Μετέωρη, εδώ και δεκαετίες,  παραμένει η οφειλόμενη  υποχρέωση της ελληνικής Πολιτείας για την ανάδειξη του ιστορικού χώρου του Σκοπευτηρίου Καισαριανής και για τη δημιουργία Μουσείου Εθνικής Αντίστασης στον ιερό τόπο όπου έδωσαν τη ζωή τους εκατοντάδες αγωνιστές.

Όπως αναφέρεται,  η επιμονή της  «Πανελλήνιας Σκοπευτικής Εταιρείας», η οποία, με κάθε τρόπο, προσπαθεί να ματαιώσει   την υλοποίηση  των προγραμματισμένων από το Δήμο Καισαριανής έργων  για τη δημιουργία του εν λόγω Μουσείου, αλλά και  η επιδεικνυόμενη αδράνεια η και μεροληπτική στάση των αρμοδίων Υπηρεσιών (Πολεοδομία, Αστυνομική Αρχή), οδηγούν σε απανωτές διακοπές εργασιών και εγείρουν δικαιολογημένα ερωτηματικά.

Σύμφωνα με την αριθμ. ΔΙΛΑΠ/Γ/2376/15202/7.2.84 (ΦΕΚ Β΄/193/7.3.84) απόφαση του ΥΠΠΟ, το έτος 1984, όλος ο χώρος του  Σκοπευτηρίου κηρύχθηκε Ιστορικός – Μνημειακός, ενώ το έτος 1987, η Πολιτεία , σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 50 του Ν. 1731/1987 (ΦΕΚ Α΄/161/991987), αφαίρεσε  από το Σωματείο «Πανελλήνια Σκοπευτική  Εταιρεία»  την παραχωρηθείσα από το έτος  1930 ιδιοκτησία  επί του Σκοπευτηρίου.

Σήμερα, 26 έτη αργότερα,  το κτίριο όπου βρίσκεται  το ιστορικό Σκοπευτήριο  καταρρέει, ενώ ο Δήμος Καισαριανής   αγωνίζεται ακόμα για την αναπαλαίωση και μετατροπή του κτιρίου σε ένα σύγχρονο Πανελλήνιο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης που θα διαφυλάξει την ιστορική μνήμη και θα την παραδώσει στις επόμενες γενιές.

