Σε συνθήκες απαξίωσης κινείται πλέον ο δυτικός άξονας των συνοικιών της Αθήνας αλλά παρόλα αυτά ποι τιμές εξακολουθούν να "αντέχουν". Οι υψηλοί δείκτες εγκληματικότητας σε συνδυασμό με την συρίκνωση εισοδήματος και το υποβαθμισμένο περιβάλλον έχουν ως αποτέλεσμα οι συναλλαγές να έχουν μειωθεί εως και 90% ενώ την ίδια στιγμή οι τιμές να έχουν πέσει στα επίπεδα του 2002.

Σύμφωνα με στοιχεία που έχει στη διάθεση του το realestatenews.gr,το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν βρίσκεται στην μείωση των τιμών αλλά στην παντελή έλλειψη αγοραστικού ενδιαφέροντος που καθιστά την αγορά κατοικίας στις περιοχές αυτές ουσιαστικά ανύπαρκτη. Απο τα ίδια στοιχεία προκύπτει ότι ενώ οι ζητούμενες τιμές -με βάση τις στατιστικές μετρήσεις- απο τους αγοραστές έχουν καταγράψει πτώση που κινείται στα επίπεδα του 25-28% στην πραγματικότητα η πτώση είναι πολύ μεγαλύτερη και αυτό διότι η έλλειψη αγοραστικού ενδιαφέροντος οδηγεί τους ιδιοκτήτες που επιθυμούν να "ξεφορτωθούν" το ακίνητο τους σε πολύ χαμηλότερες τιμές οι οποίες μάλιστα μπορεί να πέσουν και κάτω απο τα 900 ευρώ το τετραγωνικό. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι , σύμφωνα με στατιστικές μετρήσεις οι μέσες τιμές πώλησης στις αγορές της Πλατείας Αττικής και της Πλατείας Βικτωρίας κινούνται στα επίπεδα των 1050-1250 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο έναντι 1450-1800 ευρώ το 2003. τα στοιχεία αυτά όμως απέχουν πολύ απο την πραγματικότητα που επικρατεί στην αγορά καθώς πληροφορίες φέρουν να έχουν γίνει πωλήσεις σε τιμές χαμηλότερες απο τα 900 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο. Πρέπει να σημειωθεί , ότι με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων αγορών η πτώση θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη στην περίπτωση που οι αγορές που είχαν γίνει τα προηγούμενα χρηματοδοτήθηκαν απο τραπεζικό δανεισμό ή αν υπήρχε μεγάλη προσφορά νέων κατοικιών.

Το γεγονός ότι ένα σημαντικό ποσοστό των αγορών που πραγματοποιήθηκε μέχρι και το 2008 έγινε με αυτοχρηματοδότηση είχε ως αποτέλεσμα οι τιμές στις περιοχές αυτές να εμφανίζουν μία απρόσμενη ανθεκτικότητα. Επίσης θα πρέπει να προστεθεί ότι πολλές αγορές έγιναν απο οικονομικούς μετανάστες και οι οποίοι μέχρι σήμερα και λόγω καταναλωτικού προτύπου έχουν πληγεί λιγότερο σε σύγκριση με τους έλληνες. Μία "πηγή" κινδύνων για ολική κατάρρευση της αγοράς στις συγκεκριμένες όμως αποτελεί η προοπτική ένας μεγάλος αριθμός απο αυτούς να προχωρήσει τα επόμενα χρόνια σε επανεγκατάσταση στο τόπο πρόλευσης του. Στην περίπτωση αυτή η προοπτική να κατρακυλίσει ακόμα περισσότερο το επίπεδο των τιμών είναι όχι μόνο πιθανή αλλά και ορατή.

Σήμερα, βρισκόμαστε σε ένα οικονομικό τέλμα με πολλούς επενδυτές να αναζητούν ευκαιρίες . Είναι-και για ποιους – καλή επένδυση η αγορά κατοικίας; Συμφέρει και υπο ποιές προϋποθέσεις; Πρόκειται για ερωτήματα που απασχολούν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο και φυσικά πάρα πολλούς έλληνες. Η αλήθεια είναι ότι, πλέον η επένδυση σε κατοικία δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως "ασφαλής αποθήκη". Η τελευταία πενταετία έδειξε ότι για την αξιολόγηση της ως επένδυση είναι συνάρτηση του χρόνου , του κόστους-συμπεριλαμβανομένου του φορολογικού- και της χρήσης. Τι σημαίνουν αυτά ; Πολύ απλά η κατοικία δεν είναι μετοχή ! Τι σημαίνει αυτό; ότι σε αντίθεση με τις μετοχές τις καταθέσεις ή τα ομόλογα και τις καταθέσεις η κατοικία στεγάζει...τα όνειρά μας. Αλλά ας πάμε τα πράγματα απο την αρχή:

Σκεφτείτε ότι πριν από 10 χρόνια, ο δείκτης S & P 500 κυμαίνονται περίπου στις 1.400 μονάδες και αρκετά χαμηλότερα . Δεν έχει μείωθεί μόνο ο S & P αλλά και Dow έχει απώλειες. Ο κίνδυνος των μετοχών θα σκεφτείτε και θα έχετε δίκιο. Υπάρχει όμως κίνδυνος στις κατοικίες; Επειδή η υποχώρηση των τιμών στην Ελλάδα είναι πρωτόγνωρο φαινόμενο ας εξετάσουμε παράλληλα και την αγορά των ΗΠΑ οπου η αγορά κατοικίας είναι πιο ευαίσθητη στις αλλαγές του οικονομικού περιβάλλοντος. Η μέση τιμή κατοικιών στις ΗΠΑ στις αρχές της χιλιετίας ήταν περίπου $ 160.000. Σήμερα, το ίδιο σπίτι θα πωλήθει για περίπου $ 200.000. Η αξία για το μέσο σπίτι αυξήθηκε κατά 40.000 δολάρια, ή 25% κατά τη διάρκεια της δεκαετίας. Δηλαδή έχουμε μία μέση ετήσια απόδοση περί το 2,5%. Στην Ελλάδα η αύξηση των τιμών στην διάρκεια της δεκαετίας ήταν λίγο περισσότερο από 50% δηλαδή η μέση ετήσια απόδοση κυμάνθηκε στο 5% . Καλή απόδοση ; Θα ήταν αν είχαμε υπολογίσει τον πληθωρισμό και το κόστος κτήσης και διατήρησης. Στις ΗΠΑ το ποσοστό του πληθωρισμού, είναι μεγαλύτερο από 2,2% ενώ το μέσο ετήσιο κόστος είναι 5% έως 6% .Στην Ελλάδα έχουμε υψηλότερο πληθωρισμό ενώ το κόστος (έξοδα και φόροι) κινείται οριακά σε χαμηλότερα επίπεδα. Συμπέρασμα; Οι αποδόσεις είναι αρνητικές.

Σύμφωνοι, όλοι πρέπει να έχουν μια στέγη πάνω από το κεφάλι μας και αυτό είναι που καθιστά την ακίνητη περιουσία μία καλή επένδυση. Για το λόγο αυτό αντι να μετράμε καθημερινά το πόσο ανέβηκαν ή έπεσαν οι τιμές ίσως είναι καλύτερο να αντιμετωπίσουμε την ακίνητη περιουσία ως «κομμάτι» της ζωής μας.. Ένα σπίτι μπορεί να είναι η μεγαλύτερη επένδυσή σας - αλλά δεν μπορεί να είναι καλύτερη επένδυση σας. Για το λόγο αυτό το χαρτοφυλάκιο και θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα υγιές μείγμα από μετοχές, ομόλογα και ακίνητα .