Τα αρνητικά νέα από την οικονομία το α' τρίμηνο 2014 συνεχίζουν να κυριαρχούν. Μετά τις δυσοίωνες εξελίξεις στο λιανικό εμπόριο, τον βιομηχανικό τζίρο και τις εξαγωγές εμπορευμάτων, ήλθε τώρα ο πληθωρισμός του Μαρτίου (-1,3% ο εθνικός και -1,5% ο εναρμονισμένος σε ετήσια βάση) και η οικοδομική δραστηριότητα του Ιανουαρίου (-40% κατ' όγκο επίσης σε ετήσια βάση) να καταδείξουν όχι μόνον πως η οικονομία παραμένει εγκλωβισμένη στην ύφεση αλλά και πως ορισμένοι δείκτες της επιδεινώνονται διαχρονικά. Ειδικότερα ο αρνητικός πληθωρισμός (ή αποπληθωρισμός) του Μαρτίου εμφανίζει επιδείνωση συγκριτικά με τους δύο πρώτους μήνες του 2014 (-1,4% ο Ιανουάριος και -0,9% ο Φεβρουάριος), ένδειξη πως η ζήτηση παραμένει υπό πίεση μολονότι ο ανταγωνισμός δεν έχει επιφέρει κάμψη τιμών σε όλες τις κατηγορίες αγαθών κι ειδικά σε ορισμένες κρίσιμες για το βιοτικό επίπεδο του μέσου καταναλωτή. Από την πλευρά της, η οικοδομική δραστηριότητα σημείωσε σημαντική ετήσια κάμψη τον Ιανουάριο (-40%) που είναι ελαφρά μικρότερη από την κάμψη του Δεκεμβρίου (-46%) αλλά μεγαλύτερη από αυτή του Ιανουαρίου 2013 (-33% αντίστοιχα). Ειδικότερα, σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, κατά το μήνα Ιανουάριο 2014 το μέγεθος της Συνολικής Οικοδομικής Δραστηριότητας (Ιδιωτικής-Δημόσιας) στο σύνολο της χώρας μετρούμενο με βάση τις εκδοθείσες οικοδομικές άδειες, ανήλθε σε 917 οικοδομικές άδειες, που αντιστοιχούν σε 160,9 χιλιάδες m2 επιφάνειας και 627,1 χιλιάδες m3 όγκου, παρουσίασε δηλαδή μείωση κατά 35,3% στον αριθμό των οικοδομικών αδειών, κατά 38,2% στην επιφάνεια και κατά 40,0% στον όγκο, σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2013. Κατά την περίοδο των τελευταίων δώδεκα μηνών, δηλαδή από τον Φεβρουάριο 2013 έως τον Ιανουάριο 2014, το μέγεθος της Συνολικής Οικοδομικής Δραστηριότητας (Ιδιωτικής-Δημόσιας) μετρούμενο με βάση τις εκδοθείσες οικοδομικές άδειες, στο σύνολο της Χώρας, ανήλθε σε 15.883 οικοδομικές άδειες, που αντιστοιχούν σε 2.942,7 χιλιάδες m2 επιφάνειας και 11.831,3 χιλιάδες m3 όγκου. Παρατηρήθηκε, δηλαδή, μείωση κατά 27,2% στον αριθμό των οικοδομικών αδειών, κατά 28,1% στην επιφάνεια και κατά 26,0% στον όγκο σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο Φεβρουαρίου 2012 - Ιανουαρίου 2013.

Αν διαβάσει κανείς τις εκτιμήσεις για την πορεία της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία σίγουρα θα αισθανθεί μελαγχολία. Παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι ειδικοί εμφανίζονται επιφυλακτικοί στο αν η ανάκαμψη είναι διατηρήσιμη εντούτοις κανείς δεν αμφισβητεί ότι ήδη τα σημάδια είναι αισιόδοξα . Και όλα αυτά γιατί έγιναν συγκεκριμένες παρεμβάσεις για την στήριξη της αγοράς. Στην ελληνική αγορά , κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει με πειστικό τρόπο ότι βλέπει φως στο τούνελ. Αντίθετα οικονομολόγοι , τραπεζίτες, μεσίτες και κατασκευαστές ομονοούν στο ότι για δώδεκα τουλάχιστον μήνες η αγορά θα έχει πτωτική πορεία με τις επενδύσεις σε κατοικία να είναι στο ναδιρ και τις αγορές να βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα της τελευταίας δεκαετίας. Αν μάλιστα επιβεβαιωθούν και οι εκτιμήσεις που θέλουν την τραπεζική αγορά τους προσεχείς μήνες να αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητας τότε οι προοπτικές είναι ακόμα πιο δυσοίωνες αφού η χρηματοδότηση της στεγαστικής πίστης ίσως να είναι μικρότερη και από το 2009. Αυτό λοιπόν που διαπιστώνει κανείς είναι ότι η αγορά κατοικίας έχει αφεθεί από το κράτος στη τύχη της. Κανένα μέτρο ενίσχυσης της ζήτησης δεν έχει ανακοινωθεί , καμία πολιτική ενίσχυσης της στεγαστικής πίστης δεν έχει εξαγγελθεί , καμία δήλωση στήριξης δεν έχει γίνει από τους αρμόδιους υπουργούς. Και το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι ένα μεγάλο :ΓΙΑΤΙ. Η αγορά ακινήτων τελικά υπάρχει μόνο για να μαζεύει το υπουργείο Οικονομικών έσοδα; Δεν καταλαβαίνει κανείς ότι σε τελευταία ανάλυση ο κλάδος συνεισφέρει πολύ περισσότερα στο ΑΕΠ αυτής της χώρας από δεκάδες κλάδους του εμπορίου; Δεν συνειδητοποιεί κανείς ότι αν συνεχιστεί η ύφεση της οικοδομικής δραστηριότητας οι επιπτώσεις στο κοινωνικό ιστό μικρών κοινωνιών που ζούν από τα τούβλα θα είναι καταλυτικές; Ίσως δεν γνωρίζουν ότι πολλές τοπικές οικοδομικές επιχειρήσεις σε νησιά και σε τουριστικούς προορισμούς έχουν απολύει το 1/3 του δυναμικού τους και αν συνεχίσει η κατάσταση αυτή θα απολύσουν και άλλους. Μία τέτοια επιλογή στην Αθήνα περνά απαρατήρητη αλλά σε μία μικρή και κλειστή κοινωνία 1.000 ή 2.000 ανθρώπων οι απολύσεις αυτές προσλαμβάνουν άλλες διαστάσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σήμερα η αγορά κατοικίας χρειάζεται στήριξη και υποστήριξη όχι τόσο για να ανακάμψει όσο για να μη πέσει ακόμα χαμηλότερα. Το χειρότερο από όλα είναι ότι σε μία ημιθανή αγορά ακόμα και οι δυνατότητες άντλησης φορολογικών εσόδων περιορίζονται στο ελάχιστο με ότι αυτό σημαίνει για το δημόσιο έλλειμμα και χρέος. Το «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος» φαίνεται ότι δεν το γνωρίζουν εκείνοι που χαράσουν και υλοποιούν την οικονομική πολιτική.