Για πρώτη φορά στην ιστορία των Πούλιτζερ, το Διαδίκτυο τιμάται με την κορυφαία δημοσιογραφική διάκριση- και μάλιστα εις διπλούν: η μεν ProPublica.org κέρδισε το βραβείο ερευνητικού ρεπορτάζ, για κομμάτι σε συνεργασία με τους New York Times, ενώ το βραβείο σκιτσογραφίας κέρδισε το www.sfgate.com του San Francisco Chronicle.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως κακόγουστη φάρσα. Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου ,  στην παγκόσμια οικονομική σκακιέρα πρωταγωνιστές  ήταν οι ίδιοι αλλά οι όροι του παιγνιδιού ήταν εντελώς διαφορετικοί σε σχέση με τους σημερινούς.
Πρωταγωνιστές των εξελίξεων , ήταν κυρίως ,οι ευρωπαϊκές δυνάμεις οι οποίες πάλευαν  με έπαθλο τις υπερπόντιες κτήσεις  όπου δέσποζε η παρουσία της Μεγάλης Βρετανίας. Η Γαλλία και  η Βρετανία ανταγωνίζονταν μεταξύ τους στην Αφρική και στο Σιάμ. Η Ρωσία εμφανίστηκε να αμφισβητεί την Βρετανική υπεροχή στην Άπω Ανατολή ενώ η Γερμανία  αναζητούσε ένα ρόλο στο αποικιακό πεδίο.
Η Κίνα βρέθηκε και τότε στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος καθώς στα τελευταία στάδια του σινο-ιαπωνικού πολέμου  η Γαλλία , η Γερμανία και η Ρωσία συνεργάστηκαν για να επέμβουν από κοινού στο όνομα της διατήρησης της κινέζικης ακεραιότητας. Έτσι το κινεζικό ζήτημα αναδεικνύονταν σε διεθνή υπόθεση και η βρετανική κυριαρχία στην περιοχή έπαιρνε τέλος. Το 1895 , με την ήττα της Κίνας στον σινο-ιαπωνικό πόλεμο η προσπάθεια των ευρωπαίων επικεντρώθηκε στο να εξασφαλίσουν ζώνες επιρροής στην Κίνα με στόχο να κατοχυρώσουν την προνομιακή μεταχείριση του εμπορίου τους. Φυσικά η κυριαρχία της Μ. Βρετανίας στην  Ινδία ήταν αδιαφιλονίκητη. Στις αρχές του 20ου αιώνα η Εγκάρδια Συνεννόηση (1904) της Βρετανίας με την Γαλλία βοήθησε στην εγκαθίδρυση της βρετανικής κυριαρχίας στην Αίγυπτο και στην ολοκλήρωση της προσπάθειας για τον γαλλικό έλεγχο της Βόρειας Αφρικής με πρωταρχικό στόχο τον έλεγχο του Μαρόκου.  Η ίδια συμφωνία καθόριζε και τις σφαίρες επιρροής των γαλλικών και βρετανικών συμφερόντων στην Ασία.
Στις αρχές του αιώνα οι ανθρωπιστές είχαν σοκαριστεί από την εκμετάλλευση των Αφρικανών στο Βελγικό Κονγκό , με την βιαιότητα την οποία χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί για να καταστείλουν την εξέγερση στον νοτιοδυτική Αφρική αλλά και με τις βάρβαρες μεθόδους που χρησιμοποίησαν οι Βρετανοί για να αντιμετωπίσουν τους αντάρτες του νοτιοαφρικανικού πολέμου. Την ίδια περίοδο(1907) η συμφωνία Ρωσίας και Μεγάλης Βρετανίας διευθετούσε θέματα όπως την ουδετεροποίηση του Θιβέτ, την εκχώρηση του Αφγανιστάν στην Βρετανική σφαίρα επιρροής και την διαίρεση της Περσίας σε ρωσικές και βρετανικές ζώνες επιρροής που χωρίζονταν από μία ενδιάμεση ουδέτερη ζώνη.
Ένα μεγάλο ζήτημα , που δημιουργήθηκε στις αρχές του αιώνα και συγκεκριμένα μετά την ήττα των Ρώσων στο ρωσοιαπωνικό πόλεμο (1904-1905) ήταν για το τι θα μπορούσε να συμβεί το μέλλον αν οι ανατολικοί λαοί παρουσιάζονταν τόσο ικανοί στο βιομηχανικό και στρατιωτικό πεδίο όσο ήταν τα δυτικά έθνη. Χρειάζονταν  μόλις 110 χρόνια για να πάρουν την απάντηση…

Τελικά κάνουμε ότι περνά από χέρι μας να απαξιώσουμε την αγορά ακινήτων. Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς: από την φορολογική ανασφάλεια ; από τον κυριολεκτικό αποκλεισμό των πιο εμπορικών περιοχών της πόλης από τα σκουπίδια, την επαιτεία , την εγκατάλειψη , την εγκληματικότητα;  από την κατακόρυφη πτώση της οικονομικής δραστηριότητας που έχει ήδη αφήσει τα σημάδια της σε κλάδους ολόκληρους του εμπορίου όπως για παράδειγμα των επίπλων και των οικιακών συσκευών;

Η ελληνική αγορά ακινήτων , δεν ζητά πλέον πολιτικές ενίσχυσης αλλά παρεμβάσεις για να μη απαξιωθεί εντελώς. Την ίδια στιγμή , που στις ΗΠΑ εφαρμόζονται φορολογικά μέτρα για την ενίσχυση της αγοράς κατοικίας , στη Γαλλία υλοποιήθηκε ένα πρόγραμμα ενίσχυσης των κατασκευαστικών επιχειρήσεων μέσω της συντήρησης και ανάπλασης ιστορικών κτιρίων στην χώρα μας καταγράφεται κατά  ριπάς αύξηση των αντικινήτρων οδηγούν στην απομάκρυνση των επενδυτών ακόμα και από την σκέψη να επενδύσουν σε ακίνητα. Όλα δείχνουν ότι η οικονομική κρίση ανέδειξε προβλήματα που για δεκαετίες ολόκληρες ήταν προσεκτικά κρυμμένα κάτω από χαλί και τώρα ξεπροβάλλουν ορμητικά και απειλητικά.

Ο πραγματικός κίνδυνος που ελλοχεύει δεν είναι ούτε η πτώση ούτε των τιμών ούτε των υπεραξιών. Ο πραγματικός κίνδυνος τον οποίο φαίνεται ότι αγνοούν –ή θέλουν να αγνοούν –οι κάθε λογής υπεύθυνοι ,είναι το ακίνητο, μία επένδυση  την οποία ο μέσος έλληνας θεωρούσε ως το πιο ασφαλές καταφύγιο   , να διαγραφεί από την λίστα των εναλλακτικών επενδυτικών επιλογών του. Με δεδομένο , ότι η ελληνική αγορά ακινήτων είναι καθαρά ελληνική υπόθεση  το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής μπορεί να το φανταστεί ο καθένας.

Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να τεθεί προς διαβούλευση το νομοσχέδιο για τον νέο χωροταξικό χάρτη της χώρας. Το υπουργείο Εσωτερικών προχωρά στις τελευταίες ρυθμίσεις, ώστε ο «Καλλικράτης» να ψηφιστεί τον Μάιο. Ο σχεδιασμός προβλέπει ο συνολικός αριθμός των δήμων να φτάσει στους 370, ίσως και λιγότερους, μητροπολιτικές λειτουργίες για Αττική-Θεσσαλονίκη, ενώ παρελθόν θα αποτελούν από το 2011 οι συμβασιούχοι.