Αυτές τις μέρες , οι άνθρωποι : που ζουν από την αγορά ακινήτων , που έχουν βασίσει τα γηρατειά τους στο νοίκι που θα εισπράττουν από το τριάρι στο Παγκράτι ή που έχουν ονειρευτεί να αποτραβηχτούν σε ένα σπίτι σε κάποιο χωριό για να περάσουν τα χρόνια που τους απομένουν μετά την συνταξιοδότηση αλλά και εκείνοι που πίστεψαν ότι «ακόμα και τη δύσκολη ώρα θα μπορέσουν να πουλήσουν για να τα βγάλουν πέρα» , ανεβαίνουν το δικό τους «Γολγοθά».

Δουλειές δεν υπάρχουν, η ιδιοκτησία θεωρείται έγκλημα και η μικρή η μεγαλύτερη περιουσία που απέκτησαν με πολύ δουλειά και στερήσεις όχι μόνο απαξιώνεται αλλά είναι πιθανόν ότι δεν θα φτάσει στα παιδιά τους λόγω …φόρων. Αλλά και οι άλλοι , αυτοί που απλώς ονειρεύονταν ένα καλύτερο σπίτι για ίδιους και τα παιδιά τους , καθημερινά διαπιστώνουν ότι τα όνειρα τους … «ψαλιδίζονται» αφού θα πρέπει να συμβιβαστούν σε μικρότερα τετραγωνικά αν θέλουν να γίνουν και αυτοί ιδιοκτήτες. Υπάρχουν και εκείνοι , που τα χρόνια που πέρασαν πίστεψαν στην αγορά και επένδυσαν σε αυτή . Σήμερα όμως διαπιστώνουν ότι έκαναν λάθος αφού τα ακίνητα δεν μπορούν να πληρώσουν τη ΔΕΗ.

Όμως ,o  πραγματικός κίνδυνος για την αγορά ακινήτων στην χώρα μας , δεν προέρχεται ούτε από τους φόρους ούτε από την μείωση του εισοδήματος . Οι φόροι και το εισόδημα αποτελούν σίγουρα απειλή αλλά με καθορισμένη χρονική διάρκεια. Ο πραγματικός κίνδυνος έχει όνομα : ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ .

Τα μηνύματα που εκπέμπονται δίνουν τροφή για πολύ σκέψη και θα είναι ο οδηγός που θα επηρεάσει τις οικονομικές επιλογές των επόμενων γενιών.

-Αλήθεια, πως θα δράσει ένας νέος που βλέπει τους γονείς του να πουλούν το ακίνητο στο χωριό για μία μπουκιά ψωμί ;

-Πως θα αντιδράσει ένας νέος που σήμερα βλέπει τους γονείς του να στερούνται προκειμένου να πληρώσουν το φόρο Βενιζέλου( χαράτσι της ΔΕΗ);

-Τι θα σκεφτεί ένας νέος που διαπιστώνει , ότι το σπίτι που αγόρασε ο πατέρας πριν δέκα χρόνια για να έχουν τα παιδιά το δικό τους δωμάτιο είναι πηγή δεινών;

-Τι μάθημα θα πάρει ένα παιδί , όταν μαθαίνει , ότι το αγροτεμάχιο που αγόρασε ο πατέρας για να δώσει την ευκαιρία στα παιδιά του ,κάποια στιγμή , να αποκτήσουν εξοχικό δεν είναι πλέον άρτιο και οικοδομήσιμο γιατί έτσι έκρινες κάποιος κύριος Σηφουνάκης και κάποιος κύριος Παπακωνσταντίνου;

-Τι μάθημα θα πάρει όταν έχουν βιώσει την εμπειρία της παραλαβής κατασχετηρίου , επειδή ο πατέρας έμεινε άνεργος; Αυτές οι εμπειρίες θα διώξουν τουλάχιστον μία ολόκληρη γενιά από την αγορά ακινήτων. Για τους ανθρώπους αυτούς τα ακίνητα θα είναι πηγή δεινών και όχι τρόπος για να γίνει καλύτερο το μέλλον τους .

