Όλα δείχνουν ότι για μία ακόμα φορά την νύφη θα πληρώσει η αγορά ακινήτων. Τα σενάρια που επεξεργάζονται οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών στα πλαίσια της σύνταξης του νέου προϋπολογισμού ουσιαστικά επαναφέρουν ένα  φορολογικό περιβάλλον το οποίο θα αποτρέπει  τα μεσαία εισοδήματα από επενδύσεις σε αγορά ακινήτων. Η επιβολή των τεκμηρίων διαβίωσης  σε συνδυασμό με την αυστηροποίηση της εφαρμογής του «πόθεν έσχες»  και την αύξηση της φορολογίας σε κληρονομιές και γονικές παροχές καθιστά τις αγορές ακινήτων από φυσικά πρόσωπα ουσιαστικά απαγορευτικές  είτε λόγω του κόστους κτήσης είτε της απόκτησης της τεχνογνωσίας περιορισμού της φορολογικής επιβάρυνσης.  Φυσικά υπάρχει το παράθυρο της κτήσης μέσω νομικών προσώπων αλλά για μικρούς και μεσαίους επενδυτές φαντάζει ως κίνηση η οποία εντάσσεται στα πλαίσια ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Από την άλλη πλευρά και η επαναφορά του ΦΜΑΠ για μεγάλης αξίας ακίνητη περιουσία είναι άλλο ένα πλήγμα για τους ιδιώτες εκείνους που εμπιστεύονται τα ακίνητα από τις καταθέσεις στην τράπεζα ή τις μετοχές. Πληροφορίες μάλιστα φέρουν την επιβάρυνση από τον ΦΜΑΠ να είναι πενταπλάσια από εκείνη που ίσχυε πριν την κατάργηση του φόρου. Με απλά λόγια , η νέα Κυβέρνηση , θεωρεί την ακίνητη περιουσία ως την μεγαλύτερη πηγή άντλησης φορολογικών εσόδων και για τον λόγο αυτό οδηγείται στη λύση της υπερφορολόγησης της . Το ζητούμενο είναι η αιτία που ακολουθεί αυτές τις επιλογές. Η εύλογη απάντηση είναι ότι χρειάζεται έσοδα. Η πιο πολύπλοκη είναι ότι θεωρεί την επένδυση σε ακίνητη περιουσία ως προνόμιο των εταιριών . Όποια και από τις δύο εκδοχές  και αν ισχύει πρέπει να  το κάνει καθαρό στους πολίτες και στις αγορές  .