Η πρόσφατη φούσκα των ακινήτων και η έξαρση των κατασχέσεων στις ΗΠΑ δημιούργησαν ένα άγνωστο τρομακτικό εφιάλτη για τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Λέγεται slumburbia, και έρχεται συχνά με το σκοτάδ. Πρόκειται για τα εγκακταλελειμένα κτίρια τα οποία πριν λίγα χρόν έσφυζαν απο ζωή. Πρόκειται ουσιαστικά, για το αποτέλεσμα της κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων και της αύξησης των κατασχέσεων, που έπληξαν κάποιες νεότερες προαστιακές περιοχές οι οποίες έμειναν με πολύ λίγους κατοίκους που πολλά κενά σπίτια. Σύμφωνα με μία έρευννα η αύξηση της εγκληματικότητας στις γειτονιές αυτές είναι θεαμτική ενώ η παρουσία των συμμοριών τις καθιστά ...απρόσιτες. . Όπως μπορείτε να φανταστείτε, οι ιδιοκτήτες δεν μπορούν να κάνουν τίποτε για να αποτρέψουν την κατακόρυφη πτώση στις αξίες των ακινήτων που ήδη θυμίζουν ναυάγιο. Αν και η κρίση ήταν μια ακραία περίπτωση, απο την οποία πολλοί ιδιοκτήτες δεν μπορούσαν να προστατευθούν εντούτοις η σωστή επιλογή της περιοχής μπορεί να είναι η καλύτερη άμυνα αεννατι στην υποβάθμιση Εάν είστε ιδιοκτήτης ενός ακινήτου που είναι σε μια κεντρική θέση ή είναι κοντά σε μια μεγάλη πανεπιστημιακή περιοχή είναι λιγότερο πιθανό να βιώσετε ακραίες διακυμάνσεις στην αξία του ακινήτου.

Το καλοκαίρι του 2004, η Ελλάδα αποφάσισε να βάλει τα καλά της για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όταν έσβησαν τα φώτα , η άλλη όψη του νομίσματος έκανε την εμφάνισή της. Οι πολυτελείς καινούργιες εγκαταστάσεις παραδόθηκαν στην εγκατάλειψη. Δεν υπήρχε κανένα σχέδιο περαιτέρω αξιοποίησής τους και είναι χαρακτηριστικό πως σήμερα, οκτώ χρόνια μετά τη μεγαλύτερη -όπως χαρακτηρίστηκε- γιορτή του αθλητισμού για τη χώρα, οι περισσότερες δεν μπορούν πια καν να χρησιμοποιηθούν! Απαιτείται η ανακαίνισή τους. Τα ποσά που χρειάζονται για την επαναφορά τους σε κανονικό καθεστώς λειτουργίας είναι υψηλά, σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και ίσης αξίας με αυτά που δαπανήθηκαν για τη δημιουργία τους. Το μέλλον τους κρίνεται αβέβαιο. Και πάλι ο σχεδιασμός απουσιάζει. Το ενδιαφέρον της κυβέρνησης περιορίζεται μόνο στην πώληση ή την παραχώρησή τους σε κάποιον ιδιώτη, ακόμα κι όταν πρόκειται για ολόκληρο οικισμό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μία επένδυση, της οποίας η πραγματοποίηση συνοδεύτηκε από θριαμβολογίες και υπέρογκα ποσά, των οποίων το ύψος ουδέποτε αποκαλύφθηκε πλήρως, παρά τις αναρίθμητες ερωτήσεις που κατατέθηκαν στη Βουλή και τις έρευνες που πραγματοποιήθηκαν, βρίσκεται μία ανάσα μακριά από το να καταλήξει οριστικά στον κάλαθο των αχρήστων.

ΟΑΚΑ - Ελληνικό: Περασμένα μεγαλεία Πρόκειται για τους δύο χώρους που φιλοξένησαν τις περισσότερες εγκαταστάσεις. Μερικές από αυτές, όπως, για παράδειγμα, εκείνη του κανόε-καγιάκ, θεωρούνται ακόμα και σήμερα από τις καλύτερες σε ποιότητα διεθνώς. Παρ' όλα αυτά, η ολοκλήρωση της διοργάνωσης, που ουσιαστικά είτε τις γέννησε είτε τις αναζωογόνησε, αποτέλεσε την απαρχή της απαξίωσης τους. Στο Ολυμπιακό Στάδιο, στην περιοχή του Αμαρουσίου, οι εικόνες που θα αντικρίσει κάποιος από την πρώτη στιγμή που θα εισέλθει εντός του χώρου είναι απογοητευτικές και θυμίζει κατά τόπους βομβαρδισμένο τοπίο. Τα σιντριβάνια δεν λειτουργούν, τα τεχνητά ποταμάκια είτε έχουν ξεραθεί, είτε έχουν μετατραπεί σε βάλτους, οι περισσότερες λάμπες στον περιβάλλοντα χώρο των σταδίων επίσης δεν δουλεύουν, ενώ ακόμα και η «Αγορά» έχει σκουριάσει! Έπειτα, η κακή συντήρηση του ΟΑΚΑ είναι ευδιάκριτη και στα εσωτερικά των γηπέδων. Το ένα από τα ανοικτά κολυμβητήρια είχε αφεθεί στην τύχη του. Ο πάτος της πισίνας είχε γίνει από μπλε... καφέ, ενώ όποιος ήθελε θα μπορούσε χωρίς καμία ιδιαίτερη δυσκολία να ρίξει και μια βουτιά. Τα μέτρα ασφάλειας, παρά το γεγονός ότι υπάρχει εντός των εγκαταστάσεων Αστυνομικό Τμήμα, είναι ανύπαρκτα! Το ίδιο ισχύει και για τις εγκαταστάσεις του Ελληνικού. Πλην του σλάλομ, που ενδέχεται να τη γλιτώσει, οι υπόλοιπες κινδυνεύουν με κατεδάφιση, σε περίπτωση που ο επίδοξος αγοραστής τις αποκτήσει και το επιθυμεί. Στην παρούσα φάση, παραμένουν εγκαταλελειμμένες. Ελάχιστες χρησιμοποιούνται και έργα μεγάλης αξίας μαραζώνουν.

