Συμμαχία τραπεζών –κατασκευαστικών για τα διόδια . Σε κείμενο που περιλαμβάνεται σε δελτίο περιορισμένης κυκλοφορίας που συντάσσεται από μεγάλη τράπεζα , γίνεται ευθεία επίθεση εναντίον των πολιτών που αρνούνται να πληρώσουν διόδια και ταυτόχρονα αποδίδονται οι καθυστερήσεις στην κατασκευή τους σε γραφειοκρατικά προβλήματα. Παράλληλα ασκείται κριτική και στον τρόπο λειτουργία του πολιτικού συστήματος αφού υποδεικνύει στο υπουργείο Μεταφορών τρόπους και μεθόδους για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. ταυτόχρονα κριτικάρει και τις απόψεις και τη στάση βουλευτών για το ζήτημα !!!

Το πρωτοφανές αυτό κείμενο παρέμβασης στην πολιτική δράση είναι:

«Σύμφωνα με τις πέντε μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες της χώρας, καθυστερήσεις σημειώνονται στα χρονοδιαγράμματα πέντε μεγάλων έργων που εκτελούνται με συμβάσεις παραχώρησης (ΣΔΙΤ), οι οποίες αποδίδονται σε καθυστερήσεις στην πραγματοποίηση των αναγκαίων απαλλοτριώσεων, στις δυσκολίες στη μεταφορά δικτύων κοινής ωφέλειας, σε αρχαιολογικά ευρήματα, κ.ά. Τις αρνητικές επιπτώσεις από τις πραγματικές αυτές δυσκολίες ενισχύει σημαντικά στην τρέχουσα περίοδο και η μεγάλη αβεβαιότητα που προκύπτει από τις κινητοποιήσεις για τη μη πληρωμή διοδίων. Αυτό έχει ήδη συμβάλλει ουσιαστικά στις προαναφερθείσες σημαντικές καθυστερήσεις των μεγάλων αυτοκινητόδρομων που βρίσκονται σε εξέλιξη, ενώ δίνει τη δυνατότητα στις εταιρείες που έχουν χρηματοδοτήσει τους μεγάλους αυτοκινητόδρομους στη χώρα να ζητήσουν αναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων με σημαντικά αυξημένο κόστος για τον Έλληνα φορολογούμενο. Σημειώνεται ότι στις κινητοποιήσεις για τη μη πληρωμή των διοδίων συμμετέχουν κυρίως εκείνοι που ωφελούνται περισσότερο από την κατασκευή των οδικών αξόνων με χρήματα του συνόλου του Ελληνικού λαού. Συμμετέχουν δηλαδή οι κάτοικοι:

α) που είδαν την αξία της περιουσίας τους να πολλαπλασιάζεται από την κατασκευή των οδικών αξόνων και των άλλων μέτρων υποδομής,

β) που διευκολύνονται περισσότερο για την καθημερινή είσοδό τους στην Αθήνα, αφού, χωρίς τους άξονες αυτούς, θα χρειάζονταν να σπαταλούν χρόνο, μεγάλη ταλαιπωρία και χρήματα για βενζίνη πολύ υψηλότερα από τα σημερινά διόδια.

Μάλιστα, από τους πολιτικούς που εκλέγονται στην περιφέρεια της Αθήνας υποστηρίχθηκε η άποψη ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν διόδια εντός της Αττικής. Έτσι, ενώ οι Ολυμπιακοί αγώνες συνέβαλαν στη δημιουργία μεγάλων και εξαιρετικά πολύτιμων έργων υποδομής, κυρίως στην Αττική (κανείς δεν θέλει να σκεφτεί σήμερα πως θα ήταν η Αθήνα χωρίς την Αττική οδό ή χωρίς τη σημαντικά αναβαθμισμένη Εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας, ιδιαίτερα στο τμήμα της από τον Ωρωπό έως τον Πειραιά), έρχονται σήμερα οι ευνοημένοι από αυτή την εξέλιξη να ζητήσουν την επίρριψη του κόστους για τη μεγάλη διευκόλυνσή τους στους άλλους, στους εκτός της Αττικής. Το πρόβλημα δε, διογκώνεται ακόμη περισσότερο όταν τίθεται σε συζήτηση από αρμόδιους υπουργούς θέμα σημαντικών μειώσεων στα διόδια. Αντί το Υπουργείο να δώσει στοιχεία για το πραγματικό κόστος των έργων και για τον χρόνο που θα απαιτηθεί για την ανάκτηση αυτού του κόστους με τα σημερινά διόδια και τη μειωμένη διέλευση λόγω της κρίσης, φαίνεται να υιοθετεί την άποψη ότι αυτό το κόστος θα το πληρώσουν, όχι αυτοί που πρωτίστως ωφελούνται από τα έργα, αλλά οι άλλοι.»

