Την αγορα κατοικίας του ευρωπαϊκού Νότου εποφθαλμιά το Βερολίνο. Μόνο τυχαίες και συμπτωματικές δεν θα πρέπει να θεωρηθούν οι όλο και συχνότερες αναφορές Γερμανών αξιωματούχων πως το ποσοστό ιδιοκατοίκησης είναι πολύ υψηλό στις χώρες της περιφέρειας και ότι στην Ισπανία φτάνει το 83% ή το 70% στην Ιταλία. Οταν το Βερολίνο βάζει ένα στόχο, αργά αλλά μεθοδικά, ενίοτε «εκβιαστικά» μέσω των δεσμών χρέους/εξάρτησης που έχει δημιουργήσει με τις ασθενέστερες οικονομικά χώρες, τον πετυχαίνει. Το «πρόβλημα» με τη χώρα μας είναι πως διαθέτει το υψηλότερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ευρώπη, καθώς υπολογίζεται στο 92% - ποσοστό εξωφρενικό για την αυστηρή ψυχοσύνθεση των Γερμανών. Από αυτή την άποψη, όσοι θεωρούν άσχετες τις πιέσεις των δανειστών για την υλοποίηση της μνημονιακής δέσμευσης της κατάσχεσης ακόμη και της πρώτης κατηγορίας (...βρε αθεόφοβοι) πλανώνται πλάνην οικτράν. Ή εξυπηρετούν ίδια ή αλλότρια συμφέροντα. Δεν είναι τυχαίο πως οι δανειστές (δηλαδή οι Γερμανοί), που επέβαλαν στην Ελλάδα για πρώτη φορά (στην ιστορία της... αλληλέγγυας Ε.Ε.) το «κούρεμα» κρατικών ομολόγων (μιας από τις πλέον ασφαλείς επενδύσεις μέχρι τότε), διεύρυναν τη στόχευσή τους μέσω του κυπριακού bail-in στις ιδιωτικές καταθέσεις και προετοιμάζουν πλέον τη γερμανική κοινή γνώμη για την «επίθεσή» τους στην ακίνητη περιουσία των χωρών του Νότου. Ηδη οι ισπανικές τράπεζες εκποιούν όχι μόνο ιδιωτικές κατοικίες, αλλά και πολυτελέστατα τουριστικά συγκροτήματα στην καταλανική Costa del Sol.

Προειδοποιητικά άρθρα και αναλύσεις για την Ιταλία βλέπουν όλο και συχνότερα το φως της δημοσιότητας, ενώ για την ελληνική αγορά θεωρείται τελειωμένη υπόθεση η ενεργοποίηση της διαδικασίας κατασχέσεων από τις αρχές του 2014. Ειδικότερα, στην ελληνική αγορά η μεθόδευση είναι πλέον εξόφθαλμη. Εχοντας επιβαρύνει ήδη -και θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο- το ακίνητο, ακόμη και την πρώτη κατοικία, με φόρους δυσανάλογα υψηλούς, καθιστούν πολύ δύσκολη την κατοχή ακίνητης περιουσίας. Παράλληλα, ο ευτελισμός της αξίας της σε συνδυασμό με τα δυσβάσταχτα χαράτσια υποχρεώνουν τους ιδιοκτήτες να εκποιήσουν την περιουσία τους σε όλο και χαμηλότερες τιμές. Αμφιβάλλει κανείς πως σε εύθετο χρόνο, μέσω του απόλυτου ελέγχου του τραπεζικού συστήματος και της αγοράς των «μη εξυπηρετούμενων δανείων» από κεφαλαιουχικά σχήματα (των Γερμανών, Ολλανδών κ.ά.), θα αποκτήσουν χαρτοφυλάκια ακινήτων;

Το επόμενο στάδιο αυτής της εξέλιξης θα είναι οι πρώτες «επιθετικές» κατασχέσεις. Οι Γερμανοί (τα think tanks τους, οι πολιτικοί τους, τα λαϊκίστικα ΜΜΕ τους) θεωρούν πως οι υπόλοιποι λαοί έχουν απαράδεκτα υψηλά επίπεδα διαβίωσης. Γι' αυτό, όποιος γνωρίζει τη γερμανική νοοτροπία ανησυχεί ήδη.

Στις 6.575 ανέρχονται οι εξωχώριες εταιρείες με ακίνητα στη χώρα μας, σύμφωνα με στοιχεία. Ηδη , για 375 υποθέσεις έχουν βεβαιωθεί 40 εκατ. ευρώ και έχουν εισπραχθεί φόροι ύψους 6 εκατ. ευρώ. Αναφορικά με τις εξωχώριες με έδρα τις Παρθένες Νήσους για τις οποίες πρόσφατα υπήρξε δημοσίευμα στον Τύπο, , δόθηκε εντολή στο ΣΔΟΕ για ελέγχους. Ήδη δόθηκαν 102 εντολές ελέγχου από το ΣΔΟΕ, οι 88 από τους οποίους διενεργούνται από την Περιφερειακή Διεύθυνση Αττικής.

