Oι τράπεζες φαίνεται ότι θα είναι οι ρυθμιστές της πορείας της αγοράς για την επόμενη χρονιά. Σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτών τα δύο μεγάλα στοιχήματα τα οποία θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι τράπεζες συνδέονται και τα δύο με την πολιτική των επιτοκίων και την διαχείριση των προβληματικών δανείων που θα ακολουθήσουν δηλαδή : - αν θα διατηρήσουν αμετάβλητο το κόστος του χρήματος - αν θα αυξήσουν τα περιθώρια που επιβάλλουν το επιτόκιο του δανείου - αν θα προχωρήσουν σε διαγραφές δανείων - αν θα προχωρήσουν σε επιτάχυνση των διαδικασιών πλειστηριασμών και κυρίως την πρακτική που θα ακολουθήσουν ως προς τον όγκο των υπό εκπλειστηρίαση ακινήτων. Αν και δεν είναι λίγοι εκείνοι που αντιμετωπίζουν την στάση του τραπεζικού συστήματος ως μία αμιγώς οικονομική απόφαση εντούτοις η άποψη αυτή απέχει πολύ από την πραγματικότητα καθώς η στάση που θα ακολουθήσουν οι τράπεζες στην διαχείριση των δανείων μπορεί να θεωρηθεί και ως ένα ζήτημα πολιτικό αφού καλούνται να δράσουν σε ένα περιβάλλον όλο και πιο οικονομικά ασφυκτικό για πολλούς απο κείνους που έχουν δανειστεί .Η προοπτική μάλιστα των συγκούσεων δεν είναι καθόλου μακρυά. Ο χειρισμός των μη εξυπηρετούμενων δανείων είναι ένα θέμα το οποίο προκαλεί πιέσεις και αυξάνει το πολιτικό κόστος. Ο εκπλειστηριασμός μερικών χιλιάδων ακινήτων ουσιαστικά μεταφράζεται σε τετραπλάσιο αριθμό ελλήνων οι οποίοι πιστεύουν ότι το όλο πρόβλημα δεν περιορίζεται στις τράπεζες αλλά αφορά το σύνολο του πολιτικού συστήματος το οποίο τους αφήνει απροστάτευτους «στην αυθαιρεσία των τραπεζών». Ενδεικτικό θα πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός ότι ακόμα και στις ΗΠΑ , η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αναζήτησε τρόπους για να επιβραδύνει το πλειστηριασμούς .Στην Ελλάδα , με το πολιτικό σκηνικό να παρουσιάζεται όχι μόνο ασταθές αλλά και απαξιωμένο από την μεγάλη μερίδα των πολιτών , μία προοπτική μαζικών πλειστηριασμών μπορεί να μετατρέψει το πρόβλημα από πολιτικό σε κοινωνικό. Εμπρός σε αυτό το ενδεχόμενο οι τράπεζες δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εύκολη λύση που μπορεί να αποτελέσει εργαλείο σε πολιτικούς σχεδιασμούς. Πρόκειται για ένα παιγνίδι το οποίο οι παλαιότεροι το θυμούνται να παίζεται την περίοδο 1989-1991 με τα επιτόκια υπερημερίας, τα περίφημα πανωτόκια . Τότε οι τράπεζες από την μία στιγμή στην άλλη βρέθηκαν από παρατηρητές να μεταμορφώνονται οι ίδιες σε πολιτικό πρόβλημα . ¨Όλα αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι τα πιστωτικά ιδρύματα μπορούν να εξελιχθούν οι ίδιες σε πρόβλημα . Μία τέτοια προοπτική βολεύει όλους εκτός από τους τραπεζίτες οι οποίοι το μόνο όπλο που έχουν είναι να αποκτήσουν μία πιο ελαστική πολιτική διαχείρισης των δανείων .

Τα χρήματα που διαθέτουν κυμαίνονται μεταξύ 150.000 - 250.000 ευρώ. Βέβαια, παλαιότερα δίνονταν μεγαλύτερα ποσά. Η ηλικία τους κυμαίνεται μεταξύ 45 - 65 ετών και πρόκειται για άτομα που έχουν κάποια χρήματα στην άκρη. Ο τραπεζικός δανεισμός για απόκτηση ακινήτου έχει μειωθεί πάρα πολύ, αφού, ακόμη κι αυτοί που μπορούν, δε δανείζονται από φόβο. Ψάχνουν κυρίως για διαμερίσματα μεταξύ 70 - 100 τετραγωνικών μέτρων, κοιτώντας πάνω από όλα τις οικονομικές τους δυνατότητες. Οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές ακινήτου σήμερα έχουν πάψει να νοιάζονται για τη θέση στάθμευσης, τον όροφο κ.λπ. Αυτές είναι οι βασικές επιλογές εκείνων που εμφανίζονται ως δυνητικοί αγοραστές. Είναι ολοφάνερο σήμερα ότι οι περισσότεροι από τους ενδιαφερόμενους αγοραστές ακινήτου είναι αυτοί που διαθέτουν ρευστότητα και έχουν πολύ μικρή ανάγκη χρηματοδότησης από κάποια τράπεζα. Επίσης, αυτοί που αγοράζουν κατοικία το κάνουν κυρίως από ανάγκη και όχι για επένδυση ή απλώς για να μεταφερθούν σε ένα μεγαλύτερο σπίτι. Πρέπει να σημειωθεί ακόμη ότι έχει παγώσει η αγορά γης από μεγαλοεπενδυτές, γιατί φοβούνται μήπως πέσει μελλοντικά η αξία του ακινήτου που θα αγοράσουν. Ο μέσος αγοραστής ακινήτου σήμερα είναι πάνω από 40 ετών, στρέφεται σε διαμερίσματα με εμβαδόν μεταξύ 80 - 100 τετραγωνικά μέτρα και με... παζάρια προσπαθεί να ρίξει τις τιμές τους.