Με το βλέμμα στραμμένο στον δεύτερο γύρο, των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, τα κόμματα έχουν αποδυθεί από το βράδυ της Κυριακής σε έναν μαραθώνιο διαβουλεύσεων και ζυμώσεων αφού οι εκλογικές μάχες σχεδόν στο σύνολό τους θα κριθούν την ερχόμενη Κυριακή. Κερδισμένη" αποδεικνύεται και η αποχή, που πλησιάζει το 40%, . Στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, στην Αττική, προηγείται ο Γιάννης Σγουρός, ο οποίος θα αναμετρηθεί στον δεύτερο γύρο με τον Β. Κικίλια. Από τον πρώτο γύρο φαίνεται να εκλέγεται ο επίσης υποστηριζόμενος από το ΠΑΣΟΚ στην περιφέρεια του Ν. Αιγαίου Γ. Μαχαιρίδης, ενώ υποψήφιοι στηριζόμενοι είτε αμιγώς από το ΠΑΣΟΚ, είτε με συνεργασίες, προηγούνται σε πέντε ακόμη περιφέρειες. Στις υπόλοιπες έξι περιφέρειες βρίσκονται στην πρώτη θέση, υποψήφιοι με τη στήριξη της ΝΔ ή και άλλων πολιτικών δυνάμεων. Σε επίπεδο δήμων, η μάχη έχει ξεκαθαρίσει από την πρώτη Κυριακή σε 104, ενώ σε επαναληπτικές εκλογές θα οδηγηθούν 221 δήμοι. Σε ντέρμπι, για το ποιος θα εξασφαλίσει την πρωτιά στον πρώτο γύρο, είναι 39 δήμοι. Στην Αθήνα, ο Νικ. Κακλαμάνης προηγείται με 34,9% και ακολουθεί ο Γ. Καμίνης με 28,4%. Στον Πειραιά, ο Γ. Μίχας έχει σαφές προβάδισμα με 29,5%, έναντι του Β. Μιχαλολιάκου που λαμβάνει 23%. Τρίτος είναι ο Π. Μαντούβαλος με 18,77%. Στη Θεσσαλονίκη ο Κ. Γκιουλέκας είναι πρώτος με 37,8% και ο Ιω. Μπουτάρης δεύτερος με 33,5%.

Αυτή η ηλεκτρονική εφημερίδα προσπάθησε στον ένα χρόνο που βρίσκεται στον «αέρα» να παρουσιάζει ,να αναλύει και –κάποιες φορές- να κριτικάρει αποφάσεις και πρακτικές των πολιτικών. Πάγια αρχή της είναι ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για πολιτικούς-σωτήρες ή για πολιτικούς –μεσσίες. Αντίθετα είναι υποχρέωση όλων των πολιτών να μιλάμε για πολιτικές που εκπορεύονται από τις αποφάσεις, τις πρακτικές και τις επιλογές των προσώπων . Άλλωστε , όπως είναι γνωστό η ιστορία δεν γράφεται με βάση τα πρόσωπα αλλά με τις πολιτικές που ακολουθούν.

Πριν ένα χρόνο περίπου με μία σειρά άρθρων, προειδοποιήσαμε για λαθεμένες επιλογές στην διαχείριση της δημοσιονομικής κρίσης. Μιλήσαμε , χρησιμοποιώντας την ιστορική εμπειρία, για ευκαιρίες που κινδυνεύουν να χαθούν στην ευρωπαϊκή σκηνή αλλά και για τον κίνδυνο που παραμονεύει να χρησιμοποιηθεί η ελληνική κρίση χρέους για να ανατραπούν οι θεμελιώδεις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης , όπως είχαν διατυπωθεί στην συνθήκη της Ρώμης. Είχαμε επισημάνει ταυτόχρονα ότι η δημοσιονομική κρίση θα μπορούσε να προσφέρει μία ιστορική ευκαιρία για την εκφορά ενός τεκμηριωμένου αντιπολιτευτικού λόγου που θα ξεπερνά τις κομματικές αγκυλώσεις και θα συμβάλλει στις κοσμογονικές αλλαγές που ήταν «επί θύραις».

Δυστυχώς , η πραγματικότητα αποδείχθηκε πολύ σκληρή αφού ανέδειξε τις αγκυλώσεις του πολιτικού /κομματικού συστήματος -και αυτό αφορά τόσο την συμπολίτευση όσο και την αντιπολίτευση. Η μεν οδήγησε την χώρα σε συνθήκες διεθνούς οικονομικού ελέγχου και η δε , όχι μόνο δεν κατάφερε να αρθρώσει τεκμηριωμένο πολιτικό λόγο, αλλά συνέβαλλε σε σημαντικό βαθμό στην απαξίωση της πολιτικής ζωής του τόπου.

Γιατί αναφέρουμε όλα αυτά; Διότι πολλοί αναγνώστες με ηλεκτρονικά μηνύματα που έστειλαν κατέκριναν την εφημερίδα για την  απόσταση που κρατά από τις αυτοδιοικητικές εκλογές . Όμως η στάση αυτή είναι κατά την γνώμη μας η πιο ενδεδειγμένη σε αυτές τις εκλογές οι οποίες είναι κατ ΄ επίφαση δημοτικές. Στην πραγματικότητα η σιωπή δεν είναι τίποτε άλλο παρά σεβασμός στο αναγνώστη ο οποίος για πρώτη φορά αναγκάζεται να συνδέσει την επιλογή του για το ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει το αποχετευτικό πρόβλημα του χωριού του ή της συνοικίας του με το Μνημόνιο.

Και αυτό γιατί η στάση του «μεταφράζεται» από κάποιους ως ψήφος εμπιστοσύνης ή αποδοκιμασίας στις επιλογές του κόμματος που κυβερνά . Για πρώτη φορά Κυβέρνηση και αντιπολίτευση προειδοποιούν απροκάλυπτα τον υπέργηρο ψηφοφόρο στα Άγραφα ότι δεν θα πρέπει να αποφασίσει με κριτήριο την υποψηφιότητα του γιού του στο τοπικό συμβούλιο αλλά με κριτήριο το μνημόνιο.

Μιλάμε δηλαδή για μία απόλυτη σχιζοφρένεια που συνδέει τον βόθρο με το μνημόνιο και στην οποία θα πρέπει να προσαρμοστεί ο ελληνικός λαός. Ε , λοιπόν εμείς δεν δεχόμαστε τέτοιου είδους διλλήματα . Δεν τα δεχόμαστε επειδή γνωρίζουμε ότι σε μία δημοκρατική πολιτεία οι απαντήσεις μπορούν να δοθούν με άλλους τρόπους πχ με δημοψήφισμα και όχι με τον ευτελισμό του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να μπούμε σε ένα διάλογο που εξυπηρετεί μόνο εκείνους που έχουν τις καρέκλες και τους άλλους που τις εποφθαλμιούν.

Πιστεύουμε, δηλαδή , ότι η πολιτική αποκλειστικό στόχο έχει την ευημερία των πολιτών και όχι των πολιτικών Και για να γίνουμε πιο σαφείς θα χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα: Με αφορμή ένα άρθρο του realestatenews.gr το οποίο αναπαρήγαγε η Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ήλθε για μία ακόμα φορά στην επιφάνεια το θέμα του ιστορικού κέντρου.

Εφημερίδες, τηλεοπτικές εκπομπές , πολιτικοί , ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι «ανακάλυψαν»  την γκετοποίηση του ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας και τα παιγνίδια που παίζονται εκεί. Ο λόγος τους καταγγελτικός όμως όλοι τους ξέχασαν το θέμα των ευθυνών. Και αυτό γιατί οι ευθύνες είναι διακομματικές. Η κυρία Διαμαντοπούλου όταν ήταν αντιπολίτευση είχε καταθέσει ερώτηση στην Βουλή για την γκετοποίηση του κέντρου. Ο Άρειος Πάγος είχε παρέμβει ζητώντας από την τότε Κυβέρνηση -και σημερινή αντιπολίτευση -να αναζητήσει υπευθυνους. Τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα είχαν καταγγείλει τους δύο μεγάλους του πολιτικού συστήματος για αδιαφορία αλλά δεν έκαναν τίποτε απολύτως για να πιέσουν.

Και τι έγινε; Τιποτε! Μα τι θα μπορούσαν να κάνουν θα αναρωτηθείτε κάποιοι από εσάς. Αντί, να φωνάζουν, να κάνουν πορείες και να διχάζουν μπορούσαν να παρεμβαίνουν καθημερινά στις «καυτές» περιοχές με συναυλίες , εκθέσεις, ομιλίες, ιατρικές πρωτοβουλίες και ότι άλλο μπορεί να «γεννήσει» η ανθρώπινη φαντασία.

Ας πήγαιναν καθημερινά στην γωνία της Σοφοκλέους με την Σωκράτους εκεί που τα ναρκωτικά έχουν γίνει καθεστώς. Σίγουρα , η επίμονη και η επώνυμη παρουσία τους θα ανάγκαζε τους άλλους να κινητοποιηθούν ενώ θα αναδείκνυε και την έλλειψη βούλησης των κατά καιρούς κυβερνώντων να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν ουσιαστικές πολιτικές και όχι να προσπαθούν να μας πουν ότι με αναπλάσεις πλατειών θα το λύσουν.

Αν ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο του μεγαλύτερου δήμου της χώρας ήθελαν να παρέμβουν στον Άγιο Παντελεήμονα έπρεπε να είναι καθημερινά ΕΚΕΙ και να προσπαθούν να συμφιλιώσουν και όχι να διχάσουν. Τι έκαναν ; Απείχαν και άφησαν ελεύθερο το έδαφος για διάφορες ακραίες απόψεις που όξυναν ακόμα περισσότερο το ήδη φορτισμένο κλίμα

Εμείς πιστεύουμε στις λύσεις . Στο ρεαλισμό, που αναδεικνύεται από τον καλοπροαίρετο διάλογο ο οποίος είναι εστιασμένος στο συμφέρον των πολιτών-δημοτών . Στην συναίνεση που δεν διχάζει αλλά ενώνει. Στην αποδοχή της αντίθεσης και όχι στον προσχηματικό διάλογο.

Σε αυτές τις εκλογές δεν είδαμε τίποτε από όλα αυτά. Αντίθετα βρεθήκαμε απέναντι σε κούφια λόγια και σε αυτοπροσδιοριζόμενους σωτήρες και για όλους αυτούς του λόγους επιλέξαμε να σιωπήσουμε …

Πραγματικά είναι να αναρωτιέται κανείς ποιος είναι ο ρόλος της Τράπεζας της Ελλάδος και –κυρίως-τι ρόλο θέλει να διεκδικήσει. Όσον αφορά στο ρόλο της είναι σαφώς καθορισμένος στην εποπτεία του τραπεζικού συστήματος. Εκεί αρχίζει και εκεί τελειώνει το εύρος των δραστηριοτήτων. Με δεδομένο αυτό είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς για κάποιες επιλογές της. Για παράδειγμα, οι υποδείξεις για την ΕΡΤ ή οι κατευθύνσεις και τα σχόλια για την δημόσια ακίνητη περιουσία ή η σύσταση ομάδος για το περιβάλλον ή…

Με δεδομένο ότι ο θεσμικός της ρόλος είναι σαφώς οριοθετημένος δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν : ή λειτουργεί και παρεμβαίνει σύμφωνα με τις επιταγές της Κυβέρνησης σε μία προσπάθεια να δημιουργηθεί κλίμα και να «μετρηθεί» η κοινή γνώμη ή διεκδικεί κάποιο άλλον ρόλο στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Αλλά και τα δύο αυτά ενδεχόμενα αποτελούν σαφή παραβίαση όχι μόνο του ρόλου της αλλά ενδεχομένως και του νομικού πλαισίου που κατοχυρώνει την ύπαρξη της. Οι πιο καχύποπτοι που γνωρίζουν και την οργανική σύνδεση της με την ΕΚΤ θα μπορούσαν να υποθέσουν και πολλά άλλα .

Εμείς στο realestatenews.gr πιστεύουμε ότι το Σύνταγμα έχει ήδη δώσει τις απαντήσεις του σχετικά με τον ρόλο του κάθε θεσμικού φορέα στην λειτουργία και στην διακυβέρνηση της χώρας. Πιστεύουμε ότι η Κυβέρνηση του τόπου έχει την λαϊκή εντολή να διαχειριστεί τα θέματα της διακυβέρνησης του τόπου. Για την αποτελεσματικότητα της λογοδοτεί απέναντι στον ελληνικό λαό ο οποίος είτε ανανεώνει την εμπιστοσύνη του είτε την αναιρεί. Δηλαδή σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι υπεύθυνη για όλα αυτά τα θέματα . Παράλληλα ο ρόλος των κομμάτων είναι να ασκούν κριτική και να ελέγχουν τις επιλογές της εκάστοτε Κυβέρνησης. Αυτοί είναι οι κανόνες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Κάθε παρεκτροπή όσο αθώα και αν είναι δεν παύουν να αποτελούν συμπεριφορές που δεν προβλέπονται από το Σύνταγμα της χώρας.

Το σίγουρο είναι ότι η Κυβέρνηση αισθάνεται αμηχανία.Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής διαχώρισε τις θέσεις της κυβέρνησης από εκείνες του προέδρου της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργου Προβόπουλου, όπως αυτές εκφράστηκαν στην έκθεση της ΤτΕ που δημοσιεύθηκε την Τρίτη. «Φυσικά και δεν είναι η θέση της κυβέρνησης», δήλωσε ο κ. Πεταλωτής, ερωτηθείς αν ασπάζεται τις προτάσεις που κατέθεσε ο κ. Προβόπουλος. Σημείωσε επίσης ότι σε αυτή την έκθεση υπάρχει μια συγκεκριμένη ανάλυση της οικονομικής κατάστασης, διατυπώνονται κάποιες προτάσεις, υπογραμμίζοντας ότι «η κυβέρνηση στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων που έχει, σκέφτεται, διαβουλεύεται, επεξεργάζεται όλες τις προτάσεις, που κατατίθενται και αποφασίζει, όμως, πάνω στην πορεία που έχει χαράξει η ίδια»

. Ερωτηθείς εάν θα γίνουν αποδεκτές κάποιες από τις προτάσεις του προέδρου της ΤτΕ, επεσήμανε ότι «είναι διαφορετική η θέση του κ. Προβόπουλου από εκείνη της κυβέρνησης και διαφορετικοί οι ρόλοι και φυσικά οι προτάσεις που διατυπώνονται έχουν άλλη διάσταση». Σχετικά με τις προτάσεις για κλείσιμο ΚΑΠΗ και συγχώνευση κρατικών καναλιών, ο κ. Πεταλωτής δήλωσε ότι τα ΚΑΠΗ δημιουργήθηκαν επί ΠΑΣΟΚ και ότι η κυβέρνηση υπερασπίζεται το κοινωνικό κράτος, μέσα σε αυτές τις συνθήκες.

Οι πολιτικοί έχουν μία μοναδική ικανότητα . Να εμφανίζουν τα πράγματα με ένα τέτοιο τρόπο λες και μιλούν για άλλη χώρα. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό προσφέρονται και οι συνθήκες.

Το μπαλκόνι, τους προσφέρει το προνόμιο του μονόλογου, η Βουλή το προνόμιο των άδειων εδράνων και οι σπάνιες τηλεοπτικές συνεντεύξεις τις γενικόλογες ερωτήσεις , που μάλιστα για να εξασφαλίσει πρόσθετη προστασία ο ερωτώμενος "απαγορεύει" κάθε επιπλέον σχόλιο ή ερώτηση από τον δημοσιογράφο. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί αισθάνομαι ότι για μία ακόμα φορά τώρα που τελείωσε και αυτή η επικοινωνία ενός πρωθυπουργού με τον λαό όλοι οι έλληνες που περιμένουν μία απάντηση θα κλείσουν τους τηλεοπτικούς τους δέκτες με μία απορία: τελικά τι θα γίνει με την δική ΜΟΥ καθημερινότητα;

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους : οι 600.000 των ανέργων , οι χιλιάδες επιχειρήσεις που έχουν κλείσει, οι Αθηναίοι που αντιμετωπίζουν την εγκληματικότητα στο κέντρο της Αθήνας , οι συνταξιούχοι που πένονται το μόνο που άκουσαν ήταν τη λέξη ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Μία λέξη που χρησιμοποιήθηκε ως κολυμπήθρα του Σιλωαμ προσφέροντας στον ερωτώμενο την δυνατότητα να πει ότι θα ήθελε να πει και να αποφύγει ότι θα ήθελε να αποφύγει.

Αφού λοιπόν τελείωσε το διακαναλικό σώου ας καθίσουμε ο καθένας ξεχωριστά να σκεφτεί αν πήρε έστω και μία απάντηση στο πρόβλημα που τον απασχολεί.

Ας αναρωτηθεί ο άνεργος αν πήρε απάντηση στο πότε θα ανοίξουν οι δουλειές.

Ας αναρωτηθεί ο μικρομεσαίος για το αν πήρε απάντηση στο πως θα σώσει το μαγαζί του.

Ας αναρωτηθεί ο συνταξιούχος για το αν πήρε απάντηση για το πότε θα δει την σύνταξη του να φθάνει στα επίπεδα του 2009.

Ας αναρωτηθεί ο καταναλωτής για το αν πήρε απάντηση για το πότε θα παρέμβει το κράτος να σταματήσει την κερδοσκοπία.

Ας αναρωτηθεί, ο πολίτης για αν πήρε απάντηση για το πότε θα βελτιωθούν οι συνθήκες υγείας.

Δυστυχώς , κανένας δεν πήρε καμία απάντηση πέραν τις γενικόλογες αερολογίες που έχει συνηθίσει να ακούει και οι οποίες δεν αντέχουν ούτε στην βάσανο του ...καφενείου. Και πραγματικά αναρωτιέται κανείς προς τι όλο αυτό το σώου;