«Τι θα γίνει; Θα γυρίσουμε στη δραχμή;» Αυτό είναι πλέον το καθημερινό ερώτημα που πλανάται στις σκέψεις όλων των ελλήνων , η αγωνία των οποίων δεν είναι, πως θα βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους αλλά το πώς θα αποφύγουν την εξαθλίωση. Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή στη χώρα μας οι άνθρωποι που σκέπτονται να αγοράσουν ένα σπίτι, να ανοίξουν ένα μαγαζί ή μία επιχείρηση , να βελτιώσουν το επίπεδο των στεγαστικών τους αναγκών είναι ελάχιστοι (κάτω από 10% όπως τεκμαίρεται από τις έρευνες που κάνει ο ΙΟΒΕ). Η συντριπτική πλειοψηφία σκέπτεται πως θα καταφέρει να περισώσει και να προφυλάξει αυτά που της έχουν απομείνει. Οι έλληνες , μελαγχολικοί και απορημένοι έχουν περάσει από το όνειρο του εξοχικού σε σκέψεις ρευστοποίησης των ακίνητων περιουσιακών στοιχείων που διαθέτουν προκειμένου να πληρώσουν την εφορία, να αποκτήσουν κεφάλαια κίνησης για το μαγαζί τους, να έχουν κάποια λίγα χρήματα στην άκρη για να αντιμετωπίσουν τα δυσκολότερα που έρχονται. Όμως την ίδια στιγμή κάποιοι νομοθετούν και δεσμεύουν για πολλά χρόνια την αγορά ακινήτων και γης.

Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνει η ελληνική κοινωνία και το δυστύχημα είναι ότι κανείς πολιτικός δεν μπαίνει στο κόπο να την ανατρέψει. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους μάλιστα, κάνει ότι περνά από το χέρι του για να την επιτείνει. Άλλος για να παραμείνει στην πολιτική σκακιέρα για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα. Άλλος για να επωφεληθεί των εκλογών που έρχονται. Άλλος για να αποκτήσουν τα μέτρα που έρχονται νομιμοποίηση και από άλλα πολιτικά κόμματα ώστε να αποκτήσει συνένοχους στα λάθη που ξεκίνησε να κάνει στα προηγούμενα χρόνια . Ουσιαστικά πρόκειται για μία πρωτόγνωρη για την ελληνική κοινωνία κατάσταση με θύματα την αγορά, την οικονομία και τους έλληνες.

Το παράξενο της ιστορίας είναι ότι σε όλη αυτή την δίνη , κάποια υπουργεία νομοθετούν δεσμεύοντας με νόμους και προεδρικά διατάγματα την αγορά ακινήτων για πολλά χρόνια. Πάρτε για παράδειγμα , την ρύθμιση για τις χρήσεις γης που βρίσκεται αναρτημένη για διαβούλευση . Ουσιαστικά η ρύθμιση αυτή δεσμεύει την αγορά γης για τις επόμενες δεκαετίες καθώς καθορίζει που και τι θα κτίζεται. Και όμως κάποιοι στο υπουργείο Περιβάλλοντος θέλουν να γίνει νόμος του κράτους και να δεσμεύσει και τις επόμενες Κυβερνήσεις. Το παράξενο της ιστορίας είναι ότι αυτή η ρύθμιση – από ότι είναι γνωστό- δεν έχει σταλεί προηγουμένως στα κόμματα που στηρίζουν την Κυβέρνηση προκειμένου να διατυπώσουν και αυτά τις απόψεις τους. Δεν έχει γίνει καν γνωστό αν έχει περάσει προηγουμένως για έγκριση από το υπουργικό συμβούλιο αν και οι χθεσινές ανακοινώσεις του εκπροσώπου τύπου της ΝΔ δείχνουν ότι έμαθαν και αυτοί τις αλλαγές όπως όλοι εμείς οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί. Αν όλες αυτές οι σκέψεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα τότε το ερώτημα που ανακύπτει είναι εύλογο: Τι εξυπηρετεί αυτή η σπουδή; Φυσικά, σε ένα περιβάλλον ανασφάλειας όπου η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων αναρωτιέται για το αύριο οι παρεμβάσεις αυτού του είδους περνάνε απαρατήρητες και χωρίς αντιδράσεις. Και ίσως αυτό να βολεύει αυτούς που νομοθετούν.

