Ευκαιρίες κρύβει η Δυτική Αττική. Οι σημαντικές αναβαθμίσεις των συγκοινωνιακών υποδομών με άξονες , τον προαστιακό και την Αττική οδό σε συνδυασμό με τις σημαντικές ιδιωτικές επενδύσεις που έχουν πραγματοποιηθεί σε αποθηκευτικούς χώρους έχουν αλλάξει άρδην την εικόνα της συγκεκριμένης αγοράς δημιουργώντας ευκαιρίες αλλά και «κρύβοντας» πολλούς κινδύνους. «Κλειδί στις εξελίξεις θα είναι η εξέλιξη των δημογραφικών μεγεθών της ευρύτερης περιοχής της νομαρχίας Δυτικής Αττικής και Πειραιά. Η προσδοκώμενη εσωτερική μετακίνηση θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για σημαντική αύξηση της ζήτησης για κατοικία –σε συνδυασμό με τις προσιτές τιμές της γης- . Από την άλλη πλευρά , όλοι θεωρούν δεδομένο ότι η επόμενη κίνηση των μεγάλων εταιριών που ασχολούνται με την ανάπτυξη των εμπορικών κέντρων θα εντοπίζεται στον δυτικό τομέα της πόλης με επίκεντρο περιοχές οι οποίες έχουν πρόσβαση είτε με μετρό και προαστιακό είτε από την Αττική οδό. Είναι άλλωστε κοινό μυστικό ΄΄ότι τα «λαγωνικά» των εταιριών αυτών βρίσκονται ήδη σε διαδικασία έρευνας αγοράς προκειμένου να εντοπίσουν γη» , τόνιζε χαρακτηριστικά εκπρόσωπος της τοπικής αυτοδιοίκησης μεγάλου δήμου της Δυτικής Αττικής. Από την άλλη πλευρά άγνωστος «χ» είναι οι προθέσεις της κεντρικής διοίκησης σχετικά με τους ΧΥΤΑ και γενικότερα με τα περιβαντολλογικά αιτήματα που έχουν τεθεί και η υλοποίηση των οποίων θα συμβάλλει στην ποιοτική αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής. Το σίγουρο είναι ότι αν και η Δυτική Αττική πήρε ψίχουλα από τις ολυμπιακές επενδύσεις εν τούτοις όλα δείχνουν ότι θα έχει τη μερίδα του λέοντος από την «πίτα» των κερδών,

«Όλοι λένε ότι θα κτίσουν σπίτια για να τα πουλήσουν στους ξένους. Κτίζουν τα σπίτια και τελικά βλέπουν ότι οι μοναδικοί σοβαροί πελάτες τους είναι οι έλληνες αφού δεν μπορούν να βρουν τους ξένους. ¨Έτσι η ελληνική αγορά εξοχικής κατοικίας είναι μία καθαρά ελληνική υπόθεση και αν δεν αλλάξει η νοοτροπία θα εξακολουθήσει να παραμένει κλειστή αγορά για πολλά χρόνια.» Με τον τρόπο αυτό, περιέγραψε την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εξοχικής κατοικίας , επικεφαλής θυγατρικής εταιρίας ακινήτων μεγάλης ιδιωτικής εμπορικής τράπεζας. Θέλοντας να αποδείξει ότι ένας από τους πιο δυναμικούς κλάδους της τουριστικής βιομηχανίας στην πραγματικότητα παραμένει στο περιθώριο δεν δίστασε να καταγγείλει ότι για την κατάντια αυτή το μερίδιο ευθύνης ανήκει εξίσου στο κράτος αλλά και στους ίδιους τους ανθρώπους της αγοράς. Οι πενιχρές εισροές κεφαλαίων από το εξωτερικό για την αγορά ακινήτων φαίνεται ότι αποτελούν την καλύτερη επιβεβαίωση των επισημάνσεων του. Αν και το παράδειγμα της Ισπανίας είναι «πολυφορεμένο» εν τούτοις είναι πάντα επίκαιρο. Οι ισπανοί πριν από 10 περίπου χρόνια έκαναν το αυτονόητο. Δηλαδή εκσυγχρόνισαν και συμπλήρωσαν τις υποδομές στις περιοχές που προσφέρονταν για την ανάπτυξη των συγκεκριμένων επενδύσεων, έλυσαν τα προβλήματα της γραφειοκρατίας και προσπάθησαν να αναδείξουν τις επενδυτικές ευκαιρίες σε μεγάλους επενδυτές οι οποίοι θα