Λύση αναζητείται και για τα στεγαστικά δάνεια του ΟΕΚ που έχουν επιδότηση επιτοκίου, και τα οποία προς το παρόν δεν μπορούν να ρυθμιστούν, διότι αν αλλάξει η σύμβαση παύει να ισχύει το χαμηλό επιτόκιο που έχουν για περίοδο 9 ετών. Σήμερα οι ρυθμίσεις αφορούν κυρίως την επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου έως και τα 45 χρόνια, εφόσον η ηλικία του δανειολήπτη δεν ξεπερνά τα 85 έτη, στη λήξη του δανείου.

Πρόσβαση σε στοιχεία για την περιουσιακή κατάσταση και τα εισοδήματα των φορολογουμένων που έχουν ζητήσει να υπαχθούν σε διαδικασία ρύθμισης οφειλών στο πλαίσιο του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, θα μπορούν να έχουν οι τράπεζες με ενδιάμεση μεσολάβηση των προϊσταμένων των εφοριών. Δεν θα μπορούν όμως να λαμβάνουν αντίγραφα των φορολογικών δηλώσεων των φορολογουμένων. Αυτό προβλέπει γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, η οποία έγινε αποδεκτή από το υπουργείο Οικονομικών. Στη βάση της γνωμοδότησης, εγκύκλιος του υπουργείου που εστάλη στις εφορίες ορίζει ότι εφόσον ο δανειστής υποβάλει στην αρμόδια ΔΟΥ αίτηση για χορήγηση στοιχείων οφειλέτη, ο προϊστάμενος της ΔΟΥ οφείλει να χορηγήσει τα στοιχεία στον αιτούντα, όχι όμως να χορηγήσει αντίγραφα των φορολογικών δηλώσεων των φορολογουμένων

Ρυθμίσεις "μαιμού" για τους υπερχρεωμένους σχεδιάζει η Κυβέρνηση.Το βασικό σενάριο που κυριαρχεί είναι η υπαγωγή στις ρυθμίσεις δανείων ανέργων, πολυτέκνων και ατόμων με αποδεδειγμένη μείωση των εισοδημάτων τους. Μία από τις προτάσεις που μελετώνται είναι να μπει όριο στα εισοδηματικά κριτήρια και αυτό είναι ανάμεσα στις 17.000 με 19.000 ευρώ. Αλλη μία προϋπόθεση είναι να αποδεικνύεται η συνέπεια στις πληρωμές των οφειλών στις τράπεζες. Επιπλέον εξετάζεται το ενδεχόμενο αν τα δάνεια θα είναι μόνο στεγαστικά ή δεν θα προσδιορίζεται, και έτσι θα μπορούν να υπαχθούν επιχειρηματικά και καταναλωτικά. Επίσης , ο οφειλέτης για να ενταχθεί στη ρύθμιση δεν θα πρέπει να έχει στην ιδιοκτησία του άλλο ακίνητο, παρά μόνο την κύρια και μοναδική κατοικία του. Στο... μικροσκόπιο του υπουργείου Ανάπτυξης έχει μπει και η πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης της Πορτογαλίας. Δεν αποκλείεται μάλιστα να αποτελέσει και μπούσουλα για την όποια πρόταση διαμορφωθεί από την ελληνική κυβέρνηση. Παράλληλα στο τραπέζι των συζητήσεων με τις τράπεζες έχουν μπεί τρία κριτήρια:

-Το πρώτο κριτήριο είναι ότι η αξία του ακινήτου δεν μπορεί να υπερβαίνει συγκεκριμένα όρια (90.000, 105.000 ή 120.000 ευρώ, ανάλογα με την περιοχή). Θα πρέπει το δάνειο επίσης να εξασφαλίζεται με υποθήκη του ακινήτου, το οποίο είναι και η μόνιμη και κύρια κατοικία του δανειολήπτη.

-Το δεύτερο κριτήριο είναι ο ορισμός της «δεινής οικονομικής κατάστασης». Τουλάχιστον ένας από τους δύο συζύγους να είναι άνεργος ή να έχει επέλθει στην οικογένεια μείωση εισοδημάτων 35% και πάνω.

