Αποκορύφωμα της διαδικασίας συγκέντρωσης του χώρου των σουπερ μάρκετ αποτελεί η εξαγορά του Βερόπουλου από τον Σκλαβενίτη και η δημιουργία ενός νέου πόλου που έχει όλα τα φόντα να διεκδικήσει μέχρι και την πρώτη θέση. Η βούληση του Σκλαβενίτη να πρωταγωνιστήσει στην «επόμενη ημέρα» φάνηκε ξεκάθαρα ήδη από το περσινό φθινόπωρο, όταν απέκτησε το 60% του μετοχικού κεφαλαίου της «Χαλκιαδάκης» και λίγους μήνες αργότερα όταν εξαγόρασε την Makro Cash & Carry, εγκαινιάζοντας την εισόδό του στη χονδρική πώληση, δαπανώντας συνολικά 90 εκατ. ευρώ. Βέβαια, όλα τα προηγούμενα χρόνια φρόντιζε να «χτίζει» αθόρυβα το δίκτυό του μέσα από επιλεκτικές εξαγορές μικρομεσαίων σούπερ μάρκετ αποκλειστικά στην περιοχή της Αττικής. Ενδεικτικά, το διάστημα 2010-2011 απέκτησε εννέα καταστήματα της Ατλάντικ, ενώ το 2013 ενσωμάτωσε στο δίκτύο του πέντε καταστήματα της «Μπαλάσκας», τέσσερα της «Δούκας» και εννέα της Extra. Σε ανάλογες κινήσεις προχώρησαν και οι βασικοί ανταγωνιστές της, βάζοντας και αυτοί με τη σειρά τους «βαθιά το χέρι στην τσέπη». Συγκεκριμένα, η «Μαρινόπουλος» μετά την αποχώρηση των Γάλλων της Carrefour προχώρησε μεταξύ άλλων στην ενσωμάτωση του δικτύου της βορειοελλαδίτικης «Αρβανιτίδης» και πιο πρόσφατα στην απόκτηση της Cretan Retail-Αριάδνη στην Κρήτη και της «Κρόνος» στην Πάτρα, ενώ η ΑΒ Βασιλόπουλος εξαγόρασε, μεταξύ άλλων, την Key Food στη Χίο και άνοιξε πολλά ιδιόκτητα καταστήματα. Επιθετικά κινείται και η «Μασούτης», η οποία παρά την ύφεση όχι μόνο εδραίωσε την παρουσία της στη Βόρεια Ελλάδα αλλά επεκτάθηκε και στην Κεντρική. Στον αντίποδα, την αυτόνομη ανάπτυξη έχουν επιλέξει η METRO-My Market, της οικογένειας Παντελιάδη αλλά και η γερμανική Lidl, η οποία πλέον έχει αποκτήσει πιστούς καταναλωτές. Σε συνεργασίες για τη δημιουργία μεγαλύτερων σχημάτων έχουν προχωρήσει και κάποιες τοπικές αλυσίδες, όπως η κρητική ΙΝΚΑ που εξαγόρασε την «Βιδάλης».