Η κρίση έχει κτυπήσει κυρίως τα προβληματικά ακίνητα, απαξιώνοντας κατά κύριο λόγο δικαιώματα σε ιδιοκτησίες  τα οποία μέχρι και πριν από λίγα χρόνια αποτελούσαν ένα περιουσιακό στοιχείο με κάποια αξία. Παράλληλα  έχει επηρεάσει κατηγορίες ακινήτων λόγω κυρίως  τις θέσεις τους αλλά και της αδυναμίας των ιδιοκτητών τους να αλλάξουν την ήδη υφιστάμενη χρήση τους. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που αφορούσε την καταγραφή της «ψαλίδας» μεταξύ αντικειμενικών και εμπορικών αξιών  το μεγαλύτερο πλήγμα από την κρίση έχουν υποστεί:
-Τα δικαιώματα που έχουν ιδιοκτήτες σε ακίνητα. Συγκεκριμένα , εάν ένας ιδιοκτήτης κατέχει εξ αδιαιρέτου ένα ακίνητο και θελήσει να πουλήσει το δικαίωμα αυτό τότε θα βρεθεί αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο να ψάχνει ακόμα και για χρόνια αγοραστή. Ανάλογη είναι και η εικόνα για εκείνους που κατέχουν ποσοστά της ψιλής  κυριότητας ενός ακινήτου ή και της επικαρπίας. Τα ακίνητα που έχουν περάσει στα χέρια νέων ιδιοκτητών από κληρονομιές και υπάρχουν πολλά κληρονομικά μερίδια.
-Ημιτελείς οικοδομές οι οποίες βρίσκονται σε σημεία που δεν χαρακτηρίζονται ως εμπορικά . Στις περιπτώσεις αυτές , οι εμπορικές αξίες έχουν καταβαραθρωθεί αφού υπολείπονται σημαντικά από τις εμπορικές. Δεν ισχύει το ίδιο για ημιτελείς οικοδομές που βρίσκονται σε «καλά» σημεία  αλλά και για τις περιπτώσεις οικοπέδων που διατίθενται με άδειες οικοδομής. Σε ορισμένες μάλιστα εκτός σχεδίου περιοχές η ύπαρξη οικοδομικής άδειας είναι ένα στοιχείο που μπορεί να κάνει το ακίνητο πιο εμπορεύσιμο σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Στις περιπτώσεις όμως αυτές ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί από το υποψήφιο αγοραστή στο χρόνο λήξης της άδειας.
-Υπόγεια και ισόγεια διαμερίσματα. Η εμπορική αξία των συγκεκριμένων ακινήτων έχει υποστεί καθίζηση καθώς η αλλαγή του αγοραστικού μοντέλου έχει απομακρύνει τη ζήτηση από τις συγκεκριμένες κατοικίες. Από την άλλη πλευρά τα συγκεκριμένα ακίνητα βρίσκονται κυρίως σε πολυκατοικίες μεγάλης ηλικίας που βρίσκονται σε κεντρικά σημεία των μεγάλων αστικών κέντρων. Δηλαδή στα ακίνητα αυτά συγκεντρώνονται δύο χαρακτηριστικά: προβληματικό ακίνητο σε προβληματική περιοχή.
-Καταστήματα που βρίσκονται σε προβληματικές περιοχές (εγκληματικότητα , περιορισμένη αγοραστική ζήτηση κα.) στα οποία λόγω των ιδιαιτεροτήτων δεν είναι  εφικτή η αλλαγή χρήσης. Στις συγκεκριμένες κατηγορίες ακινήτων οι τιμές έχουν καταγράψει σημαντική υποχώρηση σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Αντίθετα σε περιοχές που αλλάζουν χρήση , τα συγκεκριμένα ακίνητα μπορεί να αποδειχθούν «χρυσοφόρα». Παράδειγμα είναι το κέντρο της Αθήνας όπου πολλοί εμπορικοί χώροι που βρίσκονται σε παράπλευρους δρόμους σημείων υψηλής προβολής μετατράπηκαν σε χώρους εστίασης  και ψυχαγωγίας αποφέροντας στους ιδιοκτήτες  τους υψηλότερα μισθώματα και υψηλές υπεραξίες.
-Γραφεία τα οποία δεν έχουν στοιχειώδεις υποδομές υγιεινής , είναι μεγάλης ηλικίας και βρίσκονται σε υποβαθμισμένες περιοχές του κέντρου της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με  μεσίτες το πρότυπο των γραφειακών χώρων των 30 τετραγωνικών μέτρων με κοινόχρηστους χώρους  υγιεινής έχει εκλείψει από την αγορά πολλά χρόνια και αυτό σημαίνει ότι η ζήτηση είναι από υποτονική έως ανύπαρκτη. Αν εξαιρέσει κανείς τις περιπτώσεις αγορών με στόχο τη συνένωση σε ένα ενιαίο χώρο μεγαλύτερων τετραγωνικών μέτρων τα συγκεκριμένα ακίνητα βρίσκονται στην κυριολεξία στα αζήτητα. Αυτή είναι και η αιτία της μεγάλης προσφοράς χώρων με αυτά τα χαρακτηριστικά στην αγορά.

Τον αναπτυξιακό χαρακτήρα της απόκτησης του ακινήτου του πρώην εργοστασίου Γκλαβάνη στην οδό Παπαδιαμάντη επεσήμανε ο Δήμαρχος Βόλου Αλ.Βούλγαρης ως απάντηση στο αίτημα του Συλλόγου Εργαζομένων στους ΟΤΑ Νομού Μαγνησίας για να μην επιβαρυνθεί η Δημοτική Αρχή με τη σύναψη δανείου για την ανέγερση Δημαρχειακού Μεγάρου. Στην απάντησή του ο Δήμαρχος Βόλου τονίζει μεταξύ άλλων ότι η αγορά του κτιρίου δεν συνδυάζεται με την ανέγερση νέου Δημαρχείου καθώς δεν είναι ακόμη σαφείς οι όροι του σχεδίου