Κάθε φορά που θα ακούν τη λέξη ακίνητο θα τους έρχεται στο μυαλό η εικόνα του πατέρα και της μάνας που βλαστήμαγαν την ώρα και την στιγμή που επέλεξαν να βασίσουν τα γηρατειά τους σε ένα τριάρι . Ακόμα και αν η ευκαιρία βρίσκεται στα πόδια τους , η εικόνα του κατασχετηρίου της τράπεζας αρκεί για να της γυρίσουν την πλάτη.

Η άνθηση της αγοράς ακινήτων βασίστηκε στην εμπιστοσύνη αλλά και στην μετάδοση της εμπειρίας σύμφωνα με την οποία «κανείς δεν έχασε αγοράζοντας γη». Η τωρινή εμπειρία για τους νέους ανθρώπους είναι ότι «το ακίνητο είναι πηγή προβλημάτων».

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά , η αγορά ακινήτων πηγαίνει σιωπηλή στο…κρεματόριο. Οι οργανώσεις που εκφράζουν τις επαγγελματικές και οικονομικές ομάδες που σχετίζονται με την αγορά ακινήτων παρακολουθούν άπραγες τον Αρμαγεδώνα ή στην καλύτερη περίπτωση να εκδίδουν κάποιες τυπικές ανακοινώσεις απλώς για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους. Και να σκεφτεί κανείς ότι τα ακίνητα είναι ο συνδετικός κρίκος τουλάχιστον 8.000.000 ελλήνων …

Τι χρειάζεται για να προχωρήσει μία αγορά; Ένα σταθερό οικονομικό ,πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, θετικές προσδοκίες και χρήματα ή για να το πούμε καλύτερα αισιοδοξία για την αύξηση του μελλοντικού εισοδήματος. Σήμερα, στην χώρα μας δεν ισχύει τίποτε από όλα αυτά.

Το πολιτικό περιβάλλον είναι εντελώς απομονωμένο και απαξιωμένο. Τα πολιτικά κόμματα και οι ηγεσίες είναι σίγουρα ανήμπορες να πείσουν τον μέσο έλληνα όχι μόνο για τις αγαθές του προθέσεις αλλά και για την ειλικρίνεια τους . Όσον αφορά, το οικονομικό περιβάλλον αυτό καθρεπτίζεται με το καλύτερο τρόπο στις έρευνες προσδοκιών που διεξάγει το ΙΟΒΕ αλλά και στα επίσημα στατιστικά στοιχεία για την απασχόληση, το εισόδημα, το όγκο των λιανικών πωλήσεων αλλά και από τις επενδύσεις στην οικοδομή.

Για το κοινωνικό περιβάλλον τι μπορεί να πει κανείς , όταν βλέπει τις εικόνες: των εκατοντάδων ανθρώπων που κοιμούνται στους δρόμους, των χιλιάδων άλλων που αναζητούν τροφή στα σκουπίδια και στα συσσίτια αλλά και των ναρκομανών που όλοι οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων έχουν συμφιλιωθεί με την παρουσία τους στα σημεία –βιτρίνες του πόλεων. Όλα αυτά , έρχονται να «συναντηθούν» με την δραστική μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος που προέρχεται από την μείωση των μισθών και της αύξησης της φορολογικής επιβάρυνσης. Φυσικά , η μείωση του εισοδήματος οδηγεί στην μείωση της αποταμίευσης και επομένως στην αδυναμία χρηματοδότησης μίας επένδυσης σε κατοικία ή σε επαγγελματική στέγη. Αν σκεφτεί κανείς ότι και οι τράπεζες δεν φαίνονται διατεθειμένες να χρηματοδοτήσουν την αγορά ακινήτων τότε είναι εύλογο ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτής της χώρας κινείται σε περιβάλλον μαζικής κατάθλιψης.

