Το σλόγκαν «κανείς δεν έχασε αγοράζοντας γη» που σημάδεψε την επενδυτική συμπεριφορά των ελλήνων για ολόκληρες δεκαετίες φαίνεται ότι ανατρέπεται καθώς η κρίση έδειξε ότι η επένδυση σε ακίνητη περιουσία δεν είναι τόσο ασφαλής όσο εμφανίζεται. Παράλληλα , η παγκοσμιοποίηση των αγορών ανέδειξε και νέους «ανταγωνιστές» που προσφέρουν ταυτόχρονα υψηλές αποδόσεις, ευκολότερη ρευστοποίηση και λιγότερη φορολογία. Αυτό το επενδυτικό «μπρα ντε φερ» είναιι το νέο στοιχείο που φαίνεται ότι θα επηρεάσει τις επενδυτικές επιλογές των ελλήνων στα επόμενα χρόνια και πιθανό να περιορίσει τη νέα γενιά των επενδυτών ακινήτων .

Ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής φαίνεται ότι είναι οι καταθέσεις προθεσμίας οι καθαρές αποδόσεις των οποίων πλέον είναι όχι μόνο υψηλότερες από τον πληθωρισμό (σε αντίθεση με αυτές των ακινήτων) αλλά σε ορισμένες περιόδους μπορεί να αγγίζουν το 7%. Ήδη απο το καλοκαίρι , λόγω των προβλημάτων ρευστότητας που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες τα επιτόκια στις καταθέσεις προθεσμίας βρίσκονται στα υψηλότερα επίπεδα της τελευταίας δεκαετίας με τις αποδόσεις τους να ξεπερνούν ακόμα και το 5%, ενώ υπάρχουν δελεαστικές προσφορές για τον τελευταίο μήνα της κατάθεσης της τάξης του 7% ακόμα και 10%. Φυσικά , δεν θα πρέπει να υποβαθμίζεται και το συγκριτικό πλεονέκτημα της άμεσης ρευστοποίησης που παρέχουν σε σύγκριση με τα ακίνητα.

Ένας άλλος επίσης, ισχυρός ανταγωνιστής είναι ο χρυσός και τα πολύτιμα μέταλλα. Οι υπεραξίες που έχουν προσφέρει τα τελευταία δύο χρόνια είναι πρωτοφανείς και πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι όσο διατηρείται το κλίμα ανασφάλειας στην παγκόσμια οικονομία το πάρτι θα συνεχίζετα. « Πρόκειται , για χρηματιστηριακό προϊόν που η τιμή του μπορεί από τη μία στιγμή στην άλλη να καταρρεύσει, ενώ οι δυνατότητες του μέσου έλληνα να επενδύσει σε χρυσό είναι περιορισμένες», υποστηρίζουν οι σκεπτικιστές. Παρόλα αυτά , η αλήθεια είναι ότι δεν είναι λίγοι οι μεγάλοι επενδυτές που έχουν αυξήσει το μερίδιο σε χρυσό στο επενδυτικό τους χαρτοφυλάκιο.

Το σίγουρο , είναι ότι οι εποχές που οι επενδύσεις σε ένα σπίτι ή σε ένα μικρό κατάστημα ή ακόμα και σε γραφείο θεωρούνταν μονόδρομος έχουν παρέλθει και αυτό ισχύει όχι μόνο διότι πλήθυναν οι ανταγωνιστές αλλά και διότι το κόστος διαχείρισης σε χρόνο και σε χρήμα της ίδιας της επένδυσης-κυρίως το φορολογικό-έχει αυξηθεί δραματικά

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η μεγάλη αλλαγή που έφερε η κρίση στην αγορά κατοικίας δεν είναι τα μικρότερα σπίτια αλλά τα …κάγκελα. Στα περισσότερα σπίτια στο κέντρο των μεγάλων πόλεων αλλά και κεντρικές συνοικίες του , τα ισόγεια διαμερίσματα αλλά και εκείνα που βρίσκονται στον 1ο και στο 2ο όροφο οι σιδεριές που έχουν τοποθετήσει οι ένοικοι τους αποτελούν πλέον αναπόσπαστο μέρος της πρόσοψης των πολυκατοικιών. «Αυτά τα σιδερένια κιγκλιδώματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά το σημάδι της υποβάθμισης μίας γειτονιάς. Πολλές φορές , όταν πηγαίνω να δείξω σε πελάτες ένα ακίνητο σκέπτομαι ότι αυτές οι σιδεριές μπορεί να είναι το καλύτερο επιχείρημα που μπορεί να έχει ο υποψήφιος αγοραστής προκειμένου να παζαρέψει την τιμή.» , έλεγε χαρακτηριστικά μεσίτης που δραστηριοποιείται στην αγορά κατοικίας στα Πατήσια.

«Βλέποντας τη γειτονιά αισθάνομαι ότι είμαι στο σπίτι που γεννήθηκα στο Μπρούκλιν . Αυτές οι σιδεριές με έκαναν να φύγω από την Νέα Υόρκη .Η εικόνα των ανοικτών παραθύρων της Αθήνας , από όπου δραπέτευαν οι οσμές των φαγητών , και την αντίκρισα για πρώτη φορά στον Αγ. Νικόλαο τη δεκαετία του ΄60, μου έδινε την αίσθηση της ασφάλειας που πρόσφερε τότε η Αθήνα. Σήμερα μαθαίνω, ότι στο Μπρούκλιν οι σιδεριές στα παράθυρα λιγοστεύουν αλλά είμαι πλέον πολύ μεγάλος για να αλλάξω για δεύτερη φορά χώρα ή γειτονιά», έλεγε χαρακτηριστικά υπερήλικος ελληνοαμερικάνος που επέστρεψε στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ΄80.

Όπως λένε οι μεσίτες, όσες περισσότερες σιδεριές σε παράθυρα και μπαλκόνια συναντά κανείς σε μία γειτονιά , τόσο χαμηλότερες σε σύγκριση με τον μέσο όρο της πόλης είναι οι τιμές ενοικίων και αγοράς σπιτιών. «Στην πραγματικότητα, η σχέση των κιγκλιδωμάτων με τις τιμές είναι ευθέως ανάλογη και αυτό διότι ο σίδηρος είναι το κατεξοχήν σημάδι εγκληματικότητας.» τόνιζε κοινωνιολόγος που ασχολείται με την αγορά κατοικίας στο κέντρο της Αθήνας και συμπλήρωνε : «στις γειτονιές με τα σιδερένια «παντζούρια, ο μέσος όρος των τιμών είναι κάτω από τα 1.000 ευρώ το τετραγωνικό , όταν ο μέσος όρος τιμών σε ολόκληρη την Αττική κινείται σε επίπεδα ελαφρά υψηλότερα από τα 1.500 ευρώ το τετραγωνικό»