε:

• Τα σπίτια, στο κέντρο των πόλεων, είναι κατά κανόνα παλαιότερα και πιο ακριβά, σε σχέση, με αυτά, που βρίσκονται, εκτός κέντρου.

• Ελέγχουμε την τοποθεσία του σπιτιού, τη γειτονιά και τι μας παρέχει αυτή (supermarket, τράπεζες, τακτική αστική συγκοινωνία, κ.λπ.).

• Ελέγχουμε, καλά, το σπίτι, για να διαπιστώσουμε τυχόν βλάβες και να τις επισημάνουμε, στον ιδιοκτήτη, ώστε να τις διορθώσει, πριν αρχίσουμε να κατοικούμε, στο σπίτι.

• Μεγάλη προσοχή χρειάζεται, όταν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, για την ενοικίαση του σπιτιού. Πρέπει να γνωρίζουμε:

o Στις μισθώσεις κατοικιών, το ύψος του μισθώματος διαμορφώνεται, ελεύθερα και δεσμεύει και τις δύο πλευρές.o Η μίσθωση κατοικίας ισχύει, τουλάχιστον για τρία χρόνια και αν ακόμα έχει συμφωνηθεί μικρότερος ή αόριστος χρόνος.o Αν ο συμβατικός χρόνος έχει καθοριστεί μικρότερος της τριετίας και δεν υπάρχει συμφωνία αναπροσαρμογής του μισθώματος, για τον υπόλοιπο χρόνο, το καταβαλλόμενο μίσθωμα αυξάνεται, ετησίως, κατά ποσοστό εβδομήντα πέντε τοις εκατό (75%) του τιμαρίθμου του κόστους ζωής, που δίνει η Τράπεζα της Ελλάδος, για τους αμέσως προηγούμενους δώδεκα (12) μήνες.o Η μίσθωση ορισμένου χρόνου λήγει, μόλις περάσει το διάστημα αυτό, χωρίς να απαιτείται τίποτε άλλο. Μάλιστα, θεωρείται ότι ανανεώνεται, για αόριστο χρόνο, όταν, μετά την παρέλευση του συμφωνημένου χρόνου, ο μεν ενοικιαστής εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την κατοικία, ο δε ιδιοκτήτης δεν εναντιώνεται.o Η μίσθωση αόριστης διάρκειας, μετά την παρέλευση της τριετίας, λήγει, με καταγγελία του ιδιοκτήτη ή του ενοικιαστή.o Το ενοίκιο καταβάλλεται την ημερομηνία, που έχουν συμφωνήσει ιδιοκτήτης και ενοικιαστής.o Η καταβολή της εγγύησης δεν αποτελεί υποχρέωση του ενοικιαστή, που πηγάζει, από το νόμο, αλλά έχει επικρατήσει, ως μισθωτική συνήθεια.

o Δεν αποδεχόμαστε και δεν υπογράφουμε όρους, που δεν κατανοούμε ή με τους οποίους δε συμφωνούμε, απόλυτα. Σε πολλά συμβόλαια ενοικίασης, περιέχονται όροι δυσμενείς, για τους ενοικιαστές π.χ. «Εάν ο ενοικιαστής διακόψει τη μίσθωση, πριν τη συμφωνημένη λήξη της, υποχρεούται να καταβάλει όλα τα ενοίκια, μέχρι τη λήξη». Τέτοιους όρους τους διαγράφουμε.o Ο ιδιοκτήτης έχει την υποχρέωση να παραδώσει, στον ενοικιαστή, την κατοικία κατάλληλη, για τη χρήση, που συμφωνήθηκε και να τη διατηρεί, κατάλληλα, κατά τη μίσθωση.

o Ο ιδιοκτήτης φέρει τα βάρη του ακινήτου.

Η κρίση έχει κτυπήσει την αγορά εμπορικών ακινήτων καθώς τα «λουκέτα» είναι πλέον καθημερινή υπόθεση και όλα δείχνουν ότι το φαινόμενο αυτό δεν πρόκειται να εκλείψει τουλάχιστον τον επόμενο χρόνο. Το 2011, μάλιστα είναι η χρονιά που η κρίση δεν κτύπησε μόνο τα καταστήματα που βρίσκονται σε κεντρικούς και περιφερειακούς εμπορικούς δρόμους αλλά και τα μεγάλα εμπορικά κέντρα στα οποία σημειώθηκε σημαντική υποχώρηση των πωλήσεων οι οποίες σε ορισμένα από αυτά κινήθηκε σε επίπεδα του 10% (σε ονομαστικές αξίες). Πάντως, τα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί , δείχνουν ότι πλέον στην αγορά εμπορικών ακινήτων δεν υπάρχουν «ασφαλή καταφύγια» καθώς η κρίση δεν έκανε διακρίσεις σε αγορές. Για παράδειγμα, το ποσοστό των κλειστών καταστημάτων στην «πολυτελή» αγορά του Κολωνακίου είναι οριακά χαμηλότερος από εκείνο των πιο εμπορικών δρόμων του ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας. Φυσικά, στις περιοχές που έχουν πληγεί από την εγκληματικότητα , η κατάσταση είναι τραγική καθώς οι επιχειρήσεις που έχουν απομακρυνθεί ήταν εκείνες που έδιναν «ταυτότητα» στην αγορά.

