Προυπολογισμός για το συρτάρι

Ορισμένες φορές ακούγοντας τις κατα καιρούς Κυβερνήσεις αναρωτιέσαι αν ζείς στον αληθινό κόσμο ή σε εικονική πραγματικότητα. Το ερώτημα αυτό επανέρχεται εντονότερο τις πρώτες εβδομάδες μετά την ημερομηνία των εθνικών εκλογών όταν οι μνήμες απο τις προεκλογικές υποσχέσεις είναι νωπές. Τι είχαμε ακούσει το 2004; Τι ακούσαμε το 2007; Τι ακούσαμε το 2009; Πόσα απο αυτά που ακούσαμε έγιναν πραγματικότητα; Πως προσπάθησαν να βαπτίσουν το κρέας ψάρι ;

Για παράδειγμα , σήμερα παραμονή τη κατάθεσης του προσχεδίου προϋπολογισμού για το 2010 οι κρατούντες ανακάλυψαν για μία ακόμα φορά την φοροδιαφυγή και τους φοροφυγάδες. Αλήθεια, πριν απο την 4η Οκτωβρίου κανείς δεν γνώριζε για την φοροδιαφυγή και τους φοροφυγάδες; Η απάντηση είναι εύκολη. Όλοι γνωρίζουν την ύπαρξη της αλλά κανείς δεν θέλει να ξέρει τους φορείς της γιατί όταν αρχίσουν να βγαίνουν ονόματα και διευθύνσεις τότε το κομματικό κόστος θα είναι αβάστακτο.

Μικρό παιδί τότε , δεν άκουσα κανένα να ρωτά το δάσκαλο,  τι θα γινόνταν η Ελλάδα χωρίς την παραοικονομία και την φοδιαφυγή. Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο αυτές δραστηριότητες -ηθικά καταδικαστέες- έχουν ενσωματωθεί στην αληθινή οικονομία και λειτουργούν ως απίδες προστασίας σε περιόδους κρίσης  και ως πολλαπλασιαστές της οικονομικής δραστηριότητας στις ανοδικές φάσεις της οικονομίας. Έχει αναρωτηθεί κανείς πως θα γινόνταν η χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας τις προηγούμενες δεκαετίες αν δεν υπήρχαν οι εγχρήματοι πόροι απο την φοροδιαφυγή; Έχει αναρωτηθεί κανείς απο τους σοφούς που κάθονται πίσω απο τα γραφεία τους πως θα ήταν η ελληνική κοινωνία αν η φοροδιαφυγή είχε ακριβή τεχνογνωσία; Μάλλον προτιμούν να μη γνωρίζουν αφού και αυτοί οι ίδιοι είναι προϊόντα... της. Ας ρίξουν μία ματιά στις οικονομίες που φέρνουν ως παράδειγμα προς μίμηση και απαντήσουν με το χέρι στη καρδιά : υπάρχει εκεί φοροδιαφυγή και απο ποιούς. ΥΠΑΡΧΕΙ αλλά είναι υπόθεση ΛΙΓΩΝ. Αυτών που μπορούν να αγοράσουν την τεχνογνωσία της και να επωφεληθούν. Σε αντίθεση με την Ελλάδα , όπου η φοροδιαφυγή διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα , στις χώρες αυτές είναι προνόμιο μιας οικονομικής ελιτ.
Η αποτυχία τους εντοπίζεται σε δύο σημεία. Το πρώτο είναι ότι ΟΛΕΣ οι Κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να βρούν τρόπους και μεθόδους ώστε να την εντάξουν στα βιβλία του κράτους αφού  προτίμησαν τον υποκριτικό καταγγελτικό λόγο. Το δεύτερο είναι ότι με την πολιτική που ακολούθησαν της έδωσαν και ηθικό έρεισμα. Δεν έχει κανείς παρά να ακούσει τους έλληνες να μιλούν για τα ιδιαίτερα των καθηγητών , για τα φακελάκια του ΕΣΥ για τα "λαδώματα" και για τα ρουσφέτια για να καταλάβει ότι πλέον η φοροδιαφυγή έχει μεταλλαχθεί και απο κλοπή έχει εξελιχθεί σε τρόπο άμυνας. "Φοροδιαφεύγω για να βρώ τα λεφτά για να πληρώσω τα ιδιαίτερα της κόρης μου" είχε απαντήσει στο "γιατί" ένας μικρέμπορος. Και πλέον αν υπάρχει κάτι για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι ακόμα και αυτοί που δεν φοροδιαφεύγουν  αν μπορούσαν θα το έκαναν απλώς για να αμυνθούν σε αυτό το υποκριτικό δημόσιο που τους καταδυναστεύει. Αλήθεια πόσο υποκριτικές μπορεί να ακούγονται οι κραυγές κατά της φορδιαφυγής απο εκείνους που με την καθημερινή στάση τους συγχέουν την ηθική με την νομιμότητα.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα χειρότερο.Οι  άνθρωποι που κυβερνούν τις τελευταίες δεκαετίες αυτό τον τόπο στην προσπάθεια να αποκτήσουν την πιστοποίηση της πολιτικής τους υπόστασης απεμπόλησαν  το μοναδικό όπλο που είχαν να ενσωματώσουν την παρααοικονομία  στα επίσημα λογιστικά βιβλία του κράτους. Η απογραφή του κ. Αλογοσκούφη το 2004 και η πλειοδοσία του κ. Προβόπουλου και του κ. Παπακωνσταντίνου να δείξουν μία εικόνα καταστροφής οδήγησαν στην απαξίωση του ίδιου του κρατους και των μηχανισμών του με αποτέλεσμα να φανούμε ΟΛΟΙ σαν οι "κλεφτοκοτάδες"  της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το χειρότερο απ΄όλα ξέρετςε ποιό είναι; Ότι με τις ίδιες μας τις πράξεις να εμφανιζόμαστε χειρότεροι και απο εκείνους που είχαν ενσωματώσει την ΜΑΦΙΑ στις οικονομικές τους δραστηριότητες.
Αυτοί είναι μερικοί απο τους λόγους που το REAL ESTATE NEWS αποφάσισε να μη γράψει ούτε μία ΛΕΞΗ για τον προϋπολογισμό.