Ενισχύσεις που θα φθάνουν έως και το 60% του κόστους προβλέπει το πρόγραμμα επιδότησης της μετατροπής κεντρικών θερμάνσεων από πετρελαίου σε φυσικού αερίου στην Αττική, τη Θεσσαλονίκη και τη Θεσσαλία.Σύμφωνα με τα στοιχεία που έγιναν γνωστά:

- Στο πρόγραμμα μπορούν να ενταχθούν μονοκατοικίες και πολυκατοικίες στις τρεις περιφέρειες, που βρίσκονται σε περιοχές με τιμή ζώνης κάτω από 2.500 ευρώ ανά τετραγωνικό. Δεν θα υπάρχουν εισοδηματικά κριτήρια και οι αιτήσεις θα προκριθούν με σειρά προτεραιότητας, μέχρις εξάντλησης του προϋπολογισμού.

- Η επιδότηση εξαρτάται από το μέγεθος του καυστήρα. Έως 35.000 θερμίδες η ανώτατη ενίσχυση είναι 1000 ευρώ, ενώ από εκεί και πάνω η ενίσχυση διαφοροποιείται ανάλογα με το αν εκτός από τον καυστήρα θα αλλάξει και ο λέβητας. Συγκεκριμένα από 35.000- 120.000 θερμίδες η επιδότηση είναι 1500 ευρώ και 2000 με αλλαγή λέβητα, από 120.000-170.000 θερμίδες δίνονται 2300 ευρώ (3000 με αλλαγή λέβητα), από 170.000- 200.000 θερμίδες επιδότηση 3300 ευρώ (4.000 με αλλαγή λέβητα) και πάνω από 200.000 θερμίδες επιδότηση 4.700 ευρώ (5.500 με λέβητα).

- Ενδεικτικά, για μονοκατοικία το κόστος μετατροπής είναι 2.000 ευρώ και η επιδότηση 1.000 ευρώ. Για πολυκατοικία με 10 διαμερίσματα το κόστος μετατροπής είναι 5.000 ευρώ και η επιδότηση 3.000 ευρώ. Για πολυκατοικία με 20 διαμερίσματα το κόστος είναι 9.000 ευρώ και η επιδότηση θα είναι 5.500 ευρώ.

Οι τρεις ΕΠΑ (οι εταιρείες παροχής αερίου που δραστηριοποιούνται στις ισάριθμες περιφέρειες), ανακοίνωσαν ότι θα προχωρήσουν σε πρόσθετα κίνητρα, όπως εκπτώσεις στα τέλη σύνδεσης, χρηματοδότηση του υπόλοιπου κόστους, κλπ.

- Οι συμβάσεις θα πρέπει να υπογραφούν από αύριο 26 Σεπτεμβρίου, οι αιτήσεις υπαγωγής και τα δικαιολογητικά θα πρέπει να κατατεθούν ως τις 30 Απριλίου 2015 και τα τελικά δικαιολογητικά (τιμολόγια) ως τις 30 Ιουλίου 2015.

