Εξοχική ...αυτοσχεδιασμοί

Η στήλη αυτή κατά καιρούς έχει ασχοληθεί με την αγορά της εξοχικής κατοικίας. Η επιλογή του συγκεκριμένου θέματος δεν έγινε με κριτήρια εμπορικά αφού ως γνωστόν οι μισοί έλληνες έχουν ένα οικοπεδάκι στη θάλασσα. Η επιλογή στόχευε στο να ευαισθητοποιήσει τα πολιτικά κόμματα για να διατυπώσουν τις θέσεις τους για το συγκεκριμένο θέμα. Δυστυχώς οι φορείς δεν έδειξαν την προσδοκώμενη ευαισθησία και κώφευαν κάθε φορά που το θέμα αναδεικνύονταν από τις στήλες ης εφημερίδας. Δηλαδή ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών κομμάτων τάσσονται υπέρ της ανάπτυξης της συγκεκριμένης δραστηριότητας εν τούτοις όλα παραμένουν στα …»χαρτιά». Το χειρότερο από όλα είναι ότι η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει στο εγγύς χρονικό διάστημα αφού η μεταμόρφωση των ευχολογίων σε τρέχουσα πρακτική δεν φαίνεται ότι θα γίνει άμεσα. Ετσι το «μπαλάκι» δηλαδή η πρωτοβουλία των κινήσεων πρέπει να περάσει στους τοπικούς φορείς-περιφέρειες, νομαρχίες, δήμους και επιμελητήρια-. Αυτοί μπορούν να λειτουργήσουν ως μοχλοί πίεσης για την προώθηση ρυθμίσεων οι οποίες θα λύνουν τις παθογένειες της συγκεκριμένης αγοράς και θα θέτουν τις βάσεις για τη χάραξη μίας μακροπρόθεσμης πολιτικής η οποία θα είναι ο «μπούσουλας» για το που πρέπει να πάει η συγκεκριμένη αγορά. Το ζητούμενο αυτή τη στιγμή δεν είναι η μεγέθυνση της βιομηχανίας εξοχικής κατοικίας αλλά οι όροι και οι προϋποθέσεις που θα γίνει. Χωρίς προγραμματισμό και χωρίς στρατηγική το σίγουρο είναι ότι τελικά το χωροταξικό, περιβαντολογικό και το οικολογικό κόστος θα είναι μακροπρόθεσμα τόσο μεγάλο ώστε να δημιουργήσει δίνες που θα καταπιούν και την ίδια την αγορά . Αυτό πληρώνει τώρα και η Ισπανία στην οποία οι αδιάθετες εξοχικές κατοικίες πλησιάζουν το 1.000.000 , σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες. Οι επισημάνσεις αυτές δεν έχουν χαρακτήρα κινδυνολογίας αλλά στοχεύουν στο να αποφευχθεί το πιο δυσάρεστο σενάριο. Πρόκειται σενάριο που προβλέπει την απαξίωση ολόκληρων περιοχών λόγω της απρογραμμάτιστης υπερεκμετάλλευσης. Η αποφυγή αυτής της προοπτικής δεν είναι θέμα αγοράς αλλά ζήτημα υψίστου εθνικού ενδιαφέροντος αφού οι καταστροφές θα είναι είτε μη αναστρέψιμες είτε θα «μεταφράζονται» σε ένα τεράστιο οικονομικό κόστος το οποίο δεν μπορεί να το σηκώσει μία γενιά.