- Διαμορφώνεται δόση για το στεγαστικό ίση ή μεγαλύτερη του 45% του μηνιαίου εισοδήματος εφόσον υπάρχουν προστατευόμενα μέλη ή ίση με 50% και μεγαλύτερη όταν δεν υπάρχουν εξαρτώμενα μέλη. Ετσι, αν πληρούνται οι προαναφερόμενες προϋποθέσεις, τότε οι οφειλέτες μπαίνουν σε σχέδιο αναδιάρθρωσης.

Οι τράπεζες προτείνουν και o δανειολήπτης μπορεί να επιλέξει είτε τη χορήγηση περιόδου χάριτος από 12 έως 48 μήνες, την επέκταση της διάρκειας αποπληρωμής του δανείου στα 50 χρόνια, ή τη χορήγηση νέου δανείου με καλύτερους όρους από το αρχικό.

Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ρυθμίσεις δανείων και πλειστηριασμοί. Η κυβέρνηση και οι τραπεζίτες φαίνεται να συμφωνούν σε μία μορφής διατήρησης της αναστολής των πλειστηριασμών αλλά υπάρχουν διαφωνίες στο θέμα της ρύθμισης των δανείων.Για το θέμα των πλειστηριασμών οι κυβερνητικές δηλώσεις σύμφωνα με τις οποίες : «Οι δανειολήπτες να μην ανησυχούν για τους πλειστηριασμούς. Το υπουργείο Ανάπτυξης θα παρατείνει την αναβολή τους», φαίνεται ότι απεικονίζουν το πλαίσιο συμφωνίας που έχει επιτευχθεί. Αντίθετα όμως σε αδιέξοδο κατέληξαν οι διαπραγματεύσεις για την ρύθμιση των δανείων. Πληροφορίες φέρουν το υπουργείο Ανάπτυξης να επιδίωκε επιδίωκε νομοθετική παρέμβαση για τη ρύθμιση των δανείων κατηγοριών κοινωνικών ομάδων, με δόσεις που να μην ξεπερνούν το 30% του μηνιαίου εισοδήματος. Μερίδα τραπεζών δεν επιθυμούσε καμία λύση στο πρόβλημα και κυρίως με νομοθετική ρύθμιση, παρά το γεγονός ότι στην Πορτογαλία συνέβη πρόσφατα, αλλά και στην Ισπανία με την καθιέρωση κώδικα ορθών πρακτικών. Καθολική ήταν η διάσταση απόψεων, μεταξύ τραπεζών και υπουργείου Ανάπτυξης, σε ό,τι αφορά τις ρυθμίσεις για τα δάνεια, των υπερχρεωμένων και όχι μόνον νοικοκυριών. Από την έναρξη του μεταξύ τους διαλόγου δεν φάνηκε να βρίσκουν τη χρυσή τομή, αφού η κάθε πλευρά προέβαλλε τις δικές της αιτιάσεις. Για παράδειγμα οι τράπεζες ήταν κάθετα αντίθετες σε οποιαδήποτε οριζόντια ρύθμιση των δανείων, με νομοθετική παρέμβαση. Σύμφωνα με το σκεπτικό των τραπεζών, θα πρέπει να υπάρχει σαφής διαχωρισμός ανάμεσα σε εκείνους τους δανειολήπτες που είναι «κατ΄ επάγγελμα» κακοπληρωτές και σε εκείνους που λόγω της οικονομικής συγκυρίας βρέθηκαν σε αδυναμία να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Από την πλευρά του το υπουργείο πρότεινε το 40% του διαθέσιμου εισοδήματος των δανειοληπτών να πηγαίνει για τις αποπληρωμές των δανείων τους. Ωστόσο η εναλλακτική πρόταση από τις τράπεζες ήταν οι δόσεις να μειωθούν κατά 30%, με αντίστοιχη επιμήκυνση της χρονικής διάρκειας του δανείου. Επίσης οι τράπεζες πρόβαλαν -και όχι άδικα- τον ισχυρισμό ότι το τελευταίο διάστημα προχωρούν σε μαζικές ρυθμίσεις δανείων.