Την στιγμή που τα ασφαλιστικά ταμεία βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού , ακίνητα αντικειμενικής αξίας 255.492.123,36 ευρώ που θα μπορούσαν σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρντ να αποδώσουν περί τα 17 εκατ ευρώ το χρόνο,  παραμένουν αναξιοποίητα. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία το , το 20% της συνολικής αντικειμενικής αξίας της ακίνητης περιουσίας τους, όχι μόνο παραμένει αναξιοποίητο αλλά απαξιώνεται καθώς πολλά από τα ακίνητα αυτά έχουν εγκαταλειφτεί με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την εμπορική αξία τους.

Το υπουργείο , προσπαθεί να καλύψει τα πράγματα καθώς υποστηρίζει ότι στα αναξιοποίητα ακίνητα περιλαμβάνονται και ακίνητα, η άμεση αξιοποίηση των οποίων δεν είναι δυνατή λόγω προβλημάτων τεχνικής ή νομικής φύσεως (π.χ. διατηρητέα, των οποίων οι εργασίες συντήρησης έχουν πολύ μεγάλο κόστος, ακίνητα για τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη δικαστικές διεκδικήσεις κλπ). Η εμπορική αξία των ακινήτων εκτιμάται κατά περίπτωση και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους με παραπομπή του σχετικού φακέλου στο Σώμα Ορκωτών Ελεγκτών, και συνεπώς δεν είναι καταγεγραμμένη στο σύνολό της.

Το τραγικό της ιστορίας είναι ότι την ίδια στιγμή , οι Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης, για την εξυπηρέτηση των στεγαστικών τους αναγκών, μισθώνουν 687 κτίρια, για τα οποία καταβάλλεται συνολικά το ποσό των 2.898.365,28 ευρώ μηνιαίως. Πάντως, τα λιγοστά ακίνητα των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης που μισθώνονται έχουν αποδώσει τελευταία διετία (το 2010 και το 2011), έσοδα των ύψος των οποίων ανέρχεται στο ποσό των 37.555.367,34 ευρώ.

Όλα δείχνουν ότι σύντομα θα βρεθούμε απέναντι στην κάλπη. Η επιλογή θα πρέπει να βασίζεται στην γνώση για τις προθέσεις των υποψηφίων για την αγορά ακινήτων. Ίσως είναι η πρώτη φορά από την μεταπολίτευση που υπάρχουν τόσα ανοικτά θέματα. Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς:

-Αντικειμενικές αξίες

-Φορολόγηση των εισοδημάτων από ενοίκια

-Φορολόγηση των εκτός σχεδίου αγροτεμαχίων

-Τεκμήρια, πόθεν έσχες και ενοποίηση υφιστάμενων φόρων

-Μείωση των αφορολόγητων σε μεταβιβάσεις , γονικές παροχές και κληρονομιές

-Περιορισμός της εκτός σχεδίου δόμησης

Αυτά , είναι μερικά από τα ανοικτά θέματα , για τα οποία θα κληθεί να νομοθετήσει η επόμενη Κυβέρνηση. Η αλήθεια είναι ότι κανείς από τους πολιτικούς που έχουν σήμερα κυβερνητικές ευθύνες δεν μιλά καθαρά και ανοικτά για τις προθέσεις τους. Μάλιστα , πληροφορίες αναφέρουν ότι τουλάχιστον για την φορολογία κανείς από τους υπεύθυνους δεν απαντά μεταθέτοντας το θέμα για το Ιούνιο. Τότε δηλαδή , που όλα θα έχουν τελειώσει και κανείς δεν θα μπορεί να αντιδράσει , αφού ως γνωστόν οι πολιτικοί ακολουθούν πιστά τον κανόνα σύμφωνα με τον οποίο: «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.» Τα αποτελέσματα αυτής της λογικής , τα είδαμε από την μέχρι τώρα πορεία των κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλου , οι οποίοι το 2009 , δεν ανέφεραν ούτε λέξη για τα χαράτσια που επέβαλλαν στην συνέχεια με άλλοθι στην «σωτηρία από την χρεωκοπία». Με το σύστημα λοιπόν της παραπλάνησης κατέστρεψαν την αγορά ακινήτων και έφτασαν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι «καταστρέφουν τα ακίνητα για να τα σώσουν». Μέχρι πρότινος άλλωστε ισχυρίζονταν ότι για όλες αυτές τις φορολογίες έχουν την λαϊκή εντολή.