του Γ.Λιναρδάκη,αρχιτέκτονα

Τριάντα περίπου χρόνια μετά τον επί Τριτση αρχικό σχεδιασμό, τα ιδιωτικά αυτοκίνητα φαίνεται πως θα αποκλεισθούν από την οδό Πανεπιστημίου (που θα πάνε και θα υπάρχει άραγε ικανοποιητικός έλεγχος για τον αποκλεισμό των μοτοσυκλετών;) για να αποδοθεί (η Πανεπιστημίου) στους πεζούς στους ποδηλάτες και στα τραμ στο πλαίσιο ενός "μεγαλόπνοου" σχεδίου για το κέντρο της Αθήνας. Ποιος είναι ο αριθμός των πεζών και των ποδηλάτων στους οποίους θα αποδοθεί ο δρόμος;

Πεζοί: Εκτός από την διασταύρωση με Βουκουρεστίου και τις αφετηρίες των τρόλεϊ κοντά στο REX (που όμως σχετίζονται με το Σύνταγμα και την Ομόνοια) τα πεζοδρόμια της ποτέ δεν έχουν μεγάλη πυκνότητα πεζών γιατί (οι πεζοί) δεν έχουν λόγο να είναι εκεί.

Ποδηλάτες: Από Μεταξουργείο, Ψυρη, Μοναστηράκι, αλλά και προς Αλεξάνδρας, Κολωνάκι, Hilton είναι συνεχής ανηφόρα με μεγάλες κλίσεις (μόνο η οδός Πατησίων είναι για μεγάλο μήκος οριζόντια) πόσοι ποδηλάτες θα καταφέρουν να φτάνουν η να φεύγουν από εκεί και πόσο συχνά; Ποιος λοιπόν θα πάει να περπατήσει η να κάνει ποδήλατο στην οδό Πανεπιστήμιου; Τι θα βρει και τι θα κάνει εκεί;

Κτίρια: Διάβασα, θα αναδειχτεί η λεγόμενη Αθηναϊκή τριλογία. Ε και; Υπολόγισα ότι τα σχετικά ενδιαφέροντα κτίρια του δρόμου και των πλατειών Κοραή και Δικαιοσύνης μαζί με την τριλογία είναι 27. Ποιος θα αλλάξει δυο τρεις συγκοινωνίες μόνο και μόνο για να τα θαυμάσει, και αν το κάνει πόσες φορές θα το ξανακάνει;

Μητροπολιτικές χρήσεις (υπηρεσίες, πολιτισμός, διασκέδαση, εμπόριο): Υπάρχουν η θα εγκατασταθούν στην περιοχή κάποιοι μητροπολιτικού επιπέδου πόλοι έλξης η σημεία αναφοράς για να στηριχτούν παράπλευρες και συμπληρωματικές τους δραστηριότητες που προσελκύουν κόσμο; Μεθοδικά σχεδόν τα πάντα έχουν απομακρυνθεί ξεκινώντας από την δεκαετία του 1960 (το πανεπιστήμιο, τα δικαστήρια, ο Άρειος Πάγος, το δημοτικό νοσοκομείο και σύντομα η λυρική σκηνή και η εθνική βιβλιοθήκη που δεν αφορούν πολύ κόσμο είναι όμως εμβληματικές λειτουργιές). Παραμένουν η Ακαδημία το γενικό λογιστήριο οι κεντρικές υπηρεσίες των τριών τραπεζών και το Συμβούλιο της Επικρατείας, λίγα πράγματα.

