Όσο και αν ακούγεται παράδοξο , η αγορά ακινήτων μπορεί να επηρεάσει την διάρκεια ζωής της νέας κυβέρνησης. Αυτό συναρτάται όχι τόσο με την ανάκαμψη της αγοράς όσο με τις αποφάσεις που θα λάβει σχετικά με την διαχείριση των δανείων που βρίσκονται σε καθυστέρηση. Δηλαδή για να το πούμε με απλά ,λόγια από το αν θα εφαρμόσει τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει οι κ.κ. Σαμαράς , Βενιζέλος απέναντι στην τρόικα για αλλαγές όσο αφορά στις κατασχέσεις και στους πλειστηριασμούς των ακινήτων που έχουν τεθεί ως εγγυήσεις σε δάνεια. Απόλυτα έγκυρες πληροφορίες εμφανίζουν τους δύο αρχηγούς να έχουν αναλάβει δεσμεύσεις για άρση όλων των εμποδίων για την επιτάχυνση των διαδικασιών κατασχέσεων και πλειστηριασμών αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έχουν δεσμευτεί για να καταργηθούν οι περιορισμοί που ισχύουν σήμερα (απαγόρευση των πλειστηριασμών και πλαφόν στην τιμή εκκίνησης) καθώς και συρρίκνωση του απαιτούμενου χρονικού διαστήματος προκειμένου να μπει ένα ακίνητο στη λίστα του πλειστηριασμού.

Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση σήμερα περίπου το 15% των δανείων είναι σε καθυστέρηση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τουλάχιστον 300.000 ακίνητα βρίσκονται αυτή τη στιγμή μετέωρα και έτοιμα να περάσουν στην ιδιοκτησία των τραπεζών. Έτσι, ισάριθμοι ιδιοκτήτες απειλούνται μα χάσουν το ακίνητο τους ή και ακόμα να βρεθούν στο δρόμο. Οι πολιτικές επιπτώσεις από μία τέτοια απόφαση είναι προφανείς και σίγουρα θα προκαλέσουν αντιδράσεις. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι πολιτικοί αναλυτές που υποστηρίζουν ότι μία κυβέρνηση με "δοτή" πλειοψηφία είναι αμφίβολο αν θα έχει καταρχήν την ηθική νομιμοποίηση για τέτοιου είδους παρεμβάσεις και αν θα μπορέσει να προχωρήσει στην εφαρμογή τέτοιων μέτρων τα οποία από την μία πλευρά πλήττουν ευθέως λαϊκά κυρίως στρώματα και από την άλλη ενισχύουν τους τραπεζίτες οι οποίοι ήδη περνούν την κρίση για την οποία έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης με ελάχιστες επιπτώσεις λόγω των δισεκατομμυρίων που έχουν εισπράξει με μορφή ενισχύσεων. Μάλιστα με δεδομένο ότι αυτές οι ρυθμίσεις απαιτούν προηγούμενη έγκριση της Βουλής δεν αποκλείεται να προκαλέσουν και διαρροές οι οποίες θα μπορούσαν να θέσουν σε αμφισβήτηση ακόμα και την βιωσιμότητα του νέου κυβερνητικού σχήματος.

Όλα θα φανούν στους αμέσως επόμενους μήνες καθώς θα πρέπει να παρθούν αποφάσεις είτε για την κατάργηση είτε για την παράταση του μέτρου που ισχύει για την αναστολή των πλειστηριασμών. "Τα ακίνητα παρά τις μεγάλες επιβαρύνσεις των ιδιοκτητών τους δεν έβγαλαν κυβέρνηση αλλά σίγουρα μπορεί να την κλυδωνίσουν" , έλεγε με νόημα πολιτικός αναλυτής απαντώντας σε σχετική ερώτηση.

Η Ελλάδα στο πλαίσιο μείωσης των ελλειμμάτων της και των χρεών της έχει θέσει ως στόχο τη συγκέντρωση 50 δισ. ευρώ από την προς πώληση κρατική ακίνητη περιουσία, αλλά μέχρι τον περασμένο Φεβρουάριο είχαν συγκεντρωθεί μόλις 180 εκατ. ευρώ από την προσπάθεια αυτή. Η Deloitte δημοσίευσε μια επίκαιρη έκθεση που αφορά την Ελλάδα με τίτλο «Office Politics: Βελτιώνοντας τη Διαχείριση των Δημόσιων Περιουσιακών Στοιχείων», η οποία υλοποιήθηκε με στόχο να διερευνήσει θέματα όπως: σε τι ωφελεί η ύπαρξη ενός κράτους - ιδιοκτήτη ακίνητης περιουσίας; πόσο αποτελεσματικά διαχειρίζονται τα κράτη την ακίνητη περιουσία τους; πώς σε μια περίοδο λιτότητας οι κυβερνήσεις μπορούν να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητά τους στο συγκεκριμένο τομέα και να απαλλαγούν από τις σπατάλες; Σύμφωνα με την έκθεση, σήμερα τα κράτη κατατάσσονται μεταξύ των μεγαλύτερων ιδιοκτητών ακίνητης περιουσίας στον κόσμο. Το 2009, οι πωλήσεις κρατικών περιουσιακών στοιχείων στην Ευρώπη ανήλθαν στα 840 εκατ. ευρώ. «Το ποσό αυτό δεν αποτελεί μόνο σημαντική εξοικονόμηση χρημάτων, αλλά σηματοδοτεί και μια αλλαγή στη νοοτροπία γύρω από τη διαχείριση των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων», αναφέρει η Deloitte.