Όλα δείχνουν ότι και σε αυτές τις εκλογές θα επαναληφθεί το ίδιο έργο. Τα κόμματα αποφεύγουν συστηματικά να αποκαλύψουν τις προθέσεις τους για την επόμενη μέρα μετά τις εκλογές. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους δύο κυβερνητικούς εταίρους. Αφορά το σύνολο των κομμάτων που δηλώνουν ότι θα διεκδικήσουν την ψήφο του έλληνα. Η σιωπή αυτή φυσικά τους επιτρέπει να «αποκεφαλίσουν» την αγορά προβάλλοντας αυτή τη φορά ως άλλοθι είτε το Μνημόνιο ΙΙ είτε την ανατροπή του . Φανταστείτε λοιπόν να τον Μάιο να ψηφίσετε ένα κόμμα το οποίο τον Ιούνιο να εκρίνει :αυξήσεις τις αντικειμενικές , να περιορίσει την εκτός σχεδίου δόμηση και να φορολογήσει με 20% τα εισοδήματα από νοίκια. Και το χειρότερο από όλα; Να μη έχει μπει ούτε λέξη για όλα αυτά.

Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη , όλα τα κόμματα να παρουσιάσουν συγκεκριμένες θέσεις για την πολιτική που ακολουθήσου απέναντι στην ακίνητη περιουσία. Να δεσμευτούν για τις προθέσεις και την πολιτική τους . Και όχι με γενικολογίες αλλά με συγκεκριμένες απαντήσεις σε όλα όσα προαναφέραμε. Αυτό θα είναι το πρώτο δείγμα των προθέσεων τους αλλά το κυριότερο τυχόν υπαναχωρήσεις θα νομιμοποιήσουν όλους εμάς τους απλούς πολίτες να μιλάμε για «αρπαγή» και εξαπάτηση. Φυσικά, ο καθένας ξεχωριστά από εμάς δεν μπορεί να παρέμβει μεμονωμένα .Αλλά αν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που σχετίζονται με την αγορά ακινήτων (ΤΕΕ, Συμβολαιογράφοι, Δικηγόροι,Μεσίτες, Κατασκευαστές, Ιδιοκτήτες, Μηχανικοί κα) πιέσουν προς την κατεύθυνση και απαιτήσουν να από τα κόμματα ένα καθαρό λόγο , τότε για πρώτη φορά θα ξέρουμε τις προθέσεις αυτών που ζητούν την ψήφο μας.

Όλα δείχνουν ότι οι εκλογές βρίσκονται προ των θυρών. Και ενώ σε λίγους μήνες τα κόμματα θα διεκδικήσουν την ψήφο του ελληνικού λαού τηρούν σιγή ιχθύος σχετικά με τις προθέσεις τους όσο αφορά την ακίνητη περιουσία. Αποτέλεσμα;

Οι άνθρωποι της ακίνητης περιουσίας θα κληθούν για μία ακόμα φορά να επιλέξουν το κόμμα της αρεσκείας τους χωρίς να γνωρίζουν τις προθέσεις του για την ακίνητη περιουσία. Η μοναδική πληροφόρηση είναι κάποιες διαρροές από τις συνεδριάσεις της επιτροπής για το νέο φορολογικό πλαίσιο οι οποίες εμφανίζουν ότι οι εκπρόσωποι των κομμάτων που συμμετέχουν ομονοούν στην επιβολή και πρόσθετων φορολογικών επιβαρύνσεων. Στην πραγματικότητα η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων ψηφοφόρων που είτε έχουν ένα σπίτι είτε ένα αγροτεμάχιο είτε ασχολούνται επαγγελματικά με τα ακίνητα θα επιλέξουν κάποιους χωρίς να γνωρίζουν αν αμέσως μετά από τις εκλογές οι ίδιοι άνθρωποι , θα επιβάλλουν νέους φόρους, θα αυξήσουν τους ήδη υφιστάμενους ή θα θεσπίσουν και νέα αντικίνητρα για την οικοδομή. Ακόμα , δεν θα γνωρίζουν αν οι υποψήφιοι κυβερνήτες θα απαξιώσουν το αγροτεμάχιο τους στερώντας από αυτό το δικαίωμα του οικοδομείν είτε με τη κατάργησης της αρτιότητας στα τέσσερα στρέμματα είτε με διάφορα χωροταξικά και πολεοδομικά τερτίπια που μόνο οι ορκισμένοι εχθροί της αγοράς ακινήτων μπορούν να εφευρίσκουν.

