Ο πρόεδρος της Αlpha Βank κ. Ι. Κωστόπουλος είναι απο τους πλέον έμπειρους τραπεζίτες. Στην μακρόχρονη σταδιοδρομία του έχει δεί πολλά . Αποχωρήσεις μεγάλων ξένων τραπεζών, συγκρούσεις , την διαδικασία μεγέθυνσης του ομίλου του αλλά και της ίδιας της αγοράς μέσα σε λιγότερο απο 25 χρόνια.

Χθες ο έμπειρος τραπεζίτης επανέλαβε τη θέση του ότι η ελληνική αγορά δεν έχει χώρο για περισσότερα από 2,5 πιστωτικά ιδρύματα, με δεδομένο ότι το συνολικό ενεργητικό του εγχώριου συστήματος ανέρχεται στα 300 δισ. ευρώ. Οι περισσότεροι υποδέχτηκαν την τοποθέτηση αυτή με ενθουσιασμό .

Η αλήθεια είναι όμως, ότι σε μία μικρή αγορά , όπως είναι η ελληνική , οι μοναδικοί που έχουν να κερδίσουν απο μία προοπτική αυτή είναι οι ...τράπεζες και οι μέτοχοί τους .

Φανταστείτε ένα τραπεζικό σύστημα με λίγες μεγάλες επιχειρήσεις και πολλές μικρές.

Φανταστείτε τι μπορεί να προκύψει αν όλοι αυτοί που σήμερα που κτυπούν την πόρτα 10 τραπεζών είναι έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε 2,5 όπως λέει ο έμπειρος τραπεζίτης.

Φανταστείτε τις προσημειώσεις εκατοντάδων χιλιάδων σπιτιών και ενός εξίσου μεγάλου αριθμού επαγγελματικών ακινήτων να είναι στα συρτάρια 2,5 τραπεζών και όχι στα συρτάρια 10.

Φανταστείτε την αξία του χαρτοφυλακίου των επαγγελματικών ακινήτων τους. Για αυτό δεν χρειάζεται τίποτε άλλο παρά μία απλή πρόσθεση των δικτύων και των κεντρικών τους γραφείων αλλά και των χαρτοφυλακίων των θυγαστρικών τους εταιριών επενδύσεων.

Φανταστείτε τι θα γίνει με τα επιτόκια των δανείων αλλά και των καταθέσεων -ανάλογα την περίοδο και τις ανάγκες της αγοράς.

Φανταστείτε πόσο δύσκολο θα είναι, να πάρει κάποιος στεγαστικό δάνειο αν του κλείσει την πόρτα η 1 απο τις 2,5 τράπεζες. Το ίδιο ακριβώς μπορεί να ισχύσει και στην περίπτωση μίας μικρομεσαίας ή και μικρής κατασκευαστικής εταιρίας ή ακόμα και μίας μεσιτικής.

Η λίστα του "φανταστείτε" μπορεί να γίνει πολύ μεγάλη! Και όσο μεγαλύτερη γίνεται τόσο θα μεγαλώνει ο βαθμός εξάρτησης και συγκέντρωσης της αγοράς.

Φυσικά το πρόβλημα της επιβίωσης αλλά και της μεγέθυνσης των πιστωτικών ιδρυμάτων είναι τεράστιο. Αυτό άλλωστε αποδεικνύουν και οι επιλογές της ΕΚΤ η οποία σε όλη την Ευρώπη έδωσε αγώνα για να μή κλείσουν κάποιες απο αυτές δαπανώντας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εκατοντάδες δισ. ευρώ. Σίγουρα είναι μία αναγκαιότητα αφού για την οικονομία το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι ο "πνευμονας" και η "καρδιά" . Όμως με δεδομένες πλέον τις επιλογές του συστήματος -σε σημαντικά μικρότερο βαθμό του ελληνικού- στο παρελθόν μία τέτοια προοπτική σίγουρα δεν θα έκανε καλό στην όχι μόνο στην κοινωνία αλλά...

Με λίγα λόγια όταν το συμφέρον των μετόχων υπερισχύει των βασικών αρχών του ανταγωνισμού (όπως αυτές περιγράφονται στα πανεπιστημιακά εγχειριδια των πρωτοετών φοιτητών) τότε όλοι θα πρέπει να ανησυχούμε.

Ένας βουβός αγώνας επιβίωσης βρίσκεται σε εξέλιξη στην αγορά ακινήτων . Μεσίτες , κατασκευαστές αλλά και επιχειρήσεις προσφοράς ενδιάμεσων υπηρεσιών "παλεύουν" για να επιβιώσουν καθώς οι συναλλαγές είναι ουσιαστικά πεσμένες στο 25% σε σύγκριση με το 2007 γεγονός που περνά σε όλες τις δραστηριότητες της αγοράς ακινήτων.

Σύμφωνα με πληροφορίες το τελευταίο τρίμηνο τουλάχιστον 300 μικρού και μεσαίου μεγέθους κατασκευαστικές εταιρίες έχουν διακόψει την δραστηριότητα τους κάνοντας απολύσεις στο διοικητικό προσωπικό. Οι πιο πολλοί διατηρούν ένα μικρό γραφείο και περιμένουν τον αγοραστή για τα αδιάθετα σπίτια τους. Κορυφαίοι παράγοντες του κλάδου σε κατ΄ιδία συζητήσεις έκαναν λογο για διακοπή των εργασιών περισότερων απο 1.000 επιχειρήσεων στην διάρκεια του 2010.

Το ανησυχητικό είναι οτι η συρρίκνωση αυτή έχει οδηγήσει σε σημαντική συρρίκνωση της αγορά εργασίας στα οικοδομικά επαγγέλματα. Αν και οι επισημες στατιστικές εμφανίζουν 70.000 ανέργους στο κλάδο των καστασκευών ,στην πραγματικότητα ο αριθμός είναι πλασματικός και αυτό διότι δεν συνπεριλαμβάνει εκείνους που εργάζονται λίγες μέρες τον μήνα ούτε τους οικονομικούς μετανάστες οι οποίοι πρέπει να εχουν ένα συγκεκριμένων αριθμό ενσήμων για την άδεια παραμονής τους.

Αλλά και στο κλάδο των μεσιτών τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία για τις επιχειρήσεις που διέκοψαν την δραστηριότητα τους , ανεπίσημα στοιχεία κάνουν λόγο για το 25% περίπου των απασχολούμενων στο κλάδο. Το ανησυχητικό είναι όμως ότι πολλές επιχειρήσεις που απασχολούσαν συνεργάτες με προμήθεια έχουν σταματήσει την συνεργασία ενώ κάποιοι απο αυτούς έχουν κλείσει το γραφείο τους και συνεργάζονται με συναδέλφους τους.

Η συρρίκνωση των εργασιών έχει επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό και τις λειτουργικές δαπάνες καθώς ακόμα και μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου τις έχουν περιορίσει στο ελάχιστο δυνατό. Δαπάνες προβολής, επενδύσεις σε δίκτυα πώλησης κ.α έχουν περιοριστεί στα απολύτως απαραίτητα και αυτό μεταφέρει το πρόβλημα σε μία σειρά άλλων υποστηρικτικών υπηρεσιών.