Τυπικό παράδειγμα θα πρέπει να θεωρηθεί η Γ΄ Σεπτεμβρίου , στην οποία την τελευταία εικοσαετία είχε αναπτυχθεί μία πιάτσα με επίκεντρο την αγορά ειδών υγιεινής. Η πτώση της οικοδομής και η αύξηση της εγκληματικότητας είχε ως αποτέλεσμα οι περισσότερες επιχειρήσεις που είχαν μισθωμένους χώρους είτε να αναστείλουν την λειτουργία τους είτε να μεταφερθούν σε άλλες περιοχές. Το αποτέλεσμα σήμερα το ποσοστό των κενών χώρων να υπερβαίνει το 40%.

Από έρευνα , που πραγματοποίησε εταιρία εξειδικευμένη στην αγορά εμπορικών χώρων προέκυψε το συμπέρασμα ότι η μοναδική αποτελεσματική άμυνα στην κρίση είναι η «ταυτότητα» των αγορών. Παράδειγμα , δύο εμπορικοί δρόμοι στο κέντρο της Αθήνας στους οποίους τα ποσοστά των κενών καταστημάτων είναι χαμηλότερα του 10% και αυτό διότι στους δρόμους αυτούς λειτουργούν εξειδικευμένες αγορές. Πρόκειται για την Ευριπίδου-στο ύψος της Αθηνάς- , όπου δραστηριοποιούνται εμπορικές επιχειρήσεις με δραστηριότητα στην εμπορία μπαχαρικών και για την Βίσσης όπου οι περισσότεροι χώροι είναι μισθωμένοι σε επιχειρήσεις ειδών κιγκαλερίας. Και οι δύο αυτές αγορές σε πείσμα των τεράστιων προβλημάτων εγκληματικότητας που αντιμετωπίζει η ευρύτερη περιοχή εξακολουθούν να προσελκύουν καταναλωτές. Ανάλογη εικόνα έχουν και άλλοι δρόμοι με εξειδικευμένη εμπορική δραστηριότητα.

Η κρίση κατέρριψε ένα ακόμα μύθο που είχε καλλιεργηθεί τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για εκείνο που θέλει τα εμπορικά κέντρα να μένουν αλώβητα από την ύφεση η οποία πλήττει κυρίως τα καταστήματα που βρίσκονται στους εμπορικούς  δρόμους.

Πριν  λίγο η εταιρία LAMDA , έδωσε στοιχεία για το τζίρο των καταστημάτων που βρίσκονται στα εμπορικά της κέντρα , τα οποία θεωρούνται ως αντιπροσωπευτικό δείγμα για την πορεία της συγκεκριμένης αγοράς. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι στο α΄εξάμηνο , ο τζίρος των καταστημάτων του εμπορικού κέντρου “Golden Hall” αυξήθηκε μόλις κατά 1%.κατά 1%. Ο συνολικός κύκλος εργασιών των καταστημάτων στο “The Mall Athens” για την ίδια περίοδο κινήθηκε πτωτικά κατά 10,4%, ενώ στο “Mediterranean Cosmos” στη Θεσσαλονίκη η πτώση του κύκλου εργασιών των καταστημάτων ήταν 9,5%. Αν όμως αφαιρεθεί ο πληθωρισμός , τότε ο όγκος των λιανικών πωλήσεων έχει σημειώσει πτώση που κινείται σε ελαφρώς υψηλότερα επίπεδα σε σύγκριση με τον μέσο όρο του συνόλου της ελληνικής αγοράς.

Ερωτηματικά προκαλεί , το γεγονός ότι ειδικά στην Αθήνα , η αγορά εμπορικών κέντρων λειτουργεί σε συνθήκες κορεσμού καθώς ήδη λειτουργούν επτά μεγάλα εμπορικά κέντρα μητροπολιτικής εμβέλειας και σύντομα θα λειτουργήσει και το έβδομο στην περιοχή της Κάντζας. Δεν είναι λίγοι αναλυτές που υποστηρίζουν ότι σύντομα θα ενταθούν οι πιέσεις των εμπορικών αλυσίδων που έχουν ήδη παρουσία να προχωρήσει άμεσα η επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων με προφανή αποτελέσματα στην απόδοση της επένδυσης. .