Το μόνιμο επιχείρημα της Κυβέρνησης της 4ης Οκτωβρίου 2009 αλλά και της σημερινής για την αύξηση της φορολογίας είναι ότι οι αποφάσεις αυτές είναι απαραίτητες προκειμένου η χώρα να αποφύγει την πτώχευση. «Σας φορολογούμε για να προφυλάξουμε την αξία της περιουσίας σας» ισχυρίστηκε ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης τον Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη όταν ανακοίνωσε το χαράτσι της ΔΕΗ. Και όμως , η «μαύρη τρύπα» στα έσοδα μεγαλώνει, χιλιάδες άνθρωποι υποβαθμίζουν το επίπεδο της ζωής τους, οι τιμές κατρακυλούν και η αγορά ακινήτων συρρικνώνεται ακόμα περισσότερο. Όλα δείχνουν , ότι η πολιτική αυτή όχι μόνο είναι αδιέξοδη αλλά οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πιο βίαιη αναδιανομή πλούτου από την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα.

Πρόσφατα , ένας , γάλλος οικονομολόγος, επικεφαλής ιδρύματος οικονομικών ερευνών, έλεγε ότι , η πολιτική που ακολουθείται θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε φαινόμενα Αργεντινής όπου η υπερφορολόγηση οδήγησε σε αδιέξοδο τους μικροϊδιοκτήτες αγροτικής γης και έτσι , ξένοι όμιλοι κατέληξαν να κατέχουν τεράστιες εκτάσεις γης .Μάλιστα το πρόβλημα εκεί πήρε τέτοιες διαστάσεις ώστε η σημερινή Κυβέρνηση αναγκάστηκε να θέσει φραγμούς στην απόκτηση ακίνητης περιουσίας από ξένους.

Ο κίνδυνος στην Ελλάδα , δεν αφορά την αγροτική γή αλλά την τουριστική. Με δεδομένο ότι πάνω από το 60% της χώρας «βρέχεται» από θάλασσα , η προοπτική του ξεπουλήματος της γης είναι κάτι παραπάνω από ορατή. Μάλιστα, σε αυτό βοηθούν και οι πρόσφατες ρυθμίσεις για την δυνατότητα «συγκατοίκησης» ξενοδοχείων με παραθεριστικές κατοικίες αλλά και για περιορισμούς στην δόμηση σε νησιά και σε τουριστικές περιοχές εκτός σχεδίου. Το δικό μου , απλό μυαλό, καταλαβαίνει είναι ότι στην πραγματικότητα οι φορολογίες και οι πολεοδομικοί περιορισμοί που επιβάλλονται ουσιαστικά απαξιώνουν την μικροϊδιοκτησία . Το γεγονός αυτό , σε συνδυασμό με την συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας θα οδηγήσει αργά ή γρηγορα πολλούς ιδιοκτήτες να ξεπουλήσουν τη γή τους για ένα κομμάτι ψωμί σε κάποιους τουριστικούς και κατασκευαστικούς ομίλους. Μάλιστα , τα κίνητρα για συγχωνεύσεις γης θα κάνουν την «αγορά» αυτή ακόμα πιο ελκυστική, ενώ οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις θα τους προσφέρουν φτηνό εργατικό δυναμικό. Αν αυτό το εφιαλτικό σενάριο επιβεβαιωθεί τότε ο ελληνικός λαός θα βρεθεί απέναντι σε τετελεσμένα τα οποία θα είναι πολύ δύσκολο να ανατρέψει. Η προοπτική αυτή δεν θα αφορά μόνο την τουριστική γη αλλά και τον τρόπο ζωής και οργάνωσης των τοπικών κοινωνιών που ουσιαστικά θα προσφέρουν «βοηθητικές» υπηρεσίες στους γερμανούς οικοδόμους που θα έρχονται να «εκτονωθούν» στην Ελλάδα.

Εύχομαι από ψυχής , όλα αυτά να μη είναι τίποτε άλλο παρά σκέψεις ενός καχύποπτου. Αν όμως οι κυβερνώντες έχουν αυτά κατά νου τότε , τότε ακόμα και η λέξη «έγκλημα» είναι πολύ επιεικής για να περιγράψει αυτό που συντελείται σήμερα στην Ελλάδα.