Κανένας νέος σπουδαίος μαζικός πολιτιστικός χώρος η χώρος διασκέδασης δεν βρίσκεται στην οδό Πανεπιστήμιου και κάποια κέντρα διασκεδάσεως που κάποτε υπήρχαν αποτελούν (ξεχασμένη) ιστορία, απομένουν μόνο μερικά σινεμαδακια θεατράκια καφέ και πιτσαριες. Το εμπόριο ασήμαντων από κάθε άποψη προϊόντων που συνήθως πουλιούνται σε παράδρομους περιφερικών και επαρχιακών εμπορικών κέντρων ασφαλώς δεν είναι μητροπολιτική χρήση.

Τουρισμός: Μήπως υπάρχει κάποιο ισχυρό τουριστικό ενδιαφέρον για τους (ποιους;) επισκέπτες της Αθήνας; Δεν νομίζω.

Απασχόληση: Οι υπάλληλοι των ιδρυμάτων (και τραπεζών) με προσέλευση το πρωί παραμονή εντος των γραφείων και αναχώρηση με την λήξη του ωραρίου η το προσωπικό των φθινόντων μαγαζιών και γραφείων μαζί με τους συναλλασσομένους είναι αρκετοί ως πεζοί η ποδηλάτες για τον πεζόδρομο;

Ευρύτερη (επηρεαζόμενη;) περιοχή: Οι οικονομικά και οικιστικά υποβαθμισμένες κάθετες οδοί (πλην Βουκουρεστίου και Αμερικής) αλλά και οι μίζερες οδοί Σταδίου και Ακαδημίας θα αναβαθμιστούν αν πεζοδρομηθεί η οδός Πανεπιστήμιου ώστε να υπάρξουν δουλειές (άρα πεζοί); Η μήπως απαξιώσουν την επένδυση;

Η οδός Πανεπιστήμιου με τις σημερινές κατά είδος και (αντίστοιχο ποσοστό) χρήσεις γης δεν προσφέρει ούτε ισχυρό αστικό θέαμα ούτε δουλειές ούτε παιδεία ούτε διασκέδαση δεν είναι καν τουριστικός πόλος η έστω σημαντική διάβαση πεζών. Η οδός Πανεπιστήμιου αρχικά σχεδιάστηκε σαν δρόμος κύρους (όπως φανερώνει το παρελθόν της και τα απομεινάρια του στο παρόν της) και όχι σαν δρόμος αγοράς. Η συμβολική αξία της ίσως αποδεδειχθεί ωφελιμότερη για την πόλη και την χώρα αν της ξανά-αποδοθει αυτός ο ρόλος (σε συνεχεία ακριβώς ως το κέντρο της πόλης των λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας και Αμαλίας, των δυο δρόμων που, και αυτές, διατηρούν ακόμη κάποια υπολείμματα κύρους) και αν διατηρηθεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό η υποχρεωτική μαζική διέλευση αντί να μετατραπεί σε πεζόδρομο μειωμένης προσβασιμότητας. Τα πεζοδρόμια με τις δενδροστοιχίες τους (που δεν κρύβουν τα κτίρια) είναι υπεραρκετά για τους πεζούς αρκεί να ένια βατά, καθαρά και κυρίως ασφαλή.

Αν γίνει συγκροτημένη προσπάθεια προς την κατεύθυνση του δρόμου κύρους ίσως ακολουθήσουν και οι οδοί Ακαδημίας, Σταδίου (με την πλατεία Κλαύθμωνος) και, σε τρίτη κατηγορία, δια της Ομονοίας οι οδοί Αγίου Κωνσταντίνου και Πειραιώς μέχρι τις πλατείες Καραϊσκάκη και Κουμουνδούρου. Σε τέτοια περίπτωση ίσως ανασυγκροτηθεί το κέντρο της Αθήνας ως αξιόλογη έδρα υπηρεσιών τουλάχιστον και ως σύμβολο ενός φιλικού (και) προς την παραγωγή (όχι μόνο την κατανάλωση) φιλόδοξου κράτους, μιας δυναμικής κοινωνίας αν η Ελλάδα μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Τελικά, επειδή τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν οι πολίτες και όχι οι πολεοδόμοι η οι υπουργοί, καλό είναι (οι πολίτες) να έχουν σαφή και συνολική εικόνα για το έργο και όχι μόνο για κάποια τεχνικά χαρακτηριστικά του.