Ήδη, όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται με την αγορά ακινήτων ένοιωσαν στο πετσί –αλλά και στο πορτοφόλι- τον εμπαιγμό της Κυβέρνησης που προέκυψε από τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 η οποία χωρίς την παραμικρή αναφορά στο προεκλογικό της πρόγραμμα κατέστησε την κατοχή ακίνητης περιουσίας αντιπαραγωγική, απαξίωσε περιουσίες καταργώντας ή αναθεωρώντας όρους δόμησης και έδιωξε επενδύσεις δεκάδων δις από την ελληνική αγορά ακινήτων.

Σήμερα, στο παρασκήνιο, «ψήνονται» και άλλα επαχθή μέτρα τα οποία ουσιαστικά θα πλήξουν την μικρή ιδιοκτησία και την μικρή επιχείρηση. Για παράδειγμα, η επιβολή φόρου στα αγροτεμάχια , φαίνεται ότι έχει συμφωνηθεί μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων . Επίσης για τον περιορισμό της εκτός σχεδίου δόμησης , δεν έχει εκδηλωθεί καμία αντίδραση από την ΝΔ η οποία έχει περιοριστεί σε γενικόλογες δηλώσεις. Στις σχετικές δηλώσεις του κ. Σηφουνάκη, η πλευρά της ΝΔ ουσιαστικά δεν έχει τοποθετηθεί επίσημα καθώς η μοναδική αναφορά που έχει γίνει είναι μία δήλωση με αφορμή το προεδρικό διάταγμα για τις χρήσεις γης.

Η πραγματικότητα είναι ότι για μία ακόμα φορά , οι άνθρωποι της αγοράς ακινήτων θα κληθούν να ψηφίσουν χωρίς να γνωρίζουν αν η επιλογή τους οδηγεί την περιουσία τους σε εξαφάνιση. Για όλους αυτούς τους λόγους , είναι επιβεβλημένη πλέον η απαίτηση να ανοίξουν τα «χαρτιά» τους όλοι όσοι διεκδικήσουν την λαϊκή εντολή και να δεσμευτούν ότι δεν θα υπάρξουν και άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις σε βάρος της ακίνητης περιουσίας. Και αυτό δεν αφορά μόνο τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αλλά και όλα τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα . Ήδη ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει πολύ ακριβά το «λεφτά υπάρχουν» και δεν χρειάζεται αυτό το παιγνίδι της εξαπάτησης να διαιωνισθεί.

Οι περισσότεροι άνθρωποι της αγοράς ακινήτων αναρωτιούνται ποιο θα είναι το μέλλον της αγοράς κατοικίας. Το σίγουρο είναι ότι τα υπερκέρδη , που απέδωσε η επένδυση σε κατοικία τις προηγούμενες δεκαετίες πολύ δύσκολα θα τα ξαναδούμε. Και αυτό δεν θα οφείλεται τόσο στην απροθυμία του έλληνα να επενδύσει σε ακίνητα όσο στην εφαρμογή ενός σχεδίου αλλαγής του προφίλ της ελληνικής αγοράς το οποίο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Αν και επίσημα κανένα από τα δύο κόμματα που στηρίζουν την Κυβέρνηση Παπαδήμου δεν το ομολογούν , ο σχεδιασμός εστιάζεται στην συρρίκνωση της μικροιδιοκτήσιας και της δραστηριότητας των μικρών και μεσαίων οικοδομικών και των μεσιτικών επιχειρήσεων. Κορυφαία στελέχη του υπουργείου Οικονομικών επισημαίνουν ότι ο στόχος δεν είναι η ανάκαμψη της αγοράς με μέτρα τόνωσης της ζήτησης , αλλά η επανάκαμψη της ζήτησης λόγω πολύ χαμηλών τιμών. Η πραγματικότητα είναι ότι όλα τα μέτρα που έχουν υιοθετηθεί και τα οποία έχουν «γονατίσει» την αγορά κύριας κατοικίας , συνειδητά αποσκοπούν στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμπίεση του επιπέδου των τιμών . Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω της συρρίκνωσης του όγκου των συναλλαγών που θα οδηγήσει σε μείωση των τιμών της γης.

