Χαρίζουν την Ελλάδα με προνομιακούς όρους και με συνοπτικές διαδικασίες. Παγιωμένες διαδικασίες που ίσχυαν για δεκαετίες και τις οποίες ακολούθησαν όλοι οι έλληνες προκειμένου είτε να κτίσουν ένα σπίτι είτε ένα επαγγελματικό κτίριο ανατρέπονται ΜΟΝΟ, για τους επενδυτές που θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα εκποίησης της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Με τις ρυθμίσεις που περιλαμβάνει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα , ουσιαστικά εφαρμόζεται μία πολιτικής δύο ταχυτήτων. Η μία «τάχυτητα» περιλαμβάνει όλους τους έλληνες και ξένους που δεν έχουν ψωνίσει από τα «φιλέτα» του Δημοσίου και οι άλλη «ταχύτητα» τους «σωτήρες» επενδυτές .

Το Μεσοπρόθεσμο, προβλέπει την αξιοποίηση δημοσίων ακινήτων που βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλεως και εκτός ορίων οικισμών με συντελεστές δόμησης από 0,2 έως 0,4 (π.χ. 0,2 για τουριστικές επενδύσεις, 0,3 για επιχειρηματικά πάρκα, 0,4 για θεματικά πάρκα, εμπορικά κέντρα, μεταφορικές και περιβαλλοντικές υποδομές). Προβλέπει ανώτερο ποσοστό κάλυψης της τάξεως του 50% και παρεκκλίσεις του ΓΟΚ σε ότι αφορά στο ύψος των εγκαταστάσεων – κτιρίων, ανάλογα με την αρχιτεκτονική ή άλλη τεχνική μελέτη. Οι οικοδομικές άδειες του έργου θα εκδίδονται εντός 60 ημερών από την υποβολή πλήρους φακέλου στην αρμόδια διεύθυνση Οικοδομικών – Κτιριοδομικών Κανονισμών. Επιπλέον, επιτρέπεται η παραχώρηση στον επενδυτή για διάστημα 50 ετών της αποκλειστικής χρήσης του αιγιαλού και της παραλίας, ενώ αποκτά δυνατότητα κατασκευής και χρήσης λιμενικών έργων. Καθιερώνεται, επίσης, το «δικαίωμα της επιφάνειας» επί δημοσίων κτημάτων, σύμφωνα με το οποίο ο ιδιώτης επενδυτής αποκτά εμπράγματο δικαίωμα σε κτιριακές και άλλες εγκαταστάσεις που αναγείρονται πάνω σε ακίνητο που δεν αποτελεί δική του ιδιοκτησία. Την κυριότητα του ακινήτου έχει το δημόσιο, αλλά ο επενδυτής το εκμεταλλεύεται έναντι τιμήματος (εδαφονόμιο) που καταβάλει τον ιδιοκτήτη. Η διάρκεια αυτού του δικαιώματος ξεκινά από τα πέντε χρόνια και μπορεί να φτάσει τα 50 έτη, με δυνατότητα παράτασης.

Σημειώνεται ότι το «δικαίωμα της επιφάνειας» μπορεί να μεταβιβασθεί, να εισφερθεί σε εταιρεία, ακόμη και να χρησιμοποιηθεί για τη σύσταση υποθήκης, την εγγραφή προσημείωσης και τη σύσταση πραγματικών δουλειών.

Από τότε που ανακοινώθηκε η απομάκρυνση του κ. Παπακωνσταντίνου από την πλατεία Συντάγματος κάποιοι αρθρογράφοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τον αντικαταστάτη του , τον κ. Βενιζέλο ως τσάρο της οικονομίας. Κατά πόσο όμως ο χαρακτηρισμός αυτός ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;

