Θέλετε να δείτε πως βούλιαξε η οικοδομή και πως παράσυρε μαζί της και την ελληνική οικονομία; Ας ξεκινήσουμε λοιπόν απο την αρχή. Οι κυβερνήσεις απο το 2008 με την πολιτική που ακολούθησαν απο το 2009 ουσιαστικά επιτάχυναν την ύφεση καθώς απο το 2008 μέχρι και το 2011 η συρρίκνωση της οικοδομής είχε ως αποτέλεσμα το ΑΕΠ -μόνο απο αυτό το λόγο-μειώθηκε σχεδόν 5,65 %. Για να το πούμε πιο απλά , στη συρρίκνωση της οικοδομής οφείλεται περίπου το 35% της ύφεσης και να χαθούν άνω των 100.000 θέσεις εργασίας, να κλείσουν ή να αναστείλουν τη λειτουργία τους τουλάχιστον 20.000 μεσιτικές και οικοδομικές επιχειρήσεις και να συσρρικνωθεί η παραγωγή πχ μπετόν στα επίπεδα του 1960. Πως έγινε αυτό; Με την μείωση της παραγωγής κατοικιών. Το 2007 για παράδειγμα κατασκευάστηκαν 80.276 νέες κατοικιες. Το 2010 ο αριθμός αυτός συμπιέστηκε στις 52.000 περίπου και για το 2011 εκτιμάται ότι ο τελικός αριθμός θα είναι γύρω στις 35.000 κατοικίες. Δηλαδή η παραγωγή νέων κατοικιών έχει συρρικνωθεί περίπου 65% σε αριθμό κατοικιών και άνω του 70% αν η αποτίμηση γίνει σε όρους δομημένης επιφανείας. Αυτά τα στοιχεία δεν είναι απλοί αριθμοί αλλά θέσεις εργασίας, φορολογικά έσοδα, ασφαλιστικές εισφορές για τα ταμεία εργαζομένων , ελεύθερων επαγγελματικών και εργοδοτών. Και το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι τελικά υπήρξε κάποιο όφελος απο αυτή την βίαιη συρρίκνωση της οικοδομής που επέλεξαν να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις απο το 2009 μέχρι σήμερα; Κανένα απολύτως αφού παρά την απαξίωση της αγοράς ακινήτων : το έλλειμμα μεγάλωσε , το χρέος διογκώθηκε και η ανεργία έφθασε σε ιστορικά επίπεδα .

Ενώ όλα πολιτικά κόμματα κόπτονται για την ανάπτυξη κανένα από αυτά δεν ξεκαθαρίζει τις προθέσεις τους για την αγορά ακινήτων με αποτέλεσμα να επιτείνεται η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα. Στην πραγματικότητα αυτή την στιγμή στην αγορά κανείς δεν γνωρίζει:

Α. Τι θα γίνει με τις αντικειμενικές αξίες . Το μνημόνιο προβλέπει ότι θα προχωρήσει η αύξηση τους εντός του Ιουνίου. Με δεδομένο ότι , οι συνταγματικές διαδικασίες για την ανάδειξη νέας Κυβέρνησης δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν πριν το τέλος Ιουνίου κανείς δεν γνωρίζει πότε , πόσο και πως θα αυξηθούν οι αντικειμενικές αξίες.

Β. Τι θα γίνει με τα τεκμήρια και τις φοροαπαλλαγές. Τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν εκφράσει καμία διάθεση να περιορίσουν τα τεκμήρια τις επιπτώσεις των οποίων θα αρχίσουν να συνειδητοποιούν οι ιδιοκτήτες ευθύς μετά την παραλαβή των εκκαθαριστικών της εφορίας. Επίσης και τα δύο κόμματα στα πλαίσια των εργασιών της επιτροπής για τις αλλαγές στο φορολογικό έχουν σαφείς θέσεις για την περικοπή των απαλλαγών στους τόκους των στεγαστικών δανείων και στα ενοίκια. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ , δεν έχει διατυπώσει επίσημες θέσεις για τα θέματα αυτά . Ετσι , η σιωπή των τριών μεγαλύτερων κομμάτων όχι μόνο δεν διευκολύνει να προχωρήσει η αγορά αλλά αντίθετα την υπονομεύει ακόμα περισσότερο.

