Στα βασικά σημεία του τρόπου με τον οποίο πρόκειται να φορολογηθούν τα αγροτεμάχια, οι αγροί και οι βοσκότοποι έχουν καταλήξει στο υπουργείο Οικονομικών. Το ποσό που αναζητείται από τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων ανέρχεται στα τουλάχιστον 600 εκατ. ευρώ ετησίως. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο ποσό που δείχνει ότι τελικά εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενοι πρόκειται να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν φόρο, όχι μόνο για τα κτίσματά τους, αλλά και για τα χωράφια που έχουν «στο χωριό». Με βάση έγκυρες πληροφορίες από το υπουργείο Οικονομικών το σύστημα φορολόγησης των αγροτεμαχίων που προωθείται προβλέπει τα εξής:

- θα γίνει διαχωρισμός μεταξύ της αγροτικής γης (είτε αυτή καλλιεργείται είτε όχι) και των υπόλοιπων ειδών εκτός σχεδίου εκτάσεων.

- ο δεύτερος διαχωρισμός που θα γίνει θα είναι αυτός μεταξύ στους κατ’ επάγγελμα αγρότες και στους υπόλοιπους φορολογούμενους. Η αντικειμενική αξία της αγροτικής γης που θα ανήκει σε μη κατ’ επάγγελμα αγρότες (π.χ. μισθωτούς, συνταξιούχους, ελεύθερους επαγγελματίες) θα μειώνεται κατά 50% και θα φορολογείται με βάση την κλίμακα φορολόγησης των κτισμάτων και εντός σχεδίου εκτάσεων που θα θεσπιστεί στο πλαίσιο του νέου ενιαίου φόρου ακινήτων. Η κλίμακα αυτή θα έχει αφορολόγητο όριο, σύμφωνα με το επικρατέστερο σενάριο, ύψους 50.000 ευρώ και οκτώ έως δέκα κλιμάκια με κατώτατο συντελεστή 0,1% ή 0,2% και ανώτατο 1,5% ή 2%.

- για τους κατ’ επάγγελμα αγρότες θα δημιουργηθεί ειδική κλίμακα με την οποία φορολογείται η αγροτική γη που τους ανήκει.

Η ελβετική κυβέρνηση ανακοίνωσε την Τετάρτη μέτρα στην προσπάθεια της να περιορίσει την εκρηκτική ανάπτυξη της αγοράς ακινήτων, η οποία τροφοδοτείται από τα πολύ χαμηλά επιτόκια δανεισμού, την μετανάστευση και το γεγονός ότι η Ελβετία θεωρείται ασφαλές καταφύγιο για πολλούς επενδυτές. Έτσι, η ελβετική κυβέρνηση επιβάλλει στις τράπεζες πρόσθετες κεφαλαιακές απαιτήσεις ύψους 1% επί της αξίας των στεγαστικών δανείων που έχουν χορηγήσει. Οι τιμές των ακινήτων στην Ελβετία έχουν αυξηθεί κατά 77% στο διάστημα της τελευταίας δεκαετίας αναγκάζοντας την ελβετική κυβέρνηση να παρέμβει προκειμένου να περιορίσει την «υπερβολική» αύξηση της τιμής των ακινήτων και των στεγαστικών δανείων. Η ελβετική κεντρική τράπεζα (SNB) δεν είναι σε θέση να αυξήσει το βασικό επιτόκιο δανεισμού για να περιορίσει τα στεγαστικά δάνεια διότι προσπαθεί να ελέγξει την ανατίμηση του ελβετικού φράγκου. Το ύψος των στεγαστικών δανείων έχει αυξηθεί στο 135% του ΑΕΠ, προκαλώντας ανησυχία για τη δημιουργία «φούσκας» στα ακίνητα. Σύμφωνα με την ελβετική κυβέρνηση, «το ύψος των δανείων σε σχέση με το εισόδημα έχει ήδη φτάσει σε επίπεδο το οποίο, όχι μόνο ιστορικά αλλά και σε σχέση με διεθνή στάνταρ, μπορεί να θεωρηθεί ως επικίνδυνο». Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη τριμηνιαία έκθεση της ελβετικής τράπεζας UBS για την αγορά ακινήτων, «είναι αξιομνημόνευτο το αδιατάρακτο ενδιαφέρον των επενδυτών για την αγορά ακινήτων, το οποίο αντανακλάται στο ύψος ρεκόρ των αιτήσεων δανείων για ακίνητα που δεν θα χρησιμοποιηθούν για ιδιοκατοίκηση».