Αν διαβάσει κάποιος προσεκτικά το πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου κινήθηκαν οι τσάροι της Αυτοκρατορική Ρωσίας , θα διαπιστώσει ότι μόνο μία λέξη μπορεί να το εκφράσει με ακρίβεια: Δεσποτισμός. Οι τσάροι που άσκησαν πραγματική εξουσία είχαν δικαίωμα «ζωής και θανάτου» στους υπηκόους τους . Κανένας δεν ήλεγχε τις αποφάσεις τους και πολύ περισσότερο κανένας δεν είχε θεσμοθετημένο δικαίωμα κριτικής. Υπήρχαν , όμως και κάποιοι «τσάροι βιτρίνες». Μαριονέτες , στα χέρια συγγενών ή του στενού τους περιβάλλοντος. Η ρώσικη ιστορία , βρίθει παραδειγμάτων. Οι τσάροι «μαριονέτες» απλώς υπήρχαν,  είτε γιατί δεν μπορούσαν να βγουν στην επιφάνεια οι πραγματικοί κυβερνώντες είτε γιατί η παρουσία του δεν προκαλούσε καμία ανησυχία στο παρασκήνιο αφού οι κινήσεις του ήταν αυστηρώς προδιαγεγραμμένες. Για αυτό σε πολλά ιστορικά κείμενα αναγράφονται ως «τσάροι». Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ελληνική πραγματικότητα;

Είναι χρήσιμα γιατί μπορούν να αξιοποιηθούν για την κατανόηση του ρόλου του κ. Βενιζέλου στο «τιμόνι» της ελληνικής οικονομίας. Ο νέος αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης , στην πραγματικότητα στο μόνο που μπορεί να έχει καλύτερες επιδόσεις από τον προκάτοχο του είναι στην ρητορική. Η ψήφιση επί της αρχής του μεσοπρόθεσμου προγράμματος από την Βουλή , που αποδέχτηκε με την ψήφο του και ο κ. Βενιζέλος,  αποτελεί τρανή απόδειξη για την πολιτική που θα ασκήσει. Ο εκ Θεσσαλονίκης καθηγητής και νομικός σύμβουλος του Α. Παπανδρέου , έχει ψηφίσει την αύξηση των φόρων στην ακίνητη περιουσία, έχει επικροτήσει την εφαρμογή πολιτικών περαιτέρω συρρίκνωσης της ζήτησης και έχει εγκρίνει τις διαδικασίες εκποίησης με συνοπτικές διαδικασίες της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Επομένως , το μόνο διαφορετικό που μπορεί να προσφέρει στον ελληνικό λαό είναι μία πιο ευέλικτη επικοινωνιακή πολιτική με την αξιοποίηση της αδιαμφισβήτητης ευφράδειας που διαθέτει. Από εκεί και πέρα τίποτε. Μήπως όμως προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες στον κ. Παπανδρέου;

Ας πάμε  τα πράγματα από την αρχή. Ο εκ Θεσσαλονίκης πολιτικός σε κρίσιμες –για τον ίδιο – συγκυρίες επέδειξε αυτοκτονικές τάσεις . Κορυφαία στιγμή του , η διαδικασία διεκδίκησης της προεδρικής καρέκλας στο ΠΑΣΟΚ. Κάποιοι λένε ότι η κίνηση αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο «πολιτικού ρεαλισμού» και ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η πολιτική του οξύνοια.

Επομένως αυτό που αποτελεί αναπάντητο ερωτηματικό είναι γιατί ένας έξυπνος άνθρωπος όπως ο κ. Βενιζέλος αποδέχθηκε να παίξει το ρόλο του «αμνού». Γιατί, ένα είναι σίγουρο: με την αποδοχή της πρότασης του κ. Παπανδρέου , ο μόνος κερδισμένος είναι ο προτείνων και το περιβάλλον του. Και αυτό γιατί , με την κίνηση αυτή εξασφαλίζεται:

- η προστασία για τον «στενό πολιτικό κύκλο» είτε με την απομάκρυνση είτε με την τοποθέτηση σε θέσεις με λιγότερη πολιτική πίεση,

-η ποδηγέτηση του υπουργικού συμβουλίου

-η παρέμβαση για την «επόμενη μέρα» στο ΠΑΣΟΚ

-ο έλεγχος ενός –κατόνομα - εσωκομματικού αντιπάλου.

Τελικά , ο εκ Θεσσαλονίκης πολιτικός , δεν θα ο τσάρος της ελληνικής οικονομίας αλλά «τσάρος» με ημερομηνία λήξης.

