Σε 2.185,70 ευρώ ανερχόταν το 2008 το ελάχιστο καθαρό μηνιαίο εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών των νοικοκυριών της χώρας, με τα φτωχά νοικοκυριά να διαθέτουν 1.769,50 ευρώ και τα μη φτωχά νοικοκυριά 2.292,73 ευρώ. Παράλληλα, η μεγαλύτερη δυσκολία για τα νοικοκυριά ήταν οι δαπάνες στέγασης, ενώ ακόμη και το 22,5% του μη φτωχού πληθυσμού είχε οικονομικές δυσκολίες να αντιμετωπίσει έκτακτες, αλλά αναγκαίες, δαπάνες αξίας περίπου 500 ευρώ. Ενώ, σε ποσοστό 19,3% συνολικά δηλώνουν ότι δυσκολεύονται αρκετά στην αποπληρωμή δανείων ή δόσεων για αγορά αγαθών και υπηρεσιών. Αυτό προκύπτει, μεταξύ άλλων, από την έρευνα εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών έτους 2008 (αφορά εισοδήματα 2007) που δημοσιοποίησε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ). Βασικό, επίσης, συμπέρασμα της εν λόγω έρευνας είναι ότι η στέρηση βασικών αγαθών και υπηρεσιών (δυσκολία ικανοποίησης βασικών αναγκών, ανεπαρκείς συνθήκες στέγασης, επιβάρυνση από τις δαπάνες στέγασης, αδυναμία αποπληρωμής δανείων ή αγορών με δόσεις, δυσκολίες στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών, δυσκολία αντιμετώπισης των συνήθων αναγκών, ποιότητα ζωής) δεν αφορά μόνο τον φτωχό πληθυσμό αλλά και μέρος του μη φτωχού πληθυσμού. Ειδικότερα, με βάση την έρευνα προκύπτουν αναλυτικά τα εξής:

* Το 41% του φτωχού πληθυσμού ηλικίας, κάτω των 18 ετών, αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες σε τουλάχιστον τρεις από τις εννέα συνολικά, διαστάσεις της υλικής στέρησης, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό του μη φτωχού πληθυσμού εκτιμάται σε 12% (Οι εννέα διαστάσεις είναι: Δυσκολίες ανταπόκρισης στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών όπως ενοίκιο ή δόση δανείου, πάγιοι λογαριασμοί (ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, αερίου κλπ.), δόσεις πιστωτικών καρτών ή δόσεις δανείου για οικοσκευή, διακοπές κ.ά., ή αγορές με δόσεις κύριας κατοικίας- Οικονομική αδυναμία για πληρωμή μιας εβδομάδας διακοπών- Οικονομική αδυναμία για διατροφή που να περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας- Οικονομική αδυναμία για αντιμετώπιση έκτακτων, αλλά αναγκαίων δαπανών αξίας περίπου 500 ευρώ- Οικονομική αδυναμία να διαθέτουν τηλέφωνο (περιλαμβάνεται και το κινητό τηλέφωνο)- Οικονομική αδυναμία να διαθέτουν έγχρωμη τηλεόραση- Οικονομική αδυναμία να διαθέτουν πλυντήριο ρούχων- Οικονομική αδυναμία να διαθέτουν ΙΧ επιβατηγό αυτοκίνητο- και Οικονομική αδυναμία για ικανοποιητική θέρμανση)

* Το 45% του φτωχού πληθυσμού, ηλικίας 18- 64 ετών, αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες σε τουλάχιστον τρεις από τις εννέα, συνολικά, διαστάσεις της υλικής στέρησης, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό του μη φτωχού πληθυσμού εκτιμάται σε 15%

* Το 61% του φτωχού πληθυσμού, ηλικίας 65 ετών και άνω, αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες σε τουλάχιστον τρεις από τις εννέα, συνολικά, διαστάσεις της υλικής στέρησης, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό του μη φτωχού πληθυσμού εκτιμάται σε 21%

* Το 47% του φτωχού πληθυσμού αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες σε τουλάχιστον τρεις από τις εννέα, συνολικά, διαστάσεις της υλικής στέρησης, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό του μη φτωχού πληθυσμού εκτιμάται σε 15%

*Το 33,5% του φτωχού πληθυσμού δηλώνει ότι στερείται διατροφής που περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό του μη φτωχού πληθυσμού εκτιμάται σε 1,3%

* Το 62,5% του φτωχού πληθυσμού και το 22,5% του μη φτωχού έχει οικονομική δυσκολία να αντιμετωπίσει έκτακτες, αλλά αναγκαίες δαπάνες αξίας περίπου 500 ευρώ