Η γεωγραφία της αγοράς κατοικίας στην Αττική ανατρέπεται άρδην . Κυρίαρχο  χαρακτηριστικό των αλλαγών είναι ο κορεσμός περιοχών, οι οποίες μέχρι τις αρχές του 2000 συγκέντρωναν το σύνολο σχεδόν του αγοραστικού ενδιαφέροντος και της επενδυτικής δραστηριότητας και η ανάδειξη νέων αγορών που βρίσκονται σε ακτίνα 20-30 χιλιομέτρων από το κέντρο της πόλης και οι οποίες χαρακτηρίζονται είτε από την μεγάλη προσφορά ελεύθερης γης (οικοπέδων και παλαιών κτισμάτων) είτε από την αναβάθμιση των συγκοινωνιακών υποδομών.
Σύμφωνα με μελέτη που αφορά το προφιλ της αγοράς ακινήτων στο νομό Αττικής, στην διάρκεια της τελευταίας οκταετίας, 14 νέες περιοχές  έκαναν δυναμικά την είσοδο τους στην αγορά . Πρόκειται για τις περιοχές Ανω Λιόσια, Αρτέμιδα , Αχαρνές, Βάρη, Γέρακας , Γλυκά Νερά, Κορωπί , Μαρκόπουλο (Μεσόγεια), Νέα Μάκρη , Παιανία, Παλλήνη, Πικέρμι, Ραφήνα και Σπάτα . Οι περιοχές αυτές συγκέντρωσαν το 22% περίπου του συνόλου των συνολικών επενδύσεων σε κατοικίες στην Αττική απορροφώντας ένα σημαντικό ποσοστό της συνολικής ζήτησης. Διατυπώνεται μάλιστα η εκτίμηση ότι στις περιοχές αυτές προστέθηκαν τουλάχιστον 3.500.000 τετραγωνικά μέτρα κατοικίας δημιουργωντας νέα δεδομένα στην κατανομή του πληθυσμού αλλά και στο εμπορικό ιστό της Αττικής. Συγκεκριμένα , στην ίδια μελέτη υποστηρίζεται ότι στις περιοχές αυτές εγκαταστάθηκαν τουλάχιστον 200.000 νέοι κάτοικοι οι οποίοι θα είναι ο καταλύτης για την διαδικασία ανάδειξης νέων τοπικών αγορών.
Ενδεικτικό , των νέων δεδομένων που έχουν προκύψει την περίοδο 2001-2008 στην αγορά ς της Αττικής θα πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός ότι το απόθεμα κατοικίας στις περιοχές αυτές αυξήθηκε την περίοδο αυτή από 25% έως 50% περίπου. Οι τάσεις μάλιστα για τα επόμενα χρόνια είναι ανοδικές αφού στις λεγόμενες παραδοσιακές αγορές η έκρηξη της οικοδομικής δραστηριότητας είχε ως συνέπεια να απορροφηθεί το ήδη περιορισμένο απόθεμα ελεύθερης γης ενώ στον αντίποδα στις 14 αυτές περιοχές η προσφορά γης εξακολουθεί να είναι υψηλή . Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι η οικοδομική έκρηξη στις συγκεκριμένες περιοχές συγκεντρώνει όλες τις προϋποθέσεις για να  διατηρηθεί και τα επόμενα χρόνια σε αντίθεση με άλλες περιοχές οι οποίες φαίνεται ότι οδηγούνται σε κορεσμό αφού η ζήτηση θα καλύπτεται σε σημαντικό βαθμό από το ήδη διαθέσιμο απόθεμα κατοικιών. 
Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται και από την ανάλυση της αγοράς δύο επιμέρους περιοχών που , σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης, χαρακτηρίζονται ως ενδεικτικές της σημερινής κατάστασης της αγοράς κατοικίας. Συγκεκριμένα αναλύονται οι αγορές του Χαλανδρίου και των Αχαρνών. Όπως επισημαίνεται η αγορά κατοικίας του Χαλανδρίου ήδη από την δεκαετία του ΄70 συγκέντρωνε ένα σημαντικό ποσοστό της ζήτησης για κατοικίες. Αποτέλεσμα ήταν το απόθεμα κατοικιών του συγκεκριμένου δήμου να αυξηθεί 228% περίπου και από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 να εμφανίσει σημάδια κορεσμού. Έτσι οι συνολικές επενδύσεις σε νέες κατοικίες στην περιοχή από το 2001 έως το 2007 ήταν μόλις το 2,1% στο σύνολο της Αττικής. Στις Αχαρνές , από το 2001 μέχρι σήμερα το απόθεμα κατοικιών αυξήθηκε κατά 40% και οι συνολικές επενδύσεις σε κατοικίες κάλυπταν το 4,3% του συνόλου της Αττικής (δηλαδή διπλάσιες από τις αντίστοιχες του Χαλανδρίου). Όμως, σύμφωνα με την μελέτη , στις δύο περιοχές υπαρχει σημαντική διαφορά ως προς την διαθεσιμότητα ελεύθερης γης , διαπίστωση που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στα χρόνια που έρχονται η προσφορά νεόκτιστων  στην μία περιοχή θα φθίνει ένώ στην άλλη θα έχει αυξητικές τάσεις.