Ανακοινώθηκε το νέο κυβερνητικό σχήμα από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Θα ακολουθήσει στη 1 το μεσημέρι η ορκωμοσία των νέων υπουργών. Το νέο υπουργικό σχήμα, έχει ως εξής:

*Αντιπρόεδροι της κυβέρνησης οι Θεόδωρος Πάγκαλος και Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος αναλαμβάνει και το υπουργείο Οικονομικών με αναπληρωτές υπουργούς τους Φίλιππο Σαχινίδη και Παντελή Οικονόμου

* Στο υπουργείο Εσωτερικών, Χάρης Καστανίδης με υφυπουργό τον Πάρη Κουκουλόπουλο

* Διοικητικής Μεταρρύθμισης, (νέο υπουργείο), Δημήτρης Ρέππας με υφυπουργούς τους Ντίνο Ρόβλια και Παντελή Τζωρτζάκη

* Υποδομών, Γιάννης Ραγκούσης με υφυπουργό τον Γιάννη Μαγκριώτη

* Εξωτερικών, ο ευρωβουλευτής Σταύρος Λαμπρινίδης με αναπληρωτή υπουργό τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και υφυπουργό τον Δημήτρη Δόλλη

* Άμυνας, Πάνος Μπεγλίτης, με υφυπουργό τον Κώστα Σπηλιόπουλο

* Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος με υφυπουργούς Μιχάλη Τιμοσίδη, Μάρκο Μπόλαρη και Χρ. Αηδόνη

* Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Γιώργος Κουτρουμάνης με υφυπουργό τον Γιάνη Κουτσούκο

* Προστασίας του Πολίτη, Χρήστος Παπουτσής με υφυπουργό τον Μανώλη Όθωνα

* Περιβάλλοντος, Γιώργος Παπακωνσταντίνου με αναπληρωτή υπουργό το Νίκο Σηφουνάκη και υφυπουργό τον Γιάννη Μανιάτη

* Ανάπτυξης, Μιχάλης Χρυσοχοίδης με αναπληρωτή υπουργούς τους Χάρη Παμπούκη και Σωκράτη Ξυνίδη και υφυπουργό τον Θάνο Μωραϊτη

* Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστας Σκανδαλίδης με υφυπουργό τον Γιάννη Δριβελέγκα

* Δικαιοσύνης, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, με υφυπουργό τον Γιώργο Πεταλωτή

* Πολιτισμού, Παύλος Γερουλάνος με υφυπουργό Τουρισμού τον Γιώργο Νικητιάδη

* Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου με αναπληρωτή τη Φώφη Γεννηματά και υφυπουργό την Εύη Χριστοφιλοπούλου

* Υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος ο Ηλίας Μόσιαλος

Όπως ανακοινώθηκε στην Κυβερνητική Επιτροπή, το καινούργιο θεσμικό όργανο που συστήνεται, θα συμμετέχουν οι εξής δέκα υπουργοί: Δημήτρης Ρέππας, Ευάγγελος Βενιζέλος, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Χάρης Καστανίδης, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Άννα Διαμαντοπούλου, Γιάννης Ραγκούσης, Ανδρέας Λοβέρδος, Κώστας Σκανδαλίδης και Χρήστος Παπουτσής. Από 41 πρόσωπα, επτά λιγότερα από την προηγούμενη κυβέρνηση, αποτελείται το νέο κυβερνητικό σχήμα.

Νέα πρόσωπα -εννέα συνολικά- είναι οι υπουργοί Εξωτερικών Σταύρος Λαμπρινίδης, Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωάννου και Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλίας Μόσιαλος, ο αναπληρωτής υπουργός Παντελής Οικονόμου και οι υφυπουργοί Πάρης Κουκουλόπουλος, Παντελής Τζωρτζάκης, Μάρκος Μπόλαρης, Γιάννης Δριβελέγκας και Κώστας Σπηλιόπουλος.

Από το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα δεν μετέχουν στη νέα κυβέρνηση δεκαέξι στελέχη. Πρόκειται για τους υπουργούς Δημήτρη Δρούτσα (ο οποίος ως πρώτος επιλαχών ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ θα καλύψει το "κενό" του νέου υπουργού Εξωτερικών Σταύρου Λαμπρινίδη), Τίνα Μπιρμπίλη, Λούκα Κατσέλη και Γιάννη Διαμαντίδη, τον αναπληρωτή υπουργό Τηλέμαχο Χυτήρη, καθώς και τους υφυπουργούς Μιλένα Αποστολάκη, Άννα Νταλάρα, Θεοδώρα Τζάκρη, Ελπίδα Τσουρή, Γιώργο Ντόλιο, Δημήτρη Κουσελά, Σπύρο Κουβέλη, Παναγιώτη Ρήγα, Γιάννη Πανάρετο, Σπύρο Βούγια και Βασίλη Κεγκέρογλου.