Στα 6,3 εκατομμύρια άτομα ανήλθε το 2013 ο πληθυσμός της Ελλάδας που ζούσε υπό το καθεστώς φτώχειας, ή υπό την απειλή της φτώχειας λόγω υλικών στερήσεων και ανεργίας. Τα στοιχεία αυτά παρουσιάζει η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Κράτους (ΓΠΚ) της Βουλής για τις «Πολιτικές Ελάχιστου Εισοδήματος στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην Ελλάδα: Μία συγκριτική ανάλυση». Οι οικονομολόγοι του Γραφείου υποστηρίζουν πως σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, «οι οποίες εφαρμόζουν προγράμματα αντιμετώπισης των κοινωνικών ανισοτήτων, η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει οξύτατα φαινόμενα ακραίας φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, βραδυπορεί». Μάλιστα, σημειώνει ότι η ζήτηση για κοινωνική μέριμνα από την πλευρά των πολιτών είναι έντονη, ενώ η προσφορά από το κράτος χαρακτηρίζεται από «αποσπασματικότητα και διοικητικές δυσλειτουργίες». Και στο πλαίσιο αυτό «το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας χαρακτηρίζεται από αναποτελεσματικότητα, ενώ παράλληλα δεν προβλέπεται αναπλήρωση των εισοδηματικών απωλειών από την οικονομική ύφεση στο άμεσο μέλλον». Σημειώνουν, δε, ότι το μέτρο του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος «ήρθε στην Ελλάδα καθυστερημένα». Οπως αναφέρει το ΓΠΚ, λαμβάνοντας υπόψη την έρευνα εισοδημάτων και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών, προκύπτει πως «2,5 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται κάτω από το χρηματικό όριο της σχετικής φτώχειας, με βάση το εισόδημα του μεσαίου νοικοκυριού (το 60%)». Επιπλέον, «3,8 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας λόγω υλικών στερήσεων και ανεργίας», με αποτέλεσμα το σύνολο να αυξάνεται στα 6,3 εκατομμύρια άτομα. Μάλιστα, επισημαίνεται πως η Ελλάδα σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat) βρίσκεται στη χειρότερη θέση στην Ε.Ε. των 28 χωρών, όσον αφορά τον κίνδυνο φτώχειας, ενώ συγκαταλέγεται στην ομάδα των χωρών με τη μεγαλύτερη φτώχεια (23,1%) και προηγείται της Ισπανίας, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας. Παράλληλα, κατέχει την τέταρτη χειρότερη θέση ως προς τον δείκτη χάσματος της φτώχειας μετά την Ισπανία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Σύμφωνα με την έκθεση του ΓΠΚ, η φτώχεια μπορεί να εκτιμηθεί με τη βοήθεια τριών δεικτών. Ο πρώτος δείκτης αναφέρεται στη σχετική φτώχεια, ο οποίος μετράει το ποσοστό του πληθυσμού με εισόδημα χαμηλότερο από το 60% του διάμεσου ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος. Οταν το διάμεσο εισόδημα αυξάνεται ή μειώνεται τότε και το όριο της φτώχειας αυξάνεται ή μειώνεται αντίστοιχα. Το 2013 το όριο φτώχειας ήταν 432 ευρώ τον μήνα για ένα άτομο και 908 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια. Ο δεύτερος δείκτης αναφέρεται στο σταθερό όριο σχετικής φτώχειας, δηλαδή στο ποσοστό του πληθυσμού που είχε το 2013 εισόδημα χαμηλότερο του 60% του διάμεσου ισοδύναμου εισοδήματος του 2009. Το σταθερό όριο φτώχειας για το 2013 ήταν 665 ευρώ για ένα άτομο και 1.397 ευρώ για τετραμελή οικογένεια. Ο τρίτος δείκτης αναφέρεται στο όριο της ακραίας φτώχειας, το οποίο μπορεί να καθοριστεί από το κόστος του βασικού καλαθιού αγαθών για ένα ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης. Ενα τέτοιο καλάθι για την Αττική (για το έτος 2013), για ένα νοικοκυριό χωρίς έξοδα στεγαστικού δανείου και ενοικίου είναι 233 ευρώ για ένα άτομο και 684 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια.

Η υπερφορολόγηση των ακινήτων απειλεί την ανάκαμψη.Αυτό ήταν το αποτέλεσμα απο την επιβολή από το 2014 του φόρου ακίνητης περιουσίας (ΦΑΠ) στην ακίνητη περιουσία άνω των 300.000 ευρώ ταυτόχρονα με τον ΕΝΦΙΑ και τη φορολόγηση των ακινήτων με βάση αντικειμενικές αξίες που στις περισσότερες περιπτώσεις υπερβαίνουν κατά πολύ τις πραγματικές αξίες αυτών των ακινήτων. Όπως επισημαίνεται:

1. Μόνο από τη νέα τεράστια πτώση των επενδύσεων σε ακίνητα, κυρίως εξαιτίας των δύο αυτών στρεβλώσεων αφαιρέθηκαν 1,26 και 0,8 ποσοστιαίες μονάδες από τη μεταβολή του ΑΕΠ σε ετήσια βάση στο πρώτο και το δεύτερο τρίμηνο του 2014, αντιστοίχως.