Για να το γράψω αλλιώς. Όλοι θέλουμε να ανακαινίσουμε το παλιό μας σπίτι, λογαριάζουμε όμως τι θα ξοδέψουμε, που θα βρούμε τα λεφτά, που αποσκοπούμε με την ανακαίνιση και ποιο θα είναι το όφελος μας τεκμηριωμένα.

Αν υπάρχει κάτι το οποίο έχει κατορθώσει αυτή η Κυβέρνηση είναι η ποινικοποίηση της καθημερινότητας. Αυτόφωρο για τον ΦΠΑ, ποινικοποίηση για τις παραβάσεις που αφορούν θέματα περιβάλλοντος, διαταγές πληρωμής για όσους αρνούνται να πληρώσουν τα διόδια, ποινικές διώξεις για… Αν ένας λογικός άνθρωπος κάνει μία απλή πρόσθεση με τους πόσους αφορούν αυτά τα αυτόφωρα και οι ποινικές διώξεις θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το 20% του ενεργού πληθυσμού αυτής της χώρας θα πρέπει να οδηγηθεί είτε στις δικαστικές αίθουσες είτε στις φυλακές. Μα αφού παρανομούν;, θα ισχυριστεί κάποιος και θα έχει δίκιο. Όμως γεννάται μία εύλογη απορία.

Εντάξει για όλους εκείνους που παρανομούν . Σίγουρα θα πρέπει να υπάρχουν κυρώσεις αλλά μήπως η εξουσία αλληθωρίζει; Τα τελευταία είκοσι χρόνια , οι καταγγελίες για σκάνδαλα βρίθουν. Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς. Από τα «δωράκια» της ΔΕΗ; Από τα εξοπλιστικά προγράμματα; Από το Βατοπαίδι; Από το Χρηματιστήριο; Από τα ομόλογα; Από τις υποκλοπές; Από την ΑΓΕΤ… ; Σε όλες αυτές τις υποθέσεις που εμπλέκονται άνθρωποι της εξουσίας δεν έχει ανοίξει ούτε μύτη. Κανείς μα κανείς δεν έχει καταλήξει στην φυλακή. Κανείς μα κανείς δεν έχει πληρώσει τις συνέπειες των πράξεων του. Με τερτίπια, με παραγραφές ,με ψήφους στην Βουλή όλοι κατορθώνουν όχι μόνο να εξασφαλίζουν το ατιμώρητο αλλά και να απολαμβάνουν όλα όσα κέρδισαν στην διάρκεια των θητειών τους είτε με όσα έκαναν είτε με όσα ξέχασαν να κάνουν. Το χειρότερο απ΄όλα;

Μόλις οι βουλευτές της αντιπολίτευσης μετατραπούν σε βουλευτές της συμπολίτευσης παθαίνουν αμνησία ακόμα και για τις ερωτήσεις που κατέθεταν τις προηγούμενες θητείες στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου . Για να το πούμε πιο απλά. Ο κάθε βουλευτής στα πλαίσια της άσκησης των καθηκόντων του υποβάλλει ερωτήσεις στους υπουργούς της εκάστοτε Κυβέρνησης για θέματα αρμοδιοτήτων του. Τις περισσότερες φορές οι υπουργοί από την πλευρά τους απαντούν με ένα τυπικό σημείωμα και όλα είναι καλώς καμωμένα. Αν καταγράψει κάποιος την πρακτική των βουλευτών των δύο μεγάλων κομμάτων από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα που έχουν κυβερνήσει θα διαπιστώσει ότι είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις εκείνων που επιμένουν στην διερεύνηση θεμάτων που οι ίδιοι άνοιξαν ως αντιπολίτευση. Δυστυχως το φαινόμενο αυτό έχει αρχίσει να παρατηρείται και στους βουλυτές των μικρότερων κομμάτων, οι οποίοι τις περισσότερες φορές αρκούνται στην απάντηση της εξουσίας και κλείνουν το θέμα. Και αναρωτιέται κανείς : πως εννοούν όλοι αυτοί την ισοπολιτεία και την ισονομία; Μήπως εφαρμόζουν την θεωρία ότι κάποιοι είναι πιο ίσοι και ως εκ τούτου βρίσκονται στο απυρόβλητο;

