Στα 2,19 δισ. δολάρια ανήλθαν το 2010 στην Ελλάδα οι Ξένες Άμεσες Επενδύσεις έναντι 2,43 δισ. το 2009. Σε σύνολο 141 χωρών, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, η Ελλάδα καταλαμβάνει όσον αφορά στην προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων την 119η θέση έναντι 122 το 2009. Υψηλότερα στην κατάταξη βρίσκονται χώρες όπως το Μπαγκλαντές, το Ιράν, οι Φιλιππίνες και το Τατζικιστάν. Μιλώντας σε εκδήλωση για την παρουσίαση των στοιχείων ο καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Νίκος Χριστοδουλάκης είπε ότι το να μιλάει κανείς για ΞΑΕ στην Ελλάδα είναι σα να μιλάει κάποιος για … βροχοπτώσεις στην έρημο. Η χώρα μας, πρόσθεσε, θα μπορέσει να βγει από την «παγίδα» του χρέους μόνο με αναπτυξιακά μέτρα. Οι αποκρατικοποιήσεις αναμένεται να προσελκύσουν σημαντικά κεφάλαια ΞΑΕ στους τομείς ενέργειας, μεταφορών και τουρισμού. Κρίσιμο εξάλλου ρόλο θα παίξει η συμμετοχή ιδιωτών στη λειτουργία των μεταφορικών υποδομών και δικτύων (ΟΣΕ, λιμάνια, αεροδρόμια). Η προσπάθεια πρέπει να εστιαστεί στην προσέλκυση ΞΑΕ στη βιομηχανία και την παραγωγή. Αντίθετα, οι ΞΑΕ στα παραθεριστικά ακίνητα αυξάνουν τη ζήτηση εισαγωγών και πολύ συχνά παρεμποδίζουν την ανέγερση νέων επιχειρήσεων στην περιφέρεια για να μην πέσει η αξία των γειτονικών οικοπέδων. Σε παγκόσμιο επίπεδο οι ΞΑΕ ανήλθαν το 2010 στα 1,24 τρισ. δολάρια παρουσιάζοντας μείωση 15% με τα προ κρίσης επίπεδα. Το 2011 εκτιμάται πως θα ανέλθουν στα 1,4 με 1,6 τρισ. δολάρια.

Η αγορά ενοικιαζόμενων κατοικιών βρίσκεται στο μέσο μίας κρίσης από την οποία όλα δείχνουν ότι πολύ δύσκολα θα φύγει στο άμεσο μέλλον. Τα φθηνά δάνεια τα οποία ήταν προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις και στις οικονομικές δυνατότητες του δανειολήπτη χάθηκαν.Η εισοδηματική κρίση που έχει κτυπήσει κυρίως τα μεσαία εισοδήματα καθιστούν όλους επιφυλακτικούς στο να ανοιχθούν οικονομικά. Η φορολογία είναι ισοπεδωτική.

Αυτές οι τρείς παράμετροι ευνοούν σήμερα τη λύση του ενοικίου. Μεσίτες και ιδιοκτήτες περιγράφουν με το ίδιο τρόπο τα συμπτώματα της ύφεσης που πλήττει την συγκεκριμένη αγορά. Πρόκειται για πτώση των τιμών των ενοικίων που φθάνει έως και 40%- στα μεγάλα σπίτια -σε σύγκριση με το 2007 και για επιμήκυνση του απαιτούμενου χρόνου για να νοικιασθεί ένα σπίτι. «Ο χρόνος που μένουν ξενοίκιαστα τα σπίτια μεσαίου εμβαδού είναι μεταξύ 3 και 5 μηνών. Ο χρόνος που παραμένουν αδιάθετα έχει αυξηθεί σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια» σχολίαζαν μεσίτες αλλά η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν παραμείνει ξενοίκιαστα περισσότερο από ένα χρόνο Στα μεγάλα διαμερίσματα η πτώση της ζήτησης είναι εμφανής κάτι που δεν ισχύει για εκείνα με μικρότερο εμβαδόν τα οποία νοικιάζονται πιο εύκολα ενώ «κρατούν» τις τιμές.

Η κατάσταση που επικρατεί και στην αγορά για νοικιαζόμενα διαμερίσματα άνω των 100 τετραγωνικών μέτρων δεν διαφοροποιείται στο κέντρο της Αθήνας όπου ο μέσος χρόνος ενοικίασης κινείται στους 3-4 μήνες ενώ έχουν καταγραφεί και περιπτώσεις να παραμένουν σπίτια ξενοίκιαστα περίπου ένα χρόνο. Η αύξηση της προσφοράς νέων κατοικιών στα βόρεια προάστια και κυρίως σε περιοχές που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας (Βριλήσσια, Μελίσσια ,ορισμένες περιοχές του Χαλανδρίου) έχουν ως αποτέλεσμα να καταγράφεται μείωση των τιμών των ενοικίων αλλά και αύξηση του χρόνου που απαιτείται προκειμένου να πραγματοποιηθεί η μίσθωση. «Οι αντιπαροχές που δόθηκαν τα προηγούμενα χρόνια αλλά και η αύξηση του ποσοστού που δίδεται στον ιδιοκτήτη δημιούργησαν ένα απόθεμα χιλιάδων κατοικιών οι οποίες προορίζονταν για ενοικίαση ώστε να αποδίδουν ένα μόνιμο μηνιαίο εισόδημα στους ιδιοκτήτες τους.

Αυτό προκάλεσε πιέσεις στην αγορά που εκδηλώθηκαν με πτώση των τιμών και επιμήκυνση του απαιτούμενου χρόνου για την ενοικίαση ενός διαμερίσματος ή μεζονέτας» σχολίαζαν οικονομικοί αναλυτές οι οποίοι συμπλήρωναν ότι το φαινόμενο αυτό είναι πιο έντονο στις περιοχές που αναπτύχθηκαν στην διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας οι τιμές της γης τινάχθηκαν στα ύψη παρασύροντας και τα ποσοστά των αντιπαροχών. Σημαντικός παράγων που επηρεάζει την ύφεση της αγοράς ενοικίων είναι και η μείωση τω νοικοκυριών που αλλάζουν περιοχή εγκατάστασης προκειμένου να αναβαθμίσουν την ποιότητα κατοικίας τους. Οι αρνητικές προσδοκίες σίγουρα δεν ευνοεί τέτοιου είδους ανοίγματα αφού οι περισσότεροι είτε αγοράζουν είτε παραμένουν στην ίδια κατοικία μέχρις ότου ξεκαθαρίσει το τοπίο στην οικονομία.