Από την ημέρα που ανέλαβε τα ηνία της χώρας μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση έχει περάσει 73 νόμους με φορολογικές διατάξεις προκειμένου να επιφέρει μικρές ή μεγάλες αλλαγές σε πέντε βασικά κείμενα που διέπουν το καθεστώς φορολόγησης της χώρας.

Πρόκειται για τον κώδικα φορολογίας εισοδήματος, τον κώδικα φορολογικών διαδικασιών, την νομοθεσία του ΕΝΦΙΑ, τα ελληνικά λογιστικά πρότυπα που αφορούν στις επιχειρήσεις αλλά και τον ΦΠΑ. Έτσι, οι φορολογούμενοι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τους υψηλούς φορολογικούς συντελεστές αλλά και ένα περιβάλλον το οποίο μοιάζει με κινούμενη άμμο.

Έρευνα του Ινστιτούτου Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών (ΙΟΦΟΜ) «μέτρησε» τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει στη φορολογική νομοθεσία και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι βασικοί φορολογικοί νόμοι φτάνουν να αλλάζουν –κατά μέσο όρο- ακόμη και κατά 90 ημέρες. Οι επιπτώσεις τόσο όσον αφορά στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων όσο και στο διαχειριστικό κόστος που καλούνται να επωμιστούν φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις προκειμένου να προσαρμόζονται συνεχώς στα νέα δεδομένα, είναι προφανείς.

Μια απλή άθροιση των αλλαγών, όπως αυτές έχουν καταγραφεί μια προς μια στη μελέτη του ΙΟΦΟΜ, δείχνει ότι από το 2013 μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί:

1.      Αλλαγές των πέντε βασικών φορολογικών νόμων (ΚΦΕ, ΚΦΔ, ΕΝΦΙΑ, ΕΛΠ και ΦΠΑ) με… 106  διαφορετικούς νόμους

2.      Τροποποιήσεις συνολικά 394 άρθρων στους πέντε νόμους που προαναφέρθηκαν

3.      Αλλαγές σε 912 διαφορετικές παραγράφους της νομοθεσίας

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου έχουν βγάλει και τους μέσους όρους οι οποίοι δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας σχετικά με το πόσο ρευστό είναι το τοπίο στην Ελλάδα όσον αφορά στην φορολογική πολιτική. Έτσι:

1.      Ο Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος, αλλάζει κάθε 90 ημέρες. Από το 2013 μέχρι σήμερα έχουν περάσει 33 νόμοι που έχουν επηρεάσει 154 άρθρα και 356 παραγράφους

2.      Ο Κώδικας Φορολογικών Διαδικασιών αλλάζει –κατά μέσο όρο- ανά έναν μήνα και 25 ημέρες. Έχουν περάσει αλλαγές του με 27 διαφορετικούς νόμους και έχουν επηρεαστεί 139 άρθρα και 359 παράγραφοι.

3.      Ο ΕΝΦΙΑ, έχει αλλάξει με 17 νόμους από το 2014 μέχρι σήμερα και ουσιαστικά τροποποιείται ανά δύο μήνες και 20 ημέρες. Έχουν αλλάξει 34 άρθρα και 43 παράγραφοι.

4.      Τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα, έχουν αλλάξει με πέντε διαφορετικούς νόμους και παραμένουν σχετικά σταθερά καθώς τροποποιούνται ανά έξι μήνες και 24 ημέρες. Έχουν αλλάξει 12 άρθρα και 16 παράγραφοι.

5.      Τέλος ο Κώδικας του ΦΠΑ έχει αλλάξει μόνο από το 2013 μέχρι σήμερα (σ.σ είναι παλαιό νομοθέτημα του 2000) με 24 διαφορετικούς νόμους με αποτέλεσμα να τροποποιείται ανά δύο μήνες και 2 ημέρες. Έχουν αλλάξει 55 άρθρα και 146 διαφορετικές παράγραφοι.

Μήπως η αγορά ακινήτων έχει φθάσει στο σημείο μηδέν και δεν το έχουμε καταλάβει; Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι βουλιάζουν οι επενδύσεις . Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ολόκληρες αγορές οδηγούνται σε υποβάθμιση χωρίς να είναι κανένας διατεθειμένος να παρέμβει προκειμένου να ανατρέψει την πορεία προς την ισοπέδωση. Ας δούμε το κέντρο της Αθήνας, όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ένα μεγάλο κομμάτι του μετατρέπεται σε γκέτο. Αυτό με την σειρά του σημαίνει ότι χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα κτιρίων χάνουν την αξία τους με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες τους να βλέπουν την περιουσία τους να εξανεμίζεται όχι επειδή έκαναν λανθασμένες επιλογές αλλά διότι οι υπεύθυνοι φορείς δεν έκαναν τίποτε για να προστατεύσουν το συνταγματικό δικαίωμα του έλληνα πολίτη στην ιδιοκτησία. Στην περιφέρεια και κυρίως στα τουριστικά θέρετρα της χώρας δεκάδες χιλιάδες κατοικίες παραμένουν στα αζήτητα και οι τοπικοί επιχειρηματίες αναζητούν απεγνωσμένα τρόπους για να αντιμετωπίσουν τα πιεστικά προβλήματα ρευστότητας που προκαλεί η κρίση. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Μεσίτες που δραστηριοποιούνται στην αγορά εξοχικής κατοικίας διατύπωναν την άποψη ότι η προσφορά μεταχειρισμένων ακινήτων τους επόμενους μήνες θα αυξηθεί κατακόρυφα μεγεθύνοντας ακόμα περισσότερο το υφιστάμενο απόθεμα αδιάθετων κατοικιών. Ήδη πολλές οικοδομικές επιχειρήσεις έχουν προχωρήσει σε απολύσεις και όλα δείχνουν ότι αν δεν γίνει κάτι αυτό είναι μόνο η αρχή. Κάποιοι θα σκεφτούν: «τι πρέπει να κάνει το κράτος να αγοράσει τα σπίτια τους;». Φυσικά κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να ζητήσει κάτι τέτοιο. ‘Ομως κάθε λογικός άνθρωπος θα παρέμεινε να υπάρξει ένας έστω και υποτυπώδης σχεδιασμός για την προβολή των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που έχει η ελληνική αγορά εξοχικής κατοικίας. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτε και το σίγουρο είναι ότι αν και η φετεινή χρονιά κινηθεί κατά τα πρότυπα του 2009 τότε τα προβλήματα που θα ανακύψουν θα είναι τεράστια τόσο για τους ανθρώπους που εργάζονται στην οικοδομή όσο και για εκείνους που επενδύουν σε αυτή. Τα παραδείγματα , της παντελούς απουσίας μίας συγκροτημένης πολιτικής ενίσχυσης του κλάδου της αγοράς κατοικίας είναι πλέον κάτι παραπάνω από εμφανής και το ζητούμενο δεν είναι πλέον οι παρεμβάσεις για την τόνωση της αγοράς αλλά οι πολιτικές που θα αποτρέψουν μία περαιτέρω απαξίωση της όχι μόνο σε επίπεδο τιμών αλλά στην συνείδηση όλων εκείνων που θεωρούν το ακίνητο ως την πλεον ασφαλή «νησίδα» σε περιόδους κρίσης. Αν χαθεί η εμπιστοσύνη τότε πολύ δύσκολα θα ανακάμψει η αγορά.