Το αδιέξοδο που βρίσκεται η χώρα είναι πλέον πραγματικότητα. Τίποτε δεν κινείται και όλοι τρέμουν για την επόμενη μέρα καθώς αυτός ο τόπος κινείται στον αστερισμό του φόβου και της ανασφάλειας. Στις 23 Απριλίου 2010 το realestatenews.gr με ένα προφητικό και συνάμα αποκαλυπτικό ρεπορταζ είχε θέσει δέκα ερωτήματα στα οποία καλούσε την Κυβέρνηση να δώσει πειστικές απαντήσεις. Αυτά τα δέκα ερωτήματα σήμερα, είναι περισσότερο επίκαιρα απο ποτέ καθώς αναδεικνύουν όχι μό το μέγεθος του δράματος της χώρας αλλά και γιατί δείχνει ότι η σημερινή κατάσταση ήταν -σύμφωνα με τον πιο ευγενικό χαρακτηρισμό- το "χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου", καλά μελετημένου και ελπίζουμε -αλλά και ευχόμαστε- όχι προαποφασιμένου .

Δημοσιευουμε αυτούσιο το ρεπορταζ και τα 10 ερωτήματα για τα οποία η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει δώσει καμία απάντηση αλλά αντίθετα δεν έχει πάρει τις ευθύνες της:

"Και τώρα που όλα οδηγούν εκεί που κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί πριν μερικούς μήνες είναι ώρα να τεθούν κάποια ερωτήματα ιδιαίτερα χρήσιμα για να ξέρουμε...

Ερώτημα 1ον : Γιατί η Κυβέρνηση άνοιξε το θέμα του ελλείμματος πριν τις εκλογές;

Ερώτημα 2ον : Γιατί ο υπουργός Οικονομικών, ο κεντρικός Τραπεζίτης και ο Πρωθυπουργός ξεκίνησαν αγώνα για να πείσουν ότι η προηγούμενη Κυβέρνηση έκρυβε το έλλειμμα και ότι το έλλειμμα ήταν σημαντικά υψηλότερο;

Ερώτημα 3ον :Γιατί η Κυβέρνηση απο τις πρώτες μέρες της εντολής δεν έκανε άρον-άρον κινήσεις για να ελέγξει το έλλειμμα.

Ερώτημα 4ον : Γιατί ενώ έβλεπε , κατα δήλωση πρωθυπουργού, την απειλή χρεωκοπίας μετέφερε έσοδα για την επόμενη χρονια (2010) πχ ημιυπαίθριους;

Ερώτημα 5ον : Γιατί δεν προσπάθησε να μεταφέρει δαπάνες για τα επόμενα χρόνια και φόρτωσε το 2009 με όλες τις δαπάνες που είχε και δεν είχε;

Ερώτημα 6ον : Γιατί δημοσιοποίησε στοιχεία για το δημόσιο χρέος απο τα οποία προέκυπτε σαφώς ότι η προηγούμενη διαχείριση είχε αφήσει πολλές "γκρίζες ζώνες";

Ερώτημα 7ον :Γιατί δεν προσώρησε σε κινήσεις άμεσης είσπραξης εσόδων πχ ρυθμίσεις, πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων κ.α;

Ερώτημα 8ον : Γιατί έβαλε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ το ΔΝΤ καθιστώντας ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα διεθνές;

Ερώτημα 9ον :Γιατί εξακολουθεί να μιλά για δουλειές με όσους επενδυτικούς οίκους και τράπεζες έσπρωξαν την χώρα στο γκρεμό;

Ερώτημα 10ον; Γιατί δεν έχει βγεί να καταγγείλει δημόσια εκείνους που έπαιξαν με την ελληνική οικονομία και το δημόσιο χρέος;"

ΥΓ: Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι η προηγούμενη ευθύνη δεν είχε τεράστιες ευθύνες αλλά η ετυμογορία του ελληνικού λαού στις εκλογές του 2009 ήταν η πιο σαφής και κατηογορηματική αποδοκιμασία των επιλογών και των πεπραγμένων της.