Αν υπάρχει μία αγορά η οποία συγκεντρώνει όλα τα σημάδια της κρίσης αυτή δεν είναι άλλη απο αυτή του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Η αδιαφορία των Κυβερνήσεων, του Δήμου Αθηναίων αλλά και της ηγεσίας του Εμπορικού Συλλογου της Αθήνας η διοίκηση του οποίου ασχολείται με την αγορά της Ερμού, της Σταδίου και της Βουκουρεστίου -λόγω και της επιχειρηματικής παρουσίας των μελών της εκεί- έχει οδηγήσει την αγορά των εμπορικών χώρων σε πλήρη απαξίωση. Πολιτικές ηγεσίες , δημοτικές αρχές και συνδικαλιστές με: την σιωπή -η οποία διακόπτονταν κάποιες φορές απλώς για τα προσχήματα-, την ανοχή και την αδιαφορία οδηγήσαν την πιο ιστορική αγορά της χώρας σε αφανισμό.Το ποσοστό των κενών χώρωνακόμα και  στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους (π.χ. Ερμού) ανέρχεται στο 10%, ενώ στις περιφερειακές εμπορικές πιάτσες  ξεπερνά το 25%. Ωστόσο, παρότι οι ενοικιαστές εγκαταλείπουν το κέντρο, πολλοί  ιδιοκτήτες προτιμούν να κρατούν τα καταστήματά τους κενά παρά να δεχθούν χαμηλότερα ενοίκια. Όσον αφορά το ύψος των ενοικίων, καταγράφεται πτώση έως και 30% βάσει περιοχής και ακινήτου, ενώ οι πρώτης κατηγορίας εμπορικοί δρόμοι της Αθήνας, έχουν χάσει περίπου το 25% της μισθωτικής τους αξίας. Το τελευταίο τρίμηνο του 2010, τα ενοίκια των «ποιοτικών» εμπορικών ακινήτων έως 100 τ.μ. στο κέντρο διαμορφώθηκαν (υπολογίζονται σε ετήσια βάση) στα 1.800 ευρώ / τ.μ. από 3.400 ευρώ / τ.μ. το 2007. Σχετικά με τα γραφεία, γνώρισμα της συγκεκριμένης αγοράς είναι ο μεγάλος αριθμός διαμερισμάτων που έχει μετατραπεί σε γραφεία. Μάλιστα στο κέντρο της Αθήνας το απόθεμα των γραφειακών χώρων κάθε είδους και ποιότητας καταλαμβάνει συνολικά 1,2 εκατ. τ.μ., με μόλις το 15-20% αυτών να θεωρούνται ως πρώτης και δεύτερης ποιότητας. Μειωμένη ζήτηση και αύξηση της προσφοράς είναι το χαρακτηριστικό της αθηναϊκής αγοράς γραφείων. Η κατοικία έχει σχεδόν εξοριστεί από τις γκετοποιημένες συνοικίες του ιστορικού κέντρου, με το απόθεμα νεόδμητων κατοικιών να είναι περιορισμένο και την πτώση των τιμών να ξεκινάει από χαμηλά μονοψήφια ποσοστά και να αγγίζει το 15%, ανάλογα την περιοχή. Βασικά χαρακτηριστικά αποτελούν η στροφή στα ακίνητα που έχουν κατασκευαστεί μετά το 1985, σε μικρότερα διαμερίσματα, αλλά και στο ενοίκιο.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει αλλάξει όλα τα δεδομένα στην παγκόσμια αγορά ακινήτων. Μετά το γενικευμένο μπουμ της περιόδου 2005-2007 η παγκόσμια αγορά ακινήτων τρέχει πλέον με διαφορετικές ταχύτητες. Ορισμένες χώρες κινούνται προς τα κάτω ( Βουλγαρία, Ιρλανδία, Ισλανδία, Σλοβακία, Ισπανία, τις Φιλιππίνες, την Ελλάδα, τις Κάτω Χώρες κ.α) ενώ σε άλλες καταγράφονται τάσεις σταθεροποίησης αλλά και ανόδου.(Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη, Ταϊβάν, Αυστραλία, Ισραήλ, Φινλανδία, Νορβηγία, Σουηδία και Ηνωμένο Βασίλειο). Σε κάθε περίπτωση αυτό που είναι γίνεται φανερό είναι ότι η ανεπτυγμένες οικονομίες αποδεικνύονται πιο ευάλλωτες στην κρίση ενώ στις αναπτυσσόμενες χώρες οι δυνατότητες μεγέθυνσης είναι σημαντικά μεγαλύτερες. Για παράδειγμα στην Λατινική Αμερική που οι οικονομίες καταγράφουν αλματώδη άνοδο οι τιμές και οι αποδόσεις είναι ελκυστικές. Στις ΗΠΑ , αν και τα επιτόκια βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, η ανάκαμψη είναι υπο αίρεση. Σε άλλες περιοχές η αγορά φαίνεται ιδιαίτερα δυναμική και σε άλλες τα προβλήματα απλώς έχουν αμβλυνθεί σε σχέση με το 2008. Τα υψηλά ποσοστά ανεργία και η πτώση της καταναλωτικής εμπιστοσύνης έχουν οδηγήσει πολλούς αναλυτές να κάνουν λόγο για διπλή ύφεση. Στην Ευρώπη αντίθετα , κυρίως λόγω της κρίσης του χρέους η αβεβαιότητα βρίσκεται στο ζενιθ. Ελλάδα, Ισπανία, Ιρλανδία αλλά και πολλές αγορές της Αν. Ευρώπης βρίσκονται στο επίκεντρο της κρίσης που απειλεί και την αγορά της Μ.Βρετανίας. Ιδιαίτερα δυναμικές εμφανίζονται και οι αγορές στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική όπου η βιομηχανία του τουρισμού ενισχύει την αγορά ακινήτων. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι η Ασία καθώς ο φόβος της φούσκας στη Κίνα επισκιάζει όλες τις εξελίξεις. Στην ασιατική ήπειρο οι αγορές εξακολουθούν να θεωρούνται υπερτιμημένες και απειλή της υποχώρησης είναι υπαρκτή.