Στους ξένους αγοραστές στηρίζεται η αγορά ακινήτων αυτή την περίοδο, με τη Λεμεσό να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ενώ ελάχιστοι είναι οι Κύπριοι αγοραστές οι οποίοι ενδιαφέρονται για αγορά ακινήτου για ιδιοκατοίκηση στην πρωτεύουσα. Σύμφωνα με πληροφορίες , το αυξημένο ενδιαφέρον των ξένων, που προέρχονται από τρίτες χώρες – κυρίως Ρώσοι, Κινέζοι και Άραβες – πέραν των μειωμένων τιμών των ακινήτων, οφείλεται στα κίνητρα εξασφάλισης μόνιμης άδειας παραμονής και υπηκοότητας. Τις οικίες και τα διαμερίσματα που αγοράζουν οι περισσότεροι ξένοι τα αξιοποιούν για τουριστικούς σκοπούς, ενώ οι Άραβες θέλουν να έχουν μιαν εναλλακτική επιλογή στις περιπτώσεις που υπάρχουν εντάσεις στις χώρες τους. Συνήθως, όπως μας λέχθηκε, προτιμούν να αγοράζουν είτε στα κέντρα των παραλιακών πόλεων, είτε κοντά στην παραλία. Το ενδιαφέρον των περισσότερων εστιάζεται στη Λεμεσό, όπου παραδοσιακά συγκεντρώνεται και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ακολουθούν αυτή την περίοδο η Αμμόχωστος και η Λάρνακα, λόγω του ότι διαθέτουν τις πιο χαμηλές τιμές σε σχέση με τις υπόλοιπες επαρχίες και ακολουθεί η Πάφος, όπου το ενδιαφέρον συνεχίζει να υπάρχει από ξένους, αλλά είναι χαμηλότερο από πριν. Στη Λευκωσία, το ενδιαφέρον είναι από ελάχιστους Κυπρίους. Στη Λεμεσό οι ξένοι αγοράζουν πολυτελή διαμερίσματα και οικίες, είτε καινούρια, είτε πλήρως ανακαινισμένα, κατά προτίμηση με τίτλο ιδιοκτησίας. Οι τιμές των πολυτελών διαμερισμάτων και οικιών που αγοράζουν συνήθως κυμαίνονται από €300.000 στα διαμερίσματα, μέχρι €5 εκατ. για πολυτελείς επαύλεις. Οι Κύπριοι αγοραστές είναι ελάχιστοι, οι οποίοι αγοράζουν διαμέρισμα ή οικόπεδο για ιδιοκατοίκηση. Στην Αμμόχωστο και τη Λάρνακα το ενδιαφέρον είναι αποκλειστικά από ξένους, οι οποίοι αγοράζουν κυρίως μεταχειρισμένα ακίνητα που διαθέτουν τίτλο ιδιοκτησίας. Οι τιμές των ακινήτων αυτών που αγοράζονται αρχίζουν από €60.000 και φτάνουν μέχρι €800.000 σε ελάχιστες περιπτώσεις. Και στην Πάφο το ενδιαφέρον που υπάρχει δεν αφορά ακίνητα πολυτελείας. Τα ακίνητα που αγοράζονται από ξένους αρχίζουν από €100.000 και φτάνουν μέχρι €500.000. Στην πρωτεύουσα το ενδιαφέρον, που αφορά ιδιοκατοίκηση, εστιάζεται σε διαμερίσματα κατά μέσο όρο €120.000 και οικίες €300.000. Να σημειωθεί ότι είναι ελάχιστο το ενδιαφέρον για αγορά οικοπέδων, ενώ το ενδιαφέρον που υπάρχει για αγορές εμπορικών ακινήτων προέρχεται αποκλειστικά από ξένους.

Ο καθένας μας έχει μια άποψη σχετικά με την αξία ενός περιουσιακού του στοιχείου και αυτή η άποψη παραμένει μέχρι τη στιγμή που θα θελήσει να το πουλήσει. Τη στιγμή που βγαίνει ένα ακίνητο στην αγορά, η άποψη για την αξία του «συγκρούεται» με την άποψη που διαμορφώνουν οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές για αξία του ιδίου ακίνητου. Αυτό συμβαίνει, διότι και οι αγοραστές συγκρίνουν και αναζητούν την καλύτερη επιλογή για την οικογένειά τους στα χρήματα που διαθέτουν. Για να αντιληφθούμε πως λειτουργεί η αγορά είναι σημαντικό να κατανοήσουμε κάποιους ορισμούς.

Κόστος: Είναι το ποσό που μας στοίχισε τελικά το ακίνητό μας. Είτε έχετε αποκτήσει με κόπο ένα ακίνητο και σας στοίχισε πολλά χρήματα (τόκοι, βελτιώσεις κλπ.) είτε το έχετε κληρονομήσει εντελώς δωρεάν, το κόστος κτήσης δεν επηρεάζει ή επηρεάζει ελάχιστα την τιμή που το ακίνητό σας, τελικά, θα πουληθεί.

Τιμή: Είναι το ποσό που ζητάτε και πιθανά δημοσιεύεται στις αγγελίες σας. Αξία: Η αξία ενός ακινήτου είναι προσωπική και προκύπτει από τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις προτεραιότητες του καθενός ξεχωριστά.

Εμπορική Τιμή: Είναι η τιμή που ελκύει τους αγοραστές, που αντιστοιχούν στο ακίνητο, και επιτυγχάνει μέγιστο οικονομικό αποτέλεσμα και πώληση του ακίνητου σε εύλογο χρονικό διάστημα.

