Το Ρίο ντε Τζανέιρο και το Σάο Πάολο, όπου τα ενοίκια έχουν αυξηθεί κατά 100% κατά την τελευταία πενταετία, είναι ανάμεσα στις δέκα πόλεις όπου τα ενοίκια είναι τα πιο ακριβά στον κόσμο, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου στην οικονομική εφημερίδα Valor. Το Ρίο βρίσκεται στην έκτη θέση, μαζί με το Μιλάνο, όπου το μέσο ενοίκιο είναι 51 δολάρια ανά τετραγωνικό μέτρο, σύμφωνα με τη μελέτη που συντάχθηκε από τον οίκο εκτιμήσεων του Τζον Λανγκ Λασάλ, για λογαριασμό της Valor. Το Σάο Πάολο, η μεγαλύτερη πόλη και οικονομική πρωτεύουσα της χώρας, βρίσκεται στην ένατη θέση, μαζί με τη Ρώμη, με 43 δολάρια το τετραγωνικό μέτρο. Η μελέτη, η οποία συνέκρινε 98 πόλεις, δείχνει ότι αυτές οι δύο πόλεις της Βραζιλίας είναι πιο ακριβές από μεγάλες πόλεις όπως η Ουάσιγκτον (16η), η Μαδρίτη (17η), η Νέα Υόρκη (18η), η Βομβάη (21η), το Τορόντο (24ο), ή το Μεξικό (25ο). Η έρευνα αναφέρει το Λονδίνο ως την πόλη όπου τα ενοίκια είναι τα υψηλότερα, κατά μέσο όρο 114 δολάρια ανά τετρ. μέτρο, που ακολουθείται από το Παρίσι (77 δολάρια) και τη Μόσχα (67 δολάρια). Σύμφωνα με τους εκτιμητές, το υψηλό κόστος διαβίωσης στο Ρίο και το Σάο Πάολο, εξηγείται κυρίως λόγω της υποτίμησης του δολαρίου έναντι του νομίσματος της Βραζιλίας του ρεάλ. Από την άλλη πλευρά, η κρίση που εξακολουθεί να υπάρχει στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει επηρεάσει την αξία των ακινήτων σε αυτές τις χώρες. Στο Σάο Πάολο, στις περιοχές αμιγούς κατοικίας, τα ενοίκια έχουν αυξηθεί κατά 186% στη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών. Στο Ρίο, στις συνοικίες δίπλα στη θάλασσα, όπως η Copacabana και η Ipanema, έχουν αυξηθεί κατά 106%.

Το Born Free Foundation παρουσίασε πρόσφατα τα αποτελέσματα της αξιολόγησης της εφαρμογής της Οδηγίας της ΕΕ 1999/22 σχετικά με την κράτηση άγριων ζώων σε ζωολογικούς κήπους στην Ελλάδα στα πλαίσια του πανευρωπαϊκού προγράμματος για την αξιολόγηση του επιπέδου εφαρμογής και επιβολής της Οδηγίας 1999/22/EC του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (σχετικά με την κράτηση των άγριων ζώων σε ζωολογικούς κήπους) στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) [2]. Πολλές παράμετροι αξιολογήθηκαν ως προς τις νομικές απαιτήσεις της Οδηγίας 1999/22/EC και του Ελληνικού Προεδρικού Διατάγματος 98/2004 (no.69 Α 03.03.2004 p.2581) (PD98/2004) που ενσωμάτωσε την Οδηγία στον Ελληνικό νόμο. Τα βασικά πορίσματα της προαναφερθείσας μελέτης περιλαμβάνουν: Μόνο ένας από τους 15 αναγνωρισμένους ζωολογικούς κήπους/εκθέσεις ζώων ήταν αδειοδοτημένος. Οι άλλες 14 εγκαταστάσεις που χαρακτηρίστηκαν ως ζωολογικοί κήποι, λειτουργούσαν χωρίς την απαιτούμενη άδεια. Η εφαρμογή της εθνικής νομοθεσίας (Διάταγμα 98/2004) και των απαιτήσεων της Οδηγίας παρουσιάζεται μηδαμινή. Τρεις από τους τέσσερις ζωολογικούς κήπους δεν συνέβαλαν σε δραστηριότητες για τη διατήρηση, όπως η επιστημονική έρευνα ή τα προγράμματα στη φύση. Η ακατάλληλη σχεδίαση περίφραξης, η έλλειψη προστατευτικών μέτρων για την ασφάλεια του κοινού και η έλλειψη διαθέσιμου προσωπικού στους ζωολογικούς κήπους εξέθεταν συχνά το κοινό σε κίνδυνο τραυματισμού και έκθεσης σε ασθένειες. Πολλοί από τους περιφραγμένους χώρους ήταν ανθυγιεινοί και θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία και την ευημερία των ζώων.