Πληθαίνουν τα φαινόμενα βανδαλισμών στην αγορά ενοικιαζόμενης κατοικίας. Πρόκειται για ενα φαινόμενο που έχει οδηγήσει σε απελπισία εκατοντάδες ιδιοκτήτες είναι αυτό της καταστροφής του διαμερίσματος από ενοικιαστές που συνήθως υφίστανται έξωση ως κακοπληρωτές. Για εκδίκηση απέναντι στον ιδιοκτήτη μουτζουρώνουν τους τοίχους, ξηλώνουν καζανάκια, καταστρέφουν μπανιέρες και, γενικά, αφήνουν πίσω τους τα σημάδια μιας τυφλής εκδίκησης απέναντι σε ανθρώπους που μπορεί να έχουν κι αυτοί οξυμένες οικονομικές ανάγκες. Δείγμα εξαλλου της απελπιστικής θέσης στην οποία έχουν περιέλθει δεκάδες χιλιάδες Ελληνες ή ξένοι ενοικιαστές είναι ότι σε πάρα πολλά σπίτια και διαμερίσματα ο ΟΤΕ και η ΔΕΗ κόβουν τηλέφωνα και ρεύμα, αφού οι λογαριασμοί παραμένουν απλήρωτοι επί μήνες...

Ακόμα χειρότερη, ωστόσο, είναι η κατάσταση στο εμπόριο και τα επαγγελματικά ακίνητα. Χιλιάδες έμποροι και επαγγελματίες που έβλεπαν τις επιχειρήσεις τους να μαραζώνουν και τα χρέη να πολλαπλασιάζονται στις τράπεζες εγκαταλείπουν αιφνιδιαστικά -και συνήθως Κυριακή βράδυ, συχνά χωρίς προειδοποίηση, τα μαγαζιά τους- αφήνοντας σε μαύρη απελπισία τους ιδιοκτήτες.

Ποιο ήταν το όνειρο του μέσου έλληνα ; Ενά ή περισσότερα ακίνητα για να εισπράττει ενοίκια που θα εξασφαλίζουν για αυτόν και την οικογένεια του μία καλύτερη ζωή. Στο όνειρο αυτό, που για εκατοντάδες χιλιάδες μετατράπηκε σε στόχο ζωής, στηρίχθηκε η αλματώδης αύξηση των τελευταίων 30 χρόνων. Σήμερα, το όνειρο αυτό για όσους το πραγματοποίησαν κινδυνεύει να μετατραπεί σε εφιάλτη ,καθώς τα μέτρα που εφαρμόστηκαν από τον Οκτώβριο 2009 ουσιαστικά στόχευαν στο να θεωρηθεί η ιδιοκτησία έγκλημα!

Μέχρι το 2009, η φορολογική πολιτική των Κυβερνήσεων εστιάστηκε στην μεταβίβαση. Η μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση αφορούσε στην διαδικασία της μεταβίβασης (αγορά, δωρεά , κληρονομιά και γονική παροχή) ενώ η φορολογική επιβάρυνση κατά την περίοδο της κατοχής ήταν αναλογικά περιορισμένη. Αυτή η πολιτική επιλογή ουσιαστικά αποτέλεσε το κίνητρο για την προσέλκυση επενδύσεων σε κατοικίες. Σε ένα περιβάλλον νομισματικής αστάθειας , και υψηλού πληθωρισμού μία επένδυση σε κατοικία προστάτευε τον ιδιοκτήτη από τον πληθωρισμό προσφέροντας για μεγάλα διαστήματα σημαντικές υπεραξίες και μία σημαντική πρόσοδο . Έτσι η απόσβεση της επένδυσης, γίνονταν σχετικά γρήγορα και οι κίνδυνοι ήταν περιορισμένοι. Η στροφή της φορολογικής πολιτικής με την αύξηση της φορολογίας της ιδιοκτησίας , που εφαρμόστηκε από το 2010 ουσιαστικά κατέστησε την επένδυση σε κατοικία ασύμφορη καθώς οι ιδιοκτήτες είχαν να αντιμετωπίσουν :

-Τα τεκμήρια

-Τις έκτακτες εισφορές ( με τις διάφορες μορφές της)

-Τους υψηλούς φορολογικούς συντελεστές στην φορολογία εισοδήματος και την μείωση –προσφάτως-και του αφορολογήτου.

-Τις διάφορες πρόσθετες δαπάνες με την πρόφαση των ρυθμίσεων (ημιυπαίθριοι, αυθαίρετα) αλλά και των επιπλέον υποχρεώσεων πχ ενεργειακά πιστοποιητικά.

Μάλιστα , με το σύστημα των αντικειμενικών τιμών , οι ιδιοκτήτες έγιναν όμηροι του εκάστοτε υπουργού Οικονομικών , ο οποίος είχε την εξουσία να τις διαμορφώνει ανάλογα με τις ορέξεις και την διάθεση του χωρίς κανένα έλεγχο!

Για να ολοκληρωθεί το σχέδιο απομάκρυνσης των ελλήνων από την ιδιοκτησία , κατέστησαν και τους ενοικιαστές συμμέτοχους αφού η χρήση των τεκμηρίων σήμανε για κάποιους από αυτούς αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης. Επομένως , προσανατόλισαν την ζήτηση σε ακίνητα προασρμοσμένα όχι στις ανάγκες αλλά στην ...εφορία . Τι σημαίνει αυτό; Συρρίκνωση της ζήτησης για ορισμένες τουλάχιστον κατηγορίες κατοικιών και κυρίως για αυτές που κτίστηκαν στην διάρκεια της πρώτης δεκαετίας του 2000. Η επένδυση σε κατοικία είχε πλέον απαξιωθεί καθώς η ζήτηση περιορίστηκε , οι αποδόσεις και οι υπεραξίες έγιναν αρνητικές και ο χρόνος απόσβεσης επιμηκύνθηκε.