μπορούσαν να υλοποιήσουν τις συγκεκριμένες επενδύσεις. Οι παρεμβάσεις αυτές έγιναν τόσο σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Από εκεί και πέρα ήλθε η ώρα των ιδιωτών να δράσουν και αυτό έγινε είτε προσφέροντας υψηλού επιπέδου υπηρεσίες είτε κτίζοντας δίκτυα προώθησης και προβολής. Η συνέχεια δεν ήταν η αναμενόμενη αφού ο συνδυασμός της οικονομικής και της πιστωτικής κρίσης και η περιβαντολογική υποβάθμιση του προϊόντος τους οδήγησε σε μία πρωτοφανή κρίση που ακόμα δεν έχει ξεπεραστεί. Στην Ελλάδα όμως όλα αυτά τα χρόνια στην πραγματικότητα δεν έγινε τίποτε. Το κράτος παρέμεινε απαθές στα κελεύσματα των καιρών αφού διατήρησε το πολυδαίδαλο και ενίοτε γκρίζο καθεστώς που ισχύει για τη δόμηση. Ελάχιστες περιοχές που βρίσκονται σε τουριστικά θέρετρα εντάχθηκαν στο σχέδιο πόλης ενώ όποιος «τολμηρός» θέλει να μπει στην περιπέτεια της επένδυσης ουσιαστικά βάζει συνεταίρο του την πολεοδομία, την αρχαιολογική υπηρεσία το Δήμο και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους. Παράλληλα και οι υποδομές σε μεταφορές και υγεία , δύο τομείς που θεωρούνται κλειδιά για την ανάπτυξη της αγοράς εξοχικής κατοικίας , ουσιαστικά παρέμειναν αμετάβλητες σε σχέση με τη προηγούμενη δεκαετία. Στις Κυκλάδες για παράδειγμα υπάρχει μόνο ένα νοσοκομείο και τα πολυδιαφημισμένα νησιά τους εξυπηρετούνται με κέντρα υγείας στα οποία οι νοσηλευτικές υπηρεσίες μπορούν να αντιμετωπίσουν κρυολογήματα και στραμπουλήγματα. Στη Κέρκυρα το καινούργιο νοσοκομεία εξακολουθεί να είναι ακόμα γιαπί. Όσο αφορά στις μεταφορές αυτές με ελάχιστες εξαιρέσεις βρίσκονται στο επίπεδο που ήταν στη υπόλοιπη Ευρώπη τη δεκαετία του ΄70 Παράλληλα , όλα αυτά τα χρόνια οι φορείς οι αρμόδιοι για την προσέλκυση επενδύσεων γύριζαν την πλάτη τους σε κάθε πρόταση που θα μπορούσε να προσελκύσει κατασκευαστές από το εξωτερικό οι οποίοι θα μπορούσαν να ρίξουν κεφάλαια στη μαζική κατασκευή εξοχικών κατοικιών. Ας μη μιλήσουμε για την διοργάνωση παρουσιάσεων στο εξωτερικό ή για την διοργάνωση εκθέσεων και συνεδρίων. Όσο αφορά τώρα στους επιχειρηματίες του κλάδου και αυτοί στην πραγματικότητα έχουν ένα μερίδιο ευθύνης για το σημερινό αδιέξοδο. Προτίμησαν δηλαδή να βολευτούν με την εγχώρια ζήτηση και «σπατάλησαν» πολύτιμο χρόνο ο οποίος θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την δημιουργία υποδομών. Αν ξεφυλλίσει κανείς τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά έντυπα που ασχολούνται με την αγορά και ακινήτων θα δια[πιστώσει ότι η Ελλάδα είναι ανύπαρκτη. Παράλληλα και το ίδιο το προϊόν που παρήχθη ήταν προσανατολισμένο , για λόγους κυρίως μεγιστοποίησης του κέρδους, στη τοπική αγορά και αγνοήθηκε η εμπειρία των ξένων αγορών όπου η αγορά ενός σπιτιού συνοδεύεται και από συμβόλαια που αφορούν την συντήρηση , την εκμετάλλευση και την αξιοποίηση του. Έτσι λοιπόν για μία ακόμα φορά το στοίχημα χάθηκε. Και στο μέλλον θα χαθούν ακόμα πολλά στοιχήματα αν δεν μάθουμε όλοι ότι το αποτέλεσμα δεν είναι συνάρτηση της μοίρας αλλά του σχεδιασμού, της μεθοδικότητας, της γνώσης και…της σκληρής δουλειάς.