Διάσημοι οικονομολόγοι όπως ο Κένεθ Γκαλμπρεϊθ έχουν υποστηρίξει την «θεωρία των προσδοκιών» . Δηλαδή την τάση που έχει ο κάθε άνθρωπος να συναρτά την συμπεριφορά του από τις προσδοκίες για το μέλλον. Σε αυτό οφείλεται το φαινόμενο ότι σε περιόδους οικονομικής ευεξίας , η κατανάλωση αλλά και οι επενδύσεις αυξάνονται με υψηλότερους ρυθμούς σε σύγκριση με την μεταβολή του εισοδήματος ενώ σε περιόδους ύφεσης η συρρίκνωση της κατανάλωσης και των επενδύσεων είναι σημαντικά υψηλότερη με την μεταβολή του ΑΕΠ. Για να το προσαρμόσουμε στην σημερινή πραγματικότητα της αγοράς ακινήτων, ποιος άνθρωπος της μεσαίας τάξης , που έχει κάποια χρήματα στην άκρη θα αγοράσει σπίτι ή κάποιο ακίνητο εισοδήματος; Ο φόβος του αύριο θα τον υποχρεώσει να προφυλάξει τα όποια χρήματα διαθέτει για τον ίδιο , την οικογένεια ή την επιχείρηση του.Στην πραγματικότητα , οι μοναδικοί άνθρωποι που ρισκάρουν ρευστότητα είναι τα «κοράκια» , η δράση των οποίων όμως επιτείνει το φόβο και την επιφυλακτικότητα όλων εκείνων που αρνούνται να συνδέσουν την ευημερία τους με την δυστυχία του γείτονα .Αν μάλιστα το κράτος δεν έχει πρόθεση να συμβάλλει στην ανάκαμψη τότε το μέλλον είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένο.

Εμείς εδώ στο realestatenews.gr έχουμε την πεποίθηση ότι καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μίας μεθοδευμένης απομάκρυνσης της μεσαίας τάξης από την ακίνητη περιουσία. Αυτή , η μεθόδευση επιχειρείται με όλους αυτούς του τρόπους που προαναφέραμε και δεν στοχεύει τόσο σε εμάς στους μεγαλύτερους σε ηλικία αλλά στους νέους οι οποίοι κρίνοντας από την εμπειρία των γονιών τους θα πιστέψουν ότι «τα τούβλα δεν δίνουν ψωμί» αλλά αντίθετα μπορεί να συμβάλλουν στο να χαθεί και αυτό το λιγοστό που υπάρχει. Έτσι, αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η αγορά ακινήτων είναι ένα παιγνίδι μόνο για «μεγάλους» και «κοράκια».

Τελικά μας είπαν ψέματα ο Παπανδρέου και ο κ.Σαμαράς για τις αντικειμενικές; Τηλεγράφημα του ΑΠΕ , αναφέρει ότι :

"Αυξήσεις στις αντικειμενικές τιμές των ακινήτων από τον Ιούνιο προβλέπει το νέο μνημόνιο που πρόκειται να κατατεθεί στη Βουλή. Σ? αυτό προβλέπεται ότι οι αντικειμενικές τιμές των ακινήτων πρέπει να αυξηθούν στα επίπεδα των τιμών που ισχύον στην αγορά. Κάτι τέτοιο αναμένεται να οδηγήσει σε σημαντική αύξηση των σημερινών αντικειμενικών τιμών και να αυξήσει τη φορολογική επιβάρυνση των ακινήτων. Σημειώνεται ότι το νέο μνημόνιο προβλέπει και άλλες παρεμβάσεις στα ακίνητα όπως την θέσπιση ενός ενιαίου φόρου ακινήτων οποίος θα αντικαταστήσει τους σημερινούς φόρους. Στο μνημόνιο προβλέπονται ακόμη αλλαγές στο σημερινό καθεστώς του ΦΠΑ με στόχο την απλοποίηση του συστήματος χωρίς να αποκλείεται η θέσπιση ενός ενιαίου συντελεστή ΦΠΑ, περικοπές στις φοροαπαλλαγές και σε άλλες εκπτώσεις δαπανών που ισχύσουν σήμερα στη φορολογία εισοδήματος. "

Με δεδομένο ότι το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων είναι φορέας που ελέγχεται από το ελληνικό δημόσιο το συμπέρασμα είναι προφανές: Μας είπαν ψέματα!!!

