Η αύξηση του αριθμού των στεγαστικών δανείων τα οποία βρίσκονται σε καθυστέρηση αποτελεί πλέον το νέο πονοκέφαλο όχι μόνο για τους τραπεζίτες οι οποίοι φοβούνται ότι μία περαιτέρω αύξηση του αριθμού των δανείων που βρίσκονται σε καθυστέρηση μπορεί να επηρεάσει αρνητικά και ο επίπεδο των τιμών.

«Τα προβλήματα αλλά και τα διλλήματα που έχει να αντιμετωπίσει και να απαντήσει το πιστωτικό σύστημα είναι  δύο . Από την μία πλευρά βρίσκεται αντιμέτωπο με την σημαντική μείωση του αριθμού των αιτήσεων για την χορήγηση στεγαστικών δανείων που πρακτικά απεικονίζει την δραματική υποχώρηση της ζήτησης . Από την άλλη έχει να αντιμετωπίσει την αύξηση του αριθμού των δανειοληπτών οι οποίοι βρίσκονται σε αδυναμία να εξυπηρετήσουν το στεγαστικό δάνειο που είχαν λάβει για την αγορά είτε κύριας είτε εξοχικής κατοικίας. Τα δύο αυτά φαινόμενα προκαλούν πιέσεις στις τιμές πώλησης των κατοικιών. Η διατήρηση αυτών των φαινομένων στην αγορά θα έχει σημαντικές περιπτώσεις αφού τα πιστωτικά ιδρύματα τα οποία χρηματοδότησαν το 100% και το 120% της εμπορικής αξίας της κατοικίας είναι πολύ πιθανόν σύντομα να δουν στεγαστικά δάνεια στα οποία η αξία των ακινήτων  είναι χαμηλότερη από την αξία του δανείου. Το φαινόμενο αυτό θα είναι άγνωστο στην ελληνική αγορά και θα αφορά κυρίως δάνεια που έχουν δοθεί τα δύο προηγούμενα χρόνια» σχολίαζε οικονομικό αναλυτής αναφερόμενος στις επιπτώσεις που πιθανόν έχει στην διαμόρφωση του επιπέδου των τιμών κατοικιών οι αύξηση του αριθμού των στεγαστικών που βρίσκονται στο «κόκκινο».

Από την πλευρά τους οι τράπεζες, αν και στην παρούσα φάση θεωρούν ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα το οποίο δεν πρόκειται να ανατρέψει την σημερινή ισσοροπία προσφοράς και ζήτησης, καταβάλλουν προσπάθεια να περιορίσουν όσο το δυνατόν τον αριθμό των στεγαστικών δανείων που μπαίνουν σε οριστική καθυστέρηση. Για τον λόγο αυτό προτιμούν να παράσχουν στους συγκεκριμένους δανειολήπτες είτε ευνοϊκούς όρους για την ρύθμιση του δανείου είτε και ακόμα προγράμματα αναχρηματοδότησης.

Δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τα ποσοστά της ανεργίας στις ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες, τόσο για το τρέχον έτος, όσο και για το 2011, όπου εκτιμάται ότι θα διατηρηθεί κατά μέσον όρο γύρω στο 9%.

Στο 7,2% επιταχύνθηκε η συνολική πιστωτική επέκταση στη χώρα σε ετήσια βάση τον Φεβρουάριο, από 6,8% που ήταν τον Ιανουάριο, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), τα οποία δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Μπορεί να μπεί φρένο στην κατρακύλα της αγοράς και ποιό μπορεί να είναι αυτό; Το ερώτημα αυτό, απασχολεί όχι μόνο εκείνους που ασχολούνται με την αγορά  αλλά και όσους βλέπουν την αξία της ακίνητης περιουσίας τους να συρρικνώνεται. Οι περισσότεροι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στην τύχη και αυτό γιατί εντάσσουν και την ελληνική αγορά στο παζλ της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Όμως η πραγματικότητα μάλλον είναι εντελώς διαφορετική . Οι διαδικασίες ανάπτυξης της κτηματαγοράς την τελευταία δεκαετία την έχουν θωρακίσει αφού το εμπόδιο που καλείται να ξεπεράσει σήμερα αφορά μόνο στην ρευστότητα.
Αν συγκρίνει κανείς τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ελληνικής αγοράς με εκείνα οποιασδήποτε δυτικής θα διαπιστώσει ότι υπάχουν τεράστιες διαφορές με κυριάρχη αυτή που θέλει τους έλληνες να είναι  ιδιοκτήτες και καταθέτες. Στις ΗΠΑ , για παράδειγμα , η ιδιοκτησία είναι «υποθηκευμένη» και οι ιδιοκτήτες αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει. Αντίθετα στην Ελλάδα  , τουλάχιστον το 80% της ιδιοκτησίας δεν έχει βάρη και το πραγματικό πρόβλημα της αγοράς δεν βρίσκεται σε εκείνους που αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους αλλά σε όσους θεωρούν ότι η επένδυση σε ακίνητα σήμερα «υποθηκεύει» το μελλοντικό εισόδημα. Αυτός άλλωστε είναι και η αιτία για την οποία εξακολουθεί να παραμένει σε υψηλά επίπεδα το αδιάθετο απόθεμα κατοικιών. Δηλαδή η διάγνωση της νόσου απο την οποία πάσχει η αγορά ακινήτων στην χώρα μας είναι: « Περιορισμένη Ζήτηση».
Όλα αυτά οδηγούν σε ένα συμπέρασμα. Η ανάκαμψη στην χώρα μας , συνδέεται άμεσα με την τόνωση της ζήτησης. Η διεθνής βιβλιογραφία μάλιστα βρίθει «συνταγών» για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού. Ο πιό εύκολος δρόμος όμως περνάει απο τις τράπεζες. Δηλαδή απο την βούληση των τραπεζών να ανοίξουν τους κρουνούς χρηματοδότησης της οικονομίας και να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη διοχέτευση ρευστότητας. Ίσως κάποιοι ισχυριστούν ότι αυτό έχει ήδη να γίνεται . Λάθος. Σήμερα δυνατότητα δανεισμού έχουν μόνο εκείνοι οι οποίοι δεν έχουν ανάγκη δανεικών. Για παράδειγμα οι όροι και οι προϋποθέσεις χρηματοδότησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με την εγγύηση του Δημοσίου είναι τέτοιοι ώστε να απόκειται η συντριπτική πλειοψηφία τους . Αποτέλεσμα ; Ο μικρομεσαίοι είτε θα αναγκαστούν να περιορίσουν την δραστηριότητα τους , είτε να προχωρήσουν σε απολύσεις , είτε να ρευστοποιήσουν πάγια περιουσιακά τους στοιχεία είτε να κατεβάσουν ρολά.  Με απλά λόγια θα αναγκάστουν να υιοθετήσουν επιλογές οι οποίες θα επιδεινώσουν ακόμα περισσότερο το ήδη βαρύ κλίμα της αγοράς.
Η τόνωση της ρεύστοτητας , προυποθέτει και συνθήκες φορολογικής σταθερότητας και πολιτική κινήτρων μέσω της φορολογίας.