Αυτό που είναι πλέον πραγματικότητα είναι ότι κάθε μέρα που περνά ο απλός έλληνας αισθάνεται την απελπισία να τον πνίγει. Μπορεί να μη αντιδρά. Μπορεί να κατασκευάζει προφάσεις για να δικαιολογεί την πολιτική του καναπέ που ακολουθεί. Μπορεί ακόμα και να μιλά για την αναγκαιότητα μίας πολιτικής σαν και αυτή που ακολουθείται προκειμένου μέσω του κολασμού να έλθει η κάθαρση. Αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα –εκτός από εκείνους που έχουν συμφέρον-που να μη αναρωτιέται βαθειά μέσα του. Μήπως η ισονομία είναι μία απλή λέξη χωρίς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα;

Την απόσυρση του άρθρου 7 του σχεδίου νόμου για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, με το οποίο προβλέπεται η κατάργηση των ελάχιστων αμοιβών, ζήτησε ο Πρόεδρος του ΤΕΕ Χρήστος Σπίρτζης, μιλώντας στην Επιτροπή Οικονομικών του Κοινοβουλίου. Ο πρόεδρος του ΤΕΕ προειδοποίησε για στρεβλώσεις, οι οποίες, όπως είπε θα προκύψουν από την κατάργηση του κώδικα αμοιβών, με άμεσες συνέπειες στην ασφάλεια του πολίτη, στο δημόσιο συμφέρον, στα έσοδα του κράτους και στο εισόδημα των μηχανικών. Εισηγήθηκε επίσης τη διατήρηση του συστήματος και τον εξορθολογισμό του, υπογραμμίζοντας ότι σε αντίθετη περίπτωση θα σημαδοτοτηθεί η απορύθμιση του επαγγέλματος του μηχανικού και η αντιμετώπιση, στο εξής, του επιστημονικού έργου ως εμπορεύματος, δυο δεδομένα που δεν τιμούν, αλλά προπαντός δεν συμφέρουν τη χώρα. Ασκώντας εξάλλου κριτική στο νομοσχέδιο, επισήμανε ότι αντί να αντιμετωπίζει τις κλειστές αγορές και τα ολιγοπώλια τα οποία αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της χώρας, στρέφεται κατά των μηχανικών και γενικότερα των επιστημόνων. «Μας λένε πως το επιστημονικό έργο είναι εμπόρευμα. Φθηνό για τους μεταπράτες, τις τράπεζες και όσους θέλουν να συγκεντρώσουν σε λίγους και τα επιστημονικά επαγγέλματα», πρόσθεσε. Απαντώντας σε ερωτήσεις βουλευτών σχετικά με την ανυπαρξία μηχανισμών ελέγχου, ο κ. Σπίρτζης υπογράμμισε την απόφαση της Δ.Ε. του ΤΕΕ να αναδείξει τις στρεβλές καταστάσεις που προκύπτουν από την εφαρμογή του σημερινού Κώδικα Δεοντολογίας και ανακοίνωσε την σύσταση Επιτροπής Αναθεώρησης του Κώδικα Δεοντολογίας του ΤΕΕ, του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των πειθαρχικών συμβουλίων, καθώς και την αναθεώρηση των προβλεπόμενων ποινών. Αποκάλυψε επίσης ότι στο ΤΕΕ έχουν περιέλθει καταγγελίες για στελέχη πολεοδομικών γραφείων Δήμων, τα οποία ασκούν ακόμη και κατά την ώρα της υπηρεσίας τους το επάγγελμα του μελετητή, καταθέτοντας συγκεκριμένα στοιχεία, επισημαίνοντας ότι το Επιμελητήριο δεν έχει κατά το νόμο καμία πειθαρχική αρμοδιότητα σε τέτοιες περιπτώσεις. Advertisement