Είναι προφανές ότι δεν πετυχαίνουμε μεγαλύτερη τιμή ζητώντας απλά περισσότερα από την αρχή. Αντίθετα, η επιλογή της υπερτίμησης μπορεί να καθυστερήσει την πώληση και να είναι οικονομικά εξαιρετικά επώδυνη εξαιτίας κάποιας περιστασιακής πτώσης των τιμών. Η επίτευξη της μέγιστης τιμή πώλησης ενός ακινήτου είναι αποτέλεσμα συντονισμένης συνεργασίας του ιδιοκτήτη με τον επαγγελματία μεσίτη που θα επιλέξει. Ο ιδιοκτήτης μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση του ακινήτου για να γίνει πιο ελκυστικό και ο μεσίτης να εφαρμόσει το κατάλληλο πλάνο προώθησης και να βοηθήσει τον ιδιοκτήτη, παρουσιάζοντας στοιχεία, στον καθορισμό της Εμπορικής Τιμής. Ούτε ο ιδιοκτήτης ούτε ο μεσίτης ελέγχουν την αγορά και για αυτό η επιλογή του μεσίτη δεν πρέπει να βασίζεται στην τιμή που προτείνει, αλλά στις υπηρεσίας που παρέχει.

To λίφτινγκ του κτηριακού αποθέματος της χώρας αποτελεί την καινούργια αγορά που προσπαθούν να "αξιοποιήσουν" οι κατασκευαστικές. Οι αριθμοί που απεικονίζουν το μέγεθος αυτής της "νέας" αγοράς, είναι εντυπωσιακοί. Το κτηριακό απόθεμα είναι αρκετά πεπαλαιωμένο, σε μεγάλο ποσοστό δεν διαθέτει τα απαραίτητα συστήματα θερμομόνωσης, ενώ περίπου το 84% έχει κτιστεί πριν το 2000,δηλαδή πριν την εφαρμογή του πιο επικαιροποιημένου Αντισεισμικού Κανονισμού. Οι συνολικές κατοικίες στην ελληνική επικράτεια το 2011 ήταν 6,4 εκ., από τις οποίες το μεγαλύτερο τμήμα (1,4 εκ. κτήρια) κτίστηκε στη δεκαετία του ‘70. Στη δεκαετία του 2000 κτίστηκαν 986 χιλ. κτήρια, περίπου όσα και τις προηγούμενες δεκαετίες του ’80 και ’90. Εκτός από την ηλικία, ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα επιμέρους τεχνικά χαρακτηριστικά των κτηρίων, όπως το είδος της μόνωσης. Η μόνωση των κτηρίων στην Ελλάδα έχει βελτιωθεί σταδιακά, καθώς το ποσοστό των κτηρίων χωρίς μόνωση έχει μειωθεί σε 9% για τα κτήρια που κτίστηκαν μετά το 2001 (7,8% για τα κτήρια μετά το 2006), όταν τα 2/3 των κτηρίων που κτίστηκαν πριν το 1981 και το 41,5% των κτηρίων που κτίστηκαν μεταξύ 1981-1990 δεν είχαν κανένα είδος μόνωσης. Αξιοσημείωτη εξέλιξη εμφανίζεται στο είδος της μόνωσης που αφορά διπλά τζάμια μαζί με μόνωση των εξωτερικών τοίχων, όπου καταγράφεται σημαντική αύξηση μεριδίου των κτηρίων μετά το 2001, στο 43,1% έναντι 29,8% την προηγούμενη δεκαετία και πολύ χαμηλών μεριδίων τις δεκαετίες πριν το 1980. Για την αναζωογόνηση του κτηριακού αποθέματος και τη βελτίωση της ποιότητάς του είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν έργα εκσυγχρονισμού ή αντικατάστασης των υπαρχόντων κτηρίων και ιδίως των αστικών πολυκατοικιών, με παροχή κινήτρων και αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου, για όλες τις αναγκαίες επεμβάσεις που απαιτούνται. Τα χαρακτηριστικά του κτηριακού αποθέματος, αλλά και η ανάγκη για παρεμβάσεις στα παλαιότερα κτήρια, θα μπορούσαν να αποδειχθούν ωφέλιμα για τον κατασκευαστικό κλάδο, καθώς η ανακαίνιση ή αντικατάσταση του πεπαλαιωμένου κτηριακού αποθέματος, αποτελεί ένα σημαντικό τομέα δυνητικής ανάπτυξης της αγοράς, υπό την προϋπόθεση ότι οι συνθήκες χρηματοδότησης στην οικονομία θα έχουν εξομαλυνθεί.