Στο 22,6% διαμορφώθηκε η ανεργία στο πρώτο τρίμηνο του 2012 από 20,7% το τέταρτο τρίμηνο του προηγούμενου έτους σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας από το 1998. Στο πρώτο τρίμηνο του 2011, η ανεργία είχε ανέλθει στο 15,9%. Οπως αναφέρει η ανακοίνωση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, κατά το Α΄ Τρίμηνο του 2012 ο αριθμός των απασχολούμενων ανήλθε σε 3.837.950 άτομα και των ανέργων σε 1.120.097. Το ποσοστό ανεργίας ήταν 22,6%, έναντι 20,7% του προηγούμενου τριμήνου και 15,9% του αντίστοιχου τριμήνου 2011. Η απασχόληση μειώθηκε κατά 2,4% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και κατά 10,7% σε σχέση με το Α΄ Τρίμηνο του 2011. Ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 9,2% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και κατά 57,3% σε σχέση με το Α΄ Τρίμηνο του 2011. Το ποσοστό ανεργίας των γυναικών (26,5%) είναι σημαντικά υψηλότερο από των ανδρών (19,7%). Το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας παρατηρείται στους νέους ηλικίας 15-24 ετών (52,7%), το οποίο στις νέες γυναίκες φθάνει στο 60,4%. Το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας παρατηρείται σε όσους δεν έχουν πάει καθόλου σχολείο (34,3%). Ακολουθούν τα άτομα που έχουν τελειώσει μερικές τάξεις δημοτικού (33,1%) και οι απόφοιτοι τριτάξιας Μέσης Εκπαίδευσης (25,2%). Τα χαμηλότερα ποσοστά παρατηρούνται σε όσους έχουν διδακτορικό ή μεταπτυχιακό (12,0%) και στους πτυχιούχους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (15,7%).

Το ποσοστό των «νέων ανέργων», δηλαδή όσων εισέρχονται για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας αναζητώντας απασχόληση, ανέρχεται στο 23,8% του συνόλου των ανέργων ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι (αυτοί που αναζητούν από 12 μήνες και άνω εργασία, ανεξάρτητα αν είναι «νέοι» ή «παλαιοί» άνεργοι), αποτελούν αντίστοιχα το 56,5%. Το ποσοστό ανεργίας των ατόμων με ξένη υπηκοότητα, είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των Ελλήνων υπηκόων (30,5% έναντι 21,8%). Επίσης, το 71,7% των ξένων υπηκόων είναι οικονομικά ενεργό, ποσοστό σημαντικά υψηλότερο από το αντίστοιχο των Ελλήνων το οποίο είναι 51,7%. Σε επίπεδο Περιφέρειας το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας παρατηρείται στη Δυτική Μακεδονία με 28,5% και στη Κεντρική Μακεδονία με 24,7%. Στον αντίποδα, το μικρότερο ποσοστό ανεργίας παρατηρείται στο Νότιο Αιγαίο με 13,9% και στις Ιόνιους Νήσους με 15,9%.

Θα μπορούσε να γίνει λόγος για μία από τις ελάχιστες θετικές επιδράσεις της κρίσης. Τον Μάρτιο του 2010, μόλις ένα μήνα πριν από την υπογραφή του Μνημονίου, η Αθήνα ήταν η 40ή πιο ακριβή πόλη στον κόσμο για να ζήσει κάποιος εκπατρισμένος. Ενα χρόνο μετά κατατάχθηκε στην 53η θέση και σήμερα βρίσκεται στην 77η. Σύμφωνα με το βρετανικό ινστιτούτο Mercer, η ακριβότερη πόλη για να ζήσει κάποιος είναι το Τόκιο και η οικονομικότερη το Καράτσι. Η κατάταξη πραγματοποιείται λαμβάνοντας υπόψη το κόστος για 200 «καθημερινά» προϊόντα - από το ενοίκιο για ένα διαμέρισμα έως τα έξοδα μεταφοράς και την τιμή για έναν καφέ - ενώ ως βάση ορίζεται το κόστος ζωής στη Νέα Υόρκη. Ο αντίκτυπος της οικονομικής κρίσης είναι εμφανής στις μεγαλουπόλεις της Ευρώπης, σε πολλές από τις οποίες το κόστος ζωής είναι αντίστοιχο με το κόστος σε πόλεις αναδυόμενων χωρών, ενώ σε όλο και υψηλότερες θέσεις κατατάσσονται πόλεις της Ασίας, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Η Ρώμη από την 34η θέση το 2011, βρίσκεται στην 42η, ενώ για να ζήσει κάποιος στο Μιλάνο που από την 25η έπεσε στην 38η θέση, θα χρειαστεί (σχεδόν) τόσα χρήματα όσα θα χρειαστεί και για να ζήσει στο Λάγκος της Νιγηρίας ή στο Μπαμάκο του Μάλι. Οσον αφορά τις πρωτεύουσες των χωρών που πλήττονται άμεσα από την κρίση, υποχωρούν κατά μέσο όρο γύρω στις 15 θέσεις: η Μαδρίτη βρίσκεται στην 78η από την 60ή θέση, η Βαρκελώνη από την 66η στην 88η, το Δουβλίνο από την 58η στην 72η και η Λισαβώνα από την 86η στην 108η θέση. Μεγαλύτερη αίσθηση προκαλεί η κατάταξη των πόλεων της - ακόμη κραταιάς - Γερμανίας, στις οποίες ένα ξένος μπορεί να ζήσει ξοδεύοντας τα λιγότερα χρήματα από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη. Η Φρανκφούρτη υποχώρησε κατά 15 θέσεις και κατατάσσεται στην 88η θέση, το Μόναχο στην 78η, το Ντύσελντορφ στην 104η, ενώ η πόλη του Βερολίνου σημειώνει ρεκόρ καθόδου, υποχωρώντας 22 θέσεις και καταλαμβάνοντας την 106η θέση.