Το 2012 , θα προστεθεί ένας ακόμα «πονοκέφαλος» , που μπορεί να έχει καταλυτικές επιπτώσεις στην περαιτέρω πορεία της και κυρίως στην αγορά επαγγελματικών χώρων. Όλα δείχνουν ότι η ελληνική κοινωνία εκτός από την οικονομική ύφεση θα κληθεί να αντιμετωπίσει και την πολιτική αβεβαιότητα. Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δημοσκοπικά ευρήματα , οι εκλογές που θα διεξαχθούν την επόμενη άνοιξη θα επιτείνουν το κλίμα αβεβαιότητας που χαρακτηρίζει σήμερα την ελληνική κοινωνία. Το ενδεχόμενο , δημιουργίας αυτοδύναμης κυβέρνησης έχει απομακρυνθεί και όλα δείχνουν ότι η χώρα μετά από πολλές δεκαετίες θα βρεθεί είτε στον αστερισμό των συμμαχικών κυβερνήσεων είτε στην δύνη των αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων. Ανεξάρτητα από τα κόμματα που θα συνθέτουν την νέα κυβερνητική πλειοψηφία, η παρουσία μίας ισχυρής αντιπολίτευσης από τα αριστερά θα αλλάξει το πολιτικό περιβάλλον το οποίο γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Μάλιστα, οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί με βάση τη συμφωνία των Βρυξελλών θα δεσμεύουν –και- την νέα Κυβέρνηση, καθώς οι δυνατότητες για μία αλλαγή του μίγματος της οικονομικής της πολιτικής θα είναι περιορισμένες.

Αυτό πρακτικά οδηγεί την οικονομία σε περαιτέρω ύφεση (σ .σ ήδη έχει οι διεθνείς οργανισμοί προβλέπουν ύφεση 3-3,5%) αλλά και κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις οι οποίες μπορούν ανά πάσα στιγμή να οδηγήσουν σε ανατροπές των όποιων συμφωνιών έχουν γίνει στα πλαίσια των κομματικών συνεργασιών. Φυσικά , οι επιπτώσεις στην αγορά ακινήτων και κυρίως των επαγγελματικών θα είναι καταλυτικές αφού η διαφαινόμενη πολιτική αβεβαιότητα θα επηρεάσει τόσο την ζήτηση όσο και τη προσφορά και θα οδηγήσει σε νέα –χαμηλότερα- επίπεδα ισορροπίας την αγορά. Παράλληλα, ένα πολιτικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από ανασφάλεια θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο το ήδη χαμηλό επίπεδο των επενδύσεων σε κατοικίες ενώ η περαιτέρω μείωση των καταναλωτικών δαπανών σίγουρα δεν θα συμβάλλει στην σταθεροποίηση της αγοράς εμπορικών χώρων.

Η τηλεοπτική εικόνα τις περισσότερες φορές είναι αδυσώπητη. Σήμερα το πρωί , η τηλεοπτική κάμερα κατέγραψε την εικόνα εκατοντάδων ανθρώπων που συνωθούνταν μπροστά σε ένα γκισέ για να καταθέσουν τις πινακίδες κυκλοφορίας των ΙΧ τους. Η εικόνα που έφτανε στους τηλεοπτικούς δέκτες εκατομμυρίων στην πραγματικότητα ήταν ένα μνημόσυνο σε ένα από τα τρία «όνειρα» του έλληνα.

Το τρίπτυχο «κεραμίδι, ΙΧ και εξοχικό» ήταν το όνειρο μίας ολόκληρης γενιάς ελλήνων οι οποίοι για περισσότερο από τριάντα χρόνια προσπάθησαν να το κάνουν πραγματικότητα. Στην προσπάθεια τους αυτή μάλιστα έβαλαν σε κίνηση ολόκληρους κλάδους της ελληνικής οικονομίας δημιουργώντας θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Πολύ φοβούμαι ότι , αν συνεχιστεί η πολιτική που ακολουθείται , η εικόνα αυτή , σύντομα δε θα αφορά μόνο τους ΙΧηδες αλλά και τους ιδιοκτήτες ακινήτων, πολλοί από τους οποίους κρατούν ήδη με «νύχια και δόντια» το ακίνητο τους.