Γ. Τι θα γίνει με την ενοποίηση φόρων στα ακίνητα. Συγκεκριμένα έχουν διατυπωθεί απόψεις σύμφωνα με τις οποίες , θα αλλάξει η αυτοτελής φορολόγηση των εισοδημάτων από ενοίκια. Επίσης κατά την περίοδο της θητείας της Κυβέρνησης Παπαδήμου είχαν διατυπωθεί απόψεις από τα δύο κόμματα (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ) ότι εξετάζεται και η επιβολή φορολογίας στα εκτός σχεδίου αγροτεμάχια που δεν χρησιμοποιούνται για γεωργική δραστηριότητα. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η ΔΗΜΑΡ, δεν διατύπωσαν δημόσια απόψεις για το θέμα αυτό. Το αποτέλεσμα χιλιάδες ιδιόκτήτες να βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση για το τι επιφυλλάσει το μέλλον.

Δ. Στεγαστική πολιτική. Η κατάργηση των επιδοτούμενων δανείων του ΟΕΚ για πρώτη κατοικία είναι ένα μέτρο που έχει ήδη ληφθεί από τα δύο κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) προκαλώντας την αντίδραση των υπολοίπων κομμάτων τα οποία όμως από την πλευρά τους δεν έχουν δεσμευτεί για τυχόν αλλαγές.

Το συμπέρασμα είναι ότι η αγορά πλέον κινείται σε περιβάλλον πλήρους συσκότισης καθώς κανένα από τα πολιτικά κόμματα δεν έχει καθαρές θέσεις για τα θέματα της αγοράς ακινήτων.

Ενώ η χώρα βρίσκεται στη δίνη της προεκλογικής περιόδου και τα κόμματα προσπαθούν να πείσουν τους έλληνες πολίτες για την ορθότητα των προγραμμάτων τους, απουσία της αγοράς ακινήτων από τα προγράμματα τους είναι εντυπωσιακή. Το σύνολο των κομμάτων φαίνεται ότι αγνοεί μία αγορά η οποία σε περιόδους άνθησης συνέβαλλε πάνων από το 10% του ΑΕΠ και πρόσφερε περίπου 200.000 θέσεις εργασίας. Τόσο στις εκλογές της 6ης Μαΐου όσο και σε αυτές της 17ης Ιουνίου, τα κόμματα περιορίζονται σε μερικές γενικόλογες εξαγγελίες για την φορολογική πολιτικής , οι οποίες απευθύνονται κυρίως στους μικροϊδιοκτήτες και δεν έχουν πει ούτε μία κουβέντα για τον τρόπο με τον οποίο σκοπεύουν να ανατάξουν μία ημιθανή αγορά. Για πολλές περιοχές , η αγορά ακινήτων ήταν ο μοναδικός αναπτυξιακός βραχίονας ο οποίος πρόσφερε θέσεις εργασίας αλλά και οικονομική δραστηριότητα σε όλο το εύρος των δραστηριοτήτων. Δεν έχει παρά να μελετήσει κανείς τις τοπικές οικονομίες των νησιών των Κυκλάδων για να διαπιστώσει την αλήθεια. Αλλά και σε μεγαλύτερες αγορές , η αγορά ακινήτων ήταν ο κινητήριος άξονας . Για παράδειγμα, η οικονομική άνθιση περιοχών της Δυτικής Αττικής και της Θεσσαλονίκης οφείλει πολλά στην ανάπτυξη της κτηματαγοράς και των δημογραφικών επιπτώσεων της. Και δεν είναι μόνο τα τούβλα και το μπετόν αλλά τα χιλιάδες μικρά μαγαζιά που άνοιγαν για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των νέων κατοίκων αλλά και οι σημαντικοί πόροι που εισέπρατταν οι τοπικοί δήμοι από την οικοδομική άνθηση. Παρόλα αυτά όμως όλα τα κόμματα έχουν γυρίσει την πλάτη στην αγορά ακινήτων θεωρώντας προφανώς ότι πρόκειται για μία υποβαθμισμένη οικονομική δραστηριότητα άνευ ιδιαίτερης σημασίας. Για να καταλάβει κανείς τη σημασία της δεν έχει παρά να συγκρίνει τις θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν από το 2009 μέχρι σήμερα , η περίφημη «πράσινη ανάπτυξη» του διδύμου Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου με τις 120.000 θέσεις εργασίας που χάθηκαν από τις κατασκευές. Τότε θα κατανοήσει, ότι τα κόμματα δεν έχουν κατανοήσει τις πραγματικές προτεραιότητες που θα πρέπει να έχουν.