Η ίδια κατάσταση παρατηρείται και στον Άγιο Κοσμά, που, παρά τις κατά καιρούς δεσμεύσεις των υπουργών, οδεύει προς... πώληση. Λίγο πιο μακριά από το Ελληνικό, το σκηνικό δεν διαφοροποιείται. Πλην του ΣΕΦ, που προϋπήρχε και κατορθώνει σε μεγάλο βαθμό χάρη στον Ολυμπιακό να παραμένει ζωντανό, οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις πλην της μαρίνας του Φαλήρου, που νοικιάζεται σε ιδιώτες, είναι ανενεργοί. Το κλειστό του Τae Kwοn Do αξιοποιήθηκε για κάποια συνέδρια, αλλά, όπως και ο χώρος του Beach Volley, πλέον έχει παρατηθεί. Τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Εθνική ομάδα Βeαch Volley ζήτησε το γήπεδο για προπονήσεις, όμως ουδέποτε μπόρεσε να το χρησιμοποιήσει, επειδή τα Ολυμπιακά Ακίνητα, όπου και ανήκει ακόμη, αδυνατούν να το συντηρήσουν και σε κάθε κρούση της Ομοσπονδίας υποστηρίζουν ότι "το γήπεδο είναι κλειστό". Στο Μπάντμιντον πάλι, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για χώρο που φιλοξένησε πολλές δραστηριότητες (μη αθλητικές), αποφασίστηκε από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, ύστερα από αίτημα του Πολιτισμικού Σωματείου και τους κατοίκων, η κατεδάφισή του. Κατόπιν εορτής δικαιώθηκε η θέση ότι δεν είχε πραγματοποιηθεί καμία περιβαλλοντική μελέτη, αλλά αξίζει να σημειωθεί πως θα πρέπει να καταβληθεί αποζημίωση στα Ολυμπιακά Ακίνητα. Σε αχρηστία βρίσκονται και οι εγκαταστάσεις των Άνω Λιοσίων (γήπεδα πάλης και τζούντο), ενώ με κάποιες λίγες εξαιρέσεις τα ίδια ισχύουν και για το κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά.

Στασιμότητα επικρατεί στο Γαλάτσι. Οι εγκαταστάσεις ανήκουν πλέον στον όμιλο Sonae Χαραγκιώνης, στον οποίον μισθώθηκε το 2005 για 40 συν 6 χρόνια από τα Ολυμπιακά Ακίνητα γιατί δεν συντηρούνταν από την υπερνομαρχία της κ. Γεννηματά ως όφειλε. O νόμος 3342/2005 διευκόλυνε αυτή την παραχώρηση, όπως και στην περίπτωση του Mall. Σκοπός του κ. Χαραγκιώνη ήταν να προχωρήσει στην υλοποίηση ανάλογου εγχειρήματος. Οι κάτοικοι κράτησαν αντίθετη στάση, όπως και όταν επρόκειτο να δημιουργηθεί το Ολυμπιακό ακίνητο, καθώς θα βρισκόταν κοντά στον βυζαντινό ναό της Ομορφοκκλησιάς του 12ου αιώνα. Ενός δηλαδή εκ των σημαντικότερων μνημείων της Αττικής. Θλίψη και απογοήτευση προκαλεί και η εικόνα του Ολυμπιακού Ιππικού Κέντρου στο Μαρκόπουλο. Η πλειοψηφία των υποδομών έχει καταστραφεί. Σκουπίδια παντού, παρατημένα αντικείμενα, σπασμένα μπάνια, τουαλέτες και περιφράξεις. Χρησιμοποιείται σπανίως από την Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας, αλλά δεν υπάρχει η κατάλληλη φροντίδα στον χώρο. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων, έχουν σημειωθεί κατά καιρούς διάφορες κλοπές λόγω τού ότι ο χώρος δεν φυλάσσεται και τα συρματοπλέγματα έχουν καταστραφεί ολοσχερώς.

Ούτε στην επαρχία τα πράγματα είναι καλύτερα. Το Καυταντζόγλειο κινδύνεψε να κλείσει προ ολίγων μηνών λόγω του ότι δεν υπήρχαν χρήματα για τη συντήρησή του, το Παγκρήτιο παραμένει εν ζωή χάρη στον Εργοτέλη, αλλά δεν αξιοποιείται πλήρως, το Πανθεσσαλικό τα βγάζει πέρα λόγω Νίκης Βόλου και ενδεχομένως να τη χρησιμοποιήσει ως έδρα του και ο Ολυμπιακός Βόλου, επίσης όμως δεν αξιοποιείται συνολικά. Στο Παμπελοποννησιακό οι εγκαταστάσεις του παραμένουν αναξιοποίητες. Δεν υπάρχει η δυνατότητα ελεύθερης άθλησης και καθαρίζεται μόνο πριν από μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις. Πλην του χλοοτάπητα, δεν γίνεται καμία άλλη διαδικασία συντήρησης. Ανενεργά είναι επίσης και τα κλειστά γήπεδα, με εξαίρεση αυτό του κολυμβητηρίου.