Οι εκτιμήσεις αυτές επιβεβαίωνονται και απο το ΔΝΤ σχετικά με την πορεία της παγκόσμίας οικονομίας. Το ΔΝΤ προβλέπει λοιπόν ότι η παγκόσμια οικονομία θα αναπτυχθεί κατά 4,8% φέτος και 4,2% του χρόνου, πρόβλεψη που είναι βελτιωμένη κατά 0,2% σε σχέση με αυτήν του Ιουλίου.

Για την αμερικανική οικονομία προβλέπει ανάπτυξη 2,6% φέτος, πολύ χαμηλότερα από το 3,3% του Ιουλίου και 2,3% το 2011. Η πρόβλεψη για αμερικανική ανάπτυξη 2,6% θεωρείται λίγη για χρονιά έπειτα από ύφεση, παρ' όλο που είναι σημαντική αναστροφή από την περσινή ύφεση (-2,6%), που ήταν η χειρότερη επίδοση από το 1946.

* Για την ευρωζώνη ο διεθνής οργανισμός προβλέπει ανάπτυξη 1,7% και 1,5% αντίστοιχα, για φέτος και του χρόνου. Η πρόβλεψη για το 2010 είναι κατά 0,7% υψηλότερη σε σχέση με τον Ιούλιο.

* Για την Ιαπωνία το ΔΝΤ προβλέπει ανάπτυξη 2,8% το 2010 και 1,5% το 2011. Την παράσταση κλέβει... η Κίνα, με προβλεπόμενη ανάπτυξη 10,5% φέτος και 9,6% του χρόνου, αλλά και η Βραζιλία, με ανάπτυξη 7,5% (2010) και 4,1% (2011).