Προνομιακή θέα, συγκοινωνιακές υποδομές , όροφος  και ποιότητα κατασκευής είναι οι τρείς παράγοντες που επηρεάζουν άμεσα την τιμή της κατοικίας. Αυτό προέκυψε από έρευνα που αφορά στους ποιοτικούς παράγοντες που διαμορφώνουν το επίπεδο της τιμής μίας κατοικίας στην ίδια περιοχή. Σύμφωνα με την έρευνα η διαφορά της τιμής μεταξύ του πρώτου και του τελευταίου ορόφου μίας πολυκατοικίας «μεταφράζεται» σε διαφορά τιμής που μπορεί να ξεπεράσει το 20%. Παράλληλα η Θέα σε πράσινο , θάλασσα  , πλατείες κ.α , ανεβάζει την τιμή σε ποσοστό που μπορεί να ξεπεράσει το 15% περίπου. Παράγοντες που επηρεάζουν την τιμή είναι η ευκολία στάθμευσης καθώς και οι υποδομές σε παιδεία και υγεία . Συγκεκριμένα από την ανάλυση στοιχείων που προέρχονται από εκτιμήσεις της αξίας των δανειοδοτούμενων κατοικιών προκύπτει ότι διαμερίσματα που βρίσκονται κοντά σε σχολεία πωλούνται σε τιμές υψηλότερες σε σύγκριση με αντίστοιχα που έχουν μεγαλύτερη απόσταση. Το ενδιαφέρον έιναι ότι η γειτνίαση με σχολεία είναι παράγων που «αφαιρεί» αξία.
Οι παράγοντες , που κονταίνουν τις τιμές είναι η παλαιότητα . Υπολογίζεται ότι μετά την πρώτη πώληση η τιμή χάνει περί το 5% της αξίας ενώ κάθε χρόνος που προστίθεται αφαιρεί περί το 1% από την αξία του  διαμερίσματος.  Τα τελευταία χρόνια προστέθηκε ένας ακόμα παράγων που επηρεάζει το επίπεδο των τιμών. Πρόκειται για τους δείκτες εγκληματικότητας οι οποίοι σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας θεωρούνται ως καθοριστικής σημασίας για την διαμόρφωση του επιπέδου τιμών μίας περιοχής . Οι εκτιμητές θεωρούν μάλιστα ότι στα επόμενα χρόνια η εγκληματικότητα θα είναι ο καθοριστικός παράγων που θα διαμορφώνει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ζήτησης και θα αναβαθμίζει ή θα απαξιώνει όχι μόνο την αγορά κατοικίας αλλά και των επαγγελματικών χώρων της επιμέρους αγοράς. Ήδη , τα πρώτα σημάδια από τις επιπτώσεις έχουν γίνει ορατά σε αρκετές περιοχές του κεντρου της Αθήνας.

