Η εποχή που η αγορά κατοικίας είχε σχεδόν ομοιογενή συμπεριφορά έχει περάσει ανεπιστρεπτί καθώς όλα τα στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι τοπικές αγορές έχουν πλέον αυτόνομη συμπεριφορά που δεν ταυτίζεται με εκείνη της Αθήνας. Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει και για τους διάφορους τύπους κατοικιών καθώς η κάθε υποκατηγορία φαίνεται ότι έχει αυτόνομη συμπεριφορά σε σχέση με τις υπόλοιπες. Σύμφωνα με στοιχεία ερευνών που επιβεβαιώνονται και από τις σχετικές μετρήσεις που έγιναν από την κεντρική τράπεζα προέκυψε ότι ενώ αρχικά ο ρυθμός μείωση των τιμών στα καινούργια διαμερίσματα και μαιζονέτες είναι σαφώς χαμηλότερος από εκείνων που ηλικία κατασκευής άνω των πέντε χρόνων στην συνέχεια η τάση αυτή φαίνεται αν όχι να αντιστρέφεται τουλάχιστον να στεθεροποιείται . Στα στα διαμερίσματα ηλικίας μάλιστα άνω της πενταετίας ο ρυθμός υποχώρησης των τιμών στα διαμερίσματα πενταετίας ήταν σαφώς χαμηλότερος απο εκείνον στα καινούργια διαμερίσματα. Η εξέλιξη αυτή έχει δύο επιπτώσεις και συγκεκριμένα:

-Η «ψαλίδα» των τιμών μεταξύ καινούργιων και μεταχειρισμένων η οποία είχε κλείσει έως και πριν από δύο χρόνια να άνοιξε αλλά στην συνέχεια περιορίστηκε.

-Η απορρόφηση του αδιάθετου αποθέματος νέων κατοικιών έχει επιβραδυνθεί αφού ένα σημαντικό ποσοστό της ζήτησης να καλύπτεται από κατοικίες μεγάλης ηλικίας.

Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ανάκαμψη των επενδύσεων σε κατοικίες θα επιβραδυνθεί και αυτή τη φορά –τουλάχιστον- δεν θα πρέπει να είναι η αγορά κατοικίας η ατμομηχανή της ανάκαμψης. Μεσίτες από τους οποίους ζητήθηκε να ερμηνεύσουν το γεγονός αυτό τόνιζαν ότι οφείλεται στην απροθυμία των κατασκευαστών να περιορίσουν τις απαιτήσεις τους καθώς η περισσότεροι από αυτούς δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας , ενώ δεν είναι εκτεθειμένοι σε τραπεζικό δανεισμό. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την εκτίμηση ότι ένα σημαντικό ποσοστό των πωλούμενων παλαιών συνδέεται με την κάλυψη αναγκών ρευστότητας των ιδιοκτητών τους και ως εκ τούτου όσο βαθαίνει η κρίση θα είναι περισσότερο ελαστικοί στις διαπραγματεύσεις με τους υποψήφιους αγοραστές δημιουργούν νέες συνθήκες στην αγορά κατοικίας τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας. Πρέπει να σημειωθεί , ότι για το 2010 όχι μόνο δεν προβλέπεται αλλαγή των συνθηκών αυτών αλλά αντίθετα δεν είναι λίγοι που υποστηρίζουν ότι οι τιμές τους θα υποχωρήσουν με πιο έντονους ρυθμούς εξαιτίας της αυξημένης προσφοράς. Αντίθετα , δεν αναμένεται αλλαγή στην εμπορική πολιτική των κατασκευαστών.

Τα διαμερίσματα άνω των 100 τετραγωνικών μέτρων που βρίσκονται σε περιοχές με υψηλές αντικειμενικές αξίες έχουν καταγράψει την χρονιά που πέρασαν την μεγαλύτερη πτώση των πωλήσεων. Αντίθετα στα μικρότερα στα μικρότερα διαμερίσματα η πτώση της ζήτησης και της εμπορικότητας ήταν σημαντικά μικρότερη. Πρέπει να σημειωθεί ότι σε περιόδους κρίσης η εμπορικότητα των ακινήτων είναι το στοιχείο εκείνο που περιορίζει τον επενδυτικό κίνδυνο αφού έχει περισσότερες πιθανότητες μεταβίβασης σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Σύμφωνα με πρόσφατες μετρήσεις οι αγορές κατοικιων-διαμερισμάτων που το εμβαδόν τους ξεπερνά τα 175 τετραγωνικά μέτρα δεν ξεπερνούσε το 15% των συνολικών αγορών. Για το 2011 εκτιμάται ότι το ποσοστό αυτό θα είναι ακόμα χαμηλότερο εξαιτίας κυρίως των τεκμηρίων. Η τάση αυτή που διαμορφώνεται ήδή έχει προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στην αγορά ακριβών περιοχών όπου οι νέες κατοικίες που παραμένουν αδιάθετες στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν εμβαδόν άνω των 150 τετραγωνικών μέτρων. Από την άλλη πλευρά , οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί δεν διευκολύνουν την διαδικασία ανάκαμψης της ζήτησης και κατά επέκταση της αγοράς. Οι κατασκευαστές μάλιστα τονίζουν ότι ακόμα και να ανατραπεί –πράγμα απίθανο- το σημερινό αρνητικό κλίμα προσδοκιών η ανάκαμψη δεν πρόκειται να διαφανεί πριν το 2012 για τον τομέα των κατασκευών. Σύμφωνα με τις απόψεις που διατύπωναν πρόσφατα κορυφαίοι επιχειρηματίες του κλάδου, το νέο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η πτώση έχει αρχίσει να επιταχύνεται στις αγορές των μεγάλων αστικών κέντρων της περιφέρειας αφού, ο ρυθμός υποχώρησης της οικοδομικής δραστηριότητας είναι υψηλότερος σε σύγκριση με την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η προσαρμογή των κατασκευαστών που δραστηριοποιούνται στα δύο μεγαλύτερα αστικά κέντρα της χώρας είχε ξεκινήσει ήδη από τα μέσα του 2008.