Η Αθήνα είναι μια πόλη που πεθαίνει και οι ευθύνες είναι πολιτικές αφού συνδέονται με αποφάσεις που δεν εξυπηρετούσαν το συμφέρον της πόλης αλλά συγκεκριμένα συμφέροντα !Σίγουρα , η γκετοποίηση του 30% περίπου της πόλης που διενεργείται σήμερα μπορεί να αποδειχθεί σε θανάσιμο πλήγμα αλλά η καταστροφή της είναι μία διαδικασία που ξεκίνησε από την εποχή του Οθωνα , ο οποίος υποχώρησε στις απαιτήσεις των αθηναίων οικοπεδούχων και δεν εφάρμοσε το πολεοδομικό σχέδιο του Κλεάνθη και του Σάουμπερτ και συνεχίστηκε αγνοώντας ακόμα και αυτό που είχε πει ο Περικλής στον Επιτάφιο: "Ιδίαις δε κατασκευαις ευπρεπέσιν,ών καθ ημέραν η τέρψις το λυπηρον εκπλήσει". Δηλαδή , οι όμορφες αρχιτεκτονικές μορφές , διώχνουν την λύπη." Η αρχιτεκτονική της στυγνής κερδοσκοπίας που συνοψίζεται στη φράση "Τσίμα,τσίμα μη χάσουμε το πόντο" κυριάρχησε και θύμα της έπεσαν πανέμορφα κτίρια που ανήκαν όχι μόνο σε ιδιώτες αλλά και σε δημόσιους φορείς. Από έρευνα που χρηματοδοτεί το realestatenews.gr που βρίσκεται σε εξέλιξη προκύπτει ότι το ίδιο το δημόσιο έδωσε το "πράσινο φώς" για κατεδαφιστούν κτίρια στολίδια όπως το Δημοτικό Θέατρο Αθηνών(1938), το Ράλλειο Μέγαρο (1940), το Βαρβάκειο Λύκειο (1956), το Αμαλίειο Ορφανοτροφείο (1959), το Ορφανοτροφείο Χατζηκώστα (1963), το Δημαρχείο Πειραιά (1972) και εκατοντάδες άλλα. Από ένα καταρχήν απολογισμό της καταστροφικής μανίας- που πρόσφερε βορά στο μπετόν την ιστορία της πόλης -προκύπτει ότι κατεδαφίστηκαν πάνω από 100 κεντρικά αρχοντικά νεοκλασικά και χιλιάδες μικρότερα στις συνοικίες (εκτιμώνται σε πάνω από 7.000). Τη θέση τους πήραν πολυώροφα κτίρια που κατελάμβαναν το 70% ακόμα και το 80% του οικοπέδου πολλά από τα οποία σήμερα αποτελούν το αθηναϊκό γκέτο. Στο βιβλίο του αείμνηστου Σόλωνα Π Κυδωνιάτη : "ΑΘΗΝΑΙ, παρελθόν και μέλλον" που εκδόθηκε από το Πνευματικό κέντρο του Δήμου Αθηναίων επί δημαρχίας Μ. Έβερτ αναφέρεται ότι "τα σπίτια του Λεκανοπέδιου Αττικής που έχουν κτιστεί βάσει αδείας δεν υπερβαίνουν το 10%..."