Για τους περισσότερους πολιτικούς , η κατρακύλα της αγοράς ακινήτων και της οικοδομής χαρακτηρίζεται ως «παράπλευρη απώλεια». Για εμάς στο realestatenews.gr , πρόκειται για συνειδητή πολιτική επιλογή . Από τον Οκτώβριο 2009 , με δεδομένους τους κλυδωνισμούς της οικονομίας και το διαφαινόμενο αδιέξοδο η κατάρρευση της αγοράς ήταν ο στρατηγικός στόχος. Από πού προκύπτει το συμπέρασμα αυτό; Από το γεγονός ότι δεν έγινε καμία ουσιαστική παρέμβαση για να αποφευχθεί η κατάρρευση. Και όμως θα μπορούσαν να γίνουν πολλά χωρίς κανένα δημοσιονομικό κόστος. Ευτυχώς , πολλά από αυτά εξακολουθούν –παρά την κρίση να είναι άμεσα εφαρμόσιμα. Σύμφωνα με τις απόψεις κορυφαίων οικονομικών αναλυτών που κλήθηκαν από το realestatenews.gr να διατυπώσουν τις απόψεις τους για τις παρεμβάσεις που ακόμα μπορεί να γίνουν προκειμένου να αποφευχθεί η πλήρης κατάρρευση της αγοράς ακινήτων και της οικοδομής τα μέτρα που έχουν άμεση εφαρμογή είναι:

Πρώτον: Η παρέμβαση του κράτους στην απορρόφηση μέρους του αδιάθετου αποθέματος κατοικιών στα μεγάλα αστικά κέντρα. Σύμφωνα με τις απόψεις που κατατέθηκαν ένα σημαντικό ποσοστό αδιάθετων κατοικιών θα μπορούσε να απορροφηθεί με την εφαρμογή ενός προγράμματος ανταλλαγών δημόσιας γης με κατοικίες οι οποίες θα απευθύνονταν σε δικαιούχους των προγραμμάτων του ΟΕΚ.

Δεύτερον: Η εφαρμογή προγραμμάτων συγχρηματοδότησης με τον ιδιωτικό τομέα που θα είχαν ως βάση την αξιοποίηση της «παγωμένης δημόσιας γης». Η συμμετοχή του δημοσίου θα βασίζονταν στην εισφορά γης και του ιδιωτικού τομέα στην ανάληψη του κόστους κατασκευής. Το αντικείμενο των επενδύσεων δεν θα αφορούσε μόνο μεμονωμένες οικοδομές αλλά και εμπορικές αναπτύξεις , ολοκληρωμένες οικιστικές αναπτύξεις ακόμα και αξιοποιήσεις κτιρίων που βρίσκονται αναξιοποίητα σε κεντρικά σημεία της Αθήνας , της Θεσσαλονίκης και των άλλων μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας. Τα συγκεκριμένα προγράμματα μπορούν ως ένα βαθμό να χρηματοδοτηθούν από ευρωπαϊκές δράσεις και το όφελος αυτό θα μπορούσε είτε να αυξήσει τη συμμετοχή του δημοσίου είτε να διαχυθεί στο κόστος απόκτησης ή μίσθωσης από επιλεγμένες ομάδες πληθυσμού. Η εγγύηση του ελληνικού δημοσίου στην καταβολή του τιμήματος αγοράς ή ενοικίου θα ήταν ένα σημαντικό κίνητρο για τον ιδιώτη διαχειριστή ενώ η δεδομένη απορρόφηση των κατοικιών ή των επαγγελματικών χώρων θα μπορούσε να αποτελέσει κίνητρο για την προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων από το εξωτερικό.

Τρίτον: Η παροχή φορολογικών κινήτρων για την προσέλκυση κεφαλαίων από επιλεγμένες ομάδες υποψήφιων αγοραστών του εξωτερικού. Για παράδειγμα, η μείωση του φόρου μεταβίβασης για αγορές ακινήτων από μετανάστες ή έλληνες της διασποράς. Πρέπει να σημειωθεί ότι στις δεκαετίες του ’60 και ΄70, οι άνθρωποι αυτοί αποτελούσαν ένα σημαντικό ποσοστό της ζήτησης για αγορά όχι μόνο κατοικίας αλλά και επαγγελματικών ακινήτων. Οι παρεμβάσεις αυτές , θα είχαν πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα καθώς θα μπορούσαν να αμβλύνουν την ύφεση στην οικοδομική δραστηριότητα , να περιορίσουν την ανεργία και φυσικά να αυξήσουν τα φορολογικά αλλά και τα μη φορολογικά έσοδα του Δημοσίου.

Αντ΄ αυτών οι «φωστήρες» επέλεξαν την πολιτική της φορολόγησης και της απαξίωσης της αγοράς γης.