2. Οι στρεβλώσεις στη φορολόγηση ακίνητης περιουσίας προκαλεί καθίζηση στην επενδυτική δραστηριότητα στην αγορά ακινήτων. Μετά την τεράστια πτώση κατά 43% σε ετήσια βάση των συναλλαγών σε ακίνητα στο δεύτερο τρίμηνο του έτους, αντίστοιχη πτώση φαίνεται ότι σημειώθηκε και στις επενδύσεις σε ακίνητα. Παράμετρος που αφαίρεσε από την μεταβολή του ΑΕΠ στο πρώτο εξάμηνο του 2014 άνω του 70% αυτού που κερδίζει η οικονομία από την εντυπωσιακή αύξηση της δραστηριότητας σε τουρισμό και ναυτιλία.

3. Τα όποια έσοδα έχουν βεβαιωθεί για το 2014 από τον ΦΑΠ σε μικρό ποσοστό μπορεί να εισπραχθούν, μετά από την περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων και την ταυτόχρονη υπερ-φορολόγηση επί πέντε διαδοχικά χρόνια, ενώ ενδέχεται να συμβάλουν και στην απώλεια εσόδων και από άλλους φόρους ακόμη και από τον ΕΝΦΙΑ.

4. Η επιβάρυνση από τον επαναλαμβανόμενο φόρο ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί το 2012 όταν ο φόρος απέδωσε 2,8 δισ. ευρώ είναι η πέμπτη υψηλότερη στην Ε.Ε. Θεωρεί ωστόσο πως το συμπέρασμα αυτό είναι σχετικά παρακινδυνευμένο, καθώς η συνολική φορολογική επιβάρυνση (και στην κατοχή και στο εισόδημα) διαφέρει από χώρα σε χώρα.

Δεν έχει προωθηθεί από το ΥΠΕΚΑ στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στη συνέχεια στην Προεδρία της Δημοκρατίας το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για τον καθορισμό των κριτηρίων και του τρόπου απόδοσης του ειδικού προστίμου διατήρησης των αυθαιρέτων, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει εδώ και τέσσερα χρόνια από την ίδρυση του «πράσινου ταμείου» θεσμοθετημένη διαδικασία και κριτήρια για την απόδοση των εισπραχθέντων πόρων στις αντίστοιχες υποβαθμισμένες περιοχές. Επίσης δεν εκπληρώνεται η υποχρέωση της πολιτείας να συνδυάζει τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων με τη διατήρηση «περιβαλλοντικού ισοζυγίου». Σημειώνουν δε ότι ο όρος «περιβαλλοντικό ισοζύγιο» είχε εισαχθεί στο νόμο για την τακτοποίηση των ημι-υπαίθριων, 3843/2010 (Α'62), προκειμένου τα έσοδα από τα πρόστιμα των αυθαιρέτων να πηγαίνουν στο Πράσινο Ταμείο και να χρησιμοποιούνται για έργα που θα λειτουργούν ως αντιστάθμισμα της επιβάρυνσης που έχει προκληθεί από τις αυθαίρετες κατασκευές. Οι πόροι του «πράσινου ταμείου» υπολογίζονται την τελευταία τετραετία συνολικά άνω των 2 δισ. ευρώ. Σε ποσοστό όμως 97,5% οι πόροι του Ταμείου διοχετεύονται στον προϋπολογισμό -ουσιαστικά στο δημόσιο χρέος, σύμφωνα με ρύθμιση που είχε περάσει στο νόμο 4111/2013 (Α'18).