Ηλεκτρονικά θα γίνονται όλες οι συναλλαγές των πολιτών με το Κτηματολόγιο ενώ επιμηκύνεται η προθεσμία διόρθωσης των κτηματολογικών εγγραφών –κατά δυο χρόνια- για τους ιδιοκτήτες ακινήτων που έχουν υπαχθεί στα παλαιά προγράμματα κτηματογράφησης την περίοδο 1997-1999. Έτσι, για τους ιδιοκτήτες που μένουν στην Ελλάδα το χρονικό περιθώριο είναι πλέον τα 12 χρόνια και για όσους μένουν στο εξωτερικό τα 14 χρόνια. Την ίδια ώρα, η εξωδικαστικη διόρθωση των κτηματολογικών εγγραφών απαλλάσσεται από οποιοδήποτε τέλος, ενώ στις περιπτώσεις διόρθωσης αρχικών εγγραφών σε ακίνητο που έχει χαρακτηριστεί «αγνώστου ιδιοκτήτη», ο ιδιοκτήτης για να το κατοχυρώσει δεν αρκεί να επικαλείται τη χρησικτησία αλλά θα πρέπει να προσφύγει στα δικαστήρια. Επίσης χάνουν το δασικό τους χαρακτήρα όσες περιοχές έχουν ενταχθεί νόμιμα στο σχέδιο πόλης προ του 1975 ή μετά το 1979. Παράλληλα, σύμφωνα με τα όσα αναφέρθηκαν στη Βουλή, ξεμπλοκάρουν οι διαδικασίες για την έκδοση οικοδομικών αδειών στα λεγόμενα «τυφλά» οικόπεδα, σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων –επειδή δεν υπήρχε εγκεκριμένο δίκτυο δρόμων. Στο μεταξύ, το Κτηματολόγιο θα είναι ο αρμόδιος φορέα που θα διαπιστώνει εάν ένα ακίνητο βρίσκεται σε προστατευόμενες περιοχές «Natura», ενώ καθιερώνεται η μόνιμη διασύνδεση των υπολογιστικών συστημάτων του Κτηματολογίου ΑΕ με τη Γενική Γραμματεία Περιφερειακών Συστημάτων.

Στη σφαίρα του παραλόγου κινούνται οι φόροι που επιβάλλει το Κράτος σε χιλιάδες ιδιοκτήτες διατηρητέων ακινήτων, για τα σπίτια που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους αλλά… δεν τα ορίζουν καν οι ίδιοι! Με επιστολές που απευθύνουν προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το υπουργείο Οικονομικών , ιδιοκτήτες διατηρητέων ακινήτων αποκαλύπτουν την ειδεχθή φορολόγηση που υφίστανται και ζητούν την παρέμβασή τους για να μην αντιμετωπίζονται από την εφορία σαν πολυτελείς βίλες νεόπλουτων τα πατρικά σπίτια που κατοικούν, αλλά σαν μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας που με μεγάλους κόπους συντηρούνται γενιά προς γενιά. Είναι ενδεικτικό ότι στον οικισμό της Ύδρας που έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος, σπίτια που αποτελούν ιστορικά διατηρητέα μνημεία, δεν αποφέρουν εισοδήματα, αλλά απεναντίας έχουν μεγάλα έξοδα συντήρησης, λόγω της παλαιότητάς των, δέχονται την «χαριστική βολή» του Φ.Α.Π. και φορολογούνται με τιμές αντικειμενικού προσδιορισμού 3.500 έως 3.800 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, σαν να ήταν βίλες στη Μύκονο και το Κολωνάκι. Ως αποτέλεσμα, νέοι χωρίς δικά τους εισοδήματα που οι γονείς τους ή οι παππούδες τους τους έχουν γράψει ένα τέτοιο σπίτι, να καλούνται να πληρώσουν φέτος ΦΑΠ 60.000 ευρώ (!) σαν ΦΑΠ για τα έτη 2010-2013! Το οξύμωρο είναι στα ακίνητα αυτά οι ιδιοκτήτες δεν μπορούν να βάλουν καν .. κλιματιστικό, για να μην αλλοιώσουν την πρόσοψη του κτιρίου, αφού από το 1987 το ελληνικό Κράτος έχει επιβάλει μεταξύ άλλων σημαντικούς περιορισμούς και δεσμεύσεις στην χρήση και αξιοποίησή τους, που συνεπάγεται μειωτική επίδραση στην διαμόρφωση της αγοραίας αξίας του. Οι ιδιοκτήτες ζητούν να ισχύσει άμεσα μειωμένη τιμή αντικειμενικού προσδιορισμού ανά τετραγωνικό μέτρο της αξίας των ιστορικών διατηρητέων ακινήτων-μνημείων, καθώς και μειωμένοι συντελεστές εμπορικότητας, όπως προβλέπεται ήδη -για παράδειγμα- για τα παρακείμενα στα σπίτια ξενοδοχεία που, αν και αποτελούν εμπορικές εκμεταλλεύσεις και αποφέρουν εισόδημα στους ιδιοκτήτες τους, φορολογούνται με έως 70% χαμηλότερες αντικειμενικές τιμές.