Τι έγινε στην αγορά ΙΧ; Η κυβέρνηση του «λεφτά υπάρχουν», έκανε το κόστος διατήρησης τους δυσβάστακτό. Φορολογία καυσίμων, τέλη κυκλοφορίας , ασφάλιστρα κ.α. απορροφούν κάθε μέρα όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του ήδη «κουτσουρεμένου» εισοδήματος τους και έτσι η λύση εγκατάλειψης έγινε μονόδρομος.

Τι γίνεται στην αγορά των ακινήτων; Η Κυβέρνηση ακολουθεί σχεδόν την ίδια πολιτική. Αυξάνει με κάθε τρόπο το κόστος διατήρησης τους, καθιστώντας για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, την ιδιοκτησία εφιάλτη. Ας πάρουμε ως παράδειγμα ένα δημόσιο υπάλληλο, οι αποδοχές του οποίου με βάση το νέο μισθολόγιο μειώθηκαν 25%. Φυσικά είχαν προηγηθεί από το 2010 και άλλες μειώσεις. Ο άνθρωπος αυτός προσπάθησε για το «κεραμίδι» και πριν 10 χρόνια αγόρασε με δάνειο ένα σπίτι για την οικογένεια του . Οι φόροι επί του ακινήτου και στο εισόδημα και οι δόσεις του δανείου πριν τον κύριο «λεφτά υπάρχουν» απορροφούσαν πχ το 40% του ετήσιου εισοδήματος του. Σήμερα με δεδομένη την μείωση των αποδοχών και την αύξηση της φορολογίας στην καλύτερη περίπτωση θα πρέπει να καταβάλλει για τις ίδιες υποχρεώσεις άνω του 60% των χρημάτων που εισπράττει. Που οδηγείται; Το ίδιο παράδειγμα μπορεί να εφαρμοστεί σε χειρότερη εκδοχή στην περίπτωση ενός ανέργου ή ενός μαγαζάτορα που αναγκάστηκε να κλείσει το μαγαζί του ή ακόμα και για ένα συνταξιούχου που βλέπει την σύνταξη του να «κουτσουρεύεται». Με μαθηματική ακρίβεια όλοι αυτοί οδηγούνται στην απόφαση να …καταθέσουν τις «πινακίδες της ιδιοκτησίας τους». Το μόνο που δεν είναι γνωστό είναι το πόσο θα αντέξουν αν εξακολουθήσει η πολιτική αυτή. Η μεγαλύτερη υποκρισία είναι ότι οι πολιτικοί κτυπούν την ακίνητη περιουσία με δυνατό κάθε τρόπο.

Αντί λοιπόν να αναγνωρίσουν την προσπάθεια εκατομμυρίων ιδιοκτητών να διατηρήσουν το ακίνητο τους , και να τους υποστηρίξουν στο τιτάνιο αγώνα τους βάζουν και άλλες τρικλοποδιές. Θέλετε ένα παράδειγμα; Η εγκληματικότητα. Σήμερα, σχεδόν το 1/3 του αποθέματος των κατοικιών του κέντρου της Αθήνας έχει οδηγηθεί σε γκετοποίηση επειδή κανείς δεν κάνει κάτι για να αντιμετωπίσει την μάστιγα των ναρκωτικών και της πορνείας. Υπουργοί, δήμαρχος , αστυνομία και όλοι οι εμπλεκόμενοι βλέπουν γειτονιές ολάκαιρες να γίνονται όμηροι του εγκλήματος και σιωπούν. Ήδη οι αξίες των ακινήτων στις περιοχές αυτές είναι χαμηλότερες 40% από το μέσο όρο της χώρας. Σύντομα αυτό το 40% θα γίνει 50% και 55% . Θέλετε ακόμα ένα; Οι ελεύθεροι χώροι και χώροι πρασίνου οι οποίοι σιγά σιγά εξαφανίζονται παραχωρώντας τη θέση τους σε …σταθμούς αυτοκίνητων. Θέλετε παραδείγματα; Το Μετς , η Κυψέλη , τα Πατήσια. Έτσι λοιπόν οδηγούν τους ιδιοκτήτες στην απόσυρση.