* Περιβαλλοντικά προβλήματα από παρακείμενη βιομηχανία ή κυκλοφορία αυτοκινήτων αντιμετωπίζει το 21% του συνολικού πληθυσμού , ενώ ποσοστό 12% του ίδιου πληθυσμού αναφέρει ως πρόβλημα τους βανδαλισμούς και την εγκληματικότητα στην περιοχή του

* Το 65,8% του μη φτωχού πληθυσμού δηλώνει ότι επιβαρύνεται αρκετά από τις συνολικές δαπάνες στέγασης, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το φτωχό πληθυσμό εκτιμάται σε 55,9% * Το 19,3% του συνολικού πληθυσμού δηλώνει ότι δυσκολεύεται αρκετά στην αποπληρωμή δανείων ή δόσεων για αγορά αγαθών και υπηρεσιών

* Το 28,4% των φτωχών νοικοκυριών δηλώνει δυσκολία στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών, όπως αυτών του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, του φυσικού αερίου, κλπ. * Το 39,1% του φτωχού πληθυσμού αναφέρει μεγάλη δυσκολία στην αντιμετώπιση των συνήθων αναγκών του με το συνολικό μηνιαίο ή εβδομαδιαίο εισόδημά του

* Το ελάχιστο καθαρό μηνιαίο εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών των νοικοκυριών της χώρας, κατά δήλωσή τους, ανέρχεται σε 2.185,70 ευρώ. Τα φτωχά νοικοκυριά χρειάζονται 1.769,50 ευρώ, ενώ τα μη φτωχά νοικοκυριά 2.292,73 ευρώ

* Το 18,4% των φτωχών νοικοκυριών, το 9,1% των μη φτωχών νοικοκυριών και το 11% του συνόλου των νοικοκυριών δεν διέθεταν τουλάχιστον ένα ΙΧ επιβατηγό αυτοκίνητο, ενώ το 17,9% των φτωχών νοικοκυριών, το 10,5% των μη φτωχών και το 12% του συνόλου των νοικοκυριών δεν διέθεταν προσωπικό ηλεκτρονικό υπολογιστή, αν και τα χρειάζονταν, λόγω έλλειψης οικονομικής δυνατότητας.

Ερευνα της ΠΟΜΙΔΑ, αποκαλύπτει ότι σε σύνολο 22 χωρών, η Ελλάδα είναι η μία από τις μόλις έξι χώρες που φορολογούν την αξία των ακινήτων αθροιστικά και όχι αυτοτελώς για κάθε ακίνητο και μάλιστα με ανώτατο συντελεστή που μπορεί να ξεπεράσει εύκολα το 1% της αξίας της περιουσίας του φορολογουμένου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Γερμανία ο φόρος περιουσίας δεν ξεπερνά το 0,35% της αξίας των ακινήτων, ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν επιβάλλεται φόρος περιουσίας, αλλά μόνο αυξημένα δημοτικά τέλη. Αναφορικά με τις αντικειμενικές αξίες, σήμερα, η Ελλάδα και η Ιταλία είναι οι δύο μοναδικές χώρες στην Ευρώπη, όπου αυτές ξεπερνούν τις πραγματικές τιμές. Στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, οι φορολογικές (αντικειμενικές) αξίες διαμορφώνονται σε ποσοστό από 10% έως 75% των αγοραίων τιμών, δείγμα των στρεβλώσεων που έχουν διαμορφωθεί στην Ελλάδα, όπου οι φορολογικές αξίες είναι υψηλότερες των πραγματικών τιμών.

Επίσης σύμφωνα με έκθεση της Eurostat, η οποία αφορά το 2012 και δημοσιεύτηκε εντός της εβδομάδας, η Ελλάδα κατατάσσεται στην πρώτη πεντάδα των χωρών της Ε.Ε. με την υψηλότερη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας. Συγκεκριμένα, οι ετήσιοι φόροι που επιβάλλονται στα ακίνητα (αφορούν το Ειδικό Τέλος Ακινήτων και τον ΦΑΠ που φέτος αντικαταστάθηκαν από τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων με ανάλογο δημοσιονομικό αποτέλεσμα) αντιστοιχούν στο 1,4% του ΑΕΠ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2010, πριν δηλαδή επιβληθεί το ΕΕΤΗΔΕ, η αντίστοιχη φορολογική επιβάρυνση δεν ξεπερνούσε το 0,4% του ΑΕΠ. Η Ισπανία βρίσκεται στην 8η θέση με φόρους που αντιστοιχούν στο 1,2% του ΑΕΠ, ενώ στην Πορτογαλία το αντίστοιχο ποσοστό διαμορφώνεται σε μόλις 0,7% του ΑΕΠ. Πρώτη πάντως είναι η Γαλλία, με τους φόρους στην ακίνητη περιουσία να ανέρχονται στο 3,6% του ΑΕΠ.