Ο κλάδος ανέγερσης κατοικιών της Σκωτίας αντιμετωπίζει τη χειρότερη κρίση της από τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.Οι προβλέψεις είναι μάλλον απαισιόδοξες αφού διατυπώνονται εκτιμήσεις ότι θα μπορούσε να διαρκέσει έως και 10 χρόνια  πριν να επανέλθει στα προ της ύφεσης επίπεδα καθώς ο στόχος  των 35.000 κατοικιών μέχρι το 2015 είναι πολύ μακριά.Ο αριθμός των νέων κατοικιών που κατασκευάζονται μειώθηκε από 25.000 το χρόνο πριν από την ύφεση, σε 15.000 το προηγούμενο έτος.

Μήπως η αγορά ακινήτων έχει φθάσει στο σημείο μηδέν και δεν το έχουμε καταλάβει; Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι βουλιάζουν οι επενδύσεις . Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ολόκληρες αγορές οδηγούνται σε υποβάθμιση χωρίς να είναι κανένας διατεθειμένος να παρέμβει προκειμένου να ανατρέψει την πορεία προς την ισοπέδωση. Ας δούμε το κέντρο της Αθήνας, όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ένα μεγάλο κομμάτι του μετατρέπεται σε γκέτο. Αυτό με την σειρά του σημαίνει ότι χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα κτιρίων χάνουν την αξία τους με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες τους να βλέπουν την περιουσία τους να εξανεμίζεται όχι επειδή έκαναν λανθασμένες επιλογές αλλά διότι οι υπεύθυνοι φορείς δεν έκαναν τίποτε για να προστατεύσουν το συνταγματικό  δικαίωμα του έλληνα πολίτη  στην ιδιοκτησία. Στην περιφέρεια και κυρίως στα τουριστικά θέρετρα της χώρας δεκάδες χιλιάδες κατοικίες παραμένουν στα αζήτητα και οι τοπικοί επιχειρηματίες αναζητούν απεγνωσμένα τρόπους για να αντιμετωπίσουν τα πιεστικά προβλήματα ρευστότητας που προκαλεί η κρίση. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Μεσίτες που δραστηριοποιούνται στην αγορά εξοχικής κατοικίας διατύπωναν την άποψη ότι η προσφορά μεταχειρισμένων ακινήτων τους επόμενους μήνες θα αυξηθεί κατακόρυφα μεγεθύνοντας ακόμα περισσότερο το υφιστάμενο απόθεμα αδιάθετων κατοικιών. Ήδη πολλές οικοδομικές επιχειρήσεις έχουν προχωρήσει σε απολύσεις και όλα δείχνουν ότι αν δεν γίνει κάτι αυτό είναι μόνο η αρχή.

Το πρόβλημα των κενών καταστημάτων δεν υφίσταται είτε σε δρόμους με έντονη δραστηριότητα εμπορικών αλυσίδων είτε σε δρόμους που έχουν ελιχθεί σε πιάτσες συγκεκριμένης οικονομικής δραστηριότητας. Για παράδειγμα σε δρόμους γύρω από τη Βίσσης που δραστηριοποιούνται χονδρεμπορικές επιχειρήσεις ειδών κιγκαλερίας το πρόβλημα είναι σαφώς μικρότερης έντασης σε σχέση με γειτονικούς δρόμους οι οποίοι μέχρι πριν λίγα χρόνια «φιλοξενούσαν» εμπορικές δραστηριότητες που σχετίζονταν με είδη ένδυσης και λευκά είδη. Οι επιχειρήσεις αυτές βρέθηκαν στη μέση των πυρών των «κινέζων» , των πολυκαταστημάτων και των εμπορικών αλυσίδων με αποτέλεσμα η μία μετά την άλλη να αναστέλλει τη λειτουργία της. Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για τις επιχειρήσεις της Αιόλου που δραστηριοποιούνται στο εμπόριο υφασμάτων οι οποίες πλέον επιβιώνουν από μερικές εκατοντάδες «εύπορους κατοίκους» της πόλης.

Από τα στοιχεία που αφορούν τις αγοραπωλησίες που έχουν πραγματοποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια εμφανίζονται καινούργιες περιοχές να αυξάνουν το ειδικό τους βάρος στην αγορά. Πρόκειται για τις αγορές που καλύπτουν την αγορά του χειμερινού τουρισμού (Ευρυτανία,Αράχωβα, ορεινή Αχαΐα και Κορινθία) . Παράλληλα αύξηση του αγοραστικού ενδιαφέροντος εντοπίζεται για περιοχές οι οποίες μέχρι πρότινος βρίσκονταν στο περιθώριο της αγοράς όπως π.χ. η Θεσπρωτία και τα νησιά του Βορείου Αιγαίου.