Που οδηγεί αυτή η πολιτική; Κάποιοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται για φόρους με ημερομηνία λήξης αφού επιβλήθηκαν προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους. Αυτή είναι η εύκολη απάντηση . Αν κάποιος σκεφτεί τις εναλλακτικές επενδυτικές προτάσεις που απομένουν , θα διαπιστώσει ότι από την απαξίωση της επένδυσης σε ακίνητα οι μοναδικοί κερδισμένοι είναι οι τράπεζες . Το φορολογικό πλεονέκτημα των καταθέσεων , των σύνθετων επενδυτικών προϊόντων ακόμα και η αγορά μετοχών εταιριών επενδύσεων ακινήτων η πλειοψηφία των οποίων είναι θυγατρικές τραπεζών σύντομα θα είναι η μοναδική ρεαλιστική επενδυτική πρόταση για τους περισσότερους έλληνες . Ακόμα και αυτοί που είναι ιδιοκτήτες και συμπληρώνουν το εισόδημα τους με κάποιο νοίκι αργά η γρήγορα θα διαπιστώσουν ότι το όφελος που έχουν από την επένδυση τους , δεν δικαιολογεί την κατοχή του ακινήτου και έτσι θα αναγκαστούν να το πουλήσουν. Ήδη το πάθημα , χιλιάδων ιδιοκτητών μικρών καταστημάτων που παραμένουν ξενοίκιαστα 2 χρόνια έχει γίνει μάθημα όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για το περιβάλλον τους.

Τα παλιά διαμερίσματα σε απαξιωμένες περιοχές, κατά κύριο λόγο της πρωτεύουσας, μένουν ξενοίκιαστα για χρόνια, την ίδια στιγμή που οι ιδιοκτήτες τους πληρώνουν φόρους, χαράτσια, δημοτικά τέλη ενώ ετοιμάζονται να... υποδεχθούν τη νέα φορολόγηση  με αντικειμενικές τιμές που δεν ανταποκρί νονται στην πραγματικότητα. Ειδικοί της αγοράς επισημαίνουν ότι κυρίως για τις παλιές κατασκευές που δεν μισθώνονται, η απαξίωση είναι τόσο μεγάλη που ουσιαστικά δεν υπάρχει αγορά για τα συγκεκριμένα ακίνητα. Ούτε 5.000 ευρώ δεν διαθέτει κάποιος για να αποκτήσει ένα σπίτι που πιθανότατα αγοράστηκε με τους κόπους μιας ζωής. Παράλληλα, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης έχουν φύγει χιλιάδες ξένοι που είχαν εγκατασταθεί εδώ και χρόνια στην Ελλάδα. Πρόκειται κυρίως για μετανάστες αλβανικής καταγωγής που την τελευταία 20ετία είτε ενοικίαζαν είτε αγόραζαν διαμερίσματα σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας. Πρόκειται για τα ίδια ακίνητα που σήμερα δεν κοστίζουν ούτε μια... δεκάρα, αφού σε όποια τιμή κι αν δοθούν δεν υπάρχει ζήτηση.

Υπάρχει η κατάρα των υψηλών κτιρίων. Τι ξέρετε ; Μάλλον όχι. Ε, λοιπόν λένε ότι όταν κτίζεται ένα κτίριο που σπάει το ρεκορ ύψους στη συγκεκριμένη αγορά , τότε αυτό είναι ένα ασφαλές σήμα για μία βουτιά της οικονομίας. Το Empire State Building άνοιξε το 1931,παίρνοντας το τίτλο του ψηλότερου κτιρίου στον κόσμο, προηγουμένως κτιστεί ο ουρανοξύστης στους 40 δρόμους της Wall Street και το κτίριο της Chrysler . Όλα αυτά τα νέα κτίρια σχεδιάστηκαν πριν από το κραχ του 1929, και άνοιξαν όταν η Μεγάλη Ύφεση είχε αρχίσει. Οι δύο πύργοι του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου άνοιξαν το 1972 και ο 1973, και το Sears Tower (έκτοτε ονομάστηκε Willis Tower), άνοιξε το 1974. Τότε η οικονομία των ΗΠΑ είχε υποστεί μια περίοδο αυξανόμενης ανεργίας και πληθωρισμού. Στην Μαλαισία το Petronas Towers άνοιξε το 1998, ακριβώς όταν ξέσπασε η κρίση της Ν.Α. Ασίας.Στο Ντουμπάι ο υψηλότερος ουρανοξύστης άνοιξε το 2010, λίγο μετά την θεαματική συντριβή της αγοράς ακινήτων της περιοχής. Ακόμα και στην Ιαπωνία η κρίση της δεκαετίας του ΄80 συνδιάζεται με την έξαρση της κατασκευής τεράστιων κτιριακών έργων. Στο Βέγκας το Mandalay Bay Resort που θεωρείται ένα από τα 10 πιο ακριβά κτίρια του κόσμου. χτίστηκε στην κρίση κατοικίας στις ΗΠΑ. Ποιο θα είναι το επόμενο ; Οι υποστηρικτές της θεωρίας μιλάνε για τον Shanghai World Financial Center . Στην Κίνα πάντως μέσα στα επόμενα έξι χρόνια, θα έχει ολοκληρωθεί το 40% όλων των νέων ουρανοξύστες του κόσμου που βρίσκονται υπό κατασκευή!!!.