Κορυφαίος τεχνοκράτης επισήμαινε πρόσφατα ότι το ζητούμενο σήμερα δεν είναι η μεγέθυνση της κατασκευαστικής δραστηριότητας με την αύξηση των επενδύσεων σε κατοικίες αλλά η απορρόφηση του αδιάθετου αποθέματος. Προς την κατεύθυνση αυτή κινούνται και οι επιλογές του υπουργείου Περιβάλλοντος οι οποίες εστιάζονται στον περιορισμό της προσφοράς. Απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι προς την κατεύθυνση αυτή κινούνται νομοθετικές ρυθμίσεις που ήδη βρίσκονται στο «συρτάρι» και αφορούν:

1. Τον περιορισμό στις εντάξεις νέων περιοχών στο σχέδιο πόλης

2. Την κωλυσιεργία στην ολοκλήρωση των διαδικασιών για την ένταξη των περιοχών για τις οποίες έχουν ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι σχετικές διαδικασίες

3. Ο περιορισμός της εκτός σχεδίου δόμησης είτε με αύξηση της αρτιότητας είτε με τις χρήσεις γης είτε με την αυστηροποίηση περιβαλλοντικών και ποιοτικών κριτηρίων.

Παράλληλα, δεν θα πρέπει να υποβαθμιστεί και το γεγονός ότι με τα φορολογικά μέτρα που έχουν ληφθεί η επένδυση σε κατοικίας καθίσταται αντιπαραγωγική , αφού οι πραγματικές αποδόσεις της επένδυσης (συμπεριλαμβάνεται και η φορολογία) είναι πλέον αρνητικές. Κορυφαίος πολιτικός έλεγε πρόσφατα ότι «η οικοδομή με τον τρόπο που αναπτύχθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες στην Ελλάδα είναι μία αντιπαραγωγική επένδυση . Το σημερινό μοντέλο είναι πλέον ξεπερασμένο και η πρόκληση για τα επόμενα χρόνια είναι η αλλαγή της δομής της αγοράς με την δραστηριοποίηση μεγάλων κατασκευαστικών μονάδων σύμφωνα με τα ισπανικά πρότυπα». Συμπλήρωνε μάλιστα με νόημα ότι το στόχο αυτό θα πρέπει να υπηρετεί όχι μόνο η πολεοδομική και χωροταξική πολιτική αλλά και το φορολογικό περιβάλλον.

Αυτό πρακτικά, σημαίνει συρρίκνωση της αγοράς κύριας κατοικίας και στροφή στην εξοχική κατοικία αλλά με άλλους παίκτες. Αυτό άλλωστε έγινε φανερό και με τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου Γερουλάνου με τις οποίες ουσιαστικά αποκλείονται οι μικρές επιχειρήσεις (ξενοδοχειακές, κατασκευαστικές και μεσιτικές) και αναδεικνύονται σε κυρίαρχου του παιγνιδιού οι μεγάλοι ξενοδοχειακοί και κατασκευαστικοί όμιλοι. Παράλληλα, άλλες πληροφορίες φέρουν να βρίσκονται σε διαδικασία επεξεργασίας νομοθετήματα με τα οποία α παρέχεται η δυνατότητα αυτόνομης δραστηριότητας των κατασκευαστικών ομίλων (δηλαδή δεν θα απαιτείται η σύμπραξη με ξενοδοχειακές μονάδες). Αντίθετα , στην αγορά κύριας κατοικίας , οι μοναδικές παρεμβάσεις που γίνονται και προωθούνται αποσκοπούν στην μείωση της αξίας της γης , γεγονός που θα «αποβάλλει» από την αγορά τόσο τους μικρούς ιδιοκτήτες όσο και τις μικρές επιχειρήσεις.