Η ελληνική κρίση ανέδειξε πολλά από τα προβλήματα που προσπαθούσε επιμελώς να "κρύψει κάτω από το χαλί" η Ε.Ε. για τουλάχιστον 10 χρόνια και τα οποία οξύνθηκαν με αφορμή την οικονομική κρίση που ξέσπασε στις ΗΠΑ πριν από δύο περίπου χρόνια. Ξαφνικά ο ευρωπαϊκός νότος αλλά και η Γαλλία η Μεγάλη Βρετανία και η Γερμανία ανακοίνωσαν προγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης δισ. ευρώ . Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι μία τέτοια πολιτική εξασφαλίζει την δημοσιονομική σταθερότητα και κατ΄επέκταση την οικονομική την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας. Και όμως υπάρχουν τρία βασικά ερωτήματα τα οποία επιμελώς αποφεύγουν να απαντήσουν οι ευρωπαίοι ηγέτες.

Πρώτο ερώτημα: Τα ελλείμματα δημιουργήθηκαν σε σημαντικό βαθμό σε μία προσπάθεια να προστατευτούν τα πιστωτικά ιδρύματα των χωρών από την κρίση των "τοξικών ομολόγων". Αν ανατρέξει κανείς στα μέτρα στήριξης των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για το τραπεζικό σύστημα που υιοθετήθηκαν την διετία 2008-9 θα διαπιστώσει ότι είναι πολλαπλάσια από τα δημοσιονομικά οφέλη από τα μέτρα εξυγίανσης που εξαγγέλθηκαν. Για να το πούμε πιο απλά αν προσθέσει κανείς πόσο κόστισε το πακέτο διάσωσης των τραπεζών τότε θα διαπίστωνε ότι τα κεφάλαια που διοχετεύτηκαν αναλογούν σε ένα σημαντικό ποσοστό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Όσοι το αμφισβητούν δεν έχουν παρά να ανατρέξουν στις ανακοινώσεις που έγιναν τόσο από την Γερμανική όσο και από Βρετανική και Γαλλική κυβέρνηση για να σώσουν τα πιστωτικά τους ιδρύματα που είχαν μολυνθεί από τις επενδύσεις που έκαναν . Δηλαδή στο δίλλημα ΜΕΤΟΧΟΙ ή ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αποφάσισαν να στηρίξουν τους πρώτους συνθλίβοντας κάθε έννοια ηθικής στην άσκηση πολιτικής.

Δεύτερο ερώτημα : Πόσο αποδοτική μπορεί να είναι η απόφαση να ασκηθεί η συγκεκριμένη οικονομική πολιτική σε μία περίοδο που η ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι εύθραυστη ενώ σε όλες τις ευρωπαϊκές οικονομίες το φάντασμα της ανεργίας έχει ήδη κάνει την παρουσία της . Το σίγουρο είναι ότι η μείωση των δημόσιων δαπανών θα επηρεάσει την ανάκαμψη και θα αυξήσει ακόμα περισσότερο τα ποσοστά ανεργίας με άμεση επίπτωση τόσο στο χρόνο όσο και στο εύρος της ανάκαμψης ενώ ταυτόχρονα θα ενταθούν τα φαινόμενα της συγκέντρωσης πλούτου. Η περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας ίσως αποτελεί το αντίδωρο για την αύξηση των επενδύσεων. Όμως το πιθανότερο είναι να οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις και περιθωριοποίηση μεγάλων ομάδων πληθυσμού σε όλη την διάρκεια ρηγκανοποίησης της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Τρίτο ερώτημα : Οι αλλαγές στο θεσμικό τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως αυτές εκφράστηκαν από την κυρία Μερκελ είναι συμβατές με το πλαίσιο της συνθήκης της Ρώμης; Πόσο δημοκρατική θα είναι μία Ευρώπη πολλών ταχυτήτων με πρώτο βιολί την Γερμανία και της χώρες της κεντρικής Ευρώπης και τον ευρωπαϊκό νότο να περιορίζεται είτε σε ρόλου κομπάρσου είτε σε ρόλο ευρωπαίου πολίτη δεύτερης κατηγορίας;

Κάθε απάντηση στα ερωτήματα απλώς είναι ένας διαφορετικός δρόμος που οδηγεί όμως σε μία απάντηση: η έλλειψη ηθικής, η απουσία κοινωνικής ευαισθησίας και η ενίσχυση του πολιτικού διαχωρισμού οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο...

Ευκαιρίες για την αγορά ακινήτων στη Βουλγαρία και την Ελλάδα δημιουργεί η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, επισημαίνεται σε δημοσιεύματα του βουλγαρικού Τύπου, στα οποία, όπως και τις προηγούμενες ημέρες, οι εξελίξεις στην Ελλάδα (πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές) παραμένουν ένα από τα βασικά θέματα που προβάλλονται από τις εφημερίδες της γειτονικής χώρας, αλλά και τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ. Σύμφωνα με όσα αναφέρονται σε δισέλιδο αφιέρωμα της εφημερίδας «Τρουντ», το ενδιαφέρον Ελλήνων επενδυτών για την απόκτηση ακίνητης περιουσίας στο χιονοδρομικό κέντρο του Μπάνσκο και σε άλλα μέρη της νότιας, κυρίως, Βουλγαρίας, είναι αυξημένο. Στο ίδιο αφιέρωμα επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, πως «οι Έλληνες ρωτάνε, κάνουν βολιδοσκοπήσεις, αλλά μαζικές αγορές ακινήτων δεν υπάρχουν». Σε άλλο σημείο του αφιερώματος, η ''Τρουντ'' κάνει την πρόβλεψη ότι πολλοί Βούλγαροι θα μελετήσουν το ενδεχόμενο απόκτησης κατοικιών στην Χαλκιδική, επωφελούμενοι από τη διαφαινόμενη πτώση των τιμών. Μάλιστα, ο Βασίλ Σόποφ, εκπρόσωπος εταιρείας συμβούλων ακινήτων δήλωσε - στην «Τρουντ» - πως «το βάρος του ελληνικού Δημοσίου είναι μεγάλο, αλλά οι επιχειρήσεις έχουν λεφτά. Το ΑΕΠ της Ελλάδας είναι σχεδόν τριπλάσιο σε σύγκριση με εκείνο της Βουλγαρίας. Όσο μεγάλη και να είναι η κρίση στην Ελλάδα, οι επιχειρηματίες θα συνεχίσουν να επενδύουν, και κυρίως στο εξωτερικό. Ως πλησιέστερη χώρα της ΕΕ, η Βουλγαρία είναι σε πλεονεκτική θέση, επειδή προσφέρει φανταστικές ευκαιρίες για τους Έλληνες: πολύ χαμηλότερο κόστος εργασίας, το χαμηλότερο δυνατό φόρο επί των κερδών της τάξης του 10 %, θετική αντιμετώπιση των ξένων επενδυτών».