Τα στοιχεία για την εξέλιξη της οικοδομικής δραστηριότητας είναι εντυπωσιακά. Η κατακόρυφη πτώση που καταγράφεται ουσιαστικά επιβεβαιώνει το μύθο της «καρδάρας με το γάλα» αφού από την περίοδο της υπεραισιοδοξίας φαίνεται ότι μπαίνουμε σε μία φάση σκεπτικισμού και αναμονής. Η αγορά έχει πλέον να αντιμετωπίσει ορατούς εχθρούς και συγκεκριμένα την υπερφορολόγηση, την υπερπροσφορά. Οι «αντίπαλοι» αυτοί υποχρεώνουν όλους όσους ασχολούνται με την αγορά ακινήτων όχι μόνο να είναι προσεκτικοί στις επιλογές αλλά κυρίως –και αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην ελληνική αγορά ακινήτων- να γίνουν επιλεκτικοί ώστε να αποφύγουν τη χασούρα. Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας για την εξέλιξη των τιμών ήδη τα πρώτα «σημάδια» της νέας κατάστασης των πραγμάτων καταγράφονται στην αγορά. Ήδη στη διάρκεια της τελευταίας διετίας σε πολλές περιοχές της Αττικής καταγράφηκε υποχώρηση των τιμών κατοικίας που έφτασε μέχρι και 10% ενώ οι τιμές των γραφείων το ίδιο διάστημα υποχώρησαν 25% περίπου στις λεγόμενες «προνομιούχες» περιοχές. Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η αγορά ακινήτων από εδώ και πέρα θα προσφέρει κέρδη μόνο σε εκείνους που γνωρίζουν να διαχειρίζονται τη κρίση Ποιοι όμως είναι εκείνοι που μπορούν να διαχειρίζονται τη κρίση; Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό είναι η ύπαρξη ρευστότητας ή η δυνατότητα άντλησης ρευστότητας από το τραπεζικό σύστημα. Η εκμετάλλευση της ρευστότητας είναι το στοιχείο εκείνο που παρέχει τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των ευκαιριών που παρουσιάζονται. Το δεύτερο στοιχείο είναι η πληροφόρηση και η αξιολόγηση της. Δηλαδή όση ρευστότητα και αν διαθέτεις αν δεν γνωρίζεις τα τεκταινόμενα στην αγορά δεν μπορείς να τα εκμεταλλευτείς. Και όταν κάποιος αναφέρεται σε πληροφόρηση αυτή αφορά το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας και όχι αποκλειστικά την αγορά ακινήτων. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι στη διάρκεια των τελευταίων ετών ένα μεγάλο ποσοστό των επιχειρήσεων έκανε σημαντικές τοποθετήσεις σε ακίνητα. Ο συνδυασμός οικονομικής ρευστότητας, γνώσης και αξιολόγησης είναι ο πιο ασφαλής «δρόμος» στη προσπάθεια να μεγιστοποίηση κάθε επενδυτής –ανεξαρτήτως μεγέθους- τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται . Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του «νομίσματος». Πρόκειται για τις περιπτώσεις εκείνες που πλήττονται από τη κρίση. Το «μυστικό» είναι απλό και συνοψίζεται σε μία φράση «αγόραζε χρόνο». Με απλά λόγια κάθε μέρα που περνά δίνει μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα για να βρεθεί το «αντίδοτο» είτε αυτό λέγεται αναχρηματοδότηση είτε αυτό λέγεται αναδιάταξη περιουσιακών στοιχείων . Αυτή τη στρατηγική ακολούθησε άλλωστε και ο Τραμπ και κατάφερε πριν λίγα χρόνια όχι μόνο να αντιμετωπίσει τη φουρτούνα αλλά να βγει από αυτή «χάνοντας» μόνο μερικές θέσεις στη κατάταξη της λίστας με τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη . Στη πρώτη δεκάδα μάλιστα της λίστας είναι ένας γκουρού διαχειριστής .Ο Μπάφετ. Με λίγα λόγια οι δύο αυτοί δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε άλλο παρά τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.