Τελικά , σύμφωνα με την Κυβέρνηση -αυτή και τις προηγούμενες- για την καθίζηση στην αγορά ακινήτων δεν φταίει η ανεργία , η συρρίκνωση των εισοδημάτων και η πιστωτική ασφυξία αλλά τα καρτελ των κατασκευαστών και -παλαιότερα -των μεσιτών!!! Αυτό το εκπληκτικό συμπέρασμα προκύπτει απο τις πρακτικές του τελευταίου έτους με τις παρεμβάσεις της Επιτροπής Ανταγωνισμού.

Ηδη την περασμένη Τετάρτη η Επιτροπή Ανταγωνισμού παρέπεμψε να καθίσει στο σκαμνί την 1η Νοεμβρίου η Ενωση Κατασκευαστών Κτιρίων Ελλάδος κατηγορούμενη για εναρμονισμένη πρακτική. Ειδικότερα, όπως ανακοίνωσε η Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή, η ολομέλεια της Επιτροπής Ανταγωνισμού θα συνεδριάσει για να εξετάσει, κατόπιν σχετικής εισήγησης, αν υπάρχει παράβαση από την Ενωση Κατασκευαστών Κτιρίων Ελλάδος (ΕΚΕΕ) στον κλάδο των κατασκευών, η οποία εκπροσωπεί ποσοστό περίπου 14% των κατασκευαστικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον Νομό Αττικής. Οπως επισημαίνεται στην εισήγηση, από την εν λόγω αυτεπάγγελτη έρευνα προέκυψε ότι η ΕΚΚΕ, μέσα από διαρκείς αποφάσεις και συστάσεις προς τα μέλη της κατά τα έτη 2002 έως και 2009 συνέβαλλε στον περιορισμό της παραγωγής και διάθεσης νεόδμητων πλεοναζουσών κατοικιών και στον έμμεσο καθορισμό των τιμών τους, που συνιστά παράβαση και σοβαρό περιορισμό του ανταγωνισμού. Με τις ενέργειές της αυτές υποκατέστησε τους κινδύνους της επιχειρηματικής δραστηριότητας με απώτερο στόχο τη διατήρηση των τιμών πώλησης των κατοικιών στις διαμορφωμένες υψηλές τιμές. Σημειώνεται ότι ακόμη και σήμερα που η αγορά ακινήτων έχει στην κυριολεξία καταρρεύσει, οι όποιες μειώσεις τιμών δεν ανταποκρίνονται στο βάθος της ύφεσης και του αριθμού των απούλητων ακινήτων των κατασκευαστών.

Καρτέλ όμως έχει εντοπίσει η Επιτροπή και στην αγορά των μεσιτών. Η Επιτροπή έπειτα από ενδελεχή έρευνα δύο ετών αποφάσισε ότι τέσσερις σύλλογοι μεσιτών ακολουθούσαν εναρμονισμένη πρακτική. Οπως αναφέρεται στην απόφαση, οι εγκαλούμενοι είχαν προχωρήσει εις βάρος των καταναλωτών σε ορισμό κατώτατων αμοιβών τις οποίες ανέφεραν ρητά στα καταστατικά τους ή σε άλλα έγγραφα. Το ποσοστό αμοιβής ήταν 2% επί της αξίας του ακινήτου, ενώ υποχρέωναν τα μέλη τους σε αυτή την ελάχιστη αμοιβή και απαγόρευαν κάθε διαφήμιση σε περίπτωση μειωμένης ή μηδενικής αμοιβής τους.

Πριν αρκετές δεκαετίες , το σπίτι για μία οικογένεια ήταν η ασφάλεια της.Την τελευταία δεκαετία όμως κάποιοι το αντιμετώπισαν σαν την « κότα με τα χρυσά αυγά» Αιτία η κατακόρυφη αύξηση των τιμών που έδωσε την δυνατότητα να το χρηματοδοτήσουν ως εγγύηση δανείων προκειμένου να αγοράσουν ΙΧ, να κάνουν διακοπές ή και ακόμα να χρηματοδοτήσουν καταναλωτικές δαπάνες. Ποιος ξεχνά τις διαφημίσεις που προέτρεπαν του καταναλωτές να σπεύσουν να βάλουν υποθήκες τα σπίτια τους για να πάνε διακοπές. Το 2010 σηματοδότησε το τέλος αυτής της αντίληψης.

Καθώς όλοι διαπίστωσαν ότι ένα σπίτι δεν μπορεί πλέον να αποφέρει άμεσα τον πλούτο, ούτε και να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της αποταμίευσης και των εισοδημάτων. Με απλά λόγια ο πλούτος του σπιτιού είναι μία λογιστική αξία που για να μετουσιωθεί σε απτό πλούτο θα πρέπει να υπάρξει κάποιος που θα είναι διατεθειμένος να πληρώσει για να το αποκτήσει. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που διαπίστωσαν ότι ο χρόνος ήταν εκείνος που ρύθμιζε τα πράγματα και όχι η ονομαστική τους αξία. Όλα όσα ζήσαμε τα τελευταία χρόνια έφεραν μία αλλαγή: Οι άνθρωποι στηρίζονται πλέον λιγότερο στην ιδιοκτησία ενός σπιτιού για να συσσωρεύουν πλούτο και επιστρέφουν σε πιο παραδοσιακούς τρόπους.

Ομόλογα , καταθέσεις μετοχές ακόμα και ασφαλιστήρια συμβόλαια άρχισαν να αποτελούν τις επιλογές εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο που διαπίστωσαν ότι το ακίνητο προσφέρει μεν ασφάλεια αλλά σε δύσκολους καιρούς πολύ δύσκολα ρευστοποιείται . Και επειδή προσφέρει ασφάλεια είναι έρμαιο στις διαθέσεις του κάθε πολιτικού. Φυσικά, για μερικούς, η πρόσφατη αναταραχή είναι απλά μια ένδειξη ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να αγοράσουν. Τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων είναι ακόμη σχετικά χαμηλά και η ζήτηση περιορισμένη. Ίσως και να έχουν δίκιο αφού πολλοί αναλυτές λένε ότι πλησιάζουμε στον «πάτο του βαρελιού». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι τιμές θα αρχίσουν να τρέχουν με τους ρυθμούς της προηγούμενης δεκαετίας. Το συμπέρασμα από την κρίση είναι ότι σε κάθε περίπτωση το σπίτι μπορεί να είναι «κάστρο» αλλά σε καμία περίπτωση θησαυροφυλάκιο.