Στα 8,1 δισ. ευρώ διαμορφώθηκε στο τέλος του 2012 το ανεκτέλεστο υπόλοιπο έργων των 3 μεγαλύτερων κατασκευαστικών ομίλων της χώρας (Ελλάκτωρ, ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και J&P-Αβαξ) σύμφωνα με έρευνα της Hellastat. Η ύφεση που επικρατεί στη χώρα μας, εντεινόμενη από τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, προκάλεσε πάντως σημαντική μείωση της κατασκευαστικής και οικοδομικής δραστηριότητας και το 2011-2012, με αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο του κλάδου των εργοληπτών. Οι δημόσιες δαπάνες που διατίθενται για έργα υποδομών έχουν περικοπεί δραστικά (-21,4% το 2011 σε €6,6 δισ.), ενώ στην αγορά κατοικίας παρατηρείται στασιμότητα στην ανέγερση οικοδομών. Πολλές εταιρείες, ακόμα και μεγάλου μεγέθους, έχουν ήδη διακόψει τη λειτουργία τους. Το 2011, η οικοδομική δραστηριότητα υποχώρησε περαιτέρω κατά 28,5%, στις 35.746 άδειες, υπολειπόμενη κατά 63% από το 2005. Οι πτωτικές μεταβολές σε έργα υποδομής και οικοδομές διαφαίνονται και στην εξέλιξη του σχετικού γενικού δείκτη παραγωγής της ΕΛ.ΣΤΑΤ, ο οποίος το 2011 υποχώρησε περαιτέρω κατά 28,2% από το 2010. Στο πρώτο 11μηνο του 2012 η οικοδομική δραστηριότητα συρρικνώθηκε με αμείωτο ρυθμό, κατά 28,7% βάσει όγκου. Η διαρκής υποχώρηση του κατασκευαστικού αντικειμένου έχει εντείνει τον ανταγωνισμό των εταιρειών για την ανάληψη των ολοένα και λιγότερων δημοσίων και ιδιωτικών έργων ενώ οι μεγαλύτεροι όμιλοι εξακολουθούν να συμμετέχουν σε έργα στο εξωτερικό (κυρίως Νοτιο-ανατολική Ευρώπη και Μέση Ανατολή), ώστε να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες από την εγχώρια αγορά.

Νέο τοπίο διαμορφώνεται στην αγορά ενοικίων των κατοικιών με τη φορολόγηση των εισοδημάτων των ιδιοκτητών από το πρώτο ευρώ. Νέα συμβόλαια μεταξύ των ιδιοκτητών και των ενοικιαστών αναμένουν παράγοντες της αγοράς, τα οποία είναι βέβαιο ότι θα διαμορφωθούν φέτος σε πιο χαμηλά επίπεδα σε σχέση με πέρυσι. Το 2012 η αγορά έκλεισε με πτώση έως 35% στα μισθώματα των κατοικιών λόγω της μείωσης της ζήτησης και της επιδίωξης του ιδιοκτήτη να βρει έναν ενοικιαστή που θα του κατέβαλε το μίσθωμα. Ειδικότερα, στα ανατολικά και στα δυτικά προάστια της Αττικής η υποχώρηση ήταν 25%-35% και τα ενοίκια κυμαίνονται από 4,5 έως 6,3 ευρώ/τ.μ. Στα βόρεια προάστια, από 4 έως 14 ευρώ/τ.μ., η μείωση σε σύγκριση με το 2010 ανέρχεται σε 20%-30%. Στην περιοχή τα «μεγάλα» ακίνητα προς ενοικίαση ξέμειναν απο πελάτες, καθώς αρκετά υψηλόβαθμα στελέχη εταιρειών έχασαν τη δουλειά τους και υποχρεώθηκαν να επιστρέψουν στο σπίτι των γονιών τους. Οι τιμές τους υποχώρησαν έως 50% για ακίνητα με εμβαδόν άνω των 250 τετραγωνικών μέτρων. Πέρυσι το μίσθωμα έφτανε τα 3.000 ευρώ και σήμερα προσφέρεται προς 1.500 ευρώ τον μήνα και το ενδιαφέρον είναι μηδαμινό. Στα ακριβά νότια προάστια, δηλαδή στις παράλιες περιοχές της Αττικής, η πτώση ήταν της τάξης του 20%, με τα ενοίκια των διαμερισμάτων να κινούνται μεταξύ 7 και 16 ευρώ/τ.μ. Πτώση 25% σημείωσαν τα ενοίκια στο κέντρο της Αθήνας (9-18 ευρώ/τ.μ.). Η Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων είναι «μάρτυρας» ενός νέου φαινομένου στην αγορά.

Σημαντικός αριθμός ιδιοκτητών δεν λαμβάνει το μίσθωμα που είχε συμφωνηθεί αρχικά με τον ενοικιαστή, διότι αρκετοί στη συνέχεια έχασαν τη δουλειά τους και κάποιοι άλλοι υπέστησαν μείωση των αποδοχών τους. Οι δύο πλευρές αναζητούν μία μέση λύση και το πρώτο βήμα γίνεται από τον ιδιοκτήτη, ο οποίος αρχικά αποδέχεται το οικονομικό πρόβλημα του ενοικιαστή. Ετσι δίνεται πίστωση χρόνου και η εξόφληση γίνεται με διακανονισμό, ενώ σε αντίθετη περίπτωση ο ιδιοκτήτης ζητά την παρέμβαση της Δικαιοσύνης, για να προχωρήσει στη συνέχεια στην έξωση του κακοπληρωτή.