Εικόνα ερήμωσης παρουσιάζει σήμερα σημαντικός αριθμός λουτροπόλεων της Βόρειας Ελλάδας, και ειδικότερα όσων παραδοσιακά δούλευαν την περίοδο του καλοκαιριού με άτομα τρίτης ηλικίας. Για πτώση της κίνησης έως και 100% κάνουν λόγο οι εκπρόσωποι των διοικήσεων των δημοτικών λουτρών, αποδίδοντας το γεγονός αφενός στην καθυστέρηση της έγκρισης των λουτρικών επιδομάτων από τα ασφαλιστικά ταμεία και αφετέρου στην οικονομική κρίση. Η κρίση επηρέασε άμεσα όλες τις ελληνικές λουτροπόλεις. Ορισμένες εξ αυτών είναι αυτή την περίοδο νεκρές. Για να ξεπεραστεί η κρίση και να στηριχτούν οι περιοχές αυτές, πρέπει όλα τα ασφαλιστικά ταμεία να εγκρίνουν άμεσα τα λουτρικά επιδόματα στους ασφαλισμένους τους . Έρημα είναι σήμερα τα λουτρά Σιδηροκάστρου, τα οποία από τον Ιούνιο έως και τα μέσα Αυγούστου παραδοσιακά φιλοξενούσαν άτομα τρίτης ηλικίας. Παρόμοια εικόνα και για τα λουτρά Νέας Απολλωνίας Μεγάλες απώλειες, που αγγίζουν το 60%, σημειώνονται στα λουτρά Τραϊανούπολης Έβρου, καθώς και αυτή η λουτρόπολη έπαιρνε ζωή κάθε καλοκαίρι από τα άτομα τρίτης ηλικίας. Φέτος η δημοτική επιχείρηση πήρε έγκριση να φιλοξενήσει μόλις 800 άτομα, μέσω των προγραμμάτων θεραπευτικού τουρισμού, από 900 πέρυσι και 1.200 το 2009. Τέλος, κάμψη τόσο στον τζίρο όσο και στις λούσεις σημειώνεται και στα λουτρά Λουτρακίου (Πόζαρ), που όμως δεν ξεπερνά το 15%.

Η μηνιαία εφημερίδα των Κωνσταντινουπολιτών της Αθήνας «Ο Πολίτης» (Ιούνιος 2011) δημοσιεύει ρεπορταζ που τιτλοφορείται «Εξοχικό στην... Τουρκία αγόρασαν 10.000 Ελληνες!» Κατά το ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg (έκθεση της τουρκικής υπηρεσίας κτηματογράφησης για αγορές ακινήτων στην Τουρκία της τελευταίας τετραετίας), οι έλληνες στρέφουν τις... επενδυτικές τους προτιμήσεις (πού αλλού;) στα μικρασιατικά παράλια, ιδίως σε Αττάλεια και Αλικαρνασσό, επειδή: πρώτον, έχουν καλή σύνδεση με τα... ελληνικά νησιά και δεύτερον (ας το δουν αυτό οι ημεδαποί κατασκευαστές που κρατούν απούλητες χιλιάδες κατοικίες περιμένοντας να... αναληφθούν οι τιμές!), επειδή οι τιμές κατοικίας στα μικρασιατικά παράλια κυμαίνονται μεταξύ 1.000-1.300 ευρώ το τετραγωνικό, με τις αντίστοιχες στα ελληνικά νησιά συνήθως να ξεπερνούν τα 2.000.

Με δύο «ταχύτητες» τρέχει πλέον η αγορά ακινήτων. Στην μία βρίσκονται ακίνητα για τα οποία εξακολουθεί να υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον και στα οποία οι τιμές έχουν καταγράψει πτώση που δεν ξεπερνά το 10%. Στην άλλη «ταχύτητα» είναι ακίνητα τα οποία , αραχνιάζουν στα αζήτητα και οι τιμές τους έχουν υποχωρήσεις από τότε που ξεκίνησε η κρίση μέχρι σήμερα ,πάνω από 35%. Η αιτία; Κυρίως η έλλειψη ρευστότητας , η απουσία ενοικιαστών και η υψηλή φορολογική επιβάρυνση. Στο ράφι λοιπόν βρίσκονται τα εξής ακίνητα:

-μεγάλα διαμερίσματα και μεζονέτες σε ακριβές περιοχές και δημοφιλή τουριστικά θέρετρα. Τα ακριβά βόρεια προάστια και οι φημισμένοι τουριστικοί προορισμοί όπως για παράδειγμα η Μύκονος συγκεντρώνουν ένα μεγάλο ποσοστό των ακινήτων αυτών. Ειδικότερα , βίλλες σε κοσμικά νησιά που έγιναν κυρίως με δανεισμό προσφέρονται έως και 40% χαμηλότερα από την αξία που είχαν το 2009 αλλά παρόλα αυτά δεν βρίσκεται αγοραστής. Αυτοί που θέλουν –και μπορούν-να αγοράσουν περιμένουν ακόμα χαμηλότερες τιμές . Ενώ είναι πολλοί εκείνοι που έχουν την ρευστότητα αλλά φοβούνται τον λογαριασμό της εφορίας.

-πολύ μικρά «προβληματικά» ακίνητα στο κέντρο των μεγάλων πόλεων. Υπόγειες γκαρσονιέρες, μικρά διαμερίσματα με μεγάλες φθορές, ισόγεια δυάρια είναι παντελώς απαξιωμένα καθώς κανείς δεν τα ακουμπά. Οι μοναδικοί πελάτες είναι αλλοδαποί που τα νοικιάζουν σε συμπατριώτες τους ως υπνωτήρια.

-όλα τα διαμερίσματα που βρίσκονται σε περιοχές με υψηλούς δείκτες εγκληματικότητας. Εκεί οι τιμές έχουν σημειώσει κατακόρυφη πτώση ενώ οι αγοραστές έχουν εξαφανιστεί. Οι αιτίες πολλές. Μέχρι πριν την κρίση, οι καλύτεροι πελάτες ήταν αλλοδαποί που έφτασαν στη χώρα την δεκαετία του ’90 απέκτησαν οικογένειες και ήθελαν να αγοράσουν ένα σπίτι. Η ανεργία και η συρρίκνωση και του δικού τους εισοδήματος επηρέασε τις οικονομικές τους αποφάσεις και έτσι βγήκαν και αυτοί από την αγορά. Επίσης , κάποιοι από αυτούς με οικονομική άνεση προτιμούν τα προάστια για να αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής τους και δεν ενδιαφέρονται για ακίνητα στις συγκεκριμένες περιοχές.

-καταστήματα που βρίσκονται σε παράπλευρες αγορές. Η αλήθεια είναι ότι οι συνοικιακές αγορές του κέντρου των μεγάλων πόλεων έχουν εξαφανιστεί. Μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’80 , τα καταστήματα αυτά «ζούσαν» από τους κατοίκους των συνοικιών. Σήμερα με την συρρίκνωση του πληθυσμού και με τις αλλαγές στα καταναλωτικά πρότυπα, τα περισσότερα είτε έχουν κλείσει είτε έχουν αλλάξει χρήση (καφέ, κομμωτήρια κ.α). Έτσι η ζήτηση έπεσε στο ναδίρ συμπαρασύροντας και τις τιμές τους. Παρόλα αυτά , χιλιάδες ακίνητα αυτής της κατηγορίας παραμένουν αδιάθετα.

-Μικρά γραφεία σε παλιές πολυκατοικίες. Πρόκειται για γραφεία 10-15 τετραγωνικών μέτρων σε πολυκατοικίες του ’50 και του ’60, που δεν έχουν στοιχειώδεις υποδομές πχ χρησιμοποιούν κοινόχρηστες τουαλέτες . Τα γραφεία αυτά παραμένουν στα αζήτητα αν και πουλιόνται για ένα «κομμάτι ψωμί».

«Κούρεµα» 20% στα ενοίκια που πληρώνει το ∆ηµόσιο σε ιδιώτες και οργανισµούς προβλέπει το πολυνοµοσχέδιο που κατέθεσε ο υπουργός Οικονοµικών κ. Ευ. Βενιζέλος την Πέµπτη το βράδυ στη Βουλή προκειµένου να στηρίξει τον καταρρέοντα προϋπολογισµό και να αυξήσει τα έσοδα που παρουσίασαν υστέρηση άνω των 3 δισ. ευρώ το πρώτο εξάµηνο του χρόνου.

Οπως ορίζεται στο πολυνοµοσχέδιο, από τη δηµοσίευση του νέου νόµου τα µισθώµατα που καταβάλλουν το Ελληνικό ∆ηµόσιο, οι ΟΤΑ και όλοι οι δηµόσιοι φορείς για τη µίσθωση ακινήτων στα οποία στεγάζονται υπηρεσίες τους µειώνονται κατά 20%.

Το ποσοστό υπολογίζεται στα ενοίκια που κατέβαλαν τον Ιούλιο του 2010, που σηµαίνει ότι αν στο µεταξύ έχουν κάνει τη µείωση τότε τα ενοίκια δεν θα µειωθούν κι άλλο. Αν το ποσοστό µείωσης ήταν µικρότερο θα προσαρµοστεί στο 20%. Επίσης ορίζεται ότι ως τις 30 Ιουνίου 2013 απαγορεύεται οποιαδήποτε αναπροσαρµογή τους. Βέβαια οι εκµισθωτές δικαιούνται να προσφύγουν στα αρµόδια δικαστήρια και